کفاره یا آشتی؟ نوشته مایکل کاردوچی

اخیراً به قدرت کلمات و لحن استفاده از آنها پی برده ام. پدرم برای تحقیر و تحقیر من گفت: پسرم. او گفت: «گوش کن پسر، تو نه باهوش‌تر، نه عاقل‌تر و نه قوی‌تر از من هستی!» به من یادآوری کرد که من از او پست‌تر بودم، هرگز نتوانستم به سطح او برسم یا حتی با او برابری کنم.

اخیراً داستان دیگری درباره پدری شنیدم که به پسرش نیز «پسرم» گفته است. یکی از دوستانم اخیراً پدرش را بر اثر کووید-19 از دست داده بود. او به من گفت که چگونه پدرش هنگام رفتن آنها دست او را بوسید. آنها در آن لحظه نمی دانستند که پدرش او را مبتلا می کند و او باید دو هفته در رختخواب بماند. آنها همچنین نمی دانستند که پدرشان در سن 98 سالگی بر اثر این بیماری خواهد مرد. اما هر هفته که پسر به دیدار پدر پیرش می رفت تا نظافت خانه را انجام دهد یا برای او چیزی برای خوردن بیاورد، با این جمله از او استقبال می کرد: "خوب پسرم، حالت چطور است؟" جایی که پدرش دیگر زندگی نمی کند. آن حرف ها هنوز تاثیر داشت. چون او در دو سالگی به فرزندی پذیرفته شد. این سؤال احوالپرسی مرتباً به او تأیید وابستگی می داد. برای او معنی زیادی داشت. پسر اکنون این جمله را گرامی می دارد تا زمانی که عیسی دوباره پدرش را ببیند.

فرزندخواندگی دیگری وجود دارد که ما را نه تنها پسر و دختر، بلکه وارث گنجینه های غیرقابل باوری نیز کرده است! پذیرشی که من از آن صحبت می کنم، رستگاری است که بر روی صلیب انجام شد، زمانی که عیسی مرگی را که ما سزاوار آن بودیم گرفت و زندگی ای را که سزاوارش بود به ما داد. این قربانی برای همیشه مهر فرزندخواندگی / رستگاری ای را که پدر به هر یک از مخلوقاتش اعم از زن و مرد عطا می کند، کرد! این پذیرش برای هرکسی که قربانی آشتی می‌پذیرد «آشتی» می‌آورد، که پیوند می‌دهد، متحد می‌کند، اشتیاق را برآورده می‌کند، امنیت، آشنایی و تطهیر می‌بخشد. او به همه کسانی که وضعیت او را به عنوان یک یتیم در دنیای گمشده می شناسند وعده داده شده است. »

از همان ابتدا، او ما را مقدر کرد که از طریق عیسی مسیح پسران و دختران او شویم. این برنامه او بود. بنابراین او حکم کرده بود" (افسسیان 1,5: XNUMX NIV)

خبرنامه وزارتخانه‌ها - نوامبر 2021

www.comingoutministries.org