A o ten werset chodzi:

„Będzie bluźnił Najwyższemu i zniszczy świętych Najwyższego, i odważy się Zmień czasy i prawo festiwalu. Zostaną wydani w jego ręce na czas i półtorej czasu.« (Daniel 7,25:XNUMX LU)

Aby odpowiedzieć na to pytanie, krótka wycieczka do języka aramejskiego, gdzie powstał 7 rozdział Księgi Daniela:

Analiza językowa: spotkanie, zaproszenie, spotkanie

Słowo kończące się w Biblii luterańskiej na „sezony festiwalowe“ zostało przetłumaczone oznacza זמנין (simnin) i jest liczbą mnogą od זמן (sman), co oznacza coś w rodzaju godzina, spotkanie, data, i jako takie, w zależności od kontekstu, może być również tłumaczone jako sezony festiwalowe, ale nie musi tak być. Czasownik do זמין (zebrać) oznacza zaprosić, ustalić, wezwać, przygotować.

Słowo to jest zupełnie inne niż עדן (iddan = czas, okres), עדנין (iddanin = czasy, kropki).

Analiza treści: święte, boskie powołanie

Treść wersetu 25 pokazuje wzrost zniewag i zbrodni przeciwko Bogu:

Słowa przeciw Najwyższemu
Wyniszczenie Świętych Najwyższego
Zmiana czasów i prawa

Ten wzrost sugeruje, że nie są to czasy i prawa ludzkie, ale boskie. Bo chodzi o szczyt bezczelności. Wypowiadanie słów przeciwko Bogu to jedna zła rzecz, a kładzenie rąk na Jego dzieci (źrenica oka) to inna. Ale wypaczenie jego najgłębszej istoty, jego charakteru wyrażonego w jego prawie, jest najgorsze ze wszystkiego.

Analiza porównawcza: cotygodniowy szabat dnia siódmego

Nigdzie w Biblii nie znajdujemy świętości czasu i prawa tak jasno wyrażonej jak na Synaju. Lud musiał się uświęcać przez dwa dni (Księga Wyjścia 2:19,10.11), góra została odgrodzona (werset 12), a trzeciego dnia Pan ogłosił swoje prawo grzmotem, błyskawicą i ciemnością, dźwiękiem trąb i trzęsienia ziemi z ognia i chmury (wersety 16-19 i rozdział 20). Później napisał to własnym palcem na dwóch kamiennych tablicach (24,12:XNUMX).

Mamy więc czas (spotkanie, zaproszenie na spotkanie z Bogiem) i głoszenie prawa. W sercu Dziesięciorga Przykazań, dokładnie pośrodku pod względem liczby słów, znajduje się jedyne przykazanie, w którym potwierdza się zaproszenie, spotkanie na cotygodniowe spotkanie z Bogiem.

Potwierdzone, ponieważ to zaproszenie zostało dane ludziom wcześniej, kiedy Bóg po raz pierwszy sprawił, że manna spadła z nieba (rozdział 16). Potwierdzono również, ponieważ Adam i Ewa otrzymali to zaproszenie. Ich pierwszym pełnym dniem był szabat (Księga Rodzaju 1:2,2-3) iw ten sposób Bóg ustanawia świętość szabatu w Dziesięciu Przykazaniach (Księga Wyjścia 2:20,11). Jezus potwierdza również, że sabat został ustanowiony dla człowieka (hebr. Adam) (Mk 2,27), a nie, jak wielu myśli obecnie, dla Żydów.

Dlaczego liczba mnoga?

Dlaczego werset nie mówi o czasie i prawie, ale o czasieen i prawo?

Interwencja w napięty harmonogram Boga

Mały róg planował nie zmienić ani jednego spotkania, które Bóg ma z człowiekiem, ale zmienić niekończącą się serię zaproszeń! Boże sabaty występują 52 razy w roku (czasami 53 razy), czyli raz w tygodniu.

Bóg jest święty w swoim postępowaniu z człowiekiem. Dlatego nie zostawia tak po prostu zmiany dnia odpoczynku z soboty na niedzielę. (Nawiasem mówiąc, nawet w krajach chrześcijańskich, gdzie od wieków obchodzono ją jako dzień odpoczynku, niedziela była pierwszym dniem tygodnia aż do roku 1976).

Zaproszenie pozostaje

„Zachowujcie moje szabaty, gdyż są one znakiem wiecznego przymierza między mną a wami za wszystkie czasy. Po tym poznacie, że Ja, Pan, was uświęcam.« (Księga Wyjścia 2:31,13 NL)

Bóg nie odkłada swojego spotkania, ale pozostaje niezawodny. Dlatego też dobrze jest, jeśli skorzystamy z tej okazji.

Bądźcie czujni – pomimo wszelkich starań, aby było inaczej!

"Tutaj jest cierpliwość świętych, którzy strzegą przykazań Bożych i wiary w Jezusa!” (Objawienie 14,12:XNUMX LU)

Dzieci Boże nie zniechęcają się. W każdy szabat są tam wewnętrznie, gotowi na przyjęcie specjalnego błogosławieństwa, które Bóg zaplanował dla wszystkich ludzi.

„Potem ujrzałem innego anioła zstępującego z nieba. Został obdarzony wielką władzą, a ziemia została oświetlona jego chwałą. Zawołał potężnym głosem: „Upadł Babilon! Wielkie miasto upadło! Stał się siedliskiem demonów, legowiskiem wszelkiego rodzaju złych duchów, placem zabaw dla wszystkich nieczystych i odrażających stworzeń. Wszystkie narody piły ciężkie wino swojej chciwej niemoralności seksualnej. Bawili się nią królowie ziemi, a kupcy świata wzbogacili się na jej przepychu.” Wtedy usłyszałem inny głos z nieba mówiący: „Opuść miasto, mój ludu! Schodzić, abyście nie byli uwikłani w ich grzechy a ich plagi cię nie dosięgną! Bo ich grzechy piętrzą się aż do nieba i Bóg ich rozliczy'” (Objawienie 18,1:5-XNUMX).

Ostrzega się nas, aby nie angażować się w ludzkie tradycje, jeśli odbiegają one od Bożych czasów i prawa. Bo to nie działa!