நாம் மிகவும் விரும்பும் ஒரு நபரின் பிறந்தநாள் என்று கற்பனை செய்துகொள்வோம், மேலும் அவர் மிகவும் விரும்பும் ஒரு பரிசை அவருக்கு வழங்க விரும்புகிறோம். சரியானதைக் கண்டுபிடிப்பதற்கு நாங்கள் நிறைய நேரத்தையும் முயற்சியையும் செலவிடுகிறோம். நாங்கள் கஷ்டப்பட்டு சம்பாதித்த பணத்தை செலவழித்து, பரிசை அழகாக போர்த்தி விடுவோம். அவரது பிறந்தநாளில் நாங்கள் அதை வீட்டிற்கு கொண்டு வருகிறோம், கதவைத் தட்டுகிறோம்; அவர் அதைத் திறந்து, வெளியே வந்து, பரிசை எடுத்து, தரையில் எறிந்து, மிதித்து, உள்ளே சென்று கதவைச் சாத்துகிறார். நாம் எப்படி உணர்கிறோம்? மேலும் ஏன்?

காட்சி மாற்றம்: எங்களுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் பணம் தேவை மற்றும் DHL இல் பகுதி நேர வேலை. ஒரு குறிப்பிட்ட சரக்கு டெலிவரி செய்யப்பட்டவுடன், நாங்கள் பொட்டலத்தைப் பிடித்து, வீட்டிற்கு கொண்டு வந்து மணியை அடிப்போம். அந்த நபர் வாசலுக்கு வந்து ரசீதில் கையெழுத்து போட்டு பொட்டலத்தை எடுத்து தரையில் வீசி மிதித்துவிட்டு மீண்டும் உள்ளே சென்று கதவை சாத்துகிறார். நாம் எப்படி உணர்கிறோம்? மேலும் ஏன்? காட்சி ஒன்றுக்கும் இரண்டிற்கும் என்ன வித்தியாசம்?

முதல் காட்சியில், 'அது என்னுடையது; அது என் பரிசு, என் பணம், என் காதல், என் துணை/காதலன்/பெற்றோர்/குழந்தை/etc.” இரண்டாவது காட்சியில், பரிசோ பணமோ எனக்குச் சொந்தமானது அல்ல. அது என் அன்பின் வெளிப்பாடோ, எனக்கு நெருக்கமான நபரோ அல்ல.

"இது என்னுடையது!" என்று நான் நினைக்கும் போது, ​​அது நிராகரிக்கப்படும்போது நான் தனிப்பட்ட முறையில் புண்படுகிறேன் (நான் வருந்துகிறேன்). ஆனால் நான் அதை என் சொந்தமாகக் கருதவில்லை என்றால், அது நிராகரிக்கப்பட்டாலும் எனக்குப் பாதிப்பில்லை. நான் ஏதாவது கொடுக்கும்போது என் எதிர்பார்ப்பு என்ன? பதிலுக்கு எதையாவது பெற நான் கொடுக்கிறேனா? முதல் வழக்கில், நான் எதிர்பார்த்தது கிடைக்காததால் நான் காயப்பட்டேன்.

மனித அன்பு பெறுவதற்காக கொடுக்கிறது. அது ஒரு முதலீடு. அதிக வருவாயை எதிர்பார்த்து மதிப்புள்ள ஏதாவது ஒன்றில் முதலீடு செய்கிறீர்கள். பிரபலமான கேள்வி, "மற்றும் என்ன பிடிப்பு?" மக்களுடன், எப்போதும் ஒரு பிடிப்பு உள்ளது. எப்போதும் ஏதாவது ஒரு நிபந்தனையுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. மனிதர்களாகிய நாம் பலனை எதிர்பார்க்கிறோம் என்பதால் கொடுக்கிறோம். நமது முதலீட்டில் நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்க, அதிலிருந்து எவ்வளவு வெளியேற வேண்டும் என்பதை நமது எதிர்பார்ப்புகள் தீர்மானிக்கின்றன.

[...]

கொடுப்பது ஒரு சுழற்சி

அன்பைப் பெறுவதற்கு முன் கொடுக்கலாமா? இல்லாததை கொடுக்க முடியுமா? இல்லை நான் கொடுப்பதற்கு முன் எடுக்க வேண்டும். இல்லையேல் நான் கடவுளாக இருப்பேன், அவர் கொடுப்பதை உருவாக்கி சொந்தமாக வைத்திருப்பவர். இந்த சட்டம் படைப்பு முழுவதும் பொருந்தும்.

ஒரு விதை முதலில் மண்ணுக்குக் கொடுக்கிறதா, அது வளருமா அல்லது முதலில் அதை மண்ணிலிருந்து அதன் வளர்ச்சிக்காக எடுக்குமா? இது முதலில் எடுக்கும்: ஈரப்பதம், வெப்பநிலை, ஊட்டச்சத்துக்கள். பின்னர் அது பூமியிலிருந்து வெளியே வந்து, சூரியனில் இருந்து எடுத்து, எடுத்து வளர்கிறது.

ஆரஞ்சு மரமாக மாறினால் அந்த மரம் யாருக்காக காய்க்கும்? தங்களுக்காகவா? இல்லை அவனே முதலில் பழத்திலிருந்து எதுவும் இல்லை. மற்ற ஆரஞ்சு மரங்கள் அதன் பழங்களால் (அதன் விதையிலிருந்து வளரும் மரங்களைத் தவிர) பயனடைகின்றனவா? இல்லை அவர் பூமியிலிருந்து எடுக்கிறார், அதனால் அவர் முற்றிலும் வேறுபட்ட உயிரினங்களுக்கு கொடுக்க முடியும். தரையில் விழும் ஆரஞ்சுகள் கூட மரத்திற்கு நேரடியாக பயனளிக்காது. இந்த ஆரஞ்சுகள் முதலில் பாக்டீரியா அல்லது பூஞ்சை அல்லது பிற உயிரினங்களுக்கு ஏதாவது ஒன்றை "கொடுக்க" வேண்டும், அவை மண்ணுக்குத் திரும்பக் கொடுக்கின்றன, பின்னர் அதை மரத்திற்குக் கொடுக்கின்றன.

தேனீக்களுக்கு அவற்றின் மகரந்தத்தை கொடுக்கும் பூக்களை முளைக்க விதை தரையில் இருந்து எடுக்கும். தேனீக்கள் மகரந்தத்தை எடுத்துக் கொள்கின்றன, பின்னர் அவை கரடிகளுக்கு தேனைக் கொடுக்கின்றன. கரடி தேனை எடுத்து, சாணம் வண்டுக்கு கொடுக்கிறது. சாண வண்டு சாணத்தை எடுத்து, பிறகு புழுவிற்கு கொடுக்கிறது. புழு முதலில் எடுத்து, பின்னர் தரையில் கொடுக்கிறது.

இந்த வாழ்க்கைச் சட்டம் - கொடுக்கல் என்ற இந்த சுழற்சி - இயேசுவின் வாழ்க்கையிலும் விளக்கப்படுவதைக் காண்கிறோம். “நாம் இயேசுவை நோக்கிப் பார்க்கும்போது, ​​நம்முடைய கடவுளின் மிக அழகான பண்பு கொடுப்பது என்பதைக் காண்கிறோம். 'நான் என் விருப்பப்படி ஒன்றும் செய்யவில்லை' (யோவான் 8,28:50) 'நான் என் சொந்த மகிமையைத் தேடவில்லை' (வசனம் XNUMX), ஆனால் என்னை அனுப்பியவரின் மகிமையை ... இந்த வார்த்தைகள் பெரிய கொள்கை, உலகளாவிய சட்டத்தை விவரிக்கின்றன. வாழ்க்கையின். இயேசு எல்லாவற்றையும் கடவுளிடமிருந்து பெற்றார்; ஆனால் அவர் கொடுக்க எடுத்தார். எனவே அது பரலோக நீதிமன்றங்களிலும், அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் அவரது சேவையில் உள்ளது: அன்பான குமாரன் மூலம், பிதாவின் வாழ்க்கை அனைவருக்கும் பாய்கிறது; மகனின் மூலம் அது பெரும் மூலத்திற்கு அன்பின் வெள்ளமாக புகழ்ச்சியிலும் மகிழ்ச்சியான சேவையிலும் திரும்புகிறது. இவ்வாறு, இயேசுவின் மூலம், கொடுக்கும் சுழற்சி மூடப்பட்டுள்ளது, இது பெரிய கொடுப்பவரின் சாரத்தை உருவாக்குகிறது - வாழ்க்கையின் சட்டம்." (யுகங்களின் ஆசை, 21)

வாழ்க்கைச் சுழற்சியைப் போலவே, இந்த கொடுக்கும் சுழற்சியில் வாழ்க்கையின் விதி கொடுக்க வேண்டும்.

இரண்டு அடிப்படையில் வேறுபட்ட அணுகுமுறைகள்

கடவுள் நமக்கு ஒரு புதிய இதயத்தை கொடுக்க விரும்புகிறார். மனித அன்பின் பழைய இதயத்தை நம்மிடமிருந்து பறிக்க விரும்புகிறார். தெய்வீக அன்பு நம்மை இயக்கும். ஆனால் தெய்வீக அன்பு பெறுவதற்காக கொடுக்கவில்லை, ஆனால் (பெரிய வித்தியாசம்!) கொடுப்பதற்காக எடுக்கும். மற்றவர்களிடம் முதலீடு செய்து, பலனளிக்கும் கருத்துக்காகக் காத்திருப்பதற்குப் பதிலாக, தெய்வீக அன்பு எதையும் எதிர்பார்க்காமல் அளிக்கிறது. அவளுக்கு எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லை என்பதல்ல, ஆனால் அந்த எதிர்பார்ப்புகள் மற்ற நபருக்கான எதிர்பார்ப்புகள், தனக்காக அல்ல.

இந்த புதிய இதயத்துடன் நான் என் மனைவியிடமிருந்து அன்பையும் எதிர்பார்க்கிறேன், ஏனென்றால் அவள் என்னை நேசிக்கிறாள் என்றால் அவள் கடவுளுடன் இணைந்திருக்கிறாள் என்பது எனக்குத் தெரியும். அவள் வாழ்க்கை, அன்பு, மகிழ்ச்சி மற்றும் அமைதியைப் பெறுகிற அவளுடைய வாழ்க்கையின் இறைவன் அவன். அதனால் என்னுடையதுக்காக அல்ல, அவளுக்காக அவள் என்னை நேசிக்க வேண்டும் என்று நான் எதிர்பார்க்கிறேன். ஏனென்றால் அவள் என் ஆதாரம் அல்ல. கடவுள் என் ஆதாரம். நான் அவரிடமிருந்து எனக்குத் தேவையான அனைத்தையும் எடுத்துக்கொள்கிறேன், பின்னர் அதை என் மனைவிக்கும் மற்றவர்களுக்கும் அனுப்ப முடியும்.

முடிவில்லாத மூலத்துடன் நான் இணைந்திருக்கும்போது, ​​நான் ஒருபோதும் அன்பை இழக்கவில்லை. அதனால் நான் அந்த அன்பை எடுத்துக்கொள்கிறேன், அதில் நிரம்பியிருக்கிறேன், நான் எப்போதும் காலியாகாமல் மற்றவர்களுக்கு கொடுக்க வேண்டிய அனைத்தையும் வைத்திருக்கிறேன்.

நான் கொடுக்க கடவுளிடம் இருந்து வாங்கினால், கொடுப்பது எனது லாபம். ஆனால் கொடுப்பது எனக்கு லாபம் என்றால், என்னிடம் எதையாவது வைத்திருப்பது நஷ்டம்.

இந்த தெய்வீக சட்டம் யோவான் 12,25:XNUMX இல் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது: “தன் உயிரை விரும்புகிறவன் அதை இழந்துவிடுகிறான்; இவ்வுலகில் தன் உயிரை வெறுக்கிறவன் அதை நித்திய ஜீவனுக்காகக் காத்துக்கொள்வான்.” நீங்கள் எதை வைத்துக்கொள்ள விரும்புகிறீர்களோ அது உண்மையில் கொடுக்கப்பட வேண்டும் என்பதை இயேசு இங்கே நமக்குக் காட்டுகிறார். ஏனென்றால், அதை நீங்களே வைத்திருக்க விரும்புவதால், நீங்கள் அதைப் பிடித்தவுடன், அதை இழக்கிறீர்கள்.

அதனால் நான் ஏற்றுக் கொள்ள ஏங்கும்போது, ​​நான் கடவுளிடம் சென்று அதை அவரிடமிருந்து பெறுகிறேன். எல்லா ஏற்றுக்கொள்ளுதலுக்கும் அவர் ஆதாரமாக இருப்பதால் அவர் அதை எனக்குத் தருகிறார். ஆனால் நான் மற்றவர்களுக்கு கொடுத்தால் மட்டுமே - நான் மற்றவர்களை ஏற்றுக்கொண்டால் மட்டுமே அவற்றை வைத்திருக்க முடியும்.

நான் சொந்தமாக ஏங்கும்போது, ​​நான் கடவுளிடம் சென்று அவரிடம் இருந்து என் உடைமைகளைப் பெறுகிறேன். எனக்கு தேவையான அனைத்தும் அவரிடம் உள்ளது, ஏனென்றால் அவர் அனைத்து சொந்தங்களுக்கும் ஆதாரமாக இருக்கிறார். ஆனால் மற்றவர்களை நான் சொந்தம் என்று உணர வைத்தால் - அவர்களைச் சொந்தமாக அனுமதித்தால் மட்டுமே நான் அவருக்குச் சொந்தம் என்று தொடர்ந்து உணர்வேன்.

எனக்கு மன்னிப்பு தேவைப்படும்போது, ​​நான் கடவுளிடம் சென்று அவரிடம் மன்னிப்பு பெறுகிறேன். அவர் மன்னிப்புக்கு ஆதாரமாக இருப்பதால் எனக்கு தேவையான அனைத்து மன்னிப்புகளும் அவரிடம் உள்ளன. ஆனால் நான் மற்றவர்களை மன்னித்தால் மட்டுமே மன்னிப்பைக் காப்பாற்ற முடியும்.

கொடுப்பவர் கடவுளைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள்

இப்போது கடவுள் பற்றி என்ன? தன் காதலை தன்னிடம் வைத்துக் கொள்ள முடியுமா? அல்லது அவர் அவற்றைக் கொடுக்க வேண்டுமா? அவர் அவற்றைக் கொடுக்க வேண்டும்! கொடுப்பது அவருடைய இயல்பு. அவளை தன்னிடமே வைத்துக் கொண்டால், அவன் தோற்றுவிடுவான்; ஆனால் கடவுள் இழப்பதில்லை. அவர் எப்போதும் வெற்றி பெறுகிறார், எனவே அவர் எப்போதும் கொடுக்கிறார். "அவர் தீயோர் மீதும் நல்லோர் மீதும் சூரியனை உதிக்கச் செய்து, நீதிமான்கள் மீதும் அநியாயக்காரர்கள் மீதும் மழையைப் பொழியச் செய்கிறார்." (மத்தேயு 5,45:XNUMX) அவர் கணக்கிடப்பட்ட முறையில் கொடுக்கவில்லை, மாறாக அது அவருடைய இயல்புக்கு ஒத்துப்போகிறது. அவர் கொடுப்பது அவரது இதயத்தின் வெளிப்பாடு.

விசுவாசத்தினால் இயேசு நம் இருதயங்களில் வாழ்ந்தால், நமக்கும் அதுவே உண்மை. கொடுப்பது நமது வெகுமதி. "சுய தியாகத்தின் சட்டம் சுய பாதுகாப்புக்கான சட்டம். ஸ்கையர் தனது தானியத்தை தூக்கி எறிந்து வைத்திருக்கிறார். மனித வாழ்விலும் அப்படித்தான்: கொடுப்பது என்றால் வாழ்வது. தன்னார்வத்துடன் கடவுளுக்கும் மனிதனுக்கும் சேவை செய்யும் வாழ்க்கை மட்டுமே வாழ முடியும். இயேசுவுக்காக இவ்வுலகில் தன் உயிரைத் தியாகம் செய்பவர் தனது நித்திய ஜீவனைக் காத்துக் கொள்வார்." (யுகங்களின் ஆசை, 623)

இதயம், தெய்வீக அன்பால் நிரம்பி வழிகிறது, தெரியும்: "எதுவும் எனக்கு சொந்தமானது இல்லை". எனக்கு எதுவும் சொந்தமில்லை. அனைத்தும் இறைவனுக்கே சொந்தம். என்னால் எதையும் உருவாக்க முடியாது, நான் படைப்பாளி அல்ல. கடவுள் மட்டுமே படைத்தவர். எனவே என்னிடம் உள்ள அனைத்தும் அவரிடமிருந்து வந்தவை - எனது படைப்பு திறன், எனது படைப்பாற்றல் கூட.

நான் எனக்கு சொந்தமானவன் அல்ல, அதனால் நான் விரும்பியதைச் செய்ய முடியும். நான் என்னுடையவன் அல்ல; ஏனென்றால் நான் விலைக்கு வாங்கப்பட்டேன் (1 கொரிந்தியர் 6,19.20:XNUMX-XNUMX). நான் கடவுளுக்குச் சொந்தமானவன், நான் அவருக்குக் கணக்குக் கொடுக்க வேண்டும். DHL கூரியரைப் போலவே, பரிசு பாராட்டப்படாவிட்டாலோ, நிராகரிக்கப்படாவிட்டாலோ அல்லது அழிக்கப்படாவிட்டாலோ அது தனிப்பட்ட முறையில் என்னைப் பாதிக்காது. இது என்னுடையது அல்ல, என் அன்பின் வெளிப்பாடும் அல்ல. என் காதலுக்கு மற்றவர்கள் பதில் சொல்வது என்னை தனிப்பட்ட முறையில் காயப்படுத்தாது, ஏனென்றால் நான் அவர்களைச் சார்ந்திருக்கவில்லை, நான் கடவுளைச் சார்ந்திருக்கிறேன். அவர்கள் பரிசை என்ன செய்கிறார்கள் என்பது அவர்களின் பிரச்சனை (அவர்களின் சொந்த இதயத்தின் வெளிப்பாடு), என்னுடையது அல்ல. எப்படியும் அது என்னுடைய நிகழ்காலம் அல்ல. அது கடவுளிடமிருந்து வந்தது.

இயேசு செய்தார்!

இயேசுவை நம் முன்மாதிரியாக எடுத்துக்கொள்வோம். அவர் தனக்குச் சொந்தமான சொத்தை உரிமை கொண்டாடினாரா? இல்லை அவர் சொன்னார்: 'நரிகளுக்குக் குழிகளும், ஆகாயத்துப் பறவைகளுக்குக் கூடுகளும் உண்டு; மனிதகுமாரனுக்குத் தலை சாய்க்க இடமில்லை.” ( மத்தேயு 8,20:XNUMX ) தன்னிடம் இருந்ததெல்லாம் தன் தகப்பனிடமிருந்து வந்தது என்று ஒப்புக்கொண்டார். அவனிடம் எதுவும் இல்லை.

தனியாக பல காரியங்களைச் செய்வதற்கு இயேசு வல்லமை பெற்றாரா? இல்லை அவர் சொன்னார், “என்னால் சுயமாக எதுவும் செய்ய முடியாது.” (யோவான் 5,30:XNUMX) அவருடைய எல்லா சக்தியும் திறமையும் அவருடைய தந்தையிடமிருந்து வந்ததாக அவர் ஒப்புக்கொண்டார்.

இயேசு தனக்குச் சொந்தமானவர், தான் விரும்பியதைச் செய்ய அவருக்கு உரிமை உண்டு என்று நம்பினாரா? இல்லை பவுலைப் போலவே, நாம் நமக்குச் சொந்தமானவர்கள் அல்ல என்பதை அவர் அங்கீகரித்தார். “அல்லது உங்கள் சரீரம் உங்களில் இருக்கும் பரிசுத்த ஆவியின் ஆலயம் என்றும், நீங்கள் கடவுளிடமிருந்து பெற்றவர் என்றும், நீங்கள் உங்களுடையவர்கள் அல்ல என்றும் உங்களுக்குத் தெரியாதா? நீங்கள் விலைக்கு வாங்கப்பட்டீர்கள்; ஆகையால், தேவனுடைய சரீரங்களிலும் ஆவிகளிலும் தேவனை மகிமைப்படுத்துங்கள்” (1 கொரிந்தியர் 6,19.20:XNUMX).

எனவே இயேசு எதுவும் சொந்தமாக இல்லை, எதையும் உற்பத்தி செய்யவில்லை, மேலும் தனக்கு சொந்தமானவர் அல்ல. இயேசுதான் இறுதி DHL விநியோக மனிதர். அவர் சுயநலவாதியா? அவர் தன்னைப் பற்றி நினைத்தாரா அல்லது மற்றவர்கள் மீது கவனம் செலுத்தினாரா? "அவர் வாழ்ந்தார், சிந்தித்தார், தனக்காக அல்ல, மற்றவர்களுக்காக ஜெபித்தார்." (கிறிஸ்துவின் பொருள் பாடங்கள், 139)

இயேசு தம்மை எதற்கும் சொந்தமில்லாத, தம்முடைய பிதாவிடமிருந்து வந்ததை மட்டுமே செய்யக்கூடிய, தனக்கே சொந்தமில்லாத ஒரு துறவியாக மட்டுமே பார்த்தார் என்றால், அவரை தனிப்பட்ட முறையில் காயப்படுத்துவது எது? ஒன்றுமில்லை! தனிப்பட்ட முறையில் புண்படுவது என்பது உங்களுக்காக வருந்துவது, நீங்கள் என்ன செய்தீர்கள், அது உங்களுக்கு என்ன அர்த்தம் அல்லது உங்களுக்கு என்ன செய்யப்பட்டது என்பதில் கவனம் செலுத்துவது. இயேசு தன்னைப் பற்றி நினைக்கவில்லை.அவரது அக்கறை மற்றவர்களுக்காக இருந்தது.

இயேசு தன்னை ஜீவ அப்பம் என்று அழைத்தபோது (யோவான் 6), அவரைப் பின்பற்றியவர்களில் பலர் நன்மைக்காக அவரைக் கைவிட்டனர். அங்கு அவர் காயமடைந்தாரா? அல்லது அவளுக்காக அவனை காயப்படுத்தியதா? அவளுடைய முடிவு அவளுக்கு என்ன அர்த்தம் என்பதை அறிந்ததால் அவன் தவித்தான். யூதாஸ் ஒரு முத்தம் கொடுத்து அவரைக் காட்டிக் கொடுத்தபோது இயேசு கோபமடைந்தாரா? எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அவரைக் காட்டிக் கொடுத்தது அவரது நண்பர். இல்லை யூதாஸுக்கு அந்த துரோகம் என்ன என்பதை அறிந்திருந்ததால், யூதாஸ் காரணமாக அது அவரை காயப்படுத்தியது. பணிப்பெண்ணின் முன் பேதுரு சாபத்தால் இயேசுவை மறுத்ததால் அது இயேசுவை புண்படுத்தியதா? ஆம். ஆனால் தனிப்பட்ட காயத்தால் அல்ல, ஆனால் பீட்டர் மற்றும் மறுப்பு அவருக்கு என்ன செய்து கொண்டிருந்தது. இயேசு தன்னை நினைத்து பரிதாபப்படுவதற்கு பதிலாக பேதுருக்காக உணர்ந்தார்.

நான் தவறாக புரிந்து கொள்ளப்படவில்லை என்று நம்புகிறேன். இயேசு துன்பப்பட்டார். அவர் "துக்கங்கள் மற்றும் துன்பங்களை அறிந்தவர்" (ஏசாயா 53,3:XNUMX). ஆனால் அவரது வலி தனக்காக அல்ல, மற்றவர்களுக்காக. அவர் நம்மீது கொண்ட அன்பைப் போலவே எங்களுக்காக அவர் வலியும் வலுவாக இருந்தது. அவர் நம்மால் நேசிப்பதை விட எல்லையற்ற அளவு நேசித்ததால், அவர் நம்மால் அனுபவிக்கக்கூடியதை விட எல்லையற்ற துன்பங்களை அனுபவித்தார்.

சிறுவயதில், “இயேசு தனது உரிமைகளுக்காக போராடவில்லை. அவர் உதவிகரமாக இருந்ததாலும் புகார் செய்யாததாலும் அவரது பணி அடிக்கடி தேவையில்லாமல் கடினமாக்கப்பட்டது. இருப்பினும் அவர் மனம் தளரவில்லை, மனம் தளரவில்லை. கடவுளின் பார்வை தன்மீது இருப்பதை அறிந்ததால், அவர் இந்த சிரமங்களைத் தாண்டி நின்றார். அவர் தோராயமாக கையாளப்பட்டபோது பதிலடி கொடுக்கவில்லை, ஆனால் எல்லா அவமானங்களையும் பொறுமையாக சகித்தார்.யுகங்களின் ஆசை, 89)

அவர் வளர்ந்து, அவருடைய ஊழியத்தை ஆரம்பித்தபோது, ​​நாம் வாசிக்கிறோம்: 'இயேசுவின் இருதயத்தில் கடவுளோடு முழுமையான இணக்கமும் முழுமையான சமாதானமும் இருந்தது. கைதட்டல் அவரை ஒருபோதும் மகிழ்ச்சியடையச் செய்யவில்லை, தணிக்கை அல்லது ஏமாற்றம் அவரை இழுக்க விடவில்லை. மிகப் பெரிய எதிர்ப்பு மற்றும் மிகக் கொடூரமான சிகிச்சைக்கு மத்தியில், அவர் இன்னும் நல்ல மனநிலையில் இருந்தார்." (யுகங்களின் ஆசை, 330)

“பூமியில் இரட்சகரின் வாழ்க்கை மோதல்களின் மத்தியிலும் அமைதியான வாழ்க்கையாக இருந்தது. கோபமான எதிரிகள் அவரைத் தொடர்ந்து பின்தொடர்ந்தபோது, ​​அவர் கூறினார்: 'என்னை அனுப்பியவர் என்னுடன் இருக்கிறார்: அவர் என்னைத் தனியாக விடமாட்டார்; ஏனென்றால், நான் எப்போதும் அவருக்குப் பிரியமானதைச் செய்கிறேன்.' (யோவான் 8,29:XNUMX) மனித அல்லது சாத்தானின் கோபத்தின் எந்தப் புயலும் கடவுளுடனான இந்த முழுமையான ஒற்றுமையின் அமைதியைக் குலைக்க முடியாது.ஆசீர்வாதத்தின் மலையிலிருந்து எண்ணங்கள், 15)

அவன் தன் வாழ்நாளின் இறுதிக் கட்டத்தை அடைந்து, பாவத்தின் பாரம் அவன் தோளில் சுமந்திருந்தபோதும், அவனுடைய கவலை தன்னைப் பற்றியதாக இல்லை. "இப்போது அவன் சிலுவையின் நிழலில் நின்றான், வலி ​​அவனது இதயத்தை வேதனைப்படுத்தியது. அவர் காட்டிக் கொடுத்த நேரத்தில் கைவிடப்பட்டு, வரலாற்றில் மிகவும் அவமானகரமான குற்றவியல் விசாரணையில் மரண தண்டனை விதிக்கப்படுவார் என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார். அவர் காப்பாற்ற விரும்புபவர்களின் நன்றியின்மை மற்றும் கொடுமையை அவர் அறிந்திருந்தார் - அவர் கோரும் தியாகம் எவ்வளவு பெரியதாக இருக்க வேண்டும், எத்தனை பேருக்கு அது வீண் என்று தெரியும். நிச்சயமா என்ன வரப்போகுதுன்னு பார்த்தா, அவமானத்தையும், தவிப்பையும் நினைச்சு அவனை ஆட்கொண்டிருக்க முடியும். ஆனால் அவமானம், துன்பம், சித்திரவதை எல்லாம் முடிந்து தனியே உலகத்தில் போராட வேண்டியிருக்கும் தனக்கு மிக நெருக்கமாக இருந்த பன்னிரண்டு பேரையும் அவன் பார்த்தான். அவர் தனது சீடர்கள் தொடர்பாக தனது சொந்த துன்பங்களை மட்டுமே நினைத்தார். அவன் தன்னைப் பற்றி சிறிதும் சிந்திக்கவில்லை. அவளைக் கவனித்துக்கொள்வதே அவனுடைய முன்னுரிமையாக இருந்தது." (யுகங்களின் ஆசை, 643)

பிரச்சனைகளை எப்படி சமாளித்தார்? “இயேசு ஒருபோதும் முணுமுணுக்கவில்லை, அதிருப்தியை, அதிருப்தியை அல்லது வெறுப்பை வெளிப்படுத்தவில்லை. அவர் ஒருபோதும் மனச்சோர்வடையவோ, துன்பப்படவோ, கோபமாகவோ, கவலைப்படவோ இல்லை. மிகவும் கடினமான மற்றும் கடினமான சூழ்நிலைகளில், அவர் பொறுமையாகவும், அமைதியாகவும், சுய கட்டுப்பாட்டுடனும் இருந்தார். அவர் செய்த அனைத்தையும், அவர் ஒரு அமைதியான கண்ணியத்துடனும் அமைதியுடனும் செய்தார், அவரைச் சுற்றியுள்ள அனைத்தும் எவ்வளவு கொந்தளிப்பாக இருந்தாலும். கைதட்டல் அவரை ஊக்குவிக்கவில்லை. எதிரிகளின் அச்சுறுத்தல்களுக்கு அவர் அஞ்சவில்லை. சூரியன் மேகங்களுக்கு மேலே நகரும்போது, ​​​​அவர் பதற்றம், வன்முறை மற்றும் குற்றம் நிறைந்த உலகில் சென்றார். அவர் மனித உணர்வுகள், உற்சாகங்கள் மற்றும் சோதனைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவர். சூரியனைப் போல அவர் எல்லோர் மீதும் சறுக்கினார். ஆனால் மக்கள் படும் துன்பம் அவருக்கு சமமாக இல்லை. அவர் தன்னைத்தானே துன்புறுத்துவது போல, அவரது சகோதரர்களின் துன்பங்கள் மற்றும் தேவைகளால் அவரது இதயம் எப்போதும் தொட்டது. அவர் இதயத்தில் அமைதியாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும், அமைதியாகவும், அமைதியாகவும் இருந்தார். அவனுடைய சித்தம் அவனது தந்தையின் விருப்பத்துடன் தொடர்ந்து இணைகிறது. என்னுடைய விருப்பம் அல்ல, உமது சித்தம் நிறைவேறும், ஒருவன் வெளிறிய மற்றும் நடுங்கும் உதடுகளிலிருந்து கேட்டான்." (கையெழுத்துப் பிரதி வெளியீடு 3, 427)

விசாரணையின் போது கூட, அவர் தனது தந்தையை நம்பினார். “ஹன்னாஸுக்கு வார்த்தைகள் கிடைக்கவில்லை என்பதைக் கண்டு அதிகாரிகளில் ஒருவர் கோபமடைந்தார். அதனால் அவர் இயேசுவின் முகத்தில் அறைந்து சொன்னார்: 'தலைமை ஆசாரியனுக்கு இப்படிப் பதில் சொல்லுவாயா?' என்று இயேசு நிதானமாகப் பதிலளித்தார்: 'நான் தீயதாகப் பேசியிருந்தால், அது தீயது என்று நிரூபியுங்கள்; ஆனால் நான் சரியாகப் பேசினேனா, ஏன் என்னை அடிக்கிறாய்?’ அவனது அமைதியான பதில் பாவம் செய்யாத, பொறுமையாகவும் மென்மையாகவும், தூண்டுதலற்ற இதயத்திலிருந்து வந்தது."யுகங்களின் ஆசை, 700)

பேதுரு அவரை சபித்து மறுத்தபோது இயேசு ஏன் துன்பப்பட்டார்? "அவமானகரமான சாபங்கள் பீட்டரின் உதடுகளிலிருந்து தப்பின. சேவலின் அலறல் சத்தம் இன்னும் அவன் காதுகளில் எதிரொலித்தது. பின்னர் மீட்பர் இருண்ட நீதிபதிகளிடமிருந்து விலகி, தனது ஏழை சீடனின் மீது கண்களை வைத்தார். அதே நேரத்தில், மாஸ்டர் பார்வையை இழுத்தார். அவரது மென்மையான முகத்தில் ஆழ்ந்த இரக்கமும் பெரும் சோகமும் எழுதப்பட்டது, ஆனால் கோபம் இல்லை. - இந்த வெளிறிய, வேதனையான முகம், நடுங்கும் உதடுகள், கருணை மற்றும் மன்னிக்கும் தோற்றம் பீட்டரின் இதயத்தில் நேராக சென்றது.யுகங்களின் ஆசை, 712-713)

மிகப்பெரிய உடல் துன்பத்தை எதிர்கொண்டபோது இயேசு எவ்வாறு பிரதிபலித்தார்? “வீரர்கள் தங்கள் பயங்கரமான சேவையைச் செய்துகொண்டிருந்தபோது, ​​இயேசு தம்முடைய எதிரிகளுக்காக ஜெபித்தார்: 'அப்பா, அவர்களை மன்னியுங்கள்; ஏனென்றால் அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாது. அவனுடைய எண்ணங்கள் அவனுடைய சொந்த துன்பத்திலிருந்து அவனைத் துன்புறுத்துபவர்களின் பாவங்கள் மற்றும் அவனுக்குக் காத்திருக்கும் பயங்கரமான விளைவுகளுக்கு அலைந்தன. தம்மை மிகவும் தோராயமாக நடத்திய வீரர்களை அவர் சபிக்கவில்லை. தங்கள் இலக்கை அடைந்துவிட்டதாகப் பெருமிதம் கொண்ட பாதிரியார்கள் மற்றும் ஆட்சியாளர்களை அவர் பழிவாங்கவில்லை. அவர்களுடைய அறியாமையிலும் குற்ற உணர்ச்சியிலும் இயேசு அவர்கள் மீது இரக்கம் காட்டினார். அவர்களுக்காக மன்னிப்புக் கோரினார், ஏனெனில் அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பது அவர்களுக்குத் தெரியாது." (யுகங்களின் ஆசை, 744)

அவரை வெறுத்தவர்கள் மீது என்ன அற்புதமான அன்பு! அவர்கள் மீது எதிர்மறை எண்ணத்தையோ உணர்ச்சிகளையோ அவர் எப்போதும் வளர்த்ததில்லை!

அவருடைய அன்பின் ஆழம் நம்மை மட்டுமல்ல தேவதைகளையும் வியக்க வைக்கிறது. "கடுமையான மன மற்றும் உடல் ரீதியான வேதனைகளுக்கு மத்தியில், மற்றவர்களைப் பற்றி மட்டுமே சிந்தித்து, மனந்திரும்பிய ஆன்மாவை நம்பும்படி ஊக்கப்படுத்திய இயேசுவின் எல்லையற்ற அன்பைக் கண்டு தேவதூதர்கள் வியந்தனர்." (யுகங்களின் ஆசை, 752)

"அவர் தொட்டில் முதல் கல்லறை வரை அவதூறு மற்றும் துன்புறுத்தல்களால் பொழிந்தாலும், அது மன்னிக்கும் அன்பை மட்டுமே அவரிடம் தூண்டியது." (ஆசீர்வாதத்தின் மலையிலிருந்து எண்ணங்கள், 71). தெய்வீக அன்பினால் தூண்டப்பட்ட ஒரு புதிய இதயம் இதுவாகும்.

என்ன ஆச்சரியமான வழிகளில் இயேசு துன்பப்பட்டார்?

இயேசு துன்பமின்றி வாழ்ந்தாரா? இல்லை! அவர் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார். “ஏனென்றால், எல்லாம் யாருக்காகப் படைக்கப்பட்டாரோ, எல்லாவற்றையும் படைத்தவருமான கடவுள், தனது மகிமையை பல குழந்தைகளுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறார். ஆனால் இயேசு அவர்களின் இரட்சிப்பைக் கொண்டுவருவதற்காக, கடவுள் அவருடைய துன்பத்தின் மூலம் அவரைப் பூரணப்படுத்த வேண்டும்.” (எபிரெயர் 2,10:XNUMX NL) இயேசு துன்பத்தின் மூலம் பரிபூரணமானார். ஆனால் அவர் யாருக்காக துன்பப்பட்டார்? "அவர் காப்பாற்ற வந்தவர்கள், அவர் மிகவும் நேசித்தவர்கள் சாத்தானுடன் கூட்டு சேர வேண்டும் என்பது அவரது ஆன்மாவைத் துளைத்தது." (யுகங்களின் ஆசை, 687) அது தனக்காக அல்ல, அவளுக்காக அவனைக் காயப்படுத்தியது.

இயேசு நம்மைப் போன்ற மனிதராக இருந்தார், மேலும் ஒரு மனிதனாக அவர் சொந்தம், புரிதல் மற்றும் கூட்டுறவுக்காக ஏங்கினார். "மனித இதயம் துன்பத்தில் இரக்கத்திற்காக ஏங்குகிறது. இந்த ஏக்கத்தை இயேசு தனது ஆழ்மனதில் உணர்ந்தார்." (யுகங்களின் ஆசை, 687)

“அதிகமான பயம் இயேசுவின் இருதயத்தைப் பிளக்கிறது; ஒரு அடி அவருக்கு எந்த எதிரியும் ஏற்படுத்த முடியாத ஆழமான வலியை ஏற்படுத்தியது. கயபாவின் கேலிக்கூத்தான விசாரணையின் போது, ​​இயேசுவின் சொந்த சீடர் ஒருவரால் மறுக்கப்பட்டது.யுகங்களின் ஆசை, 710)

இயேசு தன்னைப் பற்றிய சிந்தனையை இழக்கவில்லை, தன்னை நினைத்து வருத்தப்படவும் இல்லை. ஆனால் நம்மைப் போலவே, இயேசுவும் அவருக்கு நெருக்கமானவர்களுடன் அதிக துன்பங்களை அனுபவித்தார். துன்பங்களை எதிர்கொள்ளும் அவரது திறன் நம்மை விட அதிகமாக இருந்தது. அன்பு செலுத்தும் அவரது திறன் மிகவும் வலுவானது. அவரைப் போல நாம் நேசிக்கக் கற்றுக் கொள்ளும்போது, ​​​​அவரைப் போல துன்பப்படுவதற்கான நமது திறன் அதிகரிக்கும்.

'அவர் மனிதர்களால் இகழ்ந்து கைவிடப்பட்டவர், துன்பம் நிறைந்தவர், துன்பங்களை அறிந்தவர்; ஒருவன் தன் முகத்தை மறைக்கிறவனைப் போல, அவன் இகழ்ந்தான், நாங்கள் அவனை மதிக்கவில்லை. நிச்சயமாக அவர் நம்முடைய பாடுகளைச் சுமந்து, நம்முடைய வேதனைகளைத் தானே ஏற்றுக்கொண்டார்.” (ஏசாயா 53,3.4:XNUMX)

அவர் துக்கங்கள் மற்றும் துன்பங்களை அறிந்தவர், ஆனால் தன்னை அல்ல, மற்றவர்களைப் பற்றி!

அது எனக்கும் வேலை செய்யுமா?

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இயேசு சரியானவராக இருந்தார். ஆனால் என்னைப் பற்றி என்ன? இதே போன்ற சூழ்நிலைகளில் நான் எப்படி நடந்துகொள்ள வேண்டும்? “இயேசு வருத்தப்படவும் இல்லை, சோர்வடையவும் இல்லை. அவரைப் பின்பற்றுபவர்கள் கடவுளை அப்படியே நம்பலாம்... அவர்கள் எதற்கும் விரக்தியடையத் தேவையில்லை, எல்லாவற்றையும் நம்பலாம்.யுகங்களின் ஆசை, 679)

"இயேசுவின் தூதர்கள் தங்கள் எல்லா செயல்களையும் கடவுள் மூலம் நிறைவேற்றினால், மனித துதி அவர்களின் நாளைக் காப்பாற்றாது, அல்லது போற்றுதலின் பற்றாக்குறை அவர்களின் மனதைக் குறைக்காது." (விமர்சனம் மற்றும் ஹெரால்டு, செப்டம்பர் 4, 1888)

"இயேசுவின் ஆவி நம்மிடம் இருந்தால், நம் அவமானங்களை நாம் கவனிக்க மாட்டோம் அல்லது கற்பனை காயங்களால் யானையை உருவாக்க மாட்டோம்." (விமர்சனம் மற்றும் ஹெரால்டு, மே 14, 1895)

"சுய அன்பு நம் மன அமைதியைப் பறிக்கிறது. நமது ஈகோ உயிருடன் இருக்கும் வரை, அவமானம் மற்றும் அவமானத்திலிருந்து அதைப் பாதுகாக்க நாங்கள் எப்போதும் தயாராக இருக்கிறோம்; ஆனால் நாம் மரித்து, நம் வாழ்வு இயேசுவின் மூலம் கடவுளில் மறைந்திருக்கும் போது, ​​நாம் புறக்கணிப்பு அல்லது அவமானங்களுக்கு இனி கவலைப்பட மாட்டோம். பழிச்சொல்லுக்கு செவிடராகவும், அவமதிப்பு மற்றும் அவமதிப்புகளுக்கு குருடர்களாகவும் இருப்போம்." (ஆசீர்வாதங்களின் மலையிலிருந்து எண்ணங்கள், 16)

"கடவுளின் இதயம் கொண்ட ஒரு மனிதன், தனது மிகப்பெரிய சோதனைகளின் நேரத்திலும், மிகவும் ஊக்கமளிக்கும் சூழ்நிலைகளின் மத்தியிலும், செழுமையின் காலத்திலும், கடவுளின் ஒளியும் தயவும் அவன் மீது இருப்பதாகத் தோன்றும்போது அமைதியாக இருக்கிறான். அவரது வார்த்தைகள், நோக்கங்கள், செயல்கள் தவறாக சித்தரிக்கப்படலாம். ஆனால் அது அவரைத் தொந்தரவு செய்யவில்லை, ஏனென்றால் அவர் பெரிய விஷயங்களை ஆபத்தில் வைத்திருப்பார். மோசேயைப் போலவே, அவரும் 'காணாதவற்றைப் பார்ப்பதாக' சகித்துக்கொண்டார் (எபிரெயர் 11,27:2); அவர் 'காணப்பட்டதை அல்ல, காணப்படாததை' பார்க்கிறார் (4,18 கொரிந்தியர் XNUMX:XNUMX). மக்களால் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுவதும் தவறாக சித்தரிப்பதும் என்ன என்பதை இயேசு அறிந்திருக்கிறார். எவ்வளவுதான் அவதூறு செய்தாலும், இகழ்ந்தாலும், அமைதியான பொறுமையுடனும் நம்பிக்கையுடனும் காத்திருப்பதை அவனுடைய பிள்ளைகளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியும்; ஏனென்றால், வெளிப்படுத்தப்படாத எதுவும் மறைந்திருக்கவில்லை, கடவுளை மதிக்கும் எவனோ அவன் மனிதர்களுக்கும் தேவதூதர்களுக்கும் முன்பாக அவரைக் கனம்பண்ணுவார்கள்.ஆசீர்வாதத்தின் மலையிலிருந்து எண்ணங்கள், 32).

கடவுளின் அன்பு நம்மில் வாழும்போது, ​​இயேசு தம் வாழ்க்கையை நம் மூலமாக வாழ்கிறார்.

கடவுளின் வள பொறுப்பாளர்

கொடுக்க எடுக்கும் தெய்வீக அன்பு இயேசுவின் வாழ்க்கையில் நுழைவதற்கான திறவுகோலை நமக்கு வழங்குகிறது. பின்னர், இயேசுவைப் போலவே, நாமும் கடவுளின் வளங்களின் பொறுப்பாளர்கள் மட்டுமே என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறோம். முதலில் நாம் கடவுளிடம் சென்று அவரிடம் இருந்து பெறுகிறோம், பிறகு மற்றவர்களை நேசிக்க விரும்புகிறோம். இந்த காதல் ஒரு பரிசு, முதலீடு அல்ல. அவள் நிபந்தனையற்றவள். யாரேனும் பரிசை மிதித்துவிட்டு விலகிச் சென்றால் அது தனிப்பட்ட முறையில் என்னைக் காயப்படுத்தாது. ஏனென்றால் நான் என்னைப் பற்றி நினைக்கவில்லை நான் அந்த நபருக்காக மட்டுமே காயப்படுத்தினேன். நான் அவளைப் பற்றி கவலைப்படுகிறேன்.

அது ஒரு உயிரினம், கடவுள் அல்ல என்பதை எந்த இதயமும் புரிந்துகொள்கிறது! அது இனி மற்றவர்களைச் சார்ந்து இல்லை, அவர்களின் வார்த்தைகள் மற்றும் செயல்கள். இனி லாபம் தேடாது. என் ஆதாயம் வெறுமனே கொடுப்பதில் உள்ளது. நான் தேர்வு செய்ய சுதந்திரமாக இருப்பதால், லாபம் மற்றும் நஷ்டத்தை நான் கட்டுப்படுத்துகிறேன். மற்றவர்களை நான் கட்டுப்படுத்த வேண்டிய அவசியம் இல்லை, ஏனென்றால் அவர்கள் என்னுடைய ஆதாரம் இல்லை. கடவுள் என் ஆதாரம்! ஆனால் நான் கடவுளைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டிய அவசியமில்லை, ஏனென்றால் என்னால் அவரை நம்ப முடியும். அவர் ஒரு விசுவாசமான ஆதாரம்!

விழுந்த இதயத்தின் மற்ற ஆதாயங்கள் மற்றும் இழப்புகள் - பெறப்பட்டது, பெறப்படவில்லை, போதுமான அளவு பெறப்படவில்லை அல்லது கொள்ளையடிக்கப்பட்டது - புதிய இதயத்தில் தெய்வீக அன்பின் சமன்பாடு கூட நுழைவதில்லை. என் மகிழ்ச்சி, என் ஆதாயம், என் வெற்றி என்பது கொடுப்பது மட்டுமே. இது தெய்வீக அன்பு, இந்த அன்பை நாமே உருவாக்குவது சாத்தியமற்றது. இது கடவுள் கொடுத்த வரம், அதை நாம் முழுமையாக சார்ந்திருக்கிறோம். எனவே நாம் கடவுளிடம் சென்று அவருடைய அன்பை - அனைவருக்கும் தயாராக இருக்கும் அவரது காதல் பஃபே - நமக்காக எடுத்துக்கொள்வோம்! இந்த அன்பை எந்த அளவுக்கு நம்மை நிரப்ப அனுமதிக்கிறோமோ அந்த அளவுக்கு இந்த அன்பை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும்.

இங்கே படிக்கவும்: டெல் 6

டெல் 1

உபயம்: Dr. மருத்துவ மார்க் சாண்டோவல்: வாழ்க்கை சட்டம், உச்சி பைன்ஸ் நிறுவனம், அலபாமா: பக். 43-44, 59-71