چرا عیسی این حیوان خاص را انتخاب کرد؟ نوشته استفان کوبز

زمان مطالعه: 12 دقیقه

فریادهای هیجان‌انگیز حسنا در فضا طنین‌انداز می‌شود. تماشاچیان کنجکاو از همه جهات عجله دارند تا نگاهی اجمالی به او بیندازند. آنها برای ادای احترام به این مرد سریع یک شاخه خرما را قطع کردند. مگر گفته نشد که این پادشاه جدید اسرائیل است؟ اونجا میاد او در محاصره وفادارترین یارانش، سوار بر الاغی جوان از جاده بالا می رود. نام او عیسی است. در مورد او زیاد شنیده بودید. آیا اکنون آن لحظه ای بود که مدت ها مورد انتظار بود که او عصای ملت را به چنگ آورد؟

ما صحنه را خوب می شناسیم. هنگامی که در آن روز سوار اورشلیم شد، آخرین فصل - بسیار مهم - از کارهای پیشگامانه زندگی او در برابر عیسی باز شد. زکریا نبی اعلام کرده بود که روزی پادشاه قدرتمندی سوار بر الاغی به شهر مقدس خواهد رفت: «ای دختر صهیون، بسیار شادی کن. شاد باش ای دختر اورشلیم! اینک پادشاهت نزد تو می آید. او عادل و نجات دهنده است، متواضع و سوار بر الاغ، و آن بر الاغ، بر الاغ جوان است.» (زکریا 9,9:XNUMX).

الاغی برای مسیحا؟

در واقع، در آن روز عیسی الاغی را انتخاب کرد که «هیچ کس بر آن ننشسته بود» (لوقا 19,30:XNUMX). سپس هنگامی که در آن روز سوار اورشلیم شد، جمعیت منتظر آن را نشانه ای از سلطنت مسیح در آینده دیدند. اما چرا خداوند الاغی را برای این کار انتخاب کرد؟ آیا خدا آن را به هدف عمیق تری متصل کرد؟ چه چیزی در مورد این حیوان است که به آن اجازه می دهد تا مسیح-شاه مورد انتظار را به مراسم تحلیف خود حمل کند؟

الاغ از دیرباز یک حیوان مهم در مشرق زمین بوده است. به عنوان یک حیوان باربر و اسب کار، بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره بود (پیدایش 1:42,26؛ 45,23:1؛ اول سموئیل 16,20:2؛ دوم سموئیل 16,1.2:XNUMX،XNUMX). خر گاهی ساکت و گاهی با صدای بلند فریاد می زد و در شهر و روستا دیده و شنیده می شد. مردم برای او ارزش قائل بودند: مایل به کار، سخت و قابل اعتماد، او یک کارگر عالی بود. اما الاغ در واقع بسیار فراتر از یک باربر صبور است! این موجود صرفه جو، باهوش و ملایم استاد واقعی تغییر است: او می توانست زندگی خوبی را به عنوان فرمانروای استپ دور از تمام تمدن ها داشته باشد. اما او این آزادی را رها کرد تا خود را به عنوان خدمتگزار بشریت متمایز کند.

از حاکم به خدمتکار

فرمانروای استپ؟ آره! الاغ وحشی می تواند با محرومیت های زیادی کنار بیاید و مسافت های طولانی را طی کند. او با آب و غذای بسیار کمی زندگی می کند و می تواند حتی گرمای شدید را تحمل کند. این خصوصیات باعث شد که او در میان متخصصان عنوان افتخاری "پادشاه صحرا" را به خود اختصاص دهد. به لطف این ویژگی ها، الاغ وحشی نیز در کتاب مقدس به عنوان نماد آزادی استفاده می شود:

»چه کسی الاغ وحشی را رها کرد، که بندهای او را باز کرد. استپ را به او دادم تا در آن زندگی کند، نمکزاری را که در آن زندگی کند. او به سر و صدای شهر می خندد، صدای گریه راننده را نمی شنود.» (ایوب 39,5:7-XNUMX NIV)

الاغ وحشی عاشق آزادی است. او همچنین می تواند به تنهایی زندگی بسیار خوبی داشته باشد. پس آیا شگفت‌انگیز نیست که همتای اهلی فرد - الاغ - همیشه به عنوان یک خدمتکار وفادار در کنار انسان یافت می‌شود؟ آره! اما این دقیقاً همان چیزی است که خر را بسیار خاص کرده است و آن را به نمادی ارزشمند از کار و پیشرفت تبدیل کرده است.

بدون الاغ پیشرفتی نیست

شما می توانید او را در سراسر جهان پیدا کنید. در هر کشوری، در هر قاره ای وجود دارد. حتی در تاریک‌ترین دوران‌ها، الاغ انسان‌ها را با کمال میل از سنگین‌ترین کارها رها می‌کرد: به عنوان وسیله حمل‌ونقل، در کشاورزی، و در تولید کالاهای مهم. به این ترتیب، خفاش گوش دراز وفادار کار بزرگی انجام داده و نقش اساسی در شکوفایی کل تمدن ها داشته است.

پس چطور امروز دیگر نمی‌توانیم او را ببینیم؟

یک مبادله ناسپاس

برای مدت طولانی، الاغ بهترین وسیله حمل و نقل محسوب می شد. اما با اختراع دو چرخ - "خر دوچرخه" محبوب ما - و ظهور موتور احتراق داخلی، الاغ به عنوان وسیله حمل و نقل از بین رفت. یک تمدن شکوفا، الاغ را به حومه شهر برگرداند. اما حتی در کشاورزی، سرانجام خر با ماشین آلات کارآمد اما با صدای بلند جغجغه جایگزین شد. با انجام این کار، مردم این واقعیت را نادیده گرفتند که هیچ ماشین، دوچرخه یا کامیونی به اندازه یک الاغ چشمان خوش اخلاق و طبیعتی مهربان ندارد.

یک استعداد همه جانبه

اما او هنوز وجود دارد! در مناطق کوهستانی متعددی که هنوز برای دستاوردهای پیشرفت صنعتی توسعه نیافته‌اند، خر هنوز می‌تواند قدرت بسیار ویژه‌ای از خود نشان دهد: زیرا خر حتی در زمین‌های صعب العبور کاملاً مطمئن است. به همین دلیل، ساکنان آن مناطق او را دوست دارند!

او همانطور که بی نیاز و سخت است، ثابت می کند که باهوش، ملایم و در عین حال مایل به یادگیری است. وقتی الاغ فهمید که از او چه خواسته می شود، می تواند به تنهایی کارها را انجام دهد. الاغ همیشه بهترین گزینه را انتخاب می کند. گاهی اوقات ممکن است به اشتباه به عنوان لجاجت تلقی شود - اگر الاغ جایگزینی را که فرمانده باهوش می خواهد به او بدهد انتخاب نمی کند.

مثل الاغ سرسخت؟

بنابراین، همانطور که کلیشه می گوید، الاغ دمدمی مزاج است یا لجباز؟ نه! الاغ ها بسیار مراقب هستند و به دقت در مورد کاری که انجام می دهند فکر می کنند - قبل از اینکه اقدام کنند. این موجود باهوش هر آنچه را که درک می کند و عمل می کند با دقت پردازش می کند. این قبلاً برخی از مردم را از آسیب بزرگ نجات داده است!

«من با تو چه کردم که اکنون سه بار مرا زدی؟» (اعداد 4:22,28) بلعام عصبانی شد. مادیان الاغ او نمی خواست بیشتر از این پیش برود. خطری پیش روی او بود که حتی پیامبر آن را ندید. فرشته ای از خدا جلوی راه پیغمبر ایستاده بود تا جلوتر برود. هنگامی که بلعام به امید خلاص شدن از شر الاغ خود، چوب خود را برداشت و بارها با آن حیوان بیچاره را زد، خداوند به الاغ فرصت داد تا احساسات خود را به زبان انسانی بیان کند. «و الاغ به بلعام گفت: «آیا من الاغ تو نیستم که تا امروز همیشه بر آن سوار بوده ای؟ آیا این عادت من بود که با شما اینطور رفتار کنم؟» (اعداد 4:22,30) پیامبر گفت: نه. سپس خدا به او نشان داد که الاغش با لجاجت فرضی او جان او را نجات داده است.

عشق ظریف

الاغ طبیعتی متعادل و حساس دارد. او شنوایی بسیار خوب، حس بویایی قوی و بینایی خوب دارد. بنابراین او آنچه را که در اطرافش اتفاق می افتد بسیار شدید درک می کند. اگر او سرسخت باشد، کاملاً ممکن است که خطری را تشخیص داده باشد یا به سادگی جایگزین بهتری را کشف کرده باشد. پس این شادی بدی نبود که باعث شد الاغ بلعام از خواست صاحبش سرپیچی کند. نه! الاغ، همانطور که به زودی خواهیم دید، در واقع بیشتر یک خدمتکار است تا یک یاغی.

در برخی از مناطق رومانی، جمعیت روستایی گاهی چاره ای جز این نداشتند که الاغ خود را در اواخر پاییز به جنگل برانند. خودشان آنقدر فقیر بودند که نمی توانستند به الاغ هم غذا بدهند. تبعیدیان فقیر پس از آن مجبور شدند زمستان سخت سرد را در منظره زمستانی بایر تحمل کنند. با این حال، هنگامی که طبیعت در بهار زنده شد، تعداد زیادی الاغ به صاحبان خود بازگشتند. این معجزه عبادی را نشان می دهد که از ضعف انسان کینه ای ندارد!

الاغ به عنوان یک حیوان کار و حیوان باری، به عنوان یک دوست وفادار و همراه حساس، هرگز از کنار انسان خارج نشد. او به عنوان وزیر ضعف انسان (خروج 2:4,20؛ دوم سموئیل 2:19,27؛ دوم تواریخ 2:28,15)، به ما می‌داند که در بارهای زندگی تنها نیستیم. گوش های بلند چسبیده عشق خارق العاده ای را نشان می دهد.

حیوان کامل برای مسیحا

پس آیا الاغ از طریق صفات شگفت‌انگیزش به ما روشن می‌کند که چرا خدا او را برای حمل مسیحا به صحنه‌ای انتخاب کرد که در مدت کوتاهی پس از آن، عشق بی‌کران پدر را آشکار کرد؟ آره! او که زمانی نماد آزادی بود - فرمانروای استپ - نوکر انسان می شود. او به جای تنها ماندن، دوری از انسانیت و خندیدن به کارهای مردم، خدمتکار، دوست شد، در هر شرایطی. این وفاداری است. این عشقه

به این ترتیب، الاغ خاطره محبت خدا را زنده نگه می دارد - اصول فرمانروایی او، که مشخصه رفتار او با ما انسان ها تا به امروز است: "زیرا شما فیض خداوند ما عیسی مسیح را می دانید: اگرچه او ثروتمند بود، اما شد. فقیر به خاطر خود، تا از طریق فقر او ثروتمند شوید.» (دوم قرنتیان 2:8,9) «او در همه چیز با خدا برابر بود، اما با حرص و طمع به خدا بودن نمی چسبید. از تمام امتیازات خود دست کشید و مانند یک برده شد. او در این دنیا مرد شد و زندگی مردم را تقسیم کرد.» (فیلیپیان 2,6.7: XNUMX، XNUMX).

الاغ و بره

البته نباید فراموش کنیم که الاغ به معنای بره خدا نبود. این الاغ نیست که باید توجه را جلب کند. نه کارش بود و نه سبکش، بره خدا جاذبه اصلی بود. با این وجود، این وسیله نقلیه انتخابی برای حمل بره خدا به صحنه ای بود که عشق بزرگ خدا به بشریت آشکار می شد: شهر مقدس.

برّه ی خدا که گناه دنیا را می برد، سوار بر الاغی می رود تا محل قربانی بزرگ باشد. آیا این ما را به یاد ابراهیم نمی‌اندازد که الاغ خود را زین کرده و پسرش اسحاق را برای تقدیم قربانی می‌برد (پیدایش 1: 22,3)؟ آره!

شجاع تا آخر

در این مرحله، ویژگی دیگری از الاغ آشکار می شود: الاغ - برخلاف اسب - حیوان پرواز نیست. وقتی الاغ جوان عیسی را به شهر مقدس برد، علیرغم صحنه واضحی که پیش روی او بود، وحشت نکرد. نه شورشی بود، نه شورشی. او شجاعانه تحت هدایت پسر خدا پیش رفت.

البته، الاغ ثابت کرد که همدم کاملی است. حتی عیسی نیز نمی خواست در برابر خطر نزدیک فرار کند: او قاطعانه روی خود را به سمت اورشلیم قرار داده بود تا به آنجا سفر کند - به خوبی می دانست که این به قیمت جان او تمام می شود - اما هیچ چیز و هیچ کس نباید او را از آن منصرف کند. (لوقا 9,51:XNUMX). هنگامی که گوسفندان گله او پراکنده شدند، الاغ او را صادقانه به اورشلیم - محل اعدام - برد.

الاغ و قاضی

البته، هر کسی که با کتاب مقدس آشنا باشد، متوجه نخواهد شد که در زمان عهد عتیق، پسران قاضی بر کرفس الاغ سوار می شدند.

برای مثال، یائیر (عبری «او روشن می‌سازد»)، قاضی اسرائیل، «30 پسر داشت که بر 30 کلت الاغ سوار شده بودند و 30 شهر را در اختیار داشتند که تا امروز «دهکده‌های یائیر» نامیده می‌شوند» (داوران 10,4). :XNUMX).

همچنین قاضی عبدون (عبری «خادم») »چهل پسر و 40 نوه داشت که بر 30 کلت الاغ سوار می شدند. و او هشت سال اسرائیل را داوری کرد.» (داوران 70:12,14).

این نیز معنای عمیق تری دارد. قضات اسرائیل وظیفه داشتند آمدن خدا را به عنوان قاضی اعلام کنند. هیچ جزئیاتی بی اهمیت نبود. در روزی که عیسی مسیح سپس وارد شهر مقدس شد، سرانجام لحظه بزرگ فرا رسید. عیسی به‌عنوان پسر خدا، البته «قاضی منصوب شده از سوی خدا درباره زندگان و مردگان» بود (اعمال رسولان 10,42:XNUMX). عیسی چه حیوانی سوار شد؟ دقیقا! روی الاغ!

یک نبرد خاص

عیسی سوار بر اسب و مجهز به جنگ یا نبرد وارد شهر مقدس نشد. نه! الاغ هرگز حیوان جنگی نبود. اما ذات متواضع و خدمتگزار او برای مأموریت عیسی به عنوان مسیح مناسب بود. او آمد تا با شمشیر پیروز نگردد، بلکه با عشقی فداکارانه و فروتنانه آمده بود. در آن نشانه قدرت الهی او نهفته بود.

هنگامی که عیسی در آن روز سوار اورشلیم شد، به عنوان قاضی آمد، اما نه برای فتح در جنگ. او هم برای فرار نیامد. او برای نجات آمد. او راهی زندان اول شد. قضاوتی که باید به همه متخلفان از قانون خدا ضربه می زد، در مورد خودش - بر بدن خودش - اجرا می شد. این بود تا همه کسانی که به او ایمان دارند زندگی جاودانی داشته باشند. قاضی به خود اجازه داد تا به عنوان "بره خدا که گناه جهان را برمی دارد" مصلوب شود تا ما آزاد شویم (یوحنا 1,29:XNUMX).

پیامی ملایم از لطف

در اولین اقدام روز قیامت، الاغ صادقانه در کنار قاضی منصوب شده از سوی خداوند ایستاد. با این کار، گوش های دراز وفادار با ویژگی های شگفت انگیزش به بره خدا کمک کردند تا یاد فیض بی نظیر خداوند را تا امروز زنده نگه دارد.

چه موجود شگفت انگیزی!