زمان مطالعه 18 دقیقه

برخی از منتقدان پیشنهاد می‌کنند که خدمت‌های شاگردی زمینه‌ای (JC) منجر به تلفیق، یعنی اختلاط مذهبی می‌شود.* این قابل بحث است. اما بیایید فرض کنیم که در واقع این مورد است. سپس باید اعتراف کنیم که بسیاری از اعمال و آموزه‌ها در کلیساهای مسیحی امروزی از منظر ادونتیست‌ها همسو هستند. دو مورد به ویژه قابل توجه است: روز یکشنبه و اعتقاد به روح جاودانه. هر دو ریشه در دوران باستان دارند. دومی حتی دروغی را که مار روی درخت به حوا گفته بود تکرار می کند (پیدایش 1:3,4). این دو دکترین ترکیبی نقشی تعیین کننده در رویارویی نهایی مبارزه بزرگ خواهند داشت.

مطالعه موردی 1 - میراث معنوی Adventist

کتاب از سایه تا نور مجموعه ای از افراد را به همراه تعدادی جنبش برمی شمارد که توسط ادونتیست ها اجداد معنوی تلقی می شوند: والدنسی ها، جان ویکلیف و لولاردها، ویلیام تندیل، یان هوس، مارتین لوتر، جان کالوین، هالدریش زوینگلی، جان ناکس، هیو لاتیمر، نیکلاس. ریدلی، توماس کرانمر، هوگنوت ها، برادران وسلی و بسیاری دیگر. تقریباً همه روز یکشنبه بودند و بیشتر آنها به روح جاودانه اعتقاد داشتند. بنابراین آنها مسیحیان متقابل بودند. بعلاوه، برخی به جبر کلی یا جزئی اعتقاد داشتند، بیشتر بزرگسالان را غسل تعمید نمی‌دادند، عده‌ای به تلاقی (یعنی پیوند بدن و خون عیسی با نان و شراب) معتقد بودند، و تعداد کمی از مسیحیان دیگر که با آن‌ها متفاوت بودند مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. درک آنها از ایمان منحرف می شود

خداوند شاگردانش را در متن فرا می خواند

دو سوال پیش می آید. اولاً، آیا هنگام فراخوانی این افراد یا گروه‌ها، آیا خداوند به معنای خدمت مردان جوان نیز کار نمی‌کرد؟ (نگاه کنید به بخش 1/ژوئیه 2013) آیا او همچنین شاگردان را در متن آنها فرا نمی خواند؟ در واقع، چه تعداد از این مردان و زنان نجیب در تصویر حقیقت کامل آن گونه که ادونتیست ها آن را درک می کنند، قرار می گیرند؟ با این حال به نظر می رسد که خداوند شکاف های ایمان آنها را نادیده گرفته است. او دستان خود را در گل و لای دین قرون وسطایی و تاریکی الهیات فرو برد تا مردان و زنانی را که مانند مردم نینوا در آرزوی چیز بهتری بودند، به دست آورد. سپس او به آرامی شروع به بازیابی حقیقت کرد. این چیزی است که هر سرویس JK در مورد آن است. آدم‌ها را همان‌جا که هستند ملاقات می‌کنی و قدم به قدم آنها را در مسیر حقیقت هدایت می‌کنی، تا جایی که می‌توانند دنبال کنند، آهسته یا سریع‌تر که می‌توانند، نه یک اینچ جلوتر، نه یک ثانیه سریع‌تر.

دوم، اگر خدا قرن‌ها قبل از بازیابی کامل نور حقیقت در مسیحیت صبور بوده است (امثال 4,18: XNUMX)، چرا ما انتظار اقدامات اضطراری و رویکردهای همه یا هیچ برای کار با مردم غیر مسیحی را داریم؟

تاریخ اصلاحات، که توجه ویژه ای به ادونتیست ها دارد، نشان می دهد که (1) خدا خدمت JK را تشویق کرد و (2) در بازگرداندن حقیقت، هر قدمی در جهت درست در واقع گامی در جهت درست است. بنابراین هر یک از این مراحل یک نعمت است و مشکل نیست. وزارتخانه های JK معتبر هستند زیرا با نمونه عمل خدا همسو هستند!

مطالعه موردی 2 - ادونتیست ها و پروتستانیسم معاصر

ادونتیست ها از میراث پروتستانی خود خوشحال هستند و خود را بخشی از خانواده پروتستان می دانند. گاهی اوقات افراط می‌کنند تا ثابت کنند انجیلی واقعی و معتقد به کتاب مقدس هستند. ادونتیست ها هزاران دلار خرج می کنند تا خادمان خود را به دوره های آموزشی که توسط کلیساهای دیگر ارائه می شود بفرستند. الن وایت به ما توصیه می کند که با وزرای دیگر و برای آنها دعا کنیم. او می گوید بسیاری از فرزندان خدا هنوز در کلیساهای دیگر هستند. ما معتقدیم که بسیاری از افراد تا پایان دوره آزمایشی به جنبش ادونتیست نخواهند پیوست. همه اینها نشان می‌دهد که ما دیگر کلیساهای پروتستان را مکان‌هایی می‌دانیم که می‌توان زندگی معنوی واقعی با ایمان را توسعه داد و روح خدا علیرغم کمبودهای الهیاتی در آنجا در کار است.*

ما با استاندارد دوگانه اندازه گیری می کنیم

این سؤال مهمی را مطرح می‌کند: چگونه است که ما ایمان واقعی به یک پروتستانی می‌پذیریم که گوشت نجس می‌خورد، شراب می‌نوشد، سبت را می‌شکند، فکر می‌کند همیشه نجات یافته است، قانون اخلاقی ملغی می‌شود و انسان روحی جاودانه دارد؟ شاید حتی فکر می کند ادونتیست ها یک فرقه هستند! اما آیا ما منکر کسی هستیم که تمام عقاید ادونتیست را فقط به این دلیل که شهادتین، عقیده مسلمانان را می خواند و قرآن می خواند، دارد؟

چه منطقی! به نظر می رسد مسیحیان از بسیاری جهات یک خط تقسیم مصنوعی بین مسیحیت و سایر ادیان ترسیم می کنند. انحرافات انجیل به آسانی پذیرفته می شوند. آنها لباس مسیحی می پوشند. با این حال، احیای معنوی واقعی در سبک نینوا از هر گونه اعتباری محروم است زیرا برچسب "مسیحی" را یدک نمی کشد. این تله ای است که ادونتیست ها باید مراقب آن باشند!

بنابراین، معتقدم کسانی که پروتستان‌های دیگر خود را برادر و خواهر در مسیح می‌دانند، باید نسبت به شاگردان JK بازتر و محبت‌آمیزتر باشند. اگرچه آنها خود را مسیحی نمی نامند، اما با عیسی رابطه رستگاری دارند و اغلب بهتر از بسیاری از مسیحیان از حقیقت پیروی می کنند.

مطالعه موردی 3 - ادونتیست ها و جنبش های فراتر از "حقیقت"

سومین مطالعه موردی مربوط به گسترش آموزه های "ادونتیست" در خارج از محیط بلافصل ادونتیست است. از آنجایی که کلیسای ادونتیست به سرعت گسترش می یابد، آموزه هایی که ادونتیست تلقی می شوند در خارج از کلیسای ادونتیست پیشرفت های بزرگی دارند. به عنوان مثال، امروزه بیش از 400 اجتماع سابتی وجود دارد. در انجمن انگلیکن، موضوعات «جهنم» و «زندگی پس از مرگ» به شدت مورد مطالعه قرار گرفته است، به طوری که امروزه چندین الهی‌دان برجسته انگلیسی از دکترین جاودانگی مشروط حمایت می‌کنند. آیا باید غمگین باشیم که این گروه ها به طور دسته جمعی به ادونتیسم روی نمی آورند؟ یا از اینکه آموزه های «ما» به محافل غیر ادونتیست می رسد خوشحالیم؟ پاسخ آنقدر واضح است که نمی توان آن را توضیح داد.

هرکسی که از پذیرش تعالیم "ادونتیست" توسط غیرادونتیست ها خوشحال می شود، باید از زمانی که غیرمسیحیان بیش از آن را از طریق یک وزارت JC استقبال می کنند نیز خوشحال شود! وزارتخانه‌های JK ایمان ما را از محدوده کلیسای ادونتیست به‌گونه‌ای خارج می‌کنند که هیچ وزارتخانه دیگری در یک قرن و نیم گذشته انجام نداده است. به جای نگرانی در مورد افزایش تعداد خدمات JK، ما هر دلیلی برای خوشحالی داریم.

مطالعه موردی 4 - سایر وزارتخانه های مردان جوان Adventist

مطالعه موردی چهارم نیز باید هر گونه شک و تردیدی را که وزارتخانه های مردان جوان ممکن است با روح ادونتیست در تضاد باشد برطرف کند. طی سال‌ها، ادونتیست‌ها تعدادی وزارتخانه را برای بهبود کیفیت فیزیکی و معنوی دیگران بدون اینکه عضویت آن‌ها به عنوان هدف داشته باشند، فراهم کرده‌اند.

ترک سیگار

یک مثال کلاسیک، طرح 5 روزه ترک سیگار است. هزاران دوره از این دوره ها بین مسیحیان و غیر مسیحیان به طور یکسان برگزار شده است. برای برخی، این برنامه آغاز یک سفر طولانی بود که در نهایت به عضویت منتهی شد. با این حال، برای اکثریت قریب به اتفاق، طرح ترک سیگار همین بود: یک طرح ترک سیگار. نویسندگان این طرح هوشمندانه پیام هایی در مورد خدا درج کردند به این امید که حتی اگر شرکت کنندگان به کلیسا نپیوندند، باز هم رابطه خود را با خدا آغاز کنند.

کمک های بلایا و توسعه

فلسفه مشابهی پشت پروژه های رفاهی است. وقتی ادونتیست‌ها در مناطقی که مأموریت مسیحی جرم محسوب می‌شود، کار امداد و توسعه در بلایای طبیعی را انجام می‌دهند، بشارت آشکار قابل بحث نیست. با این حال، همیشه این امید وجود دارد که روح ادونتیست که در زندگی روزمره منعکس شده است، تأثیر خود را بگذارد، که شاهدی خاموش بر اثربخشی انجیل باشد. ما انتظار نداریم که این شهادت به دیگران الهام بخشد تا به کلیسا بپیوندند. با این حال، ما امیدواریم که بذرهایی بکارد که در قلب غیر مسیحیان تصویر واضح تری از خدا، درک بهتر نقشه نجات، و احترام بیشتر به عیسی در زمینه فرهنگ و دینشان ایجاد کند. .

برنامه های رسانه ای

برنامه های تلویزیونی و رادیویی به روشی مشابه عمل می کنند. وقتی پیام ظهور در سرزمین‌های بسته به انجیل پخش می‌شود، بهترین چیزی که کلیسا می‌تواند به آن امیدوار باشد این است که بخش کوچکی از شنوندگان یا بینندگان اعتراف عمومی کنند و به کلیسای ادونتیست بپیوندند. اما ما انتظار داریم که تعداد بسیار بیشتری یا عیسی را بی سر و صدا و مخفیانه بپذیرند، یا برخی از حقیقت کتاب مقدس را بشناسند و به جهان بینی کتاب مقدسی تری در زمینه فرهنگ یا دین خود برسند.

خدمت بی خود همیشه موجه است

من می خواهم چه بگویم؟ طرح 5 روزه ترک سیگار، امداد رسانی به بلایا و توسعه، برنامه های رسانه ای پخش شده در کشورهای بسته، و خدمات مشابه اساساً خدمات JK هستند، اگرچه جامعه آنها را اینگونه نمی نامد. آنها وزارتخانه های JK هستند زیرا باورهایی را در زمینه ایجاد می کنند، باورهایی که ممکن است هرگز به عضویت رسمی تبدیل نشود. ما به درستی به دیگران کمک می کنیم تا سیگار را ترک کنند، خدا را دوست داشته باشیم، کتاب مقدس را بخوانیم. وزارتخانه های مختلف به درستی چیزهای خوبی را آموزش می دهند، حتی اگر شاگردان آنها اسماً غیر مسیحی باشند! بنابراین، انتقال همه باورهای ادونتیست و تعمید به نام پدر، پسر و روح القدس، حتی برای شخصی که اسماً غیر مسیحی باقی می ماند، کاملاً مشروع است.

سوال هویت

تا اینجا ما متوجه شده ایم که خدمات JK با کتاب مقدس و درک ادونتیست ها از کلیسا سازگار است. زیرا خدا می خواهد زندگی همه مردم اعم از مسیحی یا غیر مسیحی را تغییر دهد زیرا آنها فرزندان او هستند. ادونتیست ها حتی بیشتر از بسیاری از مسیحیان بر این نکته تأکید دارند که خدا در همه جا کار می کند، حتی در تاریک ترین نقاط این جهان که انجیل در آن وجود دارد. به ندرت آشکارا ظاهر شد. در مواجهه با چنین روشنگری، چرا با مقاومت در برابر خدمات JK مواجه می شویم؟

من معتقدم که پاسخ در کلمه "هویت" نهفته است. این به معنای هویت مؤمنان JK نیست، بلکه به معنای درک خود ما به عنوان Adventist است. در طول 160 سال گذشته، کلیسای ادونتیست به یک جامعه معنوی بسیار نزدیک و بسته تبدیل شده است. ما ایمان و درک روشنی از هدف آخرالزمان خود داریم.*

ترس از خودانگاره ما

این خودانگاره توسط سرویس های JK مورد سوال قرار گرفته است. اگر ایمانی در زمینه‌ای غیر مسیحی ایجاد شود که به حقایق الهیات اساسی متوقف شود، می‌توانیم خداوند را ستایش کنیم زیرا این درک خود ما را تهدید نمی‌کند. با این حال، هنگامی که این ایمان به سطح الهیات بالغ‌تری می‌رسد و شامل تعمید می‌شود، اما با عضویت در کلیسا همراه نیست، آن‌گاه خودشناسی ما به عنوان ادونتیست‌ها زیر سؤال می‌رود. آیا باورمندان JK Adventist هستند؟ اگر چنین است، چرا آنها به کلیسا نمی پیوندند؟ اگر نه، چرا آنها تعمید می گیرند؟

بنابراین سوال واقعی این است: چگونه با افرادی که شبیه ما هستند اما به ما تعلق ندارند، ارتباط برقرار کنیم، به خصوص زمانی که ما کسانی هستیم که آنها را به این نقطه رسانده ایم؟ اینکه این سؤال واقعی است، از روشی که منتقدان به کتاب راهنمای کلیسا استناد می کنند، روشن می شود. اما در مورد اعتبار عقاید دیگر مسیحیان چقدر از کتاب راهنمای کلیسا نقل قول می کنیم؟ موضوع این نیست که آیا معتقدان JK معتقدان قانونی هستند یا خیر. سوال واقعی این است که چگونه می خواهیم به آنها نزدیک شویم. این روی تصویر ما از خود تأثیر می گذارد، نه تصویر آنها.

ساختارهای انتقالی؟

این تنش در عباراتی که برای توصیف حرکات JK استفاده می کنیم مشهود است. دو اصطلاح برجسته است. اصطلاح "ساختارهای انتقال" نشان می دهد که یک سرویس JK در حالت گذار است. بنابراین زمانی که زمان آن فرا می رسد، انتظار می رود که او به طور کامل در جامعه ادغام شود. این اصطلاح همچنین نشان می‌دهد که کلیسا می‌خواهد همه تحولات را از نزدیک زیر نظر داشته و کنترل کند. این زبان نشان دهنده مشکل ما در درک خودمان است. اصطلاح "ساختارهای انتقالی" به این معناست که ما نمی خواهیم این افراد نزدیک به ادونتیست ها باقی بمانند. دیر یا زود ما باید کاری انجام دهیم تا اطمینان حاصل کنیم که آنها به طور کامل در آغوش کلیسا قرار می گیرند!

چنین اصطلاحاتی بیشتر مضر است تا مفید. در سطح پایه کلیسای ادونتیست، این امر می‌تواند باعث ایجاد دودستگی شود، زیرا وزارتخانه‌های دیگری ظاهر می‌شوند که به طور کامل با سیاست‌های کلیسا که در کتاب راهنمای کلیسا فرمول‌بندی شده موافق نیستند. علاوه بر این، ساختارهای انتقالی سوالات جدی را در سطح اداری ایجاد می کند. اگر خدمات JK ساختارهای انتقالی هستند، چه زمانی باید انتقال کامل شود؟ چقدر باید سریع باشد و چگونه باید اجرا شود؟ آیا ما هویت خود را کم رنگ می کنیم اگر بلافاصله JK مؤمنان را عضو نکنیم؟

فریب خورده؟

درک مفهوم "انتقال" برای مؤمنان JK نیز دشوار است. در چه مقطعی باید مؤمنان JC یاد بگیرند که به ادونتیست های روز هفتم تبدیل شده اند، حتی اگر از آن بی خبر باشند؟ آیا آنها به دلیل عدم اطلاع از حقیقت کامل هویت جدید خود از همان ابتدا احساس خیانت خواهند کرد؟ آیا برخی بر ضد ایمانی که پذیرفته اند روی خواهند آورد؟

عملیات مخفی ضد دولتی؟

بعلاوه، ساختارهای انتقالی می تواند منجر به مشکلاتی با مقامات مذهبی و/یا دولتی شود. اگر خدمات JK فقط یک جبهه برای مسیحی کردن گروه های قومی غیر مسیحی باشد، آنها به عنوان عملیات مخفی ضد دولتی تلقی خواهند شد. این می تواند نه تنها به این خدمات، بلکه به ساختارهای رسمی جامعه در فرهنگ میزبان آسیب برساند. مشکلات زیادی با مفهوم ساختارهای انتقالی وجود دارد، و بیشتر به تمایل ما برای پیوستن به کلیسای ادونتیست برای ایمانداران JC کمک می کند تا به نیازهای مؤمنان JC.

ساختارهای موازی

اصطلاح دیگری که برای ساختارهای سازمانی JC استفاده می‌شود «ساختارهای موازی» است.* این اصطلاح در حال حاضر بهتر از ساختارهای انتقالی است، زیرا فضایی را برای جنبش JC فراهم می‌کند تا به طور دائم در کنار کلیسای Adventist وجود داشته باشد بدون اینکه در مقطعی تلاش کامل برای انتقال به خانواده Advent داشته باشد. اما حتی ایده حرکات موازی یا ساختارهای موازی دشوار است. این نشان می دهد که کلیسای ادونتیست خود را به عنوان یک الگوی دائمی و ناظر دائمی می بیند، در واقع که خواهان ارتباطات اداری است. در نتیجه، پس از آن با همان مشکلات ساختارهای انتقالی مواجه می شویم، البته نه به همان میزان.

سازمان های خودمختار

به نظر من بهترین راه رو به جلو این است که جنبش‌های JK را که از وزارتخانه‌های JK به‌عنوان سازمان‌های متمایز با ساختارهای اقتباس‌شده با زمینه خاص خود پدید آمده‌اند ببینیم. معتقدان JC نمی توانند به طور کامل با انتظارات Adventist مطابقت داشته باشند. تلاش برای ایجاد پیوندهای سازمانی باعث ایجاد اصطکاک در هر دو طرف خواهد شد. نینوا می تواند در اینجا به عنوان یک الگو عمل کند. یونس در آنجا خدمت کرد و هنگامی که مردم به پیام او پاسخ دادند، یک جنبش اصلاحی به وجود آمد که در راس پادشاه قرار داشت. این جنبش به هیچ وجه بلافاصله از بین نرفت. ما نمی دانیم که این جنبش چه اشکال و ساختارهایی داشت. اما یک چیز واضح است: او هیچ ارتباط اداری با اورشلیم یا سامره نداشت.

کارایی و انعطاف پذیری

اگر نینوا را به عنوان الگو در نظر بگیریم و حرکت های JK را به جای خود بگذاریم، فواید خاصی دارد. اول، یک جنبش JK می تواند ساختار سازمانی را توسعه دهد که به بهترین وجه با حوزه فعالیت اجتماعی آن سازگار است. سلسله مراتب چهار لایه ای که در کلیسای ادونتیست بسیار موفق بوده است، ممکن است لزوماً بهترین الگو در فرهنگ غیر مسیحی نباشد. از طرف دیگر، یک حرکت متمایز JK، چابک و سازگار است.

دوم، یک جنبش JK به طور طبیعی می تواند به عنوان یک جنبش خودی بالغ شود، بدون اینکه ملاحظات خارجی تأثیر پایداری بر این بلوغ داشته باشد. به عبارت دیگر، جنبش می‌تواند خود را در محیط خود شکل دهد، بدون اینکه دائماً این سؤال را بپرسد که آیا این اشکال برای رهبری کلیسای ادونتیست، که کاملاً در این جنبش دخالت ندارند، قابل قبول هستند یا خیر.

سوم، یک جنبش JK می تواند به عنوان یک جنبش خودی بالغ بدون ترس از کشف یا افشا شدن عمل کند. جنبش JK با هویت مستقل قوی به درستی می تواند احساس کند که نماینده فرهنگ خود است. پس این یک تلاش استتار شده برای نفوذ مسیحی نیست.

ریسک ها و فرصت ها

از سوی دیگر، جنبش JK از نظر سازمانی مستقل نیز خطراتی را در بر دارد. بزرگ ترین آن این است که فرهنگ میزبان و جهان بینی، جهان بینی کتاب مقدس را کمرنگ کرده است و در نهایت یک جنبش ترکیبی پدید آمده است که در نهایت قدرت اصلاحی خود را از دست می دهد. البته، جسارت در آب‌های ناشناخته با انجیل همیشه خطراتی را به همراه دارد، و تاریخ مثال‌های زیادی از این که چگونه انجیل توسط انطباق به خطر افتاده است، ارائه می‌کند. اما با وجود خطرات، چه پیروزی هایی را می توان برای انجیل به دست آورد! آنها بسیار بیشتر از تلفاتی هستند که ما متحمل می شویم، زیرا ما منفعلانه در کنار راه منتظر می مانیم، به امید اینکه روزی گروه های عامیانه بسته به روش های آشناتر C1-C4 باز شوند [نگاه کنید به قسمت 1 از مقاله]. آنها همچنین بسیار بیشتر از ضررهایی هستند که یک سرویس JK در صورت وابسته شدن به فرآیندها و ساختارهای واقع در قسمت دیگری از جهان که درک کمی از وضعیت محلی وجود دارد، متحمل می شود. همانطور که ما خدمات مردان جوان را ایجاد و پرورش می دهیم که می توانند جنبش های خودی مستقل ادونتیست ها را شعله ور سازند، به روح القدس بیشترین آزادی را می دهیم تا تحولات زیبایی را در گروه های مردمی که مدت ها تصور می شد غیرقابل دسترس هستند، ایجاد کند.* صحنه مسیحی معاصر نمونه هایی را ارائه می دهد که چنین سرمایه گذاری هایی می توانند موفق باشند ( به عنوان مثال یهودیان برای عیسی).

مطمئناً درجاتی از اسمز بین یک جنبش متمایز JK و کلیسای ادونتیست وجود خواهد داشت. ادونتیست هایی که برای خدمت در وزارتخانه فراخوانده شده اند، تبدیل خواهند شد و در سطوح مختلف رهبری در جنبش مسیحیان جوان خدمت خواهند کرد. به نوبه خود، مؤمنان JC که درک الهیاتی را بالغ کرده‌اند و تصویر بزرگ‌تری از کار خدا را فراتر از ساختارهای بی‌واسطه می‌بینند، زمانی که شرایط اجازه دهد، به عنوان افراد وارد کلیسای ادونتیست خواهند شد. در صورت لزوم می توان همکاری باز بین دو نهاد را تشویق کرد. اما کلیسای ادونتیست و جنبش مردان جوان می توانند در کنار یکدیگر در یک جهت حرکت کنند و در عین حال کاملاً خودکفا باشند.

نتیجه

این مقاله به مطالعات موردی مختلف از کتاب مقدس و تاریخ کلیسا نگاه کرده است. آیا حرکات JK مشکل ساز هستند؟ به نوعی، بله، زیرا یک مؤمن JC به طور کامل مطابق آنچه ادونتیست ها از یک مؤمن بالغ انتظار دارند، عمل نمی کند. آیا خدمات JK واجد شرایط هستند؟ پاسخ دوبله بله است. در حالی که ممکن است مؤمنان JC به اندازه ای که ما می خواهیم از نظر الهیات بالغ و باسواد نباشند، نمونه های مشابه زیادی را در کتاب مقدس و در تاریخ کلیسا می یابیم. در آنجا مردم تحت تأثیر روح القدس قرار گرفتند و مورد برکت خداوند قرار گرفتند که همچنین در الهیات یا درک خود از آموزه به بلوغ کامل نرسیدند. در نهایت، مهم این نیست که آیا یک وزارت JK مردم را به دانش کامل هدایت می‌کند یا خیر، بلکه این است که آیا در جوامعی که دانش کتاب مقدس کمی وجود دارد به آنها می‌رسد، و سپس به آرامی آنها را از طریق حقیقت کتاب مقدس از تاریکی به روشنایی، از روی نادانی به زندگی راهنمایی می‌کند. رابطه با خدا این و نه کمال نتیجه نهایی، خدمات JK را توجیه می کند. آیا خدمات JK ارائه می شود؟ باز هم پاسخ مثبت است. مأموریت بزرگ به ما دستور می دهد که انجیل را به هر قوم، قبیله، زبان و قومی برسانیم. مدل‌های C1-C4 از نظر کتاب مقدس بهترین‌ها هستند و باید در هر جایی که عملی باشد، اجرا شوند. اما در شرایطی که چنین مدلی به ثمر نمی‌رسد، ادونتیست‌ها باید خلاق باشند و مدل‌هایی را دنبال کنند که کارساز هستند. وزارتخانه‌های YC در شرایط نامطلوب مؤثر بوده‌اند، و اگر کلیسا می‌خواهد مأموریت انجیل خود را انجام دهد، نه تنها معتبر بلکه ضروری می‌سازد.

امروزه بسیاری از مردم نینوی به صورت پراکنده در سراسر جهان زندگی می کنند. آنها از بیرون گناهکار، منحط، فاسد و از نظر روحی نابینا به نظر می رسند، اما در اعماق وجود، هزاران نفر مانند مردم نینوا در آرزوی چیز بهتری هستند. ما بیش از هر زمان دیگری به افرادی مانند جونا نیاز داریم که هر چقدر هم که مردد باشند، قدم بزرگی بردارند: از منطقه راحتی خود خارج شوند و کارهای غیرعادی انجام دهند. با انجام این کار، آنها حرکاتی را تحریک می کنند که غیرعادی هستند و ممکن است هرگز به کلیسای ادونتیست نپیوندند. اما آنها گرسنگی معنوی ارواح گرانبها و جستجوگر را برطرف می کنند و آنها را به رابطه رستگاری با خالق خود هدایت می کنند. برآوردن این نیاز یک فرمان انجیلی است. اگر اجازه ندهیم روح ما را حرکت دهد، به مأموریت خود خیانت می کنیم! آنگاه خداوند دریغ نمی‌کند: دیگران را که آماده رفتن هستند فرا می‌خواند.

قسمت 1

بسیاری از مراجع از این مقاله حذف شده است. در این مکان ها یک * وجود دارد. منابع را می توان به زبان انگلیسی اصلی خواند. https://digitalcommons.andrews.edu/jams/.

از: MIKE JOHNSON (نام مستعار) در: مسائل مربوط به مطالعات مسلمانان، مجله مطالعات مأموریت ادونتیست (2012)، سال 8، شماره 2، ص 18-26.

با تایید مهربانانه