انجام رسالت خداوند به معنای بلندمدت اندیشیدن است. توسط الن وایت

به ما می گویند: «در بالای ریه های خود فریاد بزنید، ما را دریغ نکنید! آواز خود را مانند نعل بلند کن و گناهانشان را به قوم من و گناهانشان را به خاندان یعقوب اعلام کن!» (اشعیا 58,1:XNUMX) این پیامی است که باید اعلام شود. اما با وجود اینکه مهم هستند، مهم این است که ما به کسانی که فاقد بصیرت ما هستند حمله نکنیم، گوشه نشینی نکنیم و محکوم نکنیم...

همه کسانی که از امتیازات و فرصت‌های بزرگ برخوردارند، اما توانایی‌های جسمی، روحی و اخلاقی خود را تکمیل نکرده‌اند، اما به خود می‌پردازند و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند، بیش از افرادی که از نظر اعتقادی در اشتباه هستند، اما تلاش می‌کنند، در معرض خطر و وضعیت بدتر در پیشگاه خداوند قرار دارند. برای دیگران نعمت باشد آنها را سرزنش یا محکوم نکنید!

اگر اجازه دهید استدلال خودخواهانه، نتیجه‌گیری‌های نادرست و بهانه‌ها شما را به وضعیت قلبی و ذهنی نادرستی سوق دهد تا دیگر راه‌ها و اراده خدا را نشناسید، به مراتب بیشتر از گناهکار صادق، بار گناه خود را بر دوش می‌کشید. پس بهتر است مراقب باشید کسی را که در پیشگاه خدا بی گناهتر از شما به نظر می رسد محکوم نکنید.

به یاد داشته باشیم که تحت هیچ شرایطی نباید خود را آزار و اذیت کنیم. کلمات تند و کنایه آمیز نامناسب است. آنها را از هر مقاله دور نگه دارید، آنها را از هر سخنرانی حذف کنید! بگذارید کلام خدا بریدن و سرزنش را انجام دهد. باشد که مردان و زنان فانی با اطمینان به عیسی مسیح پناه ببرند و در او بمانند تا روح عیسی از طریق آنها دیده شود. مراقب گفتار خود باشید تا واقعاً با ادیان دیگر دشمنی نکنید و به شیطان این فرصت را ندهید که از سخنان بی دقت شما علیه شما استفاده کند.

درست است که روزگار سختی در راه است که از زمانی که ملتی وجود داشته است هرگز چنین نبوده است. اما وظیفه ما این است که هر چیزی را که بوی تلافی، مقاومت و حمله به کلیساها و افراد می دهد به دقت از گفتمان خود حذف کنیم، زیرا این راه و روش عیسی نیست.

کلیسای خدا که حقیقت را می داند، کاری را که باید طبق کلام خدا انجام می داد، انجام نداده است. بنابراین، ما باید بیشتر مراقب باشیم که کافران را قبل از شنیدن دلایل اعتقادات ما در مورد سبت و یکشنبه، آزار ندهیم.

پایان: شهادت برای کلیسا 9243-244