អំពីឆន្ទៈក្នុងការចាកចេញពីតំបន់លួងលោមរបស់អ្នកសម្រាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ដោយ Richard Elofer
រ៉ាប៊ី Yaakov Dovid Wilovsky, គេស្គាល់ថាជា រីដវ៉ាស (បញ្ចេញសំឡេង៖ Ridwaas) មានជីវិតគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ គាត់បានកើតនៅប្រទេសលីទុយអានីក្នុងឆ្នាំ 1845 ហើយក្រោយមកបានរស់នៅក្នុងទីក្រុងឈីកាហ្គោមួយរយៈមុនពេលផ្លាស់ទៅរស់នៅ អ៊ីរ៉េត អ៊ីស្រាអែល បានធ្វើអន្តោប្រវេសន៍ និងចំណាយពេលនៅសល់នៃជីវិតរបស់គាត់នៅក្នុង Tzefat រស់នៅភាគខាងជើងកាលីឡេ។
ថ្ងៃមួយ បុរសម្នាក់បានដើរចូលទៅក្នុងមួយ។ សាលា (Yiddish សម្រាប់សាលាប្រជុំ) នៅ Tzefat ហើយបានឃើញវា។ រីដវ៉ាស អង្គុយឱនចុះយំយ៉ាងជូរចត់។ បុរសនោះរត់ទៅដល់ រ៉ាវដើម្បីមើលថាតើគាត់អាចជួយគាត់បានដែរឬទេ។ «មានរឿងអី?» គាត់សួរទាំងបារម្ភ។ "គ្មានអ្វីទេ" គាត់ឆ្លើយ រីដវ៉ាស. "វាគ្រាន់តែថាថ្ងៃនេះជា yahrzeit (ខួបនៃការស្លាប់របស់ឪពុកខ្ញុំ)" ។
បុរសនោះភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ឪពុករបស់ រីដវ៉ាស ត្រូវតែស្លាប់ជាងកន្លះសតវត្សមុន។ តើរ៉ាវនៅតែស្រក់ទឹកភ្នែកយ៉ាងជូរចត់ចំពោះសមាជិកគ្រួសារដែលបានស្លាប់យូរមកហើយ?
គាត់បានពន្យល់ថា "ខ្ញុំបានយំ" រីដវ៉ាស“ព្រោះខ្ញុំគិតពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ឪពុកខ្ញុំចំពោះតូរ៉ា”។
der រីដវ៉ាស បង្ហាញពីស្នេហានេះដោយប្រើឧប្បត្តិហេតុ៖
ពេលខ្ញុំមានអាយុប្រាំមួយឆ្នាំ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានជួលគ្រូឯកជនម្នាក់ឱ្យរៀន Torah ជាមួយខ្ញុំ។ មេរៀនបានដំណើរការល្អ ប៉ុន្តែឪពុកខ្ញុំក្រីក្រណាស់ ហើយមួយរយៈក្រោយមក គាត់មិនអាចបង់ប្រាក់គ្រូបានទៀតទេ។
» ថ្ងៃមួយ លោកគ្រូបានផ្ញើសំបុត្រមកផ្ទះ។ វាបាននិយាយថាឪពុកខ្ញុំមិនបានបង់អ្វីអស់រយៈពេលពីរខែមកហើយ។ គាត់បានដាក់ឱសានវាទដល់ឪពុកខ្ញុំថា បើឪពុកខ្ញុំមិនចេញលុយទេ គ្រូនឹងមិនអាចបង្រៀនខ្ញុំបានទៀតទេ។ ឪពុកខ្ញុំរន្ធត់ចិត្ត។ គាត់ពិតជាមិនមានលុយសម្រាប់អ្វីទាំងអស់នៅពេលនេះ ហើយប្រាកដណាស់មិនមែនសម្រាប់គ្រូបង្រៀនឯកជននោះទេ។ ប៉ុន្តែគាត់ក៏មិនអាចទ្រាំនឹងគំនិតដែលខ្ញុំឈប់រៀនដែរ។
ល្ងាចនោះនៅ សាលា ឪពុកខ្ញុំបានឮបុរសអ្នកមានម្នាក់និយាយជាមួយមិត្តរបស់គាត់។ គាត់បាននិយាយថា គាត់កំពុងសាងសង់ផ្ទះថ្មីសម្រាប់កូនប្រសាគាត់ ហើយរកមិនឃើញឥដ្ឋសម្រាប់ដាក់ភ្លើង។ នោះជាអ្វីដែលឪពុកខ្ញុំត្រូវការដើម្បីស្តាប់។ គាត់បានប្រញាប់ប្រញាល់ទៅផ្ទះ ហើយរុះរើបំពង់ផ្សែងនៃផ្ទះរបស់យើងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយឥដ្ឋដោយឥដ្ឋ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏ប្រគល់ថ្មទាំងនោះទៅបុរសអ្នកមាន ដែលបានចំណាយប្រាក់យ៉ាងច្រើនដល់គាត់។
សប្បាយណាស់ ឪពុកខ្ញុំបានទៅរកគ្រូ ហើយបើកប្រាក់ខែឱ្យគាត់ប្រចាំខែ ហើយនោះសម្រាប់រយៈពេលប្រាំមួយខែទៀត។
គាត់បានបន្តថា៖ «ខ្ញុំនៅចាំរដូវត្រជាក់នោះបានយ៉ាងល្អ រីដវ៉ាស បន្ត។ » បើគ្មានចើងភ្លើង យើងមិនអាចពន្លត់ភ្លើងបានទេ ហើយគ្រួសារទាំងមូលរងទុក្ខវេទនាដោយសារភាពត្រជាក់។
ប៉ុន្តែឪពុករបស់ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អពីទស្សនៈអាជីវកម្ម។ នៅទីបញ្ចប់ សេចក្តីទុក្ខទាំងអស់គឺមានតម្លៃ បើវាមានន័យថាខ្ញុំអាចសិក្សាគម្ពីរ Torah។» ពី៖ ព្រឹត្តិបត្រ Shabbat Shalom, 755, ថ្ងៃទី 18 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2017, 29. Cheshvan 5778
អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ៖ មជ្ឈមណ្ឌលមិត្តភាពជ្វីហ្វពិភពលោក
តំណដែលបានណែនាំ៖
http://jewishadventist-org.netadventist.org/
ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ