ការអធិស្ឋានមិនមែនជាតម្រូវការតែមួយគត់សម្រាប់ភ្លៀងចុងក្រោយទេ។ ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ព័ត៌មានបន្ថែម។ ដោយ Arnet Mathers
យើងត្រូវការភាពពេញលេញនៃព្រះវិញ្ញាណ។ យើងឮវាគ្រប់ទីកន្លែង។ ព្រះវិហារដែលមានសេវាកម្មគ្មានការហាមឃាត់ និងរស់រវើកធានានូវការហូរចូលដ៏អស្ចារ្យក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។ អ្នកខ្លះនិយាយថានេះជាចម្លើយចំពោះបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរដែលក្រុមជំនុំយើងប្រឈមមុខ។ តើលេខទាំងនេះមិនមែនជាភស្តុតាងដែលថាព្រះវិញ្ញាណធ្វើការនៅទីនេះទេឬ? តើយើងអាចរកចម្លើយនៅឯណា?
ព្រះគម្ពីរសន្យាថានឹងមានភ្លៀងធ្លាក់ថា៖ «មិនត្រូវធ្វើរូបព្រះសម្រាប់ខ្លួន ឬមិនតាំងរូបសំណាក ឬសសរ ឬដាក់ថ្មឆ្លាក់នៅលើទឹកដីរបស់អ្នក ដើម្បីថ្វាយបង្គំនៅចំពោះមុខវាឡើយ។ ដ្បិតយើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នក។ កាន់របស់ខ្ញុំ ថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយខ្លាចទីសក្ការៈរបស់ខ្ញុំ។ យើងជាព្រះអម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមច្បាប់របស់យើង ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់យើង ហើយប្រតិបត្តិតាមនោះ ខ្ញុំចង់បានអ្នក។ ភ្លៀង ឲ្យដល់ពេលកំណត់ នោះដីនឹងបង្កើតផល ហើយដើមឈើនឹងបង្កើតផល» (លេវីវិន័យ ២៦:១-៤)។
ប្រសិនបើយើងជួបនឹងលក្ខខណ្ឌទាំងនេះ ព្រះអម្ចាស់នឹងបង្អុរព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកតាមពេលវេលា។ ប្រសិនបើយើងរក្សាថ្ងៃសប្ប័ទរបស់គាត់ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងចាត់ភ្លៀងចុងក្រោយមក។
អស់ជាច្រើនទស្សវត្សមកហើយ ដែលយើងអាចបង្ហាញថា ថ្ងៃសប្ប័ទរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺជាថ្ងៃទីប្រាំពីរ ដែលជាថ្ងៃសៅរ៍។ យើងបានឆ្លើយតបរួចរាល់ហើយ អាចបំពេញការជំទាស់ណាមួយ និងពន្យល់អត្ថបទថ្ងៃអាទិត្យណាមួយក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ រៀងរាល់ព្រឹកថ្ងៃសប្ប័ទ យើងទៅព្រះវិហារ ហើយសម្រាកពីការងារប្រចាំសប្តាហ៍របស់យើង។ ប៉ុន្តែជារឿយៗអត្ថន័យពិតនៃថ្ងៃសប្ប័ទបានគេចពីយើង ហើយដូច្នេះយើងមិនដឹងពីរបៀបរក្សាវាឱ្យ "ត្រឹមត្រូវ" នោះទេ។
គឺ bedeutet រសៀលat ពិតជា?
របៀបសម្រាកនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកដូច្នេះថាភ្លៀងដែលបានសន្យាមក?
នៅពេលនោះ លោកយ៉ូស្វេបាននាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៅស្រុកកាណាន ជាស្រុកសន្យា។ ពួកគេបានយកវាពេលព្រះកំពុងធ្វើការអស្ចារ្យដើម្បីបណ្ដេញសត្រូវរបស់ពួកគេ។
«ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ដែលព្រះអង្គបានស្បថថានឹងប្រគល់អោយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេបានកាន់កាប់ ហើយរស់នៅក្នុងនោះ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យពួកគេបានសម្រាកនៅជុំវិញ ដូចជាទ្រង់បានស្បថនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។ ហើយគ្មានខ្មាំងសត្រូវណាអាចទប់ទល់នឹងពួកគេបានឡើយ គឺព្រះអង្គបានប្រគល់ខ្មាំងសត្រូវទាំងអស់មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកគេ។ ក្នុងចំណោមពាក្យល្អទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល គ្មានអ្វីបរាជ័យឡើយ។ គ្រប់យ៉ាងបានមក» (យ៉ូស្វេ ២១:៤៣-៤៥)
សព្វថ្ងៃនេះ យើងឈរនៅព្រំប្រទល់នៃស្រុកកាណាននៃស្ថានសួគ៌។ ត្បិតទោះជាពួកគេចូលទៅស្រុកកាណាននៅលើផែនដីក៏ដោយ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនបានរកឃើញអ្វីដែលនៅសល់ដែលព្រះបានសន្យានឹងកូនចៅរបស់ទ្រង់ឡើយ។ នេះជាអ្វីដែលប៉ុលបានសរសេរអំពីក្នុងជំពូកទីបួននៃភាសាហេព្រើរ ៖
«ដ្បិតប្រសិនបើលោកយ៉ូស្វេបាននាំពួកគេទៅសម្រាកនោះ ព្រះមិនមានព្រះបន្ទូលអំពីថ្ងៃបន្ទាប់ទៀតទេ។ ដូច្នេះ នៅមានការសម្រាកសម្រាប់រាស្ដ្ររបស់ព្រះ។ អ្នកណាបានមកឯព្រះវិញ អ្នកនោះក៏ឈប់ពីការរបស់ខ្លួន ដូចជាព្រះបានធ្វើពីអ្នកនោះដែរ។ ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងព្យាយាមរកភាពស្ងប់ស្ងាត់នេះ ដើម្បីកុំឲ្យមានអ្នកណាធ្លាក់ចុះដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់ដូចគ្នា។
ដ្បិតព្រះបន្ទូលនៃព្រះមានព្រះជន្មរស់ ហើយមានឫទ្ធានុភាព ហើយមុតជាងដាវមុខពីរ ហើយជ្រាបចូលរហូតដល់វាញែកព្រលឹង និងវិញ្ញាណ សូម្បីតែខួរឆ្អឹង និងឆ្អឹង ហើយជាចៅក្រមនៃគំនិត និងអារម្មណ៍នៃចិត្ត។ ហើយគ្មានសត្វណាលាក់កំបាំងពីគាត់ឡើយ ប៉ុន្តែអ្វីៗទាំងអស់គឺទទេ ហើយលាតត្រដាងនៅចំពោះព្រះភក្ត្រនៃព្រះ ដែលយើងត្រូវប្រាប់ឲ្យដឹង។
ដោយសារយើងមានសម្ដេចសង្ឃដ៏អស្ចារ្យ ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលបានឆ្លងកាត់ស្ថានសួគ៌ សូមឲ្យយើងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការសារភាព។ ដ្បិតយើងមិនមានមហាបូជាចារ្យដែលមិនអាចរងទុក្ខដោយភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងបានទេ គឺជាអ្នកដែលត្រូវល្បួងក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ដូចយើងដែរ ទោះបីជាគ្មានបាបកម្មនោះទេ។ ដូច្នេះ ចូរយើងចូលទៅកាន់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណដោយមានទំនុកចិត្ត ដើម្បីយើងអាចទទួលបានសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយបានរកព្រះគុណនៅពេលដែលយើងត្រូវការ» (ហេព្រើរ ៤:៨-១៦)។
ប៉ុលនិយាយអំពីថ្ងៃឈប់សម្រាកថ្ងៃសប្ប័ទ (ខទី 4)៖ វាអាចត្រូវបានរកឃើញដោយការឆ្លងកាត់ការសាកល្បងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលបំភ្លឺសូម្បីតែគំនិត និងការជំរុញចិត្តខាងក្នុងបំផុត។ មានតែអ្នកដែលបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដែលបានបើកសម្ដែងឲ្យបានពេញលេញប៉ុណ្ណោះដែលអាចរកបានថ្ងៃឈប់សម្រាកនេះ ហើយចូលទៅក្នុងស្រុកកាណាននៅស្ថានសួគ៌។ នេះតម្រូវឱ្យមានការខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏អស្ចារ្យ។ បាទ បញ្ហាប្រឈមគឺអស្ចារ្យពេក។ យើងមិនសមនឹងនាងទេ។ អស់សង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែ ប៉ុលបានចង្អុលបង្ហាញយើងអំពីក្តីសង្ឃឹមតែមួយគត់របស់យើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ គាត់យល់ពីចំណុចខ្សោយរបស់យើង ដោយសារគាត់បានជួបនឹងពួកគេផ្ទាល់។ ទ្រង់អាចនាំយើងទៅកាន់បល្ល័ង្កនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា ដូច្នេះយើងអាចរកឃើញសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងព្រះគុណ—ជាការសម្រាកដែលបានសន្យា។
សម្រាកនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ
នេះជាអ្វីដែលលោកយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍ពេលលោកអញ្ជើញយើងថា៖ «អស់អ្នកដែលនឿយហត់ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ! ខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យអ្នកស្រស់ស្រាយ។ យកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នក ហើយរៀនពីខ្ញុំ។ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព។ ដូច្នេះអ្នកនឹងបានសម្រាកសម្រាប់ព្រលឹងអ្នក។ (ម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០) អ្នកណាដែលចង់សម្រាកក្នុងលោកយេស៊ូអាចធ្វើដូច្នេះបានដោយការកាន់នឹមរបស់គាត់ ហើយរៀនពីលោក។
តើអ្វីដែលនាំយើងទៅលើផ្លូវនេះ ហើយអ្វីដែលមិនធ្វើ? ប៉ុលមានប្រសាសន៍អំពីរឿងនេះថា៖ «ដ្បិតក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ គ្មានការកាត់ស្បែក [ការធ្វើអ្វីតាមព្រះនេត្រ] ឬការមិនកាត់ស្បែក [ការទុកចិត្តដោយខ្វាក់៖ ‹ព្រះគុណនៃព្រះដ៏អស្ចារ្យណាស់›។ ស្នាដៃរបស់ខ្ញុំមិនមានចំណែកនៅទីនេះទេ។‹] ប៉ុន្តែជាសត្វថ្មី«; «តែសេចក្ដីជំនឿធ្វើការដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់»; «ប៉ុន្តែ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិនៃព្រះ» (កាឡាទី ៦:១៥; ៥:៦; ១កូរិនថូស ៧:១៩)។
ការកាន់នឹមរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយចូលទៅក្នុងការសម្រាករបស់ទ្រង់ កំពុងក្លាយជាសត្វថ្មី គឺត្រូវមានសេចក្ដីជំនឿដែលធ្វើការតាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់; មានន័យថារក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ។ បាទ ព្រះបញ្ញត្តិផ្ទាល់បង្រៀនយើងពីរបៀបចូលទៅក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះ។
I. តែងតែសម្លឹងមើលតែទ្រង់
«ឯងនឹងគ្មានព្រះឯទៀតនៅមុខអញឡើយ» (និក្ខមនំ ២០:៣)។
អ្នកណាដែលចូលទៅក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះ អ្នកនោះបានឲ្យអស់ពីចិត្តដល់គាត់ ហើយបានលះចោលអ្វីៗដែលចង់រំខានគាត់។ គាត់ផ្តោតតែលើការលើកតម្កើង និងលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ថា ព្រះយេស៊ូអាចរកឃើញ ហើយរក្សាការសម្រាកដោយដើរតាមផ្លូវនៃឈើឆ្កាង។ ដូចគ្នាដែរ យើងអាចស្វែងរកការសម្រាកបានលុះត្រាតែយើងលើកឈើឆ្កាង លះបង់អ្វីៗទាំងអស់ ហើយឆ្កាងបំណងប្រាថ្នារបស់យើងជាថ្នូរនឹងមិត្តភាពដ៏ស្រស់បំព្រងជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ » លុះត្រាតែយើងថ្វាយព្រះអស់ពីចិត្តរបស់យើង ទើបការផ្លាស់ប្តូរអាចមានឥទ្ធិពលមកលើយើង ដោយសារយើងត្រូវបានបង្កើតឡើងជារូបទ្រង់ម្ដងទៀត»។ជំហានទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ, 43)
II. រៀនពីគាត់ដោយមិនត្រង
«កុំធ្វើរូបចំលាក់សម្រាប់ខ្លួនឯង ឬមានរូបរាងដូចអ្វីដែលនៅស្ថានសួគ៌ខាងលើ ឬនៅលើផែនដីក្រោម ឬក្នុងទឹកក្រោមផែនដីឡើយ៖ «កុំគោរពប្រណិប័តន៍ឬបម្រើវាឡើយ។ ដ្បិតខ្ញុំជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នក ជាព្រះដែលច្រណែននឹងសួរសុខទុក្ខអំពើទុច្ចរិតរបស់ឪពុកទៅដល់ជំនាន់ទីបី និងទីបួននៃកូនរបស់អ្នកដែលស្អប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់យើង»។ និក្ខមនំ ២០:៤-៦)
ពួកអ្នកមិនជឿមិនបានជឿថារូបចម្លាក់ឈើ ថ្ម និងដែកជារូបព្រះទេ ពួកគេឈរតែចំពោះអាទិទេពដែលពួកគេគោរពបូជា។ នៅពេលដែលយើងរៀបចំអ្វីមួយដែលជំនួសព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង គំនិតរបស់យើងអំពីព្រះបត់ឆ្ពោះទៅរកតំណាងនោះ។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីអាចឈររវាងយើងនិងគាត់ទេ។ យើងត្រូវការទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់មានសិទ្ធិ ឬសិទ្ធិអំណាចក្នុងការប្រើពិលនោះទេ។
ជាញឹកញាប់ពេក យើងអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សផ្សេងទៀត (គ្រូអធិប្បាយ គ្រូបង្រៀន សាស្រ្តាចារ្យ) ឬការបោះពុម្ពផ្សាយចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើង ជាតម្រងរវាងយើង និងព្រះ។ តាមពិត នេះជារបៀបដែលយើងថ្វាយបង្គំពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណា ព្រះអម្ចាស់ចូលទៅជិតតែអ្នកដែលពិតជាប្រាថ្នាចង់ដឹងពីព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ហើយអ្នកដែលសិក្សា និងអធិស្ឋានតាមរយៈបទគម្ពីរដែលបានបំផុសគំនិត។ គាត់នឹងបង្រៀនមនុស្សទាំងនេះ។ ជាការពិតណាស់ យើងបន្តប្រព្រឹត្តចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងដោយការគោរព ហើយទទួលយកដំបូន្មានរបស់ពួកគេដោយដឹងគុណ ដោយមិនភ្លេចថាយើងទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះតែមួយគត់ ហើយការដើរផ្លូវទៅកាន់បល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់គឺមានគ្រោះថ្នាក់។ ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ចង់បង្ហាញផ្លូវឆ្ពោះទៅមុខ។
III. ក្លាយជាការពិត
មិនត្រូវយកព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកដោយឥតប្រយោជន៍ឡើយ។ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងមិនទុកឲ្យអ្នកណាដែលយកព្រះនាមទ្រង់ដោយឥតការផ្ដន្ទាទោសឡើយ» (និក្ខមនំ ២០:៧)។
តើអ្នកច្រើនតែប្រកាសឈ្មោះរបស់ព្រះដោយមិនគិតឬ? តើអ្នកស្បថហើយជារឿយៗបញ្ចេញអារម្មណ៍របស់អ្នកដោយពាក្យដែលគ្មានអត្ថន័យជ្រៅជាងនេះទេ? បន្ទាប់មកអ្នកត្រូវបានគេសំដៅនៅទីនេះ។ ប៉ុន្តែមានផ្នែកមួយទៀតចំពោះបញ្ញត្តិនេះ។ អ្នកណាដែលមានព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា – ពោលគឺ “កូនរបស់ព្រះ” ឬ “គ្រីស្ទាន” – ក៏ត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ចូលក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ » ប៉ុន្តែគ្រឹះដ៏រឹងមាំនៃព្រះបានឈរ ហើយមានត្រានេះថា៖ … សូមឲ្យអ្នកណាដែលដាក់ឈ្មោះព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា បែរចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិតវិញ»។ ដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។» (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៩; ម៉ាថាយ ៧:២១) ក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូ ទ្រង់មានឫទ្ធានុភាពក្នុងការសង្គ្រោះយើងពីគ្រប់មរតក និងទំនោរទៅរកអំពើអាក្រក់។ យើងមិនត្រូវប្រើឈ្មោះនេះខុសទេ។
« គ្រិស្តបរិស័ទពិតមានជីវិតនៃសេចក្តីជំនឿ ដែលនាំមកនូវភាពបរិសុទ្ធ។ មិនមានកំហុសនៅក្នុងមនសិការរបស់គាត់ ហើយក៏មិនមែនជាដាននៃភាពថោកទាបនៅក្នុងព្រលឹងរបស់គាត់ដែរ។ ភាពខាងវិញ្ញាណនៃក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះជាមួយនឹងគោលការណ៍ជាមូលដ្ឋានរបស់វាត្រូវបាននាំអោយមានជីវិត។ សេចក្តីពិតបំភ្លឺវិញ្ញាណរបស់យើងដោយពន្លឺរបស់វា។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏រឹងមាំចំពោះព្រះប្រោសលោះ បណ្តេញចេញនូវវាំងនននៃសារធាតុពុល ដែលកើតមានរវាងមនុស្ស និងព្រះ។ ឥឡូវនេះ ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់រួមបញ្ចូលជាមួយព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ក្លាយជាបរិសុទ្ធ ស្អាតស្អំ ចម្រាញ់ និងរាប់ជាបរិសុទ្ធ។ ពន្លឺនៃស្ថានសួគ៌ត្រូវបានសរសេរយ៉ាងច្បាស់នៅលើមុខរបស់គាត់។ រូបកាយរបស់គាត់បម្រើជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ រូបកាយរបស់គាត់ត្រូវបានតុបតែងដោយភាពបរិសុទ្ធ។ ព្រះអាចទំនាក់ទំនងជាមួយគាត់; ដ្បិតព្រលឹង និងរូបកាយត្រូវគ្នានឹងទ្រង់»។អត្ថាធិប្បាយព្រះគម្ពីរអាទិទេពថ្ងៃទីប្រាំពីរ ៧, 909)
IV. មានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយទ្រង់
នៅពេលយើងចូលរួបរួម និងចុះសម្រុងជាមួយព្រះ (ដោយការលះបង់ខ្លួនយើងទាំងស្រុងចំពោះទ្រង់ បង្កើតទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយទ្រង់ ហើយអនុញ្ញាតឱ្យអំណាចរបស់ទ្រង់ហូរចូលក្នុងជីវិតរបស់យើង) នោះយើងរកឃើញថ្ងៃឈប់សម្រាកពិត ទាំងនៅទីនេះ និងនៅស្ថានសួគ៌កាណាន។ .
«ចូរនឹកចាំថ្ងៃសប្ប័ទ ដើម្បីរក្សាវាឲ្យបរិសុទ្ធ»។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ អ្នកត្រូវសម្រាក ដើម្បីឲ្យគោ និងលារបស់អ្នកបានសម្រាក ហើយកូនប្រុសអ្នកបម្រើរបស់អ្នក និងអ្នកដទៃនឹងបានធូរស្បើយ»។ សម្រាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ។ ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ថ្ងៃសប្ប័ទ ហើយបានញែកថ្ងៃនោះជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ»។ «ចូរនឹកចាំថា អ្នកក៏ធ្លាប់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអេស៊ីបដែរ ហើយព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកបាននាំអ្នកចេញពីទីនោះ ដោយព្រះហស្តដ៏ខ្លាំងក្លា និងដៃដែលលាតចេញ។ ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកបានបង្គាប់អ្នកឲ្យរក្សាថ្ងៃសប្ប័ទ។ ដ្បិតវាជាទីសម្គាល់រវាងខ្ញុំនិងអ្នកពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា យើងជាព្រះយេហូវ៉ាដែលញែកអ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ»។ (និក្ខមនំ 2:20,8; 23,13:20,11; 5:5,15; ចោទិយកថា ៥, ១៥; និក្ខមនំ ៣១ :2)
នៅទីនេះ សកម្មភាពបីនៃការបង្កើតរបស់ព្រះត្រូវបានរំលឹក: ការបង្កើតពិភពលោកដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយ; ការបង្កើតបុរសម្នាក់ដែលមានសមត្ថភាពស្តាប់បង្គាប់ (ការរំដោះពីទាសភាពនៅក្នុងប្រទេសអេហ្ស៊ីប); និងការបង្កើតរូបអង្គរបស់ព្រះនៅក្នុងបុរសនោះ (ការរាប់ជាបរិសុទ្ធ)។ ទង្វើទាំងនេះរបស់ព្រះជាទីបញ្ចប់ក្នុងការសម្រាកសម្រាប់រាស្ដ្ររបស់ទ្រង់។
ថ្ងៃឈប់សម្រាកធ្វើតាមរយៈប្រាំមួយថ្ងៃ ដែលវាចែងថាធ្វើការទាំងអស់របស់អ្នក។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នកចុះ នោះអ្នកនឹងបានសេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹងអ្នក»។ (ហេព្រើរ ៤:១១; ៣:១៧) ពេត្រុសនិយាយថា៖ «ដូច្នេះ បងប្អូនអើយ ចូរព្យាយាមឲ្យបានច្រើនទៀតដើម្បីធ្វើឲ្យការហៅនិងការបោះឆ្នោតរបស់អ្នកប្រាកដជាប្រាកដ។ ដ្បិតបើអ្នកធ្វើដូច្នេះ នោះអ្នកនឹងមិនជំពប់ដួលឡើយ ហើយអ្នកនឹងទទួលបានសិទ្ធិចូលទៅក្នុងនគរដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃព្រះអម្ចាស់ និងជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ» (២ពេត្រុស ១:១០-១១)។
លុះត្រាតែកិច្ចការរបស់យើងត្រូវបានបញ្ចប់ ទើបយើងរកឃើញថ្ងៃឈប់សម្រាក - លុះត្រាតែយើងបោកគក់ ស្លៀកពាក់ក្រណាត់ទេសឯកពណ៌សដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ពួកបរិសុទ្ធ ហើយត្រៀមខ្លួនដើម្បីជួបព្រះអម្ចាស់។ « ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូវចូលក្នុងចិត្តយើង យើងត្រូវតែឈប់ធ្វើបាប។សញ្ញានៃពេលវេលា 2៣៦៣) នេះជាអ្វីដែលនៅពីក្រោយពេលយើងងូតទឹក ដុសស្បែកជើង ដែកសំលៀកបំពាក់ ហើយរៀបចំខ្លួនឲ្យរួចរាល់មុនថ្ងៃសប្ប័ទមកដល់។ ហេតុដូច្នេះហើយ ដរាបណាវាស្ថិតនៅក្នុងអំណាចរបស់យើង យើងដោះស្រាយរាល់ការខ្វែងគំនិតគ្នាជាមួយបងប្អូនរបស់យើង ហើយធ្វើខុសទាំងអស់មុនពេលយើងលុបម៉ោងថ្ងៃសប្ប័ទដោយភាពមិនបរិសុទ្ធនៃដួងចិត្តរបស់យើង។ ថ្ងៃសប្ប័ទជាសញ្ញាសម្គាល់មនុស្សដែលបានប្រោសលោះ និងរាប់ជាបរិសុទ្ធដែលកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងអស់—សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបានរកឃើញថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ព្រះ រៀនពីរបៀបស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ។ គាត់រកឃើញភាពស្ងប់ស្ងាត់នេះ ហើយអាចបញ្ជូនវាទៅឱ្យអស់អ្នកដែលបើកខ្លួនទទួលឥទ្ធិពលរបស់គាត់។ តាមរបៀបនេះ វាបានក្លាយជាភស្ដុតាងថាបញ្ញត្តិទាំងប្រាំមួយចុងក្រោយត្រូវបានសរសេរនៅលើផ្ទាំងបេះដូងរបស់គាត់។ «... ចូរសម្រាក ដើម្បីឲ្យគោ និងលារបស់អ្នកបានសម្រាក ហើយឲ្យកូនខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នក និងអ្នកដទៃបានធូរស្រាលឡើងវិញ»។ ថ្ងៃសប្ប័ទបង្ហាញថា ព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាចំពោះយើង។ គាត់គួរតែក្លាយជាសញ្ញានៃសេចក្តីមេត្តាករុណាសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ថ្ងៃសប្ប័ទមិនអាចកំណត់លក្ខណៈរបស់អ្នកដែល "អាណិត" សម្រាប់អ្នកជិតខាងរបស់ពួកគេ រារាំងការព្រមានពីពួកគេអំពីការទាមទារដែលព្រះដាក់លើរាស្ដ្ររបស់គាត់។ មនុស្សដែលគិតល្អធ្វើអាក្រក់ ក៏ឆាប់គិតអាក្រក់ដែរ។ (សូមមើល។ វិវាទដ៏អស្ចារ្យ, ៥៧១) ពួកគេមិនស្វែងរកសេចក្តីសុចរិតទេ ប៉ុន្តែមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាពក្នុងអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ថ្ងៃសប្ប័ទសម្គាល់មនុស្សដែលមានការប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងពេញលេញចំពោះការពិតដែលថាព្រះជាម្ចាស់តែងតែត្រូវបានគេគោរព និងលើកតម្កើង។
នៅពេលយើងដឹងថាថ្ងៃសប្ប័ទភ្ជាប់យើងជាមួយព្រះ នោះវាមិនមែនជាថ្ងៃនៃការនិយាយ និងភាពសប្បាយរីករាយទៀតទេ ដោយបំភ្លេចព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សម្នាក់អាចសង្កេតមើលពីរបៀបដែល«មនុស្សសុចរិតជួយសម្រាលទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមក: ព្រះអម្ចាស់ទតឃើញ និងឮ ហើយសៀវភៅរំលឹកមួយកំពុងត្រូវបានសរសេរនៅចំពោះមុខគាត់ សម្រាប់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ ហើយចងចាំព្រះនាមទ្រង់។ ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូលមានព្រះបន្ទូលថា ពួកគេនឹងក្លាយជារបស់យើង នៅថ្ងៃដែលយើងនឹងធ្វើ ហើយយើងនឹងមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់ពួកគេ ដូចជាមនុស្សមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់កូនប្រុសដែលបម្រើគាត់។ នៅទីបំផុត អ្នកនឹងឃើញថាមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណារវាងមនុស្សសុចរិត និងមនុស្សទុច្ចរិត រវាងអ្នកដែលបម្រើព្រះ និងអ្នកមិនបំរើទ្រង់» (ម៉ាឡាគី ៣:១៦-១៨)។
កន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅក្នុងមនុស្ស
នៅពេលយើងខិតជិតដល់ថ្ងៃចុងក្រោយនៃប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោកនេះ វាកាន់តែពិបាក និងកាន់តែពិបាកក្នុងការប្រាប់ពីភាពខុសគ្នារវាងត្រូវ និងខុស រហូតដល់ទីបំផុតអ្នកដែលមិនស្រឡាញ់ការពិត និងយុត្តិធម៌ត្រូវជាប់។ នៅក្នុងសហគមន៍របស់យើង ការពិត និងកំហុសមានភាពចាស់ទុំនៅក្បែរគ្នា។ យើងមិនអាចឃើញផ្នែកខាងស្តាំក្នុងអព្ភូតហេតុទេ។ ដូច្នេះ តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងមនុស្សសុចរិត និងអយុត្តិធម៌? សញ្ញានៃការគោរពថ្ងៃសប្ប័ទពិតប្រាកដ។
«សាតាំងសិក្សាគម្ពីរយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់ដឹងថាគាត់មានពេលតិចតួច ហើយព្យាយាមឥតឈប់ឈរ និងគ្រប់ទីកន្លែង ដើម្បីបំផ្លាញកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ។ វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការបង្ហាញសូម្បីតែទិដ្ឋភាពនៃបទពិសោធន៍នៃរាស្ដ្ររបស់ព្រះដែលរស់នៅលើផែនដី នៅពេលដែលសិរីល្អនៃស្ថានសួគ៌ និងការរស់ឡើងវិញនៃការបៀតបៀននៅមជ្ឈិមសម័យនឹងបញ្ចូលគ្នា។ វានឹងដើរក្នុងពន្លឺដែលភ្លឺចេញពីបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ។ ស្ថានសួគ៌ និងផែនដីតែងតែទាក់ទងគ្នាយ៉ាងរស់រវើកតាមរយៈទេវតា។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ហ៊ុំព័ទ្ធដោយទេវតាអាក្រក់ សាតាំងធ្វើជាព្រះ ហើយធ្វើអព្ភូតហេតុគ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីបញ្ឆោត បើអាចធ្វើបាន សូម្បីតែអ្នករើសតាំងក៏ដោយ។ ប៉ុន្ដែរាស្ដ្ររបស់ព្រះមិនស្វែងរកសុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេក្នុងការធ្វើអព្ភូតហេតុទេ ត្បិតសាតាំងនឹងយកតម្រាប់តាមអព្ភូតហេតុដែលបានធ្វើ។ មនុស្សដែលត្រូវបានល្បួង និងល្បួងរបស់ព្រះរកឃើញកម្លាំងរបស់ពួកគេនៅក្នុងទីសំគាល់ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងនិក្ខមនំ 2:31,12-18 ។ ពួកគេឈរនៅម្ខាងនៃព្រះបន្ទូលដ៏មានជីវិត៖ 'វាត្រូវបានសរសេរ' ដែលជាគ្រឹះតែមួយគត់ដែលពួកគេអាចឈរដោយសុវត្ថិភាព។ អ្នកណាដែលបំពានលើសេចក្ដីសញ្ញារបស់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះ អ្នកនោះគ្មានព្រះ ហើយអស់សង្ឃឹមនៅថ្ងៃនេះ»។ទីបន្ទាល់ ៦, 16)
ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលសន្យាថា: ចូររក្សាថ្ងៃសប្ប័ទរបស់យើង ហើយយើងនឹងផ្ដល់ភ្លៀងដល់អ្នកនៅពេលកំណត់។
ដូច្នេះ តើយើងកំពុងតែខិតខំមកដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាកថ្ងៃសប្ប័ទដែលនៅសេសសល់ពីរាស្ដ្ររបស់ព្រះ ក្រែងយើងអ្នកណាម្នាក់ជំពប់ដួលដោយសារការមិនជឿដូចគ្នា។
ចប់: មូលនិធិដ៏រឹងមាំរបស់យើង។ ខែកញ្ញា 1990
បោះពុម្ពលើកដំបូងជាភាសាអាឡឺម៉ង់ in គ្រឹះដ៏រឹងមាំរបស់យើង។ការបោះពុម្ពពិសេសឆ្នាំ ១៩៩៨
ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ