Quid est Iesus nunc agis? Et quomodo possum uti me? By Ellen White

Statuto iudicii die - ad finem per 2300 1844 dies anno 20,12 — incohata est inquisitio et indultum peccatorum. Omnis, qui nomen Iesu semper assumpsit, examini subicietur. Tam vivi quam mortui iudicabuntur "secundum opera eorum, secundum quod scripta sunt in libris" (Apoc XNUMX).

Peccata, quae non sunt poenitenda et derelicta, non possunt remitti et deleri de libris, sed testimonium perhibere contra peccatorem in die Dei. Sive palam feci, sive in piceis e tenebris noctis ; Priusquam de eo agimus, omnia erant aperta. Angeli Dei omne peccatum testati sunt ac in infallibilibus monumentis illud memoriae prodiderunt. Peccatum a patre, matre, uxore, liberis et amicis potest celari, negari vel obtegi; Praeter nocentem, nemo aliquid iniustitiae suspicari potest; sed omnia revelantur caelestis intelligentiae servitia. Obscurissima nox, secretissima fallendi ars, non sufficit unam cogitationem ab aeterno celare.

Deus accuratam rerum omnium fictorum rationem et iniquam tractationem habet. Piae apparentiae eum excaecare non possunt. Errat in aestimandis moribus. Homines cor pravis decipiunt, sed Deus per omnes larvas videt et intimam vitam nostram sicut liber apertus legit. Quanta cogitatio!

Quadam die altera transit et eius onus probandi penetrat in aeternas caelos libros. Verba semel dicta, opera semel facta, numquam dissolvi possunt. Angeli boni et mali exposita. Plurimi victores in terris unum diem ex monumentis delere non possunt. Actiones, verba, etiam secretissimas intentiones nostri pondus super fatum, bonum vel vae nostrae statuunt. Etiam si iam obliti sumus, eorum testimonium ad nostram iustificationem vel condemnationem confert. Quemadmodum vultus in speculo certa accuratione resultant, character in libris coelestibus fideliter refertur. Sed quam parum attendatur ad hanc relationem in quam perspiciuntur caelestia.

An velum, quod visibilia ab invisibili mundo separans retraheretur, et filii hominum viderent angelos omni verbo et opere dicturos se in judicio subire, quot verba restarent, quot opera periissent!

Atrium examinat, quo quisque ingenio usus sit. Quomodo caput fuimus, quod caelum nobis praestitit? Dominus cum venerit, numquid cum foenore recipiet? An artes nostras, quae in manibus, cordibus et cerebris nota sunt, expolivimus et eas ad gloriam Dei et ad benedictionem mundi probavimus? Quomodo fuimus tempore nostro, calamo, voce, pecunia, gratia? Quid pro Jesu fecimus, cum in forma pauperum et afflictorum, orphani et viduae occurrerit? Custodes fecit nos Deus verbi sancti sui; Quid fecimus cum scientia et veritate quae nobis data est ut aliis viam salutis monstrare possimus?

Vana est mera confessio Jesu ; solus amor qui per opera demonstratur, efficitur ut verus. Nihilominus in oculis caeli solus amor actionem operae pretium facit. Omnia, quae ex amore fiunt, utcumque parva in oculis hominum sunt, a Deo accipientur et remunerantur. Etiam abscondita utilitas hominum per libros coeli revelatur. Ibi etiam commemorantur omnia peccata omissionis contra proximos et indifferentiae exspectationis Salvatoris. Ibi videre potes quotiens tempus, cogitatio et diligentia satanae dedita, quae ad Iesum pertineret.

Tristis est fama, quam angeli ferunt in caelum. Intelligentes, Iesu Christi sectatores professi, in acquirendis rebus mundanis et delectationibus terrenis fruendis penitus hauriuntur. Pecunia, tempus, vires, apparentiis voluptatibusque immolantur; pauca tantum momenta orationi, studii biblici, humiliationis et peccatorum confessio impenduntur. Sathanas innumeras cautelas adinvenit ut mentes nostras occuparet, ut de opere ipso, quo familiarissime essemus, non cogitemus. Archipresbyter deceptor magnas veritates odit, quae de expiatione sacrificii loquuntur et omnipotentis mediatoris. Scit omnia in arte aversandi mentes a Iesu eiusque veritate dependentes.

Quicumque adiuvat Mediationem Salvatoris, nihil debet ab officio suo distrahere: « consummare sanctitatem in timore Dei » (2 Corinthians 7,1, XNUMX). Sed pretiosas horas voluptatis, ostensionis aut quaestus consumit, serio Verbi veritatis studio orando impendit. Necesse est ut populus Dei subiectum sanctuarii et inquisitivi iudicii clare intellegat, ut omnes ipsi summi Sacerdotis statum ac ministerium percipiant. Alioquin fiduciam habere non poterunt quae hoc tempore essentiale est vel positionem assumere quam Deus illis destinavit. Quisque ipse animam habet ad salvandum vel perdendum. Omnis causa pendet in atrio Dei. Quisque habet pro se respondere coram magno judice. Quam magnum est quod saepe meminimus solennes scenas cum curia sedet et libri aperti sunt, cum omnes, cum Daniele, in fine dierum stare debent loco suo.

Elena White, magna controversia, 486 488,