ឬរូបភាពនេះមានអត្ថន័យជ្រៅជាងនេះ? រូបថតរបស់ Ellen White
រយៈពេលអាន៖ ៥ នាទី។
ក្នុងការដោះស្រាយអ្នកដែលធ្វើខុស យកល្អត្រូវធ្វើតាមវិធីរបស់មេស្ស៊ី។ នៅពេលដែលគ្រូបង្រៀនប្រព្រឹត្តដោយឥតប្រាជ្ញា ហើយតឹងរ៉ឹងពេក វាអាចរុញសិស្សចូលទៅក្នុងសមរភូមិរបស់សាតាំង។ ពេល«គ្រិស្ដសាសនិក»ប្រព្រឹត្ដខុសពីគ្រិស្ដសាសនិក កូនប្រុសដែលខ្ជះខ្ជាយត្រូវបានរក្សាទុកចេញពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលនាំក្មេងតូចណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលជឿដល់ខ្ញុំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះល្អជាងបើអ្នកនោះយកថ្មកិនមកព្យួរក ហើយត្រូវលង់ទឹកក្នុងសមុទ្រ» (ម៉ាថាយ ១៨:៦)។ ដូច្នេះ បើគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះមេស្ស៊ីបានបង្គាប់ឲ្យកូនធ្វើ នោះពិតជាមិនសមនឹងការរស់នៅទេ។ អ្នកដែលដូចព្រះយេស៊ូមិនមានចិត្តអាត្មានិយម មិនអាណិតអាសូរ ឬចិត្តត្រជាក់។ ទ្រង់អាណិតអាសូរអ្នកដែលបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការល្បួង ហើយជួយអ្នកដួលឱ្យមើលឃើញការកាត់ទោសរបស់ពួកគេជាថ្មមួយជំហាន។ គ្រូគ្រិស្តបរិស័ទនឹងអធិស្ឋានសុំ និងជាមួយសិស្សដែលធ្វើខុស ហើយនឹងមិនខឹងនឹងគាត់ឡើយ។ គាត់នឹងនិយាយយ៉ាងទន់ភ្លន់ទៅកាន់អ្នកធ្វើខុស ហើយលើកទឹកចិត្តគាត់ក្នុងការប្រយុទ្ធជាមួយកងកម្លាំងងងឹត។ គាត់នឹងជួយគាត់ឱ្យស្វែងរកជំនួយពីព្រះ។ ពេលនោះទេវតានឹងឈរនៅក្បែរគាត់ ហើយគាំទ្រគាត់ក្នុងការលើកកម្ពស់ស្តង់ដារប្រឆាំងនឹងសត្រូវ។ ដូច្នេះ ជំនួសឱ្យការកាត់ជំនួយចំពោះកំហុសនោះ គាត់មានលទ្ធភាពដើម្បីឈ្នះព្រលឹងដល់ព្រះមេស្ស៊ី។ – ដំបូន្មានដល់គ្រូ, 266
ជួយអ្នកទន់ខ្សោយ!
«ប៉ុន្ដែអ្នកណាដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្សតូចម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនេះដែលជឿលើខ្ញុំដួល នោះជាការប្រសើរជាងប្រសិនបើរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវព្យួរក ហើយត្រូវលង់ទឹកស្លាប់នៅបាតសមុទ្រជាមួយវា» (ម៉ាថាយ ១៨:៦)។ ) ក្មេងតូចៗដែលជឿលើព្រះមេស្ស៊ី មិនមែនមានន័យថា អ្នកដែលនៅក្មេងច្រើនឆ្នាំទេ ប៉ុន្តែក្មេងតូចៗ “នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ”។ នេះជាការដាស់តឿនដល់អស់អ្នកដែលគិតតែពីអាត្មានិយម ធ្វេសប្រហែស ឬមើលងាយបងប្អូនទន់ខ្សោយ ដែលមិនអត់ឱនទោស និងទាមទារដែលវិនិច្ឆ័យ និងថ្កោលទោសអ្នកដទៃ ធ្វើឲ្យពួកគេបាក់ទឹកចិត្ត។ – អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាតាមផ្ទះ, ថ្ងៃទី 1 ខែកុម្ភៈឆ្នាំ 1892
តើផ្លូវរបស់អ្នកឡើងឬចុះ?
អ្នកដែលធ្វើការដោយមិនប្រុងប្រយ័ត្ន និងមិនចេះខ្វល់ខ្វាយ មិនខ្វល់ពីអ្វីដែលក្លាយជារបស់ដែលខ្លួនគិតថាកំពុងដើរលើផ្លូវខុស មានគំនិតខុសអំពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាគ្រីស្ទាន។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលធ្វើឲ្យមនុស្សតូចមួយក្នុងចំណោមមនុស្សមិនសំខាន់ទាំងនេះ ដែលទុកចិត្តខ្ញុំឲ្យវង្វេងនឹងខ្ញុំ នោះជាការល្អដែលអ្នកនោះត្រូវបោះទៅក្នុងសមុទ្រជ្រៅ ដោយយកថ្មកិននៅជុំវិញក» (ម៉ាថាយ ១៨:៦ អិន. ) មិនមែនអស់អ្នកដែលហៅខ្លួនឯងថាជាគ្រិស្តសាសនិកគឺតែមួយនឹងមេស្ស៊ីទេ។ អ្នកណាដែលខ្វះវិញ្ញាណនិងព្រះគុណរបស់ព្រះមេស្ស៊ី មិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកនោះទេ ទោះបីគាត់ប្រកាសថាវាខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។ អ្នកនឹងស្គាល់ពួកគេដោយផ្លែឈើរបស់ពួកគេ។ អាកប្បកិរិយា និងទំនៀមទម្លាប់របស់ពិភពលោកមិនអនុលោមតាមគោលការណ៍នៃច្បាប់របស់ព្រះទេ ដូច្នេះហើយកុំដកដង្ហើមតាមវិញ្ញាណរបស់គាត់ ឬឆ្លុះបញ្ចាំងពីចរិតរបស់គាត់។ មានតែអ្នកដែលអនុលោមតាមរូបព្រះប៉ុណ្ណោះដែលមានភាពដូចព្រះគ្រីស្ទ។ មានតែអ្នកដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះដែលរស់នៅស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយឆ្លុះបញ្ចាំងពីគំនិត និងឆន្ទៈរបស់ព្រះ។ មានទាំងសាសនាគ្រឹស្តក្លែងក្លាយ និងពិតប្រាកដនៅលើពិភពលោក។ វិញ្ញាណពិតរបស់មនុស្សត្រូវបានបង្ហាញតាមរបៀបដែលពួកគេប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដែលនៅជុំវិញពួកគេ។ យើងអាចសួរសំណួរថា តើគាត់ឆ្លុះបញ្ចាំងពីចរិតរបស់លោកយេស៊ូខាងវិញ្ញាណ និងការប្រព្រឹត្ត ឬតើគាត់បង្ហាញតែលក្ខណៈធម្មជាតិ និងអត្មានិយមដែលមនុស្សក្នុងលោកនេះមាន? អ្វីដែលអ្នកប្រកាសមិនមានទម្ងន់ជាមួយព្រះ។ មុនពេលវាយឺតពេលក្នុងការធ្វើខុស គ្រប់គ្នាគួរតែសួរខ្លួនឯងថា "តើខ្ញុំជាអ្វី?" វាអាស្រ័យលើយើងក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍តួអង្គដែលនឹងធ្វើឱ្យយើងជាសមាជិកនៃគ្រួសាររាជវង្សរបស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌។
យើងអាចក្លាយដូចជាមេស្ស៊ីបានដោយការសិក្សាពីលក្ខណៈរបស់គាត់។ ព្រះបានប្រទានដល់មនុស្សនូវសមត្ថភាពដើម្បីទាញរួមជាមួយនឹងព្រះ។ តាមរបៀបនេះ គាត់អាចប្រទានពរ លើកតម្កើង ពង្រឹង និងលើកតម្កើងមិនត្រឹមតែខ្លួនគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងអ្នកដែលគាត់មកជាមួយគ្នាទៀតផង។ យើងនឹងប្រទានពរដល់អ្នកដទៃ នៅពេលយើងយកគំរូតាមជីវិតរបស់យើងសម្រាប់វិញ្ញាណ មាគ៌ា និងកិច្ចការរបស់ព្រះមេស្ស៊ី ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលយកជីវិតរបស់ពួកគេទៅក្នុងដៃរបស់ពួកគេ ធ្វើឱ្យអ្នកដទៃបាក់ទឹកចិត្ត ធ្វើឱ្យពួកគេចុះចាញ់ ហើយបណ្តេញព្រលឹងចេញពីព្រះប្រោសលោះរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលមិនប្រមូលផ្ដុំជាមួយនឹងខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ»។ ( ម៉ាថាយ ១២:៣០ ) ពិនិត្យឡើងវិញនិងហើរឡាយ, ថ្ងៃទី ៨ ខែមេសាឆ្នាំ ២០២១
ព្រះមេស្ស៊ីចង់សង្គ្រោះយើងពីគ្រោះមហន្តរាយចុងក្រោយ
«ហើយព្រះយេស៊ូវទ្រង់ហៅកុមារមកដាក់នៅកណ្តាលពួកគេ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា បើអ្នកមិនត្រឡប់មកដូចកូនក្មេងទេ នោះអ្នកនឹងមិនបានចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ឡើយ។ អ្នកណាបន្ទាបខ្លួនដូចកូននេះ អ្នកនោះជាអ្នកធំជាងគេក្នុងនគរស្ថានសួគ៌។ ហើយអ្នកណាទទួលកូនបែបនេះក្នុងនាមខ្ញុំក៏ស្វាគមន៍ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលធ្វើបាបកូនតូចម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកជឿលើខ្ញុំ នោះជាការប្រសើរជាង បើអ្នកនោះយកថ្មកិនដ៏ធំមួយព្យួរនៅនឹងក ហើយបោះទៅក្នុងជម្រៅនៃសមុទ្រ។» (ម៉ាថាយ ១៨:២-៦)។
ពួកសិស្សបានជជែកគ្នាក្នុងចំណោមពួកគេថាតើពួកគេមួយណាគួរតែធំជាងគេ ដូចយើងរៀនពីដំណើររឿងនៃព្រឹត្តិការណ៍នេះនៅក្នុងម៉ាកុស និងលូកា។ ពួកសិស្សមិនយល់អំពីលក្ខណៈនៃរដ្ឋាភិបាលដែលមេស្ស៊ីចង់បង្កើតនោះទេ។ ពួកគេរំពឹងថានឹងមាននគរមួយនៅលើផែនដីជាមួយនឹងការគ្រប់គ្រងលើផែនដី។ មហិច្ឆិតារបស់ពួកគេត្រូវបានដាស់ ពួកគេបានព្យាយាមដណ្តើមយកចំណាត់ថ្នាក់លេខ១។ ព្រះយេស៊ូបានទតឃើញតាមរយៈគំនិត និងអារម្មណ៍នៃចិត្តរបស់ពួកគេ។ គាត់បានឃើញថាពួកគេខ្វះព្រះគុណដ៏វិសេសនៃការបន្ទាបខ្លួន ហើយថាមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលពួកគេត្រូវរៀន។ គាត់ដឹងពីប្រធានបទនៃការសន្ទនារបស់ពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេនិយាយដោយបើកចំហ ហើយគិតថាពួកគេមិនត្រូវបានគេមើល។ ដូច្នេះ គាត់ហៅក្មេងតូចមក ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាតាមការពិតថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនត្រឡប់មកដូចជាកូនទេ អ្នកនឹងមិនចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ឡើយ!
លោកយេស៊ូក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលទទួលកូនបែបនេះក្នុងនាមខ្ញុំ អ្នកនោះទទួលខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលធ្វើបាបកូនតូចម្នាក់នេះ ដែលជឿលើខ្ញុំ វាជាការប្រសើរសម្រាប់គាត់ បើមានថ្មកិនដ៏ធំមួយព្យួរនៅករបស់គាត់ ហើយបោះវាទៅក្នុងជម្រៅនៃសមុទ្រ។ ការចោទប្រកាន់របស់គាត់ ការបញ្ចេញមតិ។ បុរសគឺជាសិរីរុងរឿងនៃការបង្កើត។ គាត់ត្រូវបានប្រោសលោះដោយព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះក្នុងតម្លៃដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់។ គ្មាននរណាម្នាក់ក្រៅពីទ្រង់អាចស្តារមនុស្សឲ្យមានរូបរាងខាងសីលធម៌របស់ព្រះដែលបានបាត់បង់ដោយការរំលងនោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដើម្បីស្វែងរក និងសង្គ្រោះអ្វីដែលបានបាត់បង់។ គាត់ត្រូវបានបង្ហាញថាជាអ្នកគង្វាលពិតប្រាកដ។ គាត់ទុកកៅសិបប្រាំបួននៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ហើយទៅស្វែងរកចៀមដែលវង្វេង។ គាត់បន្តស្វែងរកក្រោមកាលៈទេសៈដ៏គួរឱ្យសោកស្ដាយបំផុត ដោយមិនមានការប្រឹងប្រែង និងគ្រោះថ្នាក់ រហូតដល់គាត់រកឃើញចៀមដែលវង្វេង។ ហើយបន្ទាប់មក រាល់ការរងទុក្ខ ការសាកល្បង និងគ្រោះថ្នាក់ទាំងអស់ដែលគាត់បានស៊ូទ្រាំសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ចៀមត្រូវបានបំភ្លេចចោលនៅក្នុងសេចក្តីអំណរនៃការស្វែងរកចៀមដែលបាត់។ នៅពេលដែលមនុស្សមានបាបត្រូវបាននាំត្រឡប់ទៅក្នុងក្រោលរបស់ព្រះតាមរយៈការប្រែចិត្តពិតប្រាកដពីអំពើបាបរបស់គាត់ និងជំនឿលើព្រះមេស្ស៊ី នោះមានសេចក្តីអំណរនៅស្ថានសួគ៌។ – សញ្ញានៃពេលវេលាថ្ងៃទី 6 ខែមករា ឆ្នាំ 1887
អំពើបាបធ្វើអាក្រក់ជាងថ្មកិនទៅទៀត។
ព្រះយេស៊ូវបានយកក្មេងតូចមួយមកដាក់នៅកណ្តាលប្រជាជន ហើយមានបន្ទូលថា «ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកដោយត្រង់ថា លុះត្រាអ្នកផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុង [ពីចរិតអាត្មានិយមរបស់អ្នក] ហើយក្លាយដូចជាក្មេងតូចៗ [គ្មានការក្លែងបន្លំ ពុតត្បុត និងភាពអាត្មានិយមទាំងអស់ និងភាពគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់] បន្ទាប់មកអ្នកនឹងមិនចូលទៅក្នុងការពិតថ្មីរបស់ព្រះទាល់តែសោះ។ អ្នកណាដែលដាក់ខ្លួននៅបាតដូចក្មេងនេះ គឺសំខាន់បំផុតក្នុងការពិតថ្មីរបស់ព្រះ។ ហើយបើមានអ្នកណាយកកូនបែបនេះដោយសារគាត់ចង់ពឹងលើខ្ញុំ គាត់យកខ្ញុំទៅជាមួយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកណាធ្វើឲ្យក្មេងតូចណាម្នាក់ក្នុងចំណោមក្មេងតូចទាំងនេះ ដែលទុកចិត្តលើខ្ញុំឲ្យប្រព្រឹត្តខុស នោះជាការប្រសើរសម្រាប់គាត់ បើរោងកិនថ្មចងកគាត់ ហើយត្រូវលង់ទឹកស្លាប់នៅបាតសមុទ្រ» (ម៉ាថាយ ១៨,២-២)។ 18,2 DBU) អ្វីដែលជាមេរៀនដ៏ស៊ីជម្រៅមួយឃ្លានេះ មិនត្រឹមតែសម្រាប់ពួកសិស្ស និងយូដាសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះមេស្ស៊ីសព្វថ្ងៃនេះ!
យូដាសបានឮរឿងទាំងអស់នេះ ប៉ុន្តែដូចជាមនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ បានគិតថាវានៅក្រៅកន្លែង។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាលោកយេស៊ូបានដាក់របៀបនោះ? គាត់បានបន្ថែមថា៖ «ការដ៏អាក្រក់កំពុងរង់ចាំអ្នកដែលនាំអ្នកដទៃឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ ការល្បួងឱ្យធ្វើអំពើអាក្រក់នឹងតែងតែនៅទីនោះ ប៉ុន្តែវានឹងអាក្រក់សម្រាប់អ្នកដែលអញ្ជើញអ្នកដទៃឱ្យចូលរួមក្នុងការល្បួងនេះ។ ដូច្នេះបើដៃ ឬជើងរបស់អ្នកព្យាយាមល្បួងអ្នកឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ចូរកាត់វាចោល ហើយបោះវាចោល។ វាជាការប្រសើរសម្រាប់អ្នកទៅស្ថានសួគ៌ពិការ ឬខ្វិន ជាជាងការបោះចោលអវយវៈទាំងអស់របស់អ្នកទៅក្នុងភ្លើងនរកដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ ហើយបើភ្នែកអ្នកចង់ល្បួងអ្នកឲ្យធ្វើអំពើអាក្រក់ ចូរដកវាចេញទៅ។ បើអ្នកទៅស្ថានសួគ៌ពាក់កណ្តាលខ្វាក់ ជាងមានភ្នែកពីរ ហើយត្រូវដុតក្នុងនរកអស់កល្បជានិច្ច» (ម៉ាថាយ ១៨:៧-៩)។
ព្រះមេស្ស៊ីចង់បង្ហាញដល់យើងថា ការកសាងបុគ្គលិកលក្ខណៈតម្រូវឱ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់ និងប្រុងប្រយ័ត្ន។ យូដាសអាចទទួលស្គាល់នេះដោយមានការយល់ឃើញយ៉ាងខ្លាំងរបស់គាត់ ប្រសិនបើគាត់បានបើកចំហចំពោះអ្វីដែលលោកយេស៊ូចង់បង្ហាញគាត់។ ចរិតដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់គាត់នឹងបាត់ទៅ ហើយគាត់នឹងមានចិត្តស្លូតបូត និងចិត្តរាបទាបដូចម្ចាស់របស់គាត់។ – សញ្ញានៃពេលវេលាថ្ងៃទី ១៤ ខែឧសភាឆ្នាំ ២០២០
ចូរប្រយ័ត្ននឹងថ្មកិននៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិត
ភាពអាត្មានិយម ការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង អំពើអាក្រក់ អំពើអាក្រក់ ជុំវិញបុរសជាមួយនឹងបរិយាកាសមិនល្អ ហើយធ្វើឱ្យបេះដូងរឹងប៉ឹងប្រឆាំងនឹងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងល្អ។ កូនក្នុងស្ថានភាពនេះមិនស្តាប់ការខ្សឹបខ្សៀវនៃសេចក្តីស្រលាញ់ទេ ព្រោះសេចក្តីលោភលន់បានលេបយកនូវសេចក្តីល្អក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេបដិសេធឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេនូវសេចក្តីសប្បុរសដែលពួកគេអាចផ្តល់ដល់ពួកគេ។ ជីវិតក្មេងបែបនេះនឹងជូរចត់ប៉ុណ្ណា! ពួកគេមិនអាចមានការចងចាំដ៏រីករាយ នៅពេលពួកគេខ្លួនឯងត្រូវការក្តីមេត្តា និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ ពេលនោះ ពួកគេនឹងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអ្វីដែលពួកគេគួរធ្វើសម្រាប់ឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។ ពួកគេនឹងចងចាំថា ពួកគេអាចបំភ្លឺឆ្នាំដ៏ភ្លឺស្វាងរបស់ឪពុកម្តាយពួកគេ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចបានទៅដោយសុខស្រួល និងសន្តិភាព។ ប្រសិនបើពួកគេបានបដិសេធការលួងលោមនោះក្នុងពេលដែលពួកគេត្រូវការជំនួយ ការចងចាំរបស់វានឹងមានទម្ងន់ដូចថ្មកិននៅលើដួងចិត្តរបស់ពួកគេ។ សតិសម្បជញ្ញៈនឹងស៊ីសាច់ក្នុងព្រលឹងអ្នក។ ថ្ងៃរបស់អ្នកនឹងពោរពេញទៅដោយការសោកស្តាយ។ ក្តីស្រលាញ់ដែលយើងជំពាក់ឪពុកម្តាយ មិនត្រូវបានវាស់ជាឆ្នាំ និងមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ។ វានៅតែជាភារកិច្ចរបស់យើងដរាបណាពួកគេ និងយើងរស់នៅ។ – ការចេញផ្សាយសាត្រាស្លឹករឹត ១០, 85
ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ