Per saecula paparum tenebrarum et oppressionis Deus suis operibus suisque filiis curabat. Inter oppositiones, conflictus et persecutiones, prudentissima providentia adhuc in opere fuit ut Regnum Iesu dilataretur. Satanas potentiam suam exercuit ad impediendum opus Dei et adiutores suos destruendos; sed postquam unus ex suis in vincula coniecit aut necatus est, alius locum obtinuit. Invitis iniquitatibus angeli Dei opera sua faciebant, et nuntii caelestes homines quaerebant, qui in medio tenebrarum constanter illuminabant. Nihilominus diffusa apostasia sincerae animae erant, quae totam lucem in eis relucentem audiebant. In Verbi Dei ignoratione, doctrinas et traditiones humanas amplexi sunt. sed cum Verbum illis promptum est, ejus paginas sincere studuerunt. Cum humilitate cordis flebant et orabant, ut Deus voluntatem suam eis ostenderet. Magno cum gaudio lucem veritatis accipiebant ac alacriter ad lucem illustrandam hominibus suis conabantur.

Per opera Wiclif, Hus, et consanguinei spiritus reformatores, millia nobilium testium testati sunt veritati. Sed ineunte saeculo XVI tenebrae ignorantiae et superstitionis adhuc iacebant sicut integumento ecclesiae et mundo. Religio degradata ad rituum processum. Horum multi ex gentilitate orti sunt. Sed omnes a Satana excogitati sunt ad distrahendum mentes hominum a Deo et a veritate. Cultus imaginum et reliquiarum adhuc retinebatur. Ritus biblicus in Cena Domini substitutus est per sacrificium idololatricum Missae. Pontifices et sacerdotes potestatem ponebant remittendi peccata et portas caeli omnibus hominibus aperiendi et claudendi. Insipiens superstitio et severa postulata verus cultus supplantaverat. Pontificum et clericorum vitas tam pravae, tam superbae praetensiones tam blasphemae, quam bonae iuventutis mores metuebant. Cum ad supremas Ecclesiae gradus nequitia apprehendisset, inevitabile visum est mundum mox fore scelestum, quam populus ante diluvium vel Sodomam.

Evangelium prohibitum est a populo. Crimen habebatur aut legeretur. Etiam ad superiora difficilius fuit Verbi Dei paginas perspicere. Noverat satanas optime, si populo liceret sibi Biblia legere et interpretari, cito deceptiones eius exponerentur. Profectus est ergo multum, ne homines a Bibliis arceat, et mentes ab Evangelii doctrinis illustrent. Sed dies religiosae cognitionis ac libertatis mox mundo illuxit. Omnes conatus Satanae eiusque exercituum praevenire lucem hanc non potuerunt.

Lutheri Pueritia et Iuvenis

Inter vocatos, ut Ecclesiam e tenebris pontificii in lucem purioris fidei ducerent, primus stetit Martinus Lutherus. Tametsi, ut alii sui temporis, singulas fidei partes non tam clare quam nos hodie perspiciebat, sincerum tamen habuit voluntatem Dei faciendi. Veritatem aperiens animo laetus accepit. Plenus zeli, ignis et devotionis, Lutherus non noverat timorem, nisi solum Dei timorem. Sacram Scripturam unicum religionis ac fidei fundamentum suscepit. Vir erat suo tempore. Per ipsum, Deus fecit magnum opus ad liberandam ecclesiam et ad illuminationem mundi.

parentes domum

Sicut primi nuntii Evangelii, etiam Lutherus e campo paupere venit. Pater eius pecuniam pro sua educatione per cotidianum opus fossorem meruit. Causidicum filio instituerat curriculum. Sed Deus voluit eum esse aedificatorem in templo magno quod per saecula crescebat.

Pater Lutheri fuit vir fortis et acer spiritus. Habebat mores honestos, strenuos, directos, fidissimos. Si aliquid pro munere suo consideraret, consequentia non timuit. Nihil potuit dissuadere. Ob humanam naturse scientiam, monasticam vitam diffidentia spectabat. Valde perturbatus est, posteaquam Lutherus sine ipsius consensu monasterium ingressus est. Biennio post reconciliatus est cum filio. Sed sententia ejus nihil mutatur.

Parentes Lutheri fuerunt valde conscii, graves, ac educationi liberorum suorum commissi. Omnia de Deo et de virtutibus practicis, Christianis, docere volebant. Assertione ac magnitudine animi, interdum etiam severi erant; regebant legem atque ordinem. Mater imprimis parum ostendit amorem cum filium sensitivum suscitans. Dum eum in officiis christianis fideliter instruebat, ut ipsa intellegebat, gravitas interdumque educationis asperitas falsam fidei vitae imaginem ei dedit. Motus erat horum veterum impressionum quod, post annos, vitam monachi elegerunt. Sensit enim hanc esse vitam abnegationis, humiliationis et puritatis, ac propterea Deo placentem.

Vita Lutheri a primis annis privatio, labore ac severa disciplina insignita est. hujus educationis effectus in omni vita ejus religioso patuit; Ipse Lutherus sciens aliquos errare parentes, plus bonae quam malae invenit educationem.

Frequentissimus error in educatione hodie est indulgentia erga liberos. Iuvenes imbecilles et inefficaces sunt, cum parum corporis stamina et viribus moralibus, quia parentes ab infantia eos non exercent ut studiosos et industrios sint ex habitu. Fundamentum indolis domi positum est: nulla subsecuta auctoritas undecumque potest plene consectaria educationis parentum. Cum firmitas et constantia coniunguntur cum amore et benignitate in filios educandos, volumus iuvenes crescentes nomina facere sibi, sicut Lutherus, mundum benedicens.

schola et universitates

In schola, quam ab ineunte aetate frequentabat, Lutherus durius quam domi tractabatur, etiam violenter. Parentum inopia tanta erat ut in itinere ex oppido proximo, ubi schola sita erat, in domo, nonnumquam etiam ante ianuam cantare debebat ut cibum mereretur. Stomachus saepe vacuus remansit. Eum tenebrae, superstitiosas fidei temporis lineamenta, terrebant. Noctu moestus cubitum ivit. Futura tenebrae tremunt. Deum semper in metu vivebat, quam acerbum, implacabilem iudicem, crudelem tyrannum, quam patrem pium coelestem videbat. Plurimi iuvenes hodie sub tot magnisque dehortationibus cessissent; at Lutherus constanter pugnavit ad summum morale propositum et intellectuale propositum assequendum.

valde curiosus erat. Animus gravis et practicus eius solidum et utile magis quam spectaculum et superficiale desiderabat. Cum octodecim Universitatem Erfurt ingressus est, res eius melior et spes eius melior quam superioribus annis fuit. Parentes per frugalitatem et laborem tot artes sibi comparaverant ut ubi opus erat adiuvare possent. Amicitia auctoritas aequo animo tristiorem ictum prioris disciplinae aliquantum minuerat. Nunc vero optimorum auctorum studiis operam dedit, earum gravissimas cogitationes diligenter colligens, sapientium sapientiam assimilans. Egregia memoria, viva imaginatio, magni acumen, alacer studiorum zelus inter optimos annos eum mox debilitavit.

secretum suum

Initium sapientiae timor Domini (Prov. 9,10:XNUMX) Hic timor cor Lutheri implevit. Hoc ei permisit ut simplex maneret et se magis ac magis Deo devoret. Sciebat constanter divino auxilio se pendere. Quam ob rem numquam diem sine oratione incepit. Oravit tamen tacite per diem pro duce ac auxilio. "Diligens oratio" saepe dixit "plus quam mediante".

Lutherus ad Romam

Olim, cum libros in bibliotheca academiae examinaret, Lutherus Bibliam latinam invenit. Evangelia et epistolas partes audiri debet, quia ab eis in re publica lecta sunt. Putabat autem totum Bibliam esse. Iam primum totum Verbum Dei in manibus habuit. Sacras paginas horrore mixto fovit per et mirando. Pulsus ejus vivificatum est, cor contritum est, ut ipsius primum verba vitae legeret. Clamabat, "Si Deus tantum librum sic mihi det! Ego me felicem talem librum habere posse existimarem. Aderant angeli superni, et radios lucis de throno Dei sacras paginas illuminarunt, et eius intelligentiae thesauros veritatis reserarunt. Timuit semper contra Deum peccare. Nunc autem, sicut nunquam antea, intellexit quid esset peccator.

introitus ad monasterium

Desiderium a peccato immunis, et pacem cum Deo inveniendi, tandem eum ad monasterium perduxit, ubi vitam monasticam dedit. Hic debuit facere opera servilia quasi bouncer et lautus, et iturus de domo in domum mendicus. Erat ea aetate, cum quis reverentiam et honorem desiderat. Invenit igitur hoc opus turpissimum. Hanc autem humilitatem patienter sustinuit, credens quod pro peccatis esset necessarium. Haec educatio eum ad fortem ad aedificationem Dei praeparavit.

Ascesis sanctificationis medium?

Omni tempore quo potuit, abstinere ab cotidianis studiis suis potuit. ieiuna prandia vix aut somnum aut tempus sibi permisit. Maxime studebat Verbi Dei. Invenit in monasterii pariete ligatam bibliam. Ibi saepe secessit. Cum plus conscius est peccati sui per studium biblicum, gratiam et pacem per sua opera quaerebat. Per arctissimam vitam jejunii, vigiliarum et flagellationum, carnem suam impiam voluit crucifigere. Sacrificium sanctum non pepercit et caelos assequutus est. Effectus huius disciplinae dolorum sui imponebatur corpus macilentum et incantamenta exanimata. Numquam ex reparatione plene convaluit. Sed non levamen animae cruciatae omnis conatus attulit. Tandem ad desperationis fauces compulit.

Novum prospectum

Cum omnes Luthero deperditi viderentur, Deus sibi amicum et adiutorem excitavit. pius Staupitz adiuvit Lutherum Verbum Dei intelligendo, eumque rogavit ut a se ab aeterna poena suae praevaricationis Legis Dei aspiceret, Iesum, Eius Salvatorem peccato propitium, intuitum. » Ne diutius te torqueas in catalogo peccatorum tuo, sed te in arma projicias Redemptoris. Crede illi vitam iustam, morte piacula! ... Audi Filium Dei! Factus est homo ut te confirmet benevolentiae Dei. Ama eum, qui te prior dilexit!” Nuntius misericordiae sic locutus est. Ejus verba penitus impressa Lutheri. Post multas contentiones diuturnis erroribus, iam veritatem capere poterat. Tunc pax turbata est in corde suo.

Tunc et nunc

Vtinam quis hodie videbat tam profundam fastidium quam Martinus Lutherus, tanta humiliatio apud Deum, et tantae fidei, quando datur scientia! Rara est hodie agnitio peccati; superficiales conversiones abundanter videntur. Fides vita est atrophia et sine spiritu. Quare? Quia parentes suos liberos perperam et insanabiliter educant, et clerici etiam congregationes suas educant. Aguntur enim omnia voluptatis amore iuventutis, nihilque impedit quominus peccati cursum persequamur. Quam ob rem officia familiaria oculis amittunt et auctoritatem parentum conculcare discunt. Nimirum etiam volentes auctoritatem Dei contemnere. Etiam Ecclesiae cum mundo eiusque peccatis ac gaudiis coniungunt. Suae responsabilitatis conspectum amittunt Deo eiusque consilium pro eis. Certi tamen sunt misericordiae Dei. Obligantes divinae iustitiae. Per sacrificium Iesu sine lege Dei obtemperantes salvari possent. Peccata sua non sunt vere conscia. Ergo veram conversionem experiri non possunt.

Via ad vitam

Lutherus impenso studio et zelo scrutatus est Bibliam. Tandem vitae semitam in ea manifestam invenit. Didicit, non veniam et justificationem a Papa, sed a Jesu exspectare. « Non est aliud nomen sub caelo datum in hominibus, in quo salvi erimus » (Act 4,12, 10,9) Solus est Iesus pro peccato; ipse est sacrificium plenum et sufficiens pro totius mundi peccatis. Veniam impetrat omnibus credentibus in eum, ut Dei institutum est. Iesus ipse declarat: “Ego sum ostium. per me si quis introierit, salvabitur. Uno modo peccator salvari potest cum legem suam confregit, est ad Deum penitere. Confidens quod Dominus Iesus Christus ei peccata sua remittat et ei gratiam donet ad vitam obedientiae ducendam.

Per infernum ad coelum?

Doctrina papalis fallax adduxit eum ad credendum quod per poenam et paenitentiam salvatio inveniatur, et quod homines per infernum vadant ad caelum. Didicerat autem de bibliis pretiosis: Qui non sunt mundati a peccatis per sanguinem Iesu expiati, non mundabuntur in gehenna vel igne. Doctrina purgatorii est callide inventa a patre mendacii. Praesentis vita unicum tempus probationis est quo homo ad puram sanctamque societatem se praeparare potest.

Signa temporum, May XIV, MMXX