«آیا می‌توانی پیوندهای هفت ستاره را ببندی، یا می‌توانی شکارچی را باز کنی؟» (ایوب 38,31:XNUMX).

معجزات خداوند همیشه در هاله ای از رمز و راز بوده است. او می داند که ما چه چیزی هستیم. او به یاد می آورد که ما خاک هستیم.» (مزمور 103,14:XNUMX) اما او مخلوقات خود را که از خاک تشکیل شده اند بسیار دوست دارد. بنابراین او هر کاری می‌کند تا هم ضعیف‌ترین و هم دانش‌آموزترین موجوداتش را متقاعد کند که حرف او حقیقت است و می‌تواند فرزندانش را حتی از طریق ابزارهای ضعیف رهبری کند.

وظیفه ای که خداوند به نسل گذشته سپرده است، شاید بزرگترین در نوع خود در حافظه زنده باشد.ما در زمانی زندگی می کنیم که ایمان کوچکترین، غرور بزرگ ترین، سیاه ترین گناه و حقیقت از انسان دورتر است. با این وجود، خدا به مردم نشان خواهد داد که پیام او از آسمان می آید. فرصت‌های بیش از حد کافی برای صادقان وجود دارد تا خود را متقاعد کنند که اعتماد به خداوند مطلقاً خطری ندارد.

چشم انداز

در دسامبر 1848، پدر آسمانی به الن وایت چشم انداز خارق العاده ای داد. این شامل اظهارات بسیار غیرعادی بود که نگرانی چندانی برای جامعه نداشت: اطلاعاتی در انتظار تایید نجومی توسط علم.

این نقل قول منحصر به فرد است:

«در 16 دسامبر 1848، خداوند به من نشان داد که چگونه قدرت‌های بهشتی از بین خواهند رفت... صدای خدا قدرت‌های بهشت ​​را متزلزل خواهد کرد. خورشید، ماه و ستارگان از جای خود خارج خواهند شد. آنها نمی روند، اما از صدای خدا تکان خواهند خورد.
ابرهای تاریک و سنگین بلند شدند و به هم برخورد کردند. جو از هم جدا شد و برگشت. سپس می‌توانستیم از فضای باز در جبار، از جایی که صدای خدا را شنیدیم، به بالا نگاه کنیم. شهر مقدس از این فضای باز پایین خواهد آمد.» (مقالات اولیه, 41; دیدن. نوشته های اولیه، 31.32)

پدرسالاران و پیامبران و جبار

این اولین بار نبود که یک انسان در رؤیاهای الهی چیزی در مورد دنیای پرستاره می آموخت. موسی، اشعیا، داوود و سایر نویسندگان کتاب مقدس از ستارگان یاد می کنند و برخی از آنها نام می برند. چندین نویسنده کتاب مقدس حتی از جبار صحبت می کنند. ایوب می گوید:

"او ارابه بزرگ، جبار، هفت ستاره و همچنین صورت های فلکی جنوب را آفرید." (ایوب 9,9:XNUMX امید برای همه)

«آیا می‌توانی پیوندهای هفت ستاره را ببندی، یا می‌توانی شکارچی را باز کنی؟» (ایوب 38,31:XNUMX).

عاموس نبی نیز در مورد این صورت فلکی صحبت می کند:

"کسی که هفت ستاره و جبار را می سازد، که صبح را از تاریکی می سازد." (عاموس 5,8: XNUMX).

جوزف بیتس، ستاره شناس سرگرمی، می نشیند و توجه می کند

این زن جوان [الن وایت] هرگز نجوم مطالعه نکرده بود... پیش از این، کشیش جوزف بیتس، یک ستاره شناس آماتور، با او در مورد سیارات صحبت کرده بود، اما متوجه شد که او چیزی در مورد آنها نمی داند و علاقه چندانی به آنها ندارد. کشیش جان لافبورو می نویسد
درباره ی آن:

«[کشیش بیتس] گفت که زمانی می‌خواست با خانم وایت در مورد ستاره‌ها صحبت کند، اما به سرعت متوجه شد که او چیزی در مورد نجوم نمی‌داند. او به او گفت که از این موضوع اطلاعی ندارد زیرا هرگز کتابی در این زمینه نخوانده است. او همچنین علاقه ای به صحبت بیشتر در مورد آن نشان نداد، موضوع را تغییر داد، در مورد زمین جدید و آنچه در رویاها در مورد آن به او نشان داده شده بود صحبت کرد.» (جنبش ظهور دوم بزرگ، 257f)

در تضاد با نجوم آن زمان

با این حال، در این چشم انداز، او اظهاراتی کرد که کاملاً با دانش نجومی آن زمان در تناقض بود. دانشمندان و ستاره شناسان مختلف از ستارگان عکس گرفته بودند، اما هیچ یک از آنها با دید الن وایت مطابقت نداشت. در سال 1656، هویگنس، اخترشناس، پدیده‌هایی را در آسمان کشف کرد که آنها را "روزنه" یا "حفره" نامیدند. اما اینها هیچ ربطی به فضای باز که الن وایت در بینش خود توصیف می کند، نداشت...

کشیش جان لافبورو در مورد این موضوع به من نوشت: «در سال 1909، زمانی که در نورث فیتزروی، نزدیک ملبورن، استرالیا بودم، یک ادونتیست که به خوبی در نجوم آشنا بود، آمد تا بیش از 50 کیلومتر برای بیش از یک ساعت با من صحبت کند. او می‌خواست من را متقاعد کند که الن وایت نمی‌تواند یک پیشگوی واقعی باشد، زیرا او در مورد فضای باز در جبار صحبت می‌کرد، اما هیچ یک از آن‌ها وجود نداشت. او این را احمقانه تلقی کرد که من در کتابم نوشتم که دید خواهر وایت از فضای باز در آسمان، کشیش بیتس را متقاعد کرد که رؤیاهای او از خداست. به او گفتم علیرغم گفته های او، بر اعتقاداتم می ایستم. زیرا بسیاری دیگر از پیشگویی های آنها را قبلاً محقق شده دیده بودم. بنابراین من متقاعد شدم که روح خدا واقعاً در خدمت آنها کار می کند.»

پورتال به دنیایی دیگر؟

پاسخ به این سوال که آیا پیشگویی آنها درست است یا خیر توسط لوکاس رید نویسنده کتاب ارائه شده است. نجوم و کتاب مقدس، توسط پاسیفیک پرس در کالیفرنیا در سال 1919 منتشر شد.

او در فصل 23 از کتاب جذاب خود در مورد اجرام آسمانی، درست در آغاز می نویسد:

زنی که ستاره شناس نبود و اعتراف کرد که هرگز آگاهانه نجوم مطالعه نکرده است، در سال 1848 از عبارتی در مورد سحابی شکارچی استفاده کرد که توضیح آن به دانش نجومی نیاز دارد.

اگر اکنون کمی در علم نجوم کاوش کنیم، به زودی خواهیم دید که آیا این عبارت [فضای باز در جبار] در این زمینه مناسب است یا خیر. ممکن است در مورد این اصطلاح علمی بیشتر از آن چیزی باشد که اخترشناسان فرهیخته تصور می کنند...

"فضای باز در جبار" چیست؟ آیا این همان چیزی است که هویگنس، که گفته می‌شود سحابی شکارچی را در سال 1656 کشف کرد، در قرن هفدهم به عنوان «روزنه‌ای با پرده‌ای که از طریق آن دیدی بدون مانع به منطقه‌ای دیگر داریم که روشن‌تر است» توصیف کرد؟

با این حال، عبارت "فضای باز در جبار" در مورد این ایده صدق نمی کند. به هر حال، آسمان دیوار محکمی نیست که در آن مه، مانند پرده، گذرگاهی را به اتاقی دیگر یا مکانی روشن‌تر بپوشاند.
بدون شک، سحابی به خودی خود یک منطقه روشن تر است. اما ما آن را از طریق یک روزنه نمی بینیم، زیرا در کل جهان فضای باز وجود دارد که در آن هیچ ستاره ای وجود ندارد. نه، باید معنای عمیق تری برای عبارت "فضای باز در جبار" وجود داشته باشد...'

ذوزنقه در شکارچی و غار زیبای قیف

«[فضای باز] دقیقاً همان جایی است که انتظارش را ندارید، که در مرکز، در درخشان‌ترین بخش سحابی قرار دارد. نه تنها یک فضای باز در سحابی وجود دارد، بلکه کل سحابی نیز در آنجا باریک یا مقعر می شود. لبه بزرگ آن رو به زمین است. نقل می کنم:

› ستاره چندگانه تتا اوریونیسکه نشان دهنده ذوزنقه است را می توان سنگ بنای بنا نامید. تمام خطوط معماری آن با ساختمان هماهنگ است. برهمکنش بین ستارگان و ساختار گازی اطراف آنها توسط ویلیام هاگینز و همسرش به صورت طیف شناسی نشان داده شد و توسط پروفسور فراست و آدامز تایید شد.

به گفته دکتر رید در نتیجه گیری خود در مورد اطلاعات فضای باز در جبار،

به این نتیجه می‌رسد که سحابی شکارچی، به اصطلاح، مانند یک قیف غول‌پیکر است، با دهانه بزرگش که ما را هدف گرفته است...

سحابی در شکارچی یکی از قابل توجه ترین اجرام در آسمان است. از زمان طلوع ستاره شناسی با علاقه فزاینده ای مشاهده شده است. تحسین همه کسانی که آن را دیده اند و هیبت همه کسانی را که حتی از دور به دور و اندازه آن پی برده اند برانگیخته است. در تمام تلسکوپ های معمولی سحابی شکارچی فقط به صورت یک ساختار مسطح ظاهر می شود. من خودم بارها با نور ابر مانند و درخشش نرم و دوستانه اش به آن نگاه کرده ام. اما گستره فضایی عظیم آن مرا شگفت زده کرد.

چند سال پیش، ادگار لوسیان لارکین، مدیر رصدخانه Mount Lowe، اظهار داشت که یک فضای باز در سحابی شکارچی وجود دارد. از مقاله ای که برای مجله نوشت علائم از زمان نوشت، من در اینجا مهمترین عباراتی را نقل می کنم که باید موضوع › فضای باز در جبار را برای ما در اینجا کامل کند:

› از خواننده دعوت می شود تا با من بیاید و ابعاد وحشتناک و شگفت انگیز فضای بین ستاره ای را که توسط حفره یا خلیج وسیع سحابی در صورت فلکی شکارچی شکل گرفته است، درک کند.
اسلایدهای اخیر روی صفحات شیشه ای در رصدخانه کوه ویلسون، ویژگی های پرسپکتیو نوری را نشان می دهد. آنچه قبلاً یک سحابی مسطح به نظر می رسید، درخشش و درخشش زیبا در سحابی بزرگ در شمشیر جبار، در ناحیه مرکزی این تصاویر به صورت یک غار باز و عمیق آشکار می شود.
توده های درخشان گاز پاره شده، پیچ خورده و تغییر شکل یافته، دیوارهای غول پیکری را تشکیل می دهند که با هزاران خورشید درخشان ستاره تزئین شده اند. کل منظره ای از شکوه وصف ناپذیر را تشکیل می دهد.

اتاق عرش خدا

ما معتقدیم که جایی در پشت این یا در این نور غیرقابل دسترس جبار، بهشت ​​و عرش خدا نهفته است. خانم وایت، بدون هیچ دانشی از ستاره شناسی، چیزی در مورد جبار گفت که هیچ ستاره شناس آن زمان نمی توانست آن را درک کند. بدون دانستن یا اهمیت دادن به بیانیه آنها، نجوم اکنون اطلاعاتی را در اختیار ما قرار داده است که بیان آنها را از "فضای باز در جبار" تایید می کند."

...

خانم وایت اطلاعات خود را در سال 1848 از کجا به دست آورد؟ آن وقت او از کجا می دانست که بیشتر دانشمندان نمی دانستند؟ چگونه می‌توانست مدت‌ها قبل از اکتشاف کامل ستارگان، چنین بینش شگفت‌انگیزی در مورد اجرام آسمانی داشته باشد؟ در سال 1910، 60 سال پس از بیانیه آنها در مورد "فضای باز در جبار"، پروفسور ادگار لوسیان لارکین، از طریق صفحات عکاسی خود، این اطلاعات جالب را کشف کرد که چنین دانش نجومی مفیدی را برای علم به ارمغان آورد. چه کسی ایوب را به اوریون آشکار کرد؟ چه کسی در مورد جبار به آموس گفت؟ ما معتقدیم که روح خدا این اطلاعات را در سال 1848 به خانم وایت فاش کرد. به راستی می توان گفت که خداوند این نور عظیم را به او عطا کرد و نبوت او در واقع منشأ الهی است.

[یادداشت ویراستار:

شبیه سازی سه بعدی با تصاویر تلسکوپ هابل

شبیه سازی های سه بعدی سحابی شکارچی با استفاده از تصاویر جدید تلسکوپ هابل انجام شده است. شما می توانید این فیلم ها را از طریق لینک های زیر در یوتیوب تماشا کنید:
https://www.youtube.com/watch?v=GjzTM6xEyJM
https://www.youtube.com/watch?v=FGYTqOxu7u0
https://www.youtube.com/watch?v=UCp-XKeSvSY
https://www.youtube.com/watch?v=acI5coqyg0I

سحابی شکارچی از سحابی درخشان بزرگ M42 و سحابی درخشان کوچک M43 تشکیل شده است. کوچه ای که به نظر می رسد این دو را از هم جدا می کند، مه تاریکی است که به "دهان ماهی" معروف است. به دو منطقه روشن «بال» نیز گفته می شود. دهان ماهی به منطقه مرکزی ختم می شود، جایی که به اصطلاح خوشه ستاره ای ذوزنقه قرار دارد که چهار خورشید بسیار درخشان آن کل سحابی را روشن می کند. ناحیه جنوب شرقی بال ها «شمشیر»، ناحیه غربی «بادبان» و ناحیه زیر ذوزنقه «تراست» نامیده می شود. این سحابی حدود 30 سال نوری وسعت دارد و حدود 1500 سال نوری از منظومه شمسی ما فاصله دارد.

کانون بزرگ، زادگاه منظومه های خورشیدی جدید

دانشمندان فضای باز در جبار را زادگاه منظومه های خورشیدی جدید می دانند. آن‌ها همچنین سحابی شکارچی را به دره‌ای با ابعاد غول‌پیکر تشبیه می‌کنند و ایده فضای باز حاوی صدها خورشید جوان (برخی می‌گویند هزاران) را تایید می‌کنند و منظومه شمسی ما به طرز ناامیدکننده‌ای در آن گم می‌شود. اورشلیم جدید قرار است از طریق این فضای باز به این زمین بیاید.

زیباترین چیز در جهان هستی

ما می توانیم از خدایی الهام بگیریم که زیباترین سازه را در نزدیکی منظومه شمسی ما ایجاد کرده تا عملیات نجات خود را برای سیاره ما از آنجا هماهنگ کند. ما همچنین می توانیم اجازه دهیم که حسرت ستاره ها در ما بیدار شود، زیرا خدای این ستاره ها پدر ماست.

تصاویر بسیار زیبایی از سحابی شکارچی در اینترنت وجود دارد. به سادگی سحابی شکارچی یا سحابی شکارچی را در جستجوی تصویر وارد کنید.]

خلاصه شده از: فردریک سی. گیلبرت، پیش بینی های الهی خانم الن جی وایت محقق شد، لنکستر جنوبی، ماساچوست (1922)، صص 134-143.

اولین بار در آلمان منتشر شد بنیاد، 1-2006، صص 4-7

http://www.hwev.de/UfF2006/1_2006/2_Der_Orionnebel.pdf