"Solum credo quod video et intellego", dicunt quidam. Auctore Ellet Wagoner (1855-1916)

Christianus in invisibilia credit. Ex quo admiratur infidelis, et deridet eum, etiam contemnit. Atheus fidem simplicem Christianorum ut signum infirmitatis mentis respicit. PLACENS subridens suum intellectum superiorem putat, nam nunquam sine probatione aliquid credit; numquam ad conclusiones salit, et nihil credit quod videre et intelligere non possit.

Adagium est quod homo qui tantum credit quod intelligere potest, brevissimum habet fidei, verum est quam vulgare est. Non est philosophus vivus (seu physicus) qui vel centensimam phaenomenorum simplicium quotidie videt... Inter omnia enim phaenomena, quae philosophi tam erudite cogitant, nemo est cuius ultima causa est. explicare possit.

Fides est valde normale. Omnis atheus credit; et in multis etiam credulus est. Fides est pars omnium negotiationum et omnium vitae. Duo homines consentiunt facere negotium specificum certo tempore et loco; unusquisque verbo alterius confidit. Negotiator credit suis conductis et clientibus suis. Quin etiam in Deo etiam inscii fortasse fidit; Mittit enim trans Oceanum naves, confisus onustas se redituros esse bonis. Scit tutum reditum eorum a ventis et undis pendere, quae sunt ultra humanam potestatem. Quanquam numquam de potestate elementorum moderata cogitat, in ducibus et nautis confidit. Ipse etiam navem conscendit, cuius ducem et nautas numquam vidit, et in portum desideratum incolumis esse sperat.

Stultum existimans Deo confidere "quem nemo hominum vidit neque videre potest" (1 Tim 6,16), atheus accedit ad fenestram parvam, viginti dollariis in ea ponit et vicissim accipit ab eo qui numquam habet. viderit, et cujus nomen ignorat, chartam quam dicit se in longinquam urbem pellere posse. Hanc urbem fortasse ille numquam vidit nisi ex rumoribus aliorum esse cognoscit; in curru tamen accipit, notam alteri prorsus extraneo tradit, et in sedem commodam insedit. Machinam aurigam numquam vidit et an incompetens sit an malas intentiones habeat; quovis in casu, ille omnino securus est et confidenter sperat ad destinatum suum pervenire tuto, exsistentiam quam modo auditu cognoscit. Quinetiam chartam ab hominibus quam nunquam vidit editam tenet, dicens hos hospites, quorum se curam sibi commisit, quadam hora, quo destinatum est, peribunt. Tantum credit atheus huic sententiae ut hominem notificet quem numquam vidit certo tempore ei obviam praeparare.

Fides quoque eius iungitur in tradendo nuntium suum adventum nuntiandum. In cubiculum parvum intrat, pauca in charta scribit, hospite in telephonio parva dat, eique dimidium pupa reddit. Deinde discedit, credens minus dimidium horae amicum suum ignotum, mille passuum milibus abesse, nuntium in statione relictum iri.

Cum ad urbem pervenerit, clarior fit eius fides. In itinere litteras familiae scripsit, quae domi manserunt. Cum in oppidum intraverit, parvam capsulam e statione viae pendentem videt. Eo statim accedit, epistulam inicit, nec cum ea amplius molestat. Qui credit litteras, quas in archa posuit, sine aliquo loquens, intra biduum ad uxorem suam perveniet. Quamvis hoc, homo stultissime putat loqui cum Deo et credere orationi responderi.

Respondebit atheus se non temere aliis credere, sed causas habere credendi quod tele-nuntius et litterae eius tuto perferantur. His de rebus fides eius innititur his rationibus;

1. Alii etiam in tuto fuerant, et millia litterarum et telegrammata iam recte missa et in tempore perlata sunt. Si littera erratur, semper fere vitium est.
2. Populus, cui se ac suis nuntiis credidit, suum officium faciebat; si id non fecerint, nemo illis ac negotii cito periturum fore confidat.
3. Etiam cautiones regimen Civitatum Americae Unitarum habet. Sodalitates ferriviariae et telegraphae operas suas ex regimine obtinent, quod fidem eorum vocat. Si pactionibus non paruerint, imperium eorum concessione subtrahere potest. Eius fiducia in mailbox in litteris USM in ea fundatur. Scit quid significent: spondet ut singulae litterae in cistam demissam tuto tradantur, si recte dirigatur et impresserit. Imperium promissis servat qui credit; alioquin mox decerneretur. Ita in re publica promissiones suas adimplere, sicut in rebus ferriviariis et societatibus telegraphis. Quae omnia simul solide fidei eius fundamentum efformant.

Christianus mille causas habet credendi promissionibus Dei. Fides non est caeca credulitate. Dicit Apostolus: Fides est fundamentum rerum sperandarum, argumentum non apparentium (Hebr. 11,1:XNUMX EG) Haec est definitio inspirata. Ex quo concludi potest, quod Dominus incompertum non exspectat ut credatur. Nunc facile est demonstrare christianum multo maiorem esse causam credendi in Deum quam atheum viae ferriviariae et societatum telegraphorum seu gubernationis.

1. Alii Dei promissionibus crediderunt et illis crediderunt. Hebraeorum caput undecimum longum continet eorum qui Dei promissiones confirmaverunt: « Hi vicerunt regna fide, operati sunt iustitiam, adepti sunt repromissiones, obturaverunt ora leonum, extinxerunt potentiam ignis, effugerunt aciem gladii; fortes in infirmitate, fortes in acie, externos exercitus in fugam verterunt. Mulieres mortuos resurrexerunt in resurrectione » (Hebr 11,33, 35-46,2), et non solum in antiquis temporibus. Quisquis multa testium invenire potest Deum esse "adjutor probatus in tempore opportuno" (Ps XNUMX:XNUMX NIV). Milia nuntiare possunt precationi tam clara responsa ut non sit dubium quin Deus precationi respondeat saltem tam certo quam regimen Civitatum Americae Unitarum emissarium ei commissum mittit.
2. Deus qui confidimus, missionem suam facit ut suis subditis respondeat precationi ac tueatur ac provideat. Misericordia Domini non est finis; Numquam excidit misericordia eius » (Lamentationes 3,22:29,11) »Scio enim quas cogitationes meae ad te, dicit Dominus, cogitationes pacis et non doloris, et spem et spem dabo vobis » (Jeremiah 79,9.10 :XNUMX). Si promissa rupisset, populus crederet ei desinere. Propterea David credidit ei. Qui dixit: Adjuva nos, Deus adjutor noster, propter gloriam nominis tui! Salvos nos fac et dimitte nobis debita nostra propter nomen tuum! Quare dicitis gentes: Ubi est Deus eorum?
3. Regimen Dei ex promissionum suarum impletione dependet. Securus est christianus gubernationis cosmici, quod cuilibet legitimae petitioni concedendum est. Hoc regimen principaliter est ad infirmos tuendos. Si Deus unum pollicetur promissiones infima et levissima in terra; ut una omissio totum Dei regimen everterit. Totum mundum statim in chaos labatur. Si Deus promissiones suas infringeret, nemo ei in universo crederet, cuius regni finis esset; Fiducia enim in dominante potentia sola fidelitatis et devotionis fundamentum est certa. Nihilistae in Russia edicta tsar non sequebantur quia illi non fiebant. Quodlibet imperium quod, mandato suo non implendo, respectu civium amittit instabilis fit. Inde est, quod christianus humilis innititur Verbo Dei. Scit plus Deo, quam illi, prospicit. Si fieri potest ut Deus verbum suum frangat, christianus vitam tantum amittat, sed Deus indolem, stabilitatem regiminis sui ac totius mundi imperium amittat.

Praeterea, illi qui confidunt in humanis regiminibus vel institutis, tenentur confundi.

sequitur sequitur

From: "Plena securitas" in Bibled