ക്ഷമയും അനുരഞ്ജനവും ആത്മനിഷേധവും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ വാതിലുകൾ തുറക്കുന്നു. ക്ലോസ് റീൻപ്രെക്റ്റ് എഴുതിയത്

വായന സമയം: 5 മിനിറ്റ്

ഈ വർഷം ജനുവരി 9 ന് ഞാൻ കാട്ടിൽ നടക്കുമ്പോൾ, എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ചെതുമ്പൽ വീണു: ഇനിപ്പറയുന്ന വിഭാഗത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ കാരണങ്ങളും രോഗങ്ങളും തമ്മിലുള്ള മഹത്തായ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ വളരെക്കാലമായി ചിന്തിച്ചിരുന്നു:

"അതുകൊണ്ട് അയോഗ്യമായി അപ്പം തിന്നുകയോ കർത്താവിന്റെ പാനപാത്രം കുടിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നവൻ കർത്താവിന്റെ ശരീരത്തിനും രക്തത്തിനും കുറ്റക്കാരനായിരിക്കും... അതിനാൽ നിങ്ങളിൽ പലരും ബലഹീനരും രോഗികളുമാണ്, ഒരു നല്ല സംഖ്യ നിദ്രയിലാണ്ടിരിക്കുന്നു." (1 കൊരിന്ത്യർ 11,27.30) : XNUMX)

മുമ്പത്തെ സന്ദർഭത്തിൽ നിന്ന്, വിശപ്പുള്ള റൊട്ടിയുടെയും വീഞ്ഞിന്റെയും ഉപഭോഗത്തിലേക്ക് അനർഹതയെ പെട്ടെന്ന് കുറയ്ക്കാൻ ഒരാൾക്ക് കഴിയും. എന്നാൽ കൂദാശയിൽ അയോഗ്യമായി പങ്കുചേരുന്നത് യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്?

കർത്താവിന്റെ അത്താഴത്തിന്റെ അർത്ഥം ഒരു വശത്ത് യേശുവിന്റെ ത്യാഗത്തിന്റെ സ്മരണയും മറുവശത്ത് സ്വന്തം ഹൃദയത്തിന്റെ മുൻ അന്വേഷണവുമാണ്. പങ്കാളിത്തം അർഹതയില്ലാത്തത് അർത്ഥമാക്കുന്നത്: അതിന് അർഹതയില്ല. നാം സ്വയം ക്ഷമിക്കുകയോ പാപങ്ങളിൽ പശ്ചാത്തപിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് ക്ഷമിക്കാൻ അവകാശമില്ല. അപ്പവും വീഞ്ഞും (അതായത് യേശുവിലൂടെയുള്ള ബലിമരണവും പാപമോചനവും) അവയുടെ ഫലമുണ്ടാക്കുകയും അവയുടെ ഉദ്ദേശ്യം നിറവേറ്റുകയും ചെയ്യുന്നത് നാം ദൈവവുമായി മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ പരിസ്ഥിതിയുമായും സമാധാനത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നത് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കാനും ഉദ്ബോധിപ്പിക്കാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ക്ഷമ ചോദിക്കുക, തിരുത്തൽ, അനുരഞ്ജനം - ഇതാണ് കർത്താവിന്റെ അത്താഴത്തിൽ നമ്മുടെ ഭാഗം. അപ്പോൾ - അപ്പോൾ മാത്രമേ നമുക്ക് ദൈവത്തിന്റെ ഉറപ്പ് ലഭിക്കൂ. നാം നമ്മുടെ ഭാഗം ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ, നാം അയോഗ്യമായി കൂദാശയിൽ പങ്കുചേരുന്നു. നമ്മുടെ കടക്കാരോട് ക്ഷമിക്കുന്നതുപോലെ മാത്രമേ ദൈവത്തിന് നമ്മോട് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയൂ എന്നതിനാൽ, കുറ്റബോധം നമ്മിൽ അവശേഷിക്കുന്നു, ദൈവത്തിന്റെ ദാനമായ പാപമോചനം, അവന്റെ വാഗ്ദത്ത അനുഗ്രഹങ്ങൾ, നമ്മിലേക്ക് എത്തരുത്.

എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മളിൽ പലരും ബലഹീനരും രോഗികളും അല്ലെങ്കിൽ (പ്രത്യക്ഷത്തിൽ വളരെ വേഗം) മരിച്ചവരുമായിരിക്കുന്നത്? കാരണം, ദൈവത്തിന് അവന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങളും, ആത്മാവും, ഫലങ്ങളും, ആത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങളും, നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിലേക്ക് സമൃദ്ധമായി പകരാൻ കഴിയില്ല.

യേശു തന്റെ സ്വർഗ്ഗാരോഹണത്തിനു മുമ്പുള്ള ഒരു പ്രവർത്തനത്തിൽ നിന്നും തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ വിലക്കി. അവൻ അവർക്ക് സങ്കൽപ്പങ്ങളോ ഘടനയോ ഇല്ല, ഒരു പള്ളി നടാനുള്ള ചുമതല പോലും നൽകിയില്ല. "പിതാവിന്റെ വാഗ്ദത്തം" നിറവേറുന്നത് വരെ ജറുസലേമിൽ കാത്തിരിക്കാൻ മാത്രമേ അവൻ അവരോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ (പ്രവൃത്തികൾ 1,4:XNUMX). ദിവസങ്ങളിൽ? മാസങ്ങൾ? വർഷങ്ങൾ?

ശുദ്ധിയുള്ളവരാകാനും അഹങ്കാരം, അഭിലാഷം, ആത്മസാക്ഷാത്കാരം എന്നിവ മറികടക്കാനും പരസ്പരം ക്ഷമിക്കാനും ശിഷ്യന്മാർക്കിടയിൽ സമയം പങ്കിട്ടു. പിന്നെ ഇതെല്ലാം ചെയ്തപ്പോൾ, 10 ദിവസം കഴിഞ്ഞ്, പരിശുദ്ധാത്മാവ് പകരാൻ കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ സന്നദ്ധതയെ ആശ്രയിച്ച് ഈ സംഭവം രണ്ടാം ദിവസമോ പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷമോ സംഭവിക്കാം. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ആത്മാവ് പകർന്നു, ആത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങൾ സമൃദ്ധമായിരുന്നു: മരിച്ചവർ ഉയിർപ്പിക്കപ്പെട്ടു, രോഗികൾ സുഖപ്പെട്ടു, ദുരാത്മാക്കൾ പുറത്താക്കപ്പെട്ടു. യഥാർത്ഥ പരിവർത്തനത്തിന്റെ ഫലമായി പെന്തക്കോസ്ത്, ആത്മാർത്ഥമായ പരസ്പര കുറ്റസമ്മതം.

ഇന്ന് നാം ആത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങളെ ഗ്രഹിക്കുകയും അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ, ആത്മാവിന്റെ ഫലവും, വളരെ വളരെ വിരളമായി മാത്രം, കാരണം നാം കർത്താവിന്റെ അത്താഴത്തിൽ അയോഗ്യമായി പങ്കുചേരുന്നു, അതായത് നമ്മുടെ ഗൃഹപാഠം ചെയ്യുന്നില്ല. വ്യക്തികൾ, കുടുംബങ്ങൾ, സമൂഹങ്ങൾ, സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ.

നമ്മുടെ ഇടയിൽ നിരവധി രോഗികളും കഷ്ടപ്പാടുകളും ഉണ്ടെന്നതിന്റെ മറ്റൊരു കാരണം ഇതാണ്, ഒരു വലിയ വിഭാഗം അകാലത്തിൽ മരിച്ചു. തീർച്ചയായും, ഇത് രോഗത്തിനും കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കുമുള്ള ഒരേയൊരു കാരണം മാത്രമല്ല, ഒരുപക്ഷേ നമ്മൾ അനുമാനിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നാണ്.

പതിറ്റാണ്ടുകളോളം പിന്നിട്ട മഴയെ നമുക്ക് ഇനിയും ചോദിക്കാം - അതിനായി നാം സ്വയം തുറന്നില്ലെങ്കിൽ, അത് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് വരില്ല.

അടുത്ത അത്താഴത്തിനുള്ള ഒരുക്കമെന്ന നിലയിൽ പെന്തക്കോസ്ത് ഒത്തുചേരലിന്റെ ചിത്രം നമുക്കൊപ്പം കൊണ്ടുപോകാം: കുമ്പസാരിക്കുന്നതിന്റെയും കാര്യങ്ങൾ ക്രമപ്പെടുത്തുന്നതിന്റെയും ക്ഷമാപണത്തിന്റെയും ക്ഷമയുടെയും ദിവസങ്ങൾ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നതോടെ അവസാനിക്കുന്നു. അപ്പോൾ യേശുവിന്റെ ബലി, അവന്റെ പാപമോചനം, മാത്രമല്ല അവന്റെ സമ്മാനം - പരിശുദ്ധാത്മാവ്, അവന്റെ ഫലം, അവന്റെ സമ്മാനങ്ങൾ എന്നിവയും സ്വീകരിക്കാൻ നാം തയ്യാറാണ്.