सन् १९७० को दशकको उत्तरार्धमा, उहाँको आवाज नचिनेर, भगवानले मलाई स्विट्जरल्याण्डबाट संयुक्त राज्य अमेरिकामा बोलाउनुभयो, जहाँ मैले यात्रा गरें, काम गरें र - सेभेन्थ-डे एडभेन्टिस्टहरूसँग करिब दुई वर्षसम्म भेटेँ। यी मानिसहरूको माया र स्वीकृतिले नै मलाई परमेश्वरको अस्तित्व छ र मलाई माया गरिरहनुभएको छ भनी विश्वस्त तुल्यायो।

मेरो हृदय स्वीकृति र प्रेमको लागि चाहान्छ। मेरो यात्राले मलाई धेरै राज्यहरू, धेरै परिचितहरू, राम्रा र नराम्राहरू पार गर्यो। यद्यपि म लगभग निश्चित छु कि मैले त्यस समयमा एक परीलाई भेटें। ग्रेहाउन्ड बसमा लामो यात्रा पछि, म थाकेको बस स्टेशनमा पुगें। सबै यात्रुहरूले केही खाएर जान सकून् भन्ने विश्राम थियो । जब म मेरो खानाको लागि तिर्न गएँ, वेट्रेसले भनिन्, "होइन, होइन, तपाइँको खानाको लागि त्यहाँको त्यो सज्जनले पहिले नै भुक्तान गरिसकेको थियो।" तर त्यहाँ कोही थिएन!

मैले खेतीपातीको काम, गाईहरू दुहने, इत्यादिबाट मेरो पैसा कमाएको थिएँ। जब म लामो यात्रा पछि दोस्रो पटक विस्कन्सिनमा बसोबास गर्ने स्विस फार्म परिवारमा फर्किएँ, तिनीहरूले सेभेन्थ-डे एडभेन्टिस्टहरूलाई चिनेका थिए र माया गरेका थिए। मलाई तिनीहरूसँग बाइबल अध्ययन गर्ने अनुमति दिइयो र - मेरो लागि सबैभन्दा प्रभावशाली कुरा के थियो: म जसरी थिएँ मण्डलीका सदस्यहरूले मलाई स्वीकार गरे! कसैले मेरो आलोचना गरेन, मेरो बारेमा अपमानजनक कुरा गरे - यसको विपरीत, मलाई निमन्त्रणा गरियो र कन्सर्टहरूमा भाग लिन अनुमति दिइयो। र त्यसपछि, जाडो नजिकिँदै गर्दा, केही दाजुभाइहरू किसानको परिवारले जाडो लुगाको बोरा लिएर अचानक रोके! मेरो लागी!!! मैले धेरै सुरक्षित महसुस गरें र स्वीकार गरें। परमेश्वरको प्रेम मेरो लागि जीवित भयो।

आगमन विश्वास मा मेरो पहिलो कदम

युरोप फर्किनुअघि मैले विस्कन्सिनमा बप्तिस्मा लिएँ। मलाई सबै कुरा स्पष्ट थिएन, मैले धेरै बुझिन। तर मैले यी एडभेन्टिस्टहरूको उदाहरणबाट सिकेको सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा यो थियो कि मेरो मुक्तिदाता जीवित हुनुहुन्छ र मलाई माया गर्नुहुन्छ।

त्यसैले म मेरो नयाँ विश्वास लिएर स्विट्जरल्याण्ड फर्कें, जुन अझै शैशवकालमै थियो। मैले क्याथोलिक चर्च छोडेको र मलाई रिसाएको व्यवहार गरेकोले मेरो परिवार छक्क पर्यो। तिनीहरूले बुझ्न सकेनन् कि मैले प्रयास गरेको र सत्य, परिचित बाटो छोडेको छु। आफ्नी छोरी कुनै पंथको शिकार भएकी भनी डराए ।

विवाह र सपना

त्यसपछि मैले काममा एक राम्रो मान्छे भेटे। धेरै प्रार्थना र उहाँको रूपान्तरण पछि, हामीले 80 को मध्यमा विवाह गर्यौं। दुई राम्रा छोरी जन्मिए । मेरो पतिले मेरो स्वास्थ्य र सुसमाचार प्रचार कार्य र गृह विद्यालयको विचारलाई पनि उत्साहपूर्वक समर्थन गर्नुभयो, र आफूले सकेसम्म मद्दत गर्नुभयो वा नेतृत्व गर्नुभयो।

हाम्रा छोराछोरीहरू प्रकृतिको नजिक र धेरै सांसारिक प्रभावबाट मुक्त हुन सकून् भनेर हामीले देशमा सर्ने सपना देख्यौं। परमेश्वरको आह्वान, "र तपाईंले आफ्नो घरमा बस्दा वा बाटोमा हिँड्दा, सुत्दा र उठ्दा यसको बारेमा बोल्नुहोस्" (व्यवस्था 5:6,7)। त्यस्तै गरी एलेन ह्वाइटले बच्चाहरू भएका परिवारहरूलाई सम्भव भएसम्म देशमा सर्ने आह्वान गरे। यो मेरो निरन्तर प्रार्थना थियो कि प्रभुले हाम्रो परिवारको लागि यो सम्भव गरून् र हामीलाई बचाउनुहोस्।

हामीले प्रायः फ्रान्सका केही लगायत अन्य देशहरूमा सम्पत्तिहरू सँगै हेर्‍यौं। मलाई राम्रोसँग याद छ कि हामीले कसरी यस्तो प्रस्तावलाई पन्छाएर सोच्यौं, राम्रोसँग हेरौं। भोलिपल्ट - यो शुक्रबार थियो - एक आवाज अचानक मसँग बोल्यो: "तिमीले तिनीहरूलाई कल गर्नुपर्छ!" म साँच्चै डराएको थिएँ! "प्रभु, त्यो तपाईं हो?" मैले तुरुन्तै आदेश पूरा गर्ने संकल्प गर्दै सोधें। मैले परमेश्वरको आवाज यति स्पष्ट रूपमा कहिल्यै सुनेको थिइनँ। तर यो सब्बथ अघिको तयारीको दिनमा हो - सबै कुरा बिग्रियो र मैले असाइनमेन्ट बिर्सें। दोस्रो पटक आवाजले मलाई त्यहाँ बोलाउन बोलायो। अनि फेरि बिर्सिएँ । तर जब तेस्रो पटक आवाज आयो, मैले फोन उठाएँ र जवाफ दिए।

फ्रान्समा घर किन्दै

एक महिनापछि बुवाको सहयोगमा घर किनेको थिएँ । तथापि, केही समयको लागि, हामी स्विट्जरल्याण्डमा बस्यौं किनभने मेरो श्रीमान्ले यहाँ काम पाउन सकेनन्। यद्यपि, हामीले हाम्रा सबै बिदाहरू र धेरै सप्ताहन्तहरू फ्रान्समा बितायौं। 2000 को आसपास हामीले केही साथीहरूलाई (उहाँको स्वास्थ्य समस्या थियो) लाई त्यहाँ सित्तैमा बस्न अनुमति दियौं। तपाईले घर र बगैंचालाई व्यवस्थित राख्नु पर्छ र हामीलाई आधा फल दिनुहोस्। पछि, हामी सँगै केहि बनाउन सक्छौं भन्ने विचार आयो।

म अब मेरा छोराछोरीहरूलाई अंग्रेजी र जर्मन सिकाउँदै थिएँ - जे भए पनि फ्रान्सेली अर्को विषय थियो। तर के हामीले स्विट्जरल्याण्ड छोड्ने हिम्मत गर्नुपर्छ? केही समयको लागि, मैले मेरो श्रीमान्मा परिवर्तन भइरहेको महसुस गरें - यो परिवर्तनले मलाई डराएको थियो। मैले प्रायः भगवानसँग हस्तक्षेप गर्न बिन्ती गरें। मेरो श्रीमानले जागिर छाडेर आफ्नै कम्पनी सुरु गरेपछि, उनी अब राम्रो हुने वाचा गर्दै फ्रान्स जान चाहन्थे। उनी हप्ताको तीन दिन स्विट्जरल्याण्डमा काम गर्न र बाँकी समय हामीसँगै बस्न चाहन्थे। धेरै प्रार्थना पछि हामी सहमत भयौं, सुधारको आशा गर्यौं र खुसी भयौं। सार्न 10 दिन अघि, हाम्रो जेठी छोरीलाई कुकुरले ओठमा टोकेको थियो। के त्यहाँ शत्रु काममा थियो?

जुलाई 1999 मा हामीले झोला र सामानहरू फ्रान्समा मोबाइल घरमा सारियो, जुन हामीले चमत्कारी रूपमा हास्यास्पद मूल्यमा किनेका थियौं र यसलाई फ्रान्सको हाम्रो भूमिको टुक्रामा ढुवानी गर्यौं। हाम्रा केटीहरू त्यतिबेला ९ र ११ वर्षका थिए । तिनीहरूले धेरै उत्साहका साथ मद्दत गरे र आफ्नै भूमिमा बस्न पाउँदा खुसी थिए। तीन महिनापछि अर्को चमत्कार भयो: अर्को घरबाट ५ मिनेट मात्रै २.५ हेक्टर जमिन भएको पुरानो फार्महाउस बिक्रीको लागि उपलब्ध भयो। अब सबै ठीक हुनेछ! अब मेरो श्रीमान् मसँग खुसी हुनेछन्! त्यसैले मेरो विचार र प्रार्थना गए। छोराछोरीसँगै हामीले सबै कुरा आफैं व्यवस्थित गर्यौं ताकि मेरो श्रीमान् घर आउँदा सकेसम्म थोरै काम होस्।

सपना टुट्छ

हामीले हाम्रो परिवारको लागि धेरै आशा गरेका थियौं, तर चीजहरू धेरै फरक भयो। अन्तमा, मेरा छोराछोरी र म पुरानो फार्महाउसमा एक्लै बस्यौं - तातो पानी बिना, शौचालय बिना। यो नोभेम्बरको चिसो रात थियो, घरमा 5 डिग्री सेल्सियस थियो, तर यो हाम्रो हृदयमा अझ चिसो थियो। मेरो श्रीमान्ले भर्खरै खुलासा गरे कि उनको लामो समयदेखि स्विट्जरल्याण्डमा प्रेमिका थियो। त्यो रात मात्र होइन, धेरै आँसु बगे। धेरैले भगवानलाई मद्दतको लागि पुकार्छन्: "प्रभु, हाम्रा पितालाई बचाउनुहोस्।" - "प्रभु, मेरो पतिलाई बचाउनुहोस्, अनन्त मुक्तिको लागि उनको हृदय खोल्नुहोस्। हाम्रो परिवारलाई बचाउनुहोस्!" - तर दुःखका धेरै पुकारहरू: "हे प्रभु, किन? के म धेरै कुरूप हुँ, के मैले सबै गलत गरें? मैले त तिम्रो इच्छा पूरा गर्न खोजेको थिएँ!”

मेरो पतिले बिछोडको समयमा यो मेरो गल्ती होइन भनेर स्वीकार गरे तापनि, यस्ता प्रश्नहरू मेरो स्वभावमा वर्षौंसम्म चलिरहे। छोराछोरी रोएको देखेर मेरो मुटु फुट्यो । मैले प्रभुसँग बिन्ती गरें कि यो परीक्षाले हामीलाई हराउन नपरोस्, तर स्वास्थ्य समस्या, पैसाको समस्या र अरू धेरैले हामीलाई निरुत्साहित गरे तापनि हामी यस परीक्षाबाट विजयी बन्नुपर्दछ। मैले बिन्ती गरें कि हामी शुद्ध हुनेछौं।

आगोको भट्टीमा

"अन्तमा, आफ्नो विश्वासको जीवनमा भयानक समस्या र संकटको भयानक समयबाट गुज्रिएकाहरू विजयी हुनेछन्। तर तिनीहरूले आफ्नो भरोसा त्याग्नु हुँदैन (हिब्रू 10,35:XNUMX)। किनभने यो येशूको स्कूलमा तिनीहरूको गठनको अंश हो र सबै फोहोर हटाउन आवश्यक छ।'' (युवाहरूलाई सन्देश, 63) अर्को पाठले मलाई बोल्यो: "हामीले प्राप्त गर्न सक्ने सर्वोच्च पुरस्कार भनेको येशूको क्रस लिनु र बोक्नु हो।" के म साँच्चै यस्तो प्रतिष्ठित हुन चाहन्छु - मैले पक्कै पनि यसको योग्य महसुस गरेन।

हाम्रो विवाहले सहनशीलताको परीक्षा सहन सकेन। उनलाई बचाउने सबै प्रयास असफल भए । सम्बन्धविच्छेदको प्रक्रिया झण्डै नौ वर्षसम्म चलेको लामो बाटो थियो। मलाई बच्चाहरू गुमाउने डर थियो, उनीहरूलाई अब होमस्कूल गर्न सक्षम नहुने। तर परमप्रभुले हामीमाथि कृपा गर्नुभयो। अदालतको फैसला हाम्रो पक्षमा थियो । केटाकेटीहरूले आफ्नो सम्पूर्ण स्कूल दिनहरू हाम्रो फार्ममा बिताउन सक्षम थिए र अंग्रेजीमा क्रिश्चियन पत्राचार स्कूल मार्फत सफलतापूर्वक विश्वविद्यालय प्रवेश योग्यता (अबिटुर) पास गरे।

निस्सन्देह, केटाकेटीहरू छुट्टिएर आघातमा परेका थिए, र म पनि उनीहरूलाई बसोबास परिवर्तन र सार्वजनिक विद्यालयमा स्थानान्तरण गर्न छोड्न चाहन्थे। यदि म पूर्ण-समय काममा फर्किनु परेको भए दुवै आवश्यक हुन्थ्यो। त्यसोभए हामी भत्ताबाट बाँच्यौं, र त्यहाँ केही महिनाहरू थिए जब हामीसँग बाँच्नको लागि पर्याप्त थिएन। तर बारम्बार, परमप्रभुलाई धन्यवाद होस्, हामीसँग वफादार साथीहरू थिए जसले हाम्रो लागि अनुवाद कार्यको व्यवस्था गरे र बगैंचा र भवनमा हामीलाई मद्दत गरे।

देश मा दैनिक जीवन

एउटा ठूलो बगैचा, जुन मेरा छोराछोरीले मसँग ठूलो उत्साहका साथ रोपेका थिए, आंशिक रूपमा हामीलाई तरकारीहरू उपलब्ध गराए। हाम्रो कुकुर, जसलाई स्यालले समय-समयमा भेट्थे, अण्डा मात्र दिएन तर बगैंचा जस्तै धेरै बहुमूल्य पाठहरू दिए। चल्ला पालेर हुर्काइयो। कुकुरहरूलाई हेरचाह र खुवाउनु पर्थ्यो। हाम्रो सानो गधा, जुन हामीले दुर्भाग्यवश फेरि दिनुपर्‍यो किनभने हामी सम्बन्धविच्छेदको कारण केही समय स्विट्जरल्याण्डमा बसेका थियौं, त्यो पनि धेरै रमाइलो थियो। हो, त्यहाँ सधैं गर्न धेरै थियो, धेरै।

सँगै हामीले बगैंचाको पर्खालहरू कन्क्रिट गर्यौं, गिनी पिग एन्क्लोजरहरू बनायौं र टाइलहरू राख्यौं। हामीले चाँडै समुदायमा, तर स्विट्जरल्याण्डमा पनि खाना पकाउने पाठ्यक्रमहरू सँगै राख्यौं। जब हामी स्विट्जरल्याण्डमा मेरा आमाबाबुलाई भेट्न जान्थ्यौं, हामी प्रायः दुई घण्टा भन्दा बढी कारमा गीत गर्थ्यौं। भगवानको कृपा र सहयोगले, मैले कठिन समयको बाबजुद दुई बच्चाको युवालाई सकेसम्म खुशी, सक्रिय र सुन्दर बनाउने प्रयास गरें। हामी अक्सर क्याम्प बैठकहरूमा जान्थ्यौं र कारमा सुत्थ्यौं। त्यो हाम्रो छुट्टी थियो।

जब चीजहरू आर्थिक रूपमा यति तंग भयो कि हामीलाई के गर्ने भनेर गाह्रो भयो, मैले मद्दतको लागि परमेश्वरलाई फेरि पुकारे। वर्षौंदेखि म कामको खोजीमा थिएँ र अनौठा कामहरू मात्र खोज्न सक्थे। तर त्यसपछि भगवानले हस्तक्षेप गर्नुभयो। मेरो बुबाले आफ्ना सबै छोराछोरीहरूलाई पैसा दिनुभयो - म 4 दाजुभाइहरू छन्। दुर्भाग्यवश उनको चाँडै मृत्यु भयो। उहाँ मर्दै गर्दा मैले उसको हात समात्नु पर्‍यो। भगवानले मेरो प्रार्थनाको जवाफ दिनुभयो कि उहाँ पीडा बिना निदाउन सक्षम हुनुहुनेछ। अचम्मको कुरा, तब देखि मेरो परिवारसँगको मेरो सम्बन्ध परिवर्तन भएको छ, जसको लागि हामी धेरै आभारी छौं।

र आज?

मेरी जेठी छोरीले अहिले दुईवटा तालिम पूरा गरिसकेकी छिन् र विवाह गरिसकेकी छिन् । के मैले आमाको हैसियतमा आफ्नो काम ठीकसँग गरें? मेरी छोरीलाई उसको आफ्नै भविष्यमा छुटाउन मलाई सजिलो थिएन। उसलाई थाहा छ म सधैं उनको लागि हुनेछु।

मेरी कान्छी छोरीले अब तीनवटा दूर शिक्षा पाठ्यक्रम पूरा गरिसकेकी छिन्। हामी फार्ममा सँगै काम गर्छौं, जुन आंशिक रूपमा मर्मत गरिएको छ र धेरै वर्षहरूमा पुनर्निर्माण गरिएको छ।

हाम्रा मनपर्नेहरू पक्कै पनि हाम्रा दुई घोडाहरू हुन्, जसले हाम्रा घाँसहरू "घाँस काट्छन्", बगैंचाको लागि मल ढुवानी गर्छन् र कहिलेकाहीं हामीलाई जङ्गल र घाँसको मैदानमा लैजान्छ। मेरो घोडालाई अब बगैंचामा मल हाल्ने तालिम दिइएको छ। यसका लागि हामीले ढुङ्गाको स्लेज (क्रस बोर्डहरूसहित दुईवटा लगहरू, लगहरू अगाडि र पछाडि गोलाकार) बनायौं। हाम्रा दुई गार्ड कुकुरहरू धेरै महत्त्वपूर्ण छन्।

हाम्रो 16 वर्षको प्यारो बिरालो बिस्तारै रिटायर हुँदैछ र अक्सर हाम्रो ओछ्यानमा घुम्छ। एउटा कालो बिरालो भर्खरै हामीकहाँ आयो र अब हामीसँग घर फेला पारेको छ। उनी पूर्ण रूपमा अशक्त थिइन् र पहिले पशु चिकित्सकद्वारा जाँच र उपचार गर्नुपरेको थियो। अहिले उनी धेरै राम्रो गरिरहेकी छिन् - उनी प्रायः घोडाहरूसँग परालमा बस्छिन्।

१२ वटा कुखुरासहितका दुई पिग्मी बाख्राले हाम्रो घरको पर्खालको खाडलमा बसेका मौरीहरूको बस्ती बाहेक - र हामीसँग लुकेर बसेका ५ वटा शावकसहितको स्यालको परिवार - र जसलाई हामी वास्तवमा छुटाउन चाहन्छौं। को!

केही रात हामीले हाम्रो बिरालोलाई बाहिर खोज्नु पर्छ ताकि स्यालले यसलाई नखाओस्। जब आँधी आउँछ, हाम्रा घोडाहरू डराउँछन्, त्यसैले हामीले गएर तिनीहरूलाई शान्त गर्नुपर्छ। हाम्रो ग्रीनहाउस, जसको लागि हामी धेरै कृतज्ञ छौं, त्यसपछि पनि ताला लगाउनु पर्छ। दुर्भाग्यवश, सामा यहाँ पनि तरकारी भन्दा छिटो बढ्छ, त्यसैले हामी हरेक दिन झगडा मा छौं!

तर हामीले अझै पनि गत वर्ष टमाटरको राम्रो फसल पाएका थियौं, साथै चार्ड, ब्रोकोली, सलाद, फूलगोभी, खरबुजा र अन्य धेरै। परमप्रभुले साँच्चै आफ्नो आशिष् पठाउनुभएको छ। बाहिरी बगैंचाको ओछ्यानहरू यति कडा थिए कि हामीले तिनीहरूलाई पहिले पिक्सेसले खन्नुपरेको थियो किनभने उत्खननकर्ताले तिनीहरूमाथि चलाएको थियो। तर पनि फसल एकदम राम्रो थियो। आखिर, हामीले 700 भन्दा बढी जारहरू बाँझ गर्न सक्षम भयौं, तीमध्ये धेरै जसो हाम्रो बगैंचाबाट, फलको सानो भाग किनिएको थियो।

हामी अब सकेसम्म धेरै प्रकारको पर्माकल्चरमा रूपान्तरण गर्ने प्रयास गर्दैछौं, जुन निरन्तर वर्षाको साथ धेरै गाह्रो छ। हाम्रो सानो घाँस काट्ने ट्र्याक्टरले अब काम गर्न सक्दैन, त्यसैले हामी सबै काममा मद्दत गर्नको लागि थोरै ठूलो ट्र्याक्टरको लागि प्रार्थना गर्दैछौं।

Vosges मा छुट्टी मनाउनेहरूको लागि हाम्रो सेवा

हाम्रो जीविकोपार्जन कमाउनको लागि, हामी अब हामीबाट शाकाहारी वा शाकाहारी दैनिक मेनु, खाजा वा पार्टी सेवाहरू अर्डर गर्न सक्ने छुट्टीका पाहुनाहरूलाई मोबाइल घर (अहिले च्यालेटमा रूपान्तरण गरिएको) भाडामा दिन्छौं। इच्छुक जो कोहीले सक्नुहुन्छ यहाँ हाम्रो प्रस्ताव छ नजिकबाट हेर्नुहोस्।

हामी अझै पनि बजार को लागी एक किफायती खाना ट्रक को लागी खोज्दै हुनुहुन्छ। हामी आफ्नो आहार र जीवनशैली परिवर्तन गर्न चाहने मानिसहरूलाई मद्दत गर्न चाहन्छौं। पोषण सल्लाह, खाना पकाउने कक्षा, साधारण प्राकृतिक उपचारको प्रयोग, जडीबुटी आदि सहितको तीन दिन बस्ने योजना तयार छ । यसका लागि छुट्टै कुकबुक पनि निर्माण भइरहेको छ । हामी दुवै पोषणविद् हौं - म आफैं पनि प्राकृतिक चिकित्सक बन्ने तालिम लिइरहेको छु।

आशा र सान्त्वना

यो सबै निर्माणाधीन छ, र कहिलेकाहीँ काम, योजना र कार्यान्वयनले हामीलाई अभिभूत गर्न चाहन्छ। त्यसपछि चिन्ता आउँछ: के यसले काम गर्छ? के हामी यसलाई आर्थिक रूपमा बनाउन सक्छौं? र हामी तिनीहरूलाई फेरि एकमा फ्याँक्छौं जसले हामीलाई कहिल्यै असफल पारेको छैन। विगतका घटनाहरूले पनि बलको हिसाबले आफ्नो छाप छोडेका छन्। तर हामी उहाँबाट हरेक दिन नयाँ शक्ति प्राप्त गर्न सक्छौं जसले उहाँलाई पर्खनेहरूलाई शक्ति दिनुहुन्छ (यशैया ४०:३१)।

हो, परमेश्वर विश्वासयोग्य हुनुहुन्छ। यी सबै परीक्षाहरूमा, उहाँले हामीलाई कहिल्यै असफल गर्नुभएको छैन। जसले हामीलाई कहिल्यै छोड्ने छैन भनी प्रतिज्ञा गर्नुभयो उहाँले आफ्नो वचन पालन गर्नुभयो - र उहाँले त्यसो गर्न जारी राख्नुहुनेछ। सबै परीक्षाहरूमा मलाई थाहा छ: जब म कमजोर हुन्छु, उहाँ मेरो लागि बलियो हुनुहुन्छ। यदि म अगाडि जान सक्दिन भने, उहाँले मलाई बोक्नुहुन्छ! भगवान संग म छोड्न सक्दिन - केवल अगाडि बढ्नुहोस्! अन्तमा, म पाठ साझा गर्न चाहन्छु जसले मलाई धेरै निराशाजनक क्षणहरू पार गरेको छ र अझै पनि गर्छ:

"परमेश्वरको विधिविधानको बारेमा हामीलाई अन्योलमा पार्ने सबै कुरा हामीलाई आउने संसारमा स्पष्ट गरिनेछ। के बुझ्न गाह्रो थियो, त्यसपछि यसको व्याख्या पत्ता लगाउँछ। अनुग्रहका रहस्यहरू हाम्रा आँखा अगाडि खुल्नेछन्। जहाँ हाम्रो सीमित दिमागले अराजकता र टुटेका वाचाहरू मात्र देख्यो, हामी पूर्ण र सबैभन्दा सुन्दर सद्भाव देख्नेछौं। हामीले थाहा पाउनेछौं कि असीम प्रेमले हाम्रा लागि सबैभन्दा कठिन अनुभवहरूलाई निर्णय गरेको छ। त्यसोभए, जब हामीले हाम्रो भलाइको लागि सबै चीजहरू काम गर्न गराउनुहुने उहाँको दयालु हेरचाहलाई चिन्न सक्छौं, हामी अवर्णनीय आनन्द र महिमाले अवर्णनीय आनन्दमा फट्नेछौं।'' (गवाही 9, 286)
कविता मेरो भावना व्यक्त गर्ने माध्यम हो:

ओह, हरेक घण्टा संघर्ष र परिश्रम,
हो, यो विराम बिना अगाडि बढिरहेको छ।
तर अक्सर घाउ रहन्छ
यस पृथ्वीको कक्षामा दौडबाट।

त्यसैले म हिँड्छु र माथि हेर्छु
तिमीलाई, मेरो एकमात्र शरणस्थान।
मलाई मेरो दौडमा कहिल्यै छोड्नुहोस्
माफ गर्नुहोस् र कहिल्यै टाढा नजानुहोस्!

मैले अन्ततः बुझें:
मुक्ति केवल अनुग्रहले हो!
जहाँ विद्रोह र म उभिएका थियौं
प्रेम सेवा र ईश्वरीय अस्तित्व हो।

प्रभु मलाई कसेर समात्नुहोस्, मलाई नछोड्नुहोस्।
तिमी मेरो मात्र खुशी हौ
तपाईं मात्र भरोसा हुनुहुन्छ!
आउनुहोस् प्रभु, छिट्टै फर्कनुहोस्!