کتاب مقدس چه می گوید؟ آیا یهودیان امروزی هنوز فرزندان ابراهیم هستند یا فقط نوکیشان شده اند؟ نگاهی به تاریخ کتاب مقدس و هویت یهودی مسیحا. کاوشی متقاعد کننده از یک موضوع پیچیده. توسط کای مستر

زمان مطالعه: 6 دقیقه

برای بسیاری، بقای قوم یهود و تولد دوباره اسرائیل پس از نزدیک به 2000 سال یک معجزه بی سابقه است. برخی دیگر این برداشت را با بیان عیسی مخالفت می کنند: «اگر فرزندان ابراهیم بودید، کارهای ابراهیم را انجام می دادید.» (یوحنا 8,39:XNUMX) پولس رسول همچنین گفت: «کسانی که ایمان دارند فرزندان ابراهیم هستند».

با این وجود، همان پولس در مورد یهودیانی که حتی پس از پنطیکاست به رد عیسی ادامه دادند، می نویسد: «ای کاش برای برادرانم که برحسب جسم خویشاوندان من هستند، نفرین شده و از مسیح جدا می شدم. آنها بنی اسرائیل هستند که پسری و جلال و عهدها و شریعت و عبادت و وعده ها به آنها تعلق دارد و پدران نیز به آنها تعلق دارند و مسیح از آنها برحسب جسم می آید.» (رومیان 9,3: 5-11,28). او آنها را "محبوب به خاطر پدران خود" نام می برد (رومیان XNUMX:XNUMX).

برخی حتی مشروعیتی را که بسیاری از یهودیان امروزی خود را نوادگان ابراهیم می نامند، زیر سوال می برند و معتقدند که یهودیان اشکنازی به طور خاص در واقع به قوم ترک، خزرها که احتمالاً به دلایل سیاسی به یهودیت گرویده اند، بازمی گردد. بنابراین آنها از اولاد فیزیکی ابراهیم نیستند.

حتی اگر این درست باشد، فراموش می‌کند که حتی در زمان پولس رسول، یهودیانی که از نظر ژنتیکی از نسل ابراهیم نبودند، نوکیش شده بودند. تعداد بیشتری نیز از نوادگان چنین نوکیشانی بودند. از زمان خروج از مصر، بسیاری از غیر یهودیان به قوم اسرائیل پیوسته اند. کالب، رحاب و روت تنها بارزترین نمونه‌ها در اینجا هستند. با این وجود، همه آنها به عنوان یهودیان تمام عیار شناخته شدند.

یکی دیگر از استدلال ها علیه تأسیس کشور اسرائیل به عنوان یک معجزه الهی، خشونت علیه فلسطینی ها و ماهیت نظامی این کشور و نیز بداخلاقی هایی است که امروزه در اسرائیل مشاهده می شود. در واقع، پادشاهان عهد عتیق اغلب از نظر اخلاقی در سایه بودند. به عنوان مثال، داوود نسبت به کسی که اغلب توسط مسیحیان به شدت مورد انتقاد قرار می گیرد، افراد بیشتری را کشت و همسران بیشتری داشت: محمد. با این وجود، تاریخ کتاب مقدس نشان می‌دهد که به دلیل چند قلب کمتر صمیمانه، خدا همیشه با صبر و حوصله با قوم خود رفتار کرده و سعی در اصلاح آنها و نجات آنها داشته است. بسیاری از یهودیان، که بهتر از این نمی‌دانستند و ما مسیحیان و به‌ویژه مسیحیان آلمانی چنین تصویر وحشتناکی از مسیحیت به آنها ارائه می‌دهیم، صادقانه به وعده‌های کتاب مقدس مبنی بر تجمع در دعا اشاره کردند. آیا خدا گوشش را کر می کند؟

«اما علیرغم سرنوشت وحشتناکی که برای قوم یهود از زمانی که عیسی ناصری را طرد کردند، در میان آنها مردان و زنان خداپرست و صادقی بودند که در سکوت رنج بردند. خداوند دلهایشان را در مصیبتشان آرام کرد و با رحمت به وضعیت وخیم آنها نگریست. او دعاهای غم انگیز کسانی را که با تمام وجود در جستجوی او بودند تا به درک درستی از کلامش برسند، شنید. برخی آموخته اند که مسیح واقعی اسرائیل را در ناصری فروتن ببینند که اجدادشان او را طرد و مصلوب کردند. سپس، پس از درک معنای پیشگویی‌های معروف، که مدت‌ها توسط سنت و تفسیر نادرست پنهان مانده بودند، قلب‌هایشان مملو از سپاسگزاری از خداوند به‌خاطر فضل وصف ناپذیری شد که او به هر فرزند انسانی که مسیح را به‌عنوان نجات‌دهنده شخصی او می‌پذیرد عطا می‌کند. (الن وایت، کار رسولان, 376.1; دیدن. اعمال رسولان، 379.3)

پولس رسول هیچ تمایل مشترکی نداشت. او مدام از خدا می‌خواست که برای بنی‌اسرائیل کار کند که عیسی ناصری را به‌عنوان مسیح موعود تشخیص نداده‌اند... او به ایمانداران روم اطمینان داد: «خودم به خاطر برادرانم که از من هستند، نفرین شده و از مسیح طلاق خواهم گرفت. خویشاوندان پس از گوشت؛ آنها از اسرائیل هستند که پسری و جلال و عهد و شریعت و عبادت و وعده ها از آن اوست. که آنها نیز پدران هستند و مسیح برحسب جسم از او می آید، که خدا بالاتر از همه است و تا ابد مبارک است.» یهودیان قوم برگزیده خدا بودند، که او می خواست از طریق آنها کل نژاد بشر را برکت دهد... اگرچه اسرائیل آن را رد کرد. پسر خدا توسط خدا طرد نشد... آیا خدا قوم خود را رد کرده است؟ دور باشد! زیرا من نیز اسرائیلی هستم، از نسل ابراهیم، ​​از قبیله بنیامین. خدا قوم خود را که برای خود پیش بینی کرده بود رد نکرده است. اما این نباید رستاخیز را غیرممکن کند... هدف خدا این بود که فیض او در میان غیریهودیان و همچنین در میان بنی اسرائیل آشکار شود.کار رسولان، 371-372; دیدن. اعمال رسولان، 375-376)

حتی اگر انتخاب ویژه الهی نه تنها مزایایی برای یهودیان به ارمغان بیاورد، بلکه مسئولیت بیشتری و احتمالاً رنج بزرگی به همراه داشته باشد، من همچنان معتقدم: خدا حتی پس از مرگ عیسی به قوم خود وفادار می ماند.

بقای یهودیان به عنوان یک قوم و ظهور مجدد دولت اسرائیل یک معجزه و خاری در چشم قدرت های تاریک است. به دلیل اسرائیل، که بسیاری از مردم قبلاً به عنوان توریست از آن دیدن کرده‌اند، ریشه‌های انجیل در عهد عتیق آنقدر شناخته شده است که روز سبت و هویت یهودی مسیحا امروزه کاملاً بدیهی است. ضربه ای حساس به تبلیغات رومی. تاکنون، مسیحیان یا مسلمانانی که روز شنبه را نگه می دارند، نتوانسته اند این کار را انجام دهند. علاوه بر این، آنها در مقایسه با اسرائیل کمتر مورد توجه جهان قرار می گیرند.

چرا بسیاری از مسیحیان تأکید می کنند که یهودیان به عنوان یک قوم طرد می شوند؟ چرا آنها فکر می کنند که آنها تنها راه رسیدن به پدر هستند در حالی که عیسی، که تا امروز یهودی است و هرگز به ایمان دیگری گرویده است، تنها راه به سوی پدر است؟ چرا ما فاقد محبت دشمن هستیم که ما را قادر می سازد تا به یهودیان و مسلمانان مسیحیت خود را نشان دهیم؟ به جای تلاش و شکست استراتژی بشارتی خود در مورد آنها و تسلیم شدن به دلیل کور شدن آنها؟

با رستاخیز خشونت آمیز اسرائیل در سال 1948، وعده های کتاب مقدس در مورد گردهمایی به طور کامل محقق نشد. اما حتی تسخیر خشونت آمیز سرزمین موعود توسط یوشع و ادامه آن توسط داوود در نهایت وعده های خدا را محقق نکرد. هر دو یک تحقق جزئی، آغازی بودند و تنها راه را برای مسیح، اولین و دومین آمدنش، هموار کردند. پس بقیه او را در آن زمان می شناختند و اکنون نیز او را خواهند شناخت.

احیای زبان عبری توسط بن یهودا و دیوار ناله در اورشلیم برای نجات بسیاری از یهودیان امروزی اهمیت زیادی دارد. این نقطه تماس آنها با وعده های خداست و اشتیاق آنها به رستگاری را نشان می دهد.

به عنوان مسیحی مراقب باشیم در این کار زیاده روی نکنیم. شاید روزی خداوند به ما نشان دهد که بهتر از آنها نبودیم.

آیا اگر ما مطلقاً نخواهیم مداخله خداوند را در مسیری که یهودیان به عنوان مردم امروز در پیش می گیرند، ببینیم، می تواند نوعی غرور معنوی باشد؟ آیا ما به این دلیل مغرور هستیم که فکر نمی کنیم باید چنین باشد؟ نباید اینطور باشد، زیرا در آن صورت خدا می تواند ما را در عملیات نجات خود دور بزند، که در آن او بقایای اسرائیل فیزیکی را برای بازگشت مسیح آماده می کند. نه این که ما مانند برادر بزرگتر در مَثَل پسر ولخرج عبوس بایستیم زیرا خداوند شاخه های اصلی زیتون را دوباره به درون پیوند می زند و به گونه ای که ما آن را مشکوک می دانیم. موضوع سوال برانگیز است، زیرا زمینه و سیاست در خاورمیانه بسیار زشت است، به علاوه تمام ریسمان‌کش‌ها در پس‌زمینه. شاید این یک غرور است که ما حتی از آن آگاه نیستیم.

من هیجان زده هستم که ببینم وقتی قانون جهانی یکشنبه که در کتاب مقدس زیر تصویر علامت پیشگویی شده است، در اسرائیل چه اتفاقی خواهد افتاد.