Ellen Alba futurum spectat. Apud Kai Mester

Legere tempus: 5 minutes

Ellen White, mater fundatricis Ecclesiae VII-die Adventist, erat 33 annorum cum Bellum Civile Americanum incepit. Civitates septentrionales et meridionales Civitatum Americae Unitarum in eventum servitutis seorsum creverunt. Abraham Lincoln Praeses paucis ante mensibus electus est. In fine belli servitus in Civitatibus Foederatis abolebitur. Sed post annum, in medio belli, Ellen White spectat ad futurum et scribit:

Munus Angliae in seditione primi Orbis Terrarum

Ostensum est si finis huius belli abolitionis servitutis fuisset, Angliam in auxilium septentrionalium civitatum si vellent, ruerent. Sed Anglia motiva imperii optime intelligit. Novit non de servitutis abolitione, sed de permanentia Unionis. Sed non vult Anglia conservari. Imperium nostrum valde superbum est sui iuris. Huius gentis populus se ad coelum laudant et monarchias spernunt. Libertatem suam, quamvis commodans fovensque institutionem servitutis, millies peior quam regum tyrannide gloriatur. In hac terra illustrationis ratio nutritur quae permittit unam partem familiae humanae ut aliam partem in servitutem ferat et detrahat decies centena milia hominum ad gradum animalis. Tale peccatum etiam in terris paganis non invenitur.

Angelus dixit: "Audi, Caelum, clamorem oppressorum, et redde calumniam bis secundum opera sua."

Anglia nunc deliberat an praesenti fragilitati nostrae nationis uteretur, et contra eam ad bellum proficiscatur. Pros et cons ponderat et alias nationes aestimare conatur. Anglia timet bellum transmarinum gerens, domum suam minuat [Imminet pecuniaria perditissimis] et aliae nationes uti possent. Aliae nationes quiete sed strenue ad bellum parant, sperantes solum Angliam ad bellum contra gentem nostram iturum. Quia tunc occasionem caperent et ulciscerentur quod Anglia fraudavit et inique in antea tractavit [Colonialismus]. Nonnulli subditi reginae occasionem tantum iugo abiciendi expectant; sed si Anglia valeat, non dubitabit ad tempus occasionem arripere, et suam potestatem ad nostram gentem humiliandam uti. Cum Anglia bellum declarat, omnis terra [Potestates coloniae] suis rebus [Coloniae] cogitare, et est bellum commune, general chaos [Primum Bellum Orbis Terrarum]. — Ecclesiae testimonia 1, 259; cfr testimonia 1, 281 .;

Mirum est quam pressius Ellen White describit condicionem politicam mundi hic anno 1862 . Angliam inire bellum eo tempore, ut historia docet, constituit. Cum autem Magna Britannia bellum continentale inceperat, quod bonum 50 annis post diem quartum Kalendas Septembris iam inceperat, praedictum bellum generale et totum chaos consecutum est: Bellum Orbis Terrarum Primum. Anglia versabatur cum suo situ potentiae in re publica mundi. Sed Britannicum imperium suis manibus finem praedicavit. Sicut Ellen White praedixerat, coloniae Britannicae oeconomicis et domesticis infirmitatibus Britanniae utebantur in quaerendo independentiam post Bellum Orbis Terrarum I et Bellum Orbis Terrarum II, et imperium Britannicum seorsum cecidit. Tantum mutuum ab USA Anglia ab perditissimis in 4 servavit. Obiter non usque ad diem 1914 Decembris 1946 Anglia suam ultimam pensionem in USA solvit.

Paucis post paginis, Ellen White iterum colligit;

Post breve tempus pacis: Bellum Orbis Terrarum II

Aliae gentes nostram gentem proxime aspiciunt. Non dixi cur. Sed intensius ad eventum parant. Maxima inopia ac tumultus apud nostros vigent. Pro-victoria advocati et proditores apud eos sunt; et quamvis Unionem sustineant, decisiones inducunt, quarum aliquae etiam civitatibus meridionalibus favent.

Ostensum est mihi in perditionem gentium : bellum, sanguis, privatio , egestas, fames, et infirmitas regnaverunt in terra. [Primum bellum mundanum, flu, hispanicum, pestilentia typhoideum, crisi oeconomica globalis etc.]. Ab omnibus his circumventi populi Dei, ceperunt evellere, et parvas postponere molestias. Dignitas non amplius impulsus, humilitas exstitit. Dolor, inopia et privatio rationem ad thronum reduxit, calens et sine ratione sanus factus est et prudenter et sapienter egit.

Tum animus aversus. Videbatur enim aliquandiu pax [Inter duo bella mundi]. Sed posteaquam populo mihi monstrata est tellus; et iterum omnia in chaos ceciderunt. Pugna, bellum, caedes fame, pestilentia ubique grassata est. Aliae nationes in hoc bello et in hoc tumultu versatae sunt. Ad famem bellum. Desperatio et sanguis Urguet pestes [Secundus. Bellum Orbis Terrarum, Leningrad Obsidio, Fames Hiems, Septima Cholera Pandemia etc.]. Tunc corda hominum expavescebant et exspectatione venturi in mundum (Luc. XXI, 21,26). [Minationes nuclei, Bellum Frigidum]. - Ibid., 267-268; ibid., 289-290 .

Caput "Servitium et bellum" hac sententia terminatur. Ita, anno 1862, Ellen White duo bella prophetavit quae totius "terrae incolarum" essent affecturae.

Concurrite!

Obstupui sicut per Bob ALEX legi librum Responsio ad Video: Septima dies Adventismi, Spiritus Post Ecclesiam Hoc vaticinium implendum esse sensit. Satis impariter, oculum meum non comprehendit cum primum volumen Testimoniorum legi, probabiliter quia in contextu Belli Civilis Americanorum reperitur. Alios spero, qui idem expertus sum, oculos apertos habebunt, quos habeo. Deus nobis in tenebris per Ellen White non reliquit. Sed non sufficit ad solam scripturam eorum pertinere, ut videtur. Via nimium magna est. Solummodo cum comprimimus ut Ecclesia, in plenam huius Illuminationis benedictionem pervenire possumus.