… មធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីយុត្តិធម៌ដ៏ទេវភាព។ រូបថតរបស់ Ellen White
រយៈពេលអាន៖ ៥ នាទី។
ជួនកាលនៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ ព្រះនឹងចាត់ហោរា និងអ្នកនាំសារមកក្នុងចំការរបស់គាត់ ដើម្បីទទួលបានចំណែករបស់គាត់ពីពួកកសិកររបស់គាត់។ ជាអកុសល អ្នកនាំសារទាំងនេះបានរកឃើញថាអ្វីៗត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់គោលបំណងខុស។ ដូច្នេះ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានបំផុសគំនិតពួកគេឲ្យព្រមានប្រជាជនប្រឆាំងនឹងភាពមិនស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែទោះបីជាមនុស្សត្រូវបានគេដឹងពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែរឹងទទឹងដែរ។ ការអង្វរនិងអំណះអំណាងមិនបានជួយអ្វីទេ។ ពួកគេស្អប់ការស្តីបន្ទោស។
អ្វីដែលព្រះស៊ូទ្រាំ
ព្រះមេស្ស៊ីមានប្រសាសន៍ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចម្ការទំពាំងបាយជូរថា៖ «កាលដែលផ្លែបានមក ទ្រង់បានចាត់អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ឲ្យទៅឯអ្នកដាំទំពាំងបាយជូរ ដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលផលរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ពួកកសិករក៏ចាប់អ្នកបម្រើរបស់ខ្លួនទៅ ពួកគេវាយម្នាក់ សម្លាប់ម្នាក់ទៀត ហើយគប់ដុំថ្មមួយដុំ។ ម្ដងទៀត គាត់បានចាត់អ្នកបម្រើផ្សេងទៀត ច្រើនជាងអ្នកទីមួយទៅទៀត។ ហើយពួកគេក៏ធ្វើដូចគ្នានឹងពួកគេដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២១:៣៤-៣៦)
ប៉ុលរាយការណ៍អំពីរបៀបដែលអ្នកនាំសាររបស់ព្រះត្រូវបានប្រព្រឹត្ត។ គាត់បានពន្យល់ថា៖ «ស្ត្រីបានស្លាប់វិញដោយការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ប៉ុន្តែអ្នកឯទៀតដែលទុកចិត្តលើព្រះក៏ត្រូវធ្វើទារុណកម្មរហូតដល់ស្លាប់។ ពួកគេសង្ឃឹមថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញប្រសើរជាងគ្រាន់តែទទួលបានសេរីភាពឡើងវិញ។ អ្នកខ្លះទៀតបានស៊ូទ្រាំនឹងការសើចចំអក និងការវាយដំ ច្រវាក់ និងដាក់គុក។ ពួកគេត្រូវគប់ដុំថ្ម កាប់សម្លាប់ដោយដាវ។ ជនអនាថា វង្វេងវង្វាន់ រុំដោយស្បែកចៀម និងពពែ រងទុក្ខ បៀតបៀន ធ្វើបាប។ ពិភពលោកមិនសមនឹងទទួលមនុស្សបែបនេះដែលត្រូវដើរនៅវាលរហោស្ថាន និងភ្នំ ក្នុងរូងភ្នំ និងជ្រោះឡើយ» (ហេព្រើរ ១១:៣៥-៣៨)។
អស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ ព្រះបានមើលដោយអត់ធ្មត់ និងអត់ធ្មត់ចំពោះទង្វើដ៏ឃោរឃៅនេះចំពោះអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់។ គាត់បានឃើញក្រិត្យវិន័យដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បានបែកបាក់ ប្រមាថ ហើយជាន់ឈ្លី។ ប្រជាជនក្នុងពិភពលោកនៅសម័យណូអេបានត្រូវទឹកជន់លិច។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលផែនដីមានប្រជាជនឡើងវិញ មនុស្សម្តងទៀតបានឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះ ហើយបានជួបគាត់ដោយអរិភាពយ៉ាងខ្លាំង ដោយបានប្រឆាំងគាត់យ៉ាងក្លាហាន។ អ្នកដែលព្រះបានរំដោះចេញពីទាសភាពអេហ្ស៊ីបបានដើរតាមគន្លងដូចគ្នា។ បន្ទាប់ពីមូលហេតុ, ទោះជាយ៉ាងណា, អនុវត្តតាមឥទ្ធិពល; ផែនដីត្រូវបានខូច។
រដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះនៅក្នុងវិបត្តិ
រដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះបានជួបវិបត្តិ។ ឧក្រិដ្ឋកម្មនៅលើផែនដីបានកាន់កាប់។ សំឡេងនៃអ្នកដែលធ្លាក់ខ្លួនជាជនរងគ្រោះដោយការច្រណែននិងការស្អប់បានបន្លឺចេញពីក្រោមអាសនៈដើម្បីសងសឹក។ ស្ថានសួគ៌ទាំងអស់បានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ហើយ តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដើម្បីមកជួយសង្គ្រោះអ្នកដែលបានជ្រើសរើសរបស់វា។ ពាក្យមួយពីគាត់ ហើយផ្លេកបន្ទោរនៃស្ថានសួគ៌នឹងធ្លាក់មកលើផែនដី ហើយពេញដោយភ្លើង និងអណ្តាតភ្លើង។ ព្រះគ្រាន់តែមានបន្ទូល នឹងមានផ្គរលាន់ និងផ្លេកបន្ទោរ ផែនដីនឹងញ័រ ហើយអ្វីៗទាំងអស់នឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។
រឿងមិននឹកស្មានដល់កើតឡើង
ភាពវៃឆ្លាតនៃស្ថានសួគ៌បានរារាំងខ្លួនឯងសម្រាប់ការបង្ហាញដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនៃអំណាចដ៏ទេវភាព។ រាល់ចលនាត្រូវបានមើលដោយក្តីបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង។ គេរំពឹងថាយុត្តិធម៌នឹងត្រូវបានសម្រេច ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងដាក់ទោសប្រជាជននៅលើផែនដី។ ប៉ុន្តែ «ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់លោកីយ៍ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាតែមួយរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿលើព្រះអង្គមិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» (យ៉ូហាន ៣:១៦)»។ ពួកគេនឹងគោរពគាត់។» (លូកា ២០:១៣) គួរឲ្យអាណិតណាស់! ព្រះមេស្ស៊ីមិនបានមកដើម្បីផ្ដន្ទាទោសពិភពលោកទេ ប៉ុន្តែដើម្បីសង្គ្រោះវា។ «យើងរាល់គ្នាមិនបានស្រឡាញ់ព្រះទេ គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលទ្រង់បានស្រឡាញ់យើង ហើយចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យធ្វើជាការលោះបាបរបស់យើង» (១យ៉ូហាន ៤:១០)។
សកលលោកនៅស្ថានសួគ៌បានអស្ចារ្យយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការអត់ធ្មត់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិដែលបានដួលរលំ ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះបានក្លាយជាមនុស្ស ហើយបានដោះមកុដរបស់ព្រះអង្គ និងព្រះរាជវាំង។ គាត់បានក្លាយទៅជាអ្នកក្រ ដើម្បីឲ្យយើងក្លាយជាអ្នកមានតាមរយៈភាពក្រីក្ររបស់គាត់។ ដោយសារគាត់ជាមួយនឹងព្រះ មានតែគាត់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចសម្រេចបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ ជាមួយនឹងគោលដៅនោះ គាត់ពិតជាយល់ព្រមឱ្យក្លាយជាមនុស្សតែមួយ។ ដោយភាពគ្មានបាបរបស់គាត់ គាត់នឹងទទួលយកការរំលងណាមួយមកលើខ្លួនគាត់។
ស្នេហាដែលផ្តល់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះមេស្ស៊ីបើកសម្ដែងមិនត្រូវបានយល់ដោយមនុស្សក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ឡើយ។ វាជាអាថ៌កំបាំងដែលមិនអាចយល់បានចំពោះចិត្តមនុស្ស។ អ្នកចាក់ប្រេងតាំងពិតជាបានបង្រួបបង្រួមធម្មជាតិបាបរបស់មនុស្សជាមួយនឹងធម្មជាតិដែលគ្មានបាបរបស់គាត់ ពីព្រោះដោយទង្វើនៃការធ្វើសមាធិនេះ គាត់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យបង្ហូរពរជ័យរបស់គាត់លើការប្រណាំងដែលធ្លាក់។ ដោយវិធីនេះ ទ្រង់បានធ្វើឱ្យយើងអាចចូលរួមនៅក្នុងភាពជាទ្រង់បាន។ ដោយការថ្វាយខ្លួនគាត់ជាយញ្ញបូជាសម្រាប់អំពើបាប គាត់បានបើកផ្លូវឲ្យមនុស្សក្លាយជាមនុស្សតែមួយជាមួយគាត់។ គាត់បានដាក់ខ្លួនគាត់នៅក្នុងស្ថានភាពរបស់មនុស្សហើយបានក្លាយជាសមត្ថភាពក្នុងការរងទុក្ខ។ ជីវិតនៅលើផែនដីទាំងមូលរបស់គាត់គឺជាការរៀបចំសម្រាប់អាសនៈ។
អ្នកចាក់ប្រេងតាំងចង្អុលប្រាប់យើងអំពីគន្លឹះនៃការរងទុក្ខនិងការអាម៉ាស់របស់ទ្រង់៖ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ យើងអានថា៖ «ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត ទ្រង់បានចាត់កូនប្រុសឲ្យទៅឯគេ ដោយប្រាប់ខ្លួនឯងថា ‹គេនឹងកោតខ្លាចកូនអញ››។ មេស្ស៊ីបានមកមើលថាតើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលគាត់អាចធ្វើបានសម្រាប់ចំការទំពាំងបាយជូររបស់គាត់។ នៅក្នុងទម្រង់ដ៏ទេវភាព និងមនុស្សលោក គាត់បានឈរនៅមុខមនុស្ស ហើយបង្ហាញពួកគេពីស្ថានភាពពិតរបស់គាត់។
អ្នកដែលស្រឡាញ់សេចក្តីស្លាប់ត្រូវបានដោះលែងដោយទឹកភ្នែក
ពេលអ្នកចំការទំពាំងបាយជូរឃើញគាត់ក៏និយាយទៅកាន់ខ្លួនថា៖ ‹អ្នកនេះជាអ្នកទទួលមត៌ក។ មក យើងសម្លាប់វាយកមរតកទៅ! ហើយគេចាប់គាត់ ហើយរុញគាត់ចេញពីចម្ការ ហើយសម្លាប់គាត់»។ (ខ. ៣៨, ៣៩) មេស្ស៊ីបានមកឯគាត់ ប៉ុន្តែគាត់ផ្ទាល់មិនបានទទួលគាត់ទេ។ គេយកល្អមកធ្វើអាក្រក់ ស្រឡាញ់ស្អប់។ បេះដូងរបស់គាត់សោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលគាត់មើលអ៊ីស្រាអែលរអិលទៅមុខទៀត។ ពេលគាត់ក្រឡេកមើលទីក្រុងដ៏ពិសិដ្ឋ ហើយគិតអំពីការជំនុំជំរះដែលនឹងមកដល់នោះ គាត់បានយំថា៖ ‹ក្រុងយេរូសាឡិម ក្រុងយេរូសាឡឹមអើយ អ្នកដែលសម្លាប់ព្យាការី ហើយគប់ដុំថ្មអ្នកដែលបានចាត់មករកអ្នក! តើខ្ញុំចង់ប្រមូលកូនរបស់អ្នកជាមួយគ្នាញឹកញាប់ប៉ុណ្ណា នៅពេលដែលមេមាន់ប្រមូលកូនមាន់នៅក្រោមស្លាបរបស់នាង។ ហើយអ្នកមិនចង់ទេ! មើលចុះ ផ្ទះរបស់អ្នកនឹងត្រូវទុកជាទីស្ងាត់ជ្រងំ» (ម៉ាថាយ ២៣:៣៧,៣៨)។
អ្នកដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងត្រូវបានគេ«មើលងាយ ហើយត្រូវគេបដិសេធនឹងមនុស្ស ជាអ្នកមានទុក្ខ ហើយស្គាល់ដោយទុក្ខព្រួយ» (អេសាយ ៥៣:៣)។ ដៃអាក្រក់ចាប់គាត់ ហើយឆ្កាងគាត់។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានសរសេរអំពីការស្លាប់របស់គាត់ថា៖ «ចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់បានឡោមព័ទ្ធខ្ញុំ ហើយទឹកជំនន់នៃសេចក្ដីបំផ្លិចបំផ្លាញបានធ្វើឱ្យខ្ញុំភ័យខ្លាច។ ចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់បានឡោមព័ទ្ធខ្ញុំ ហើយខ្សែនៃសេចក្ដីស្លាប់បានត្រួតត្រាខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំភ័យខ្លាច ខ្ញុំអង្វររកព្រះអម្ចាស់ ហើយអង្វររកព្រះរបស់ខ្ញុំ។ បន្ទាប់មក គាត់បានឮសំឡេងខ្ញុំចេញពីព្រះវិហាររបស់គាត់ ហើយសម្រែករបស់ខ្ញុំបានមកចំពោះមុខគាត់។ ផែនដីញ័ររញ្ជួយ ហើយគ្រឹះភ្នំក៏ញ័រដែរ ព្រោះគាត់ខឹង។ ផ្សែងហុយចេញពីច្រមុះរបស់គាត់ ហើយឆេះចេញពីមាត់គាត់។ អណ្តាតភ្លើងបានឆាបឆេះចេញពីគាត់។ គាត់បានឱនមេឃចុះមក ហើយភាពងងឹតនៅក្រោមជើងរបស់គាត់។ គាត់ក៏ជិះលើចេរូប៊ីន ហើយហោះហើរទៅលើស្លាបខ្យល់» (ទំនុកដំកើង ១៨:៥-១១)។
ក្រោយពីនិយាយរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចម្ការទំពាំងបាយជូរហើយ នោះលោកយេស៊ូក៏សួរអ្នកស្តាប់ថា៖ «ពេលម្ចាស់ចម្ការមក តើគាត់នឹងធ្វើអ្វីចំពោះអ្នកចំការទុច្ចរិត? ប៉ុន្តែពួកគេជក់ចិត្តនឹងរឿងនោះណាស់ ទើបពួកគេឆ្លើយថា « ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យសេចក្ដីអាក្រក់ដល់ទីបញ្ចប់ដល់មនុស្សទុច្ចរិត ហើយនឹងជួលចំការរបស់ខ្លួនទៅឲ្យអ្នកចំការឯទៀត ដែលនឹងផ្ដល់ផលដល់គាត់ក្នុងរដូវកាលកំណត់» (ម៉ាថាយ ២១:៤១)។ ពួកគេមិនបានដឹងថា ពួកគេទើបតែធ្វើការវិនិច្ឆ័យដោយខ្លួនឯងនោះទេ។
វគ្គបន្តបន្ទាប់
ពិនិត្យឡើងវិញនិងហើរឡាយថ្ងៃទី ១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០២២
ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ