នៅពេលដែលពិភពសាសនាសិប្បនិម្មិតមិនផ្តល់ការបំពេញ។ ដោយ Kai Mester
ខ្ញុំធំឡើងនៅក្នុងផ្ទះគ្រីស្ទាន ហើយគ្រួសាររបស់យើងបានទៅព្រះវិហារយ៉ាងហោចណាស់ម្តងក្នុងមួយសប្តាហ៍។ តាំងពីក្មេងមក ខ្ញុំបានស្វែងរកការសម្រេចក្នុងសេចក្តីជំនឿ។ ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់បានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះ ហើយបានសង្កេតមើលអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលនៅជុំវិញខ្ញុំដែលមើលទៅដូចសាសនា។
វាបានធ្វើឱ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា មនុស្សតែងតែបែងចែកជីវិតរបស់ពួកគេទៅជាសាសនា និងអ្វីផ្សេងទៀត ភាគច្រើនតាមរយៈបទចម្រៀង និងការអធិស្ឋាន។ នេះជារបៀបដែលពួកគេចាប់ផ្តើម និងបញ្ចប់ការលះបង់ក្នុងគ្រួសារ សេវាព្រះវិហាររបស់ពួកគេ និងឱកាសសាសនាផ្សេងទៀត ដោយហេតុនេះបង្កើតពិភពសិប្បនិម្មិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនពេញចិត្តនឹងទម្រង់នៃជំនឿនេះទេ។ ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់រស់នៅជាមួយព្រះ នៅខាងក្រៅពិធីសាសនា "ទាំងនេះ" រៀងរាល់នាទី។ ខ្ញុំចង់រស់នៅក្នុងជីវិតផ្សេង មិនមែនសម្រាប់ពេលវេលាជាក់លាក់នៃសប្តាហ៍នោះទេ ប៉ុន្តែជារៀងរហូត។ ត្រូវបានពេញដោយពន្លឺរបស់ព្រះ ប្រែទៅជាថ្លា ដើម្បីទ្រង់អាចបំភ្លឺតាមរយៈខ្ញុំដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ និងសូម្បីតែសត្រូវរបស់ខ្ញុំ។
ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំឃើញគន្លឹះនៃបទពិសោធន៍ដែលចង់បាននេះនៅក្នុងចោទិយកថា ៦:៥៖ «ហើយអ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីកម្លាំងរបស់អ្នក»។
ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមធ្វើការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះជាអាទិភាពក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ មិនត្រឹមតែបើកចិត្តឲ្យគាត់ ខ្ញុំក៏ឃើញកន្លែងដែលគាត់បើកចិត្តឲ្យខ្ញុំ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំអានពាក្យរបស់គាត់ហើយពិចារណាវា។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏តាមដានមើលកន្លែងដែលទ្រង់មានបន្ទូលមកខ្ញុំតាមរយៈធម្មជាតិ មនុស្សដទៃ និងការផ្តល់ជំនួយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនឈប់រង់ចាំគាត់ឆ្លើយសំណួរដែលខ្ញុំសួរញឹកញាប់ថា៖ «លោកម្ចាស់ តើលោកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វី? ជ្រាបចូលគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ។
ការនៅជាប់នឹងទេវតានៃព្រះអម្ចាស់ រហូតដល់ទ្រង់ប្រទានពរដល់ខ្ញុំ (លោកុប្បត្តិ ៣២:២៥-៣២) បានបង្ហាញថាជាវិធីដែលខ្ញុំអាចស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្ត។
ប្រភព៖ Longing to Walk with God គ្រួសារជារៀងរហូត, រដូវរងាឆ្នាំ 2010 ទំព័រ 11
តំណ: http://www.restoration-international.org/site/1/docs/FAF_2_4_Winter_10.pdf
ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ