... ஆனால் இந்த நேர்மறையான அணுகுமுறையால் மட்டுமே அது நன்றாக இருக்கும். பிரெண்டா கனேஷிரோ மூலம்
படிக்கும் நேரம்: 1½ நிமிடங்கள்
சமீபத்தில், ஹார்டுவேர் ஸ்டோரில் எதையாவது விரைவாகப் பெறுவதற்காக எனது குழந்தைகளை காரில் விட்டுச் சென்றேன். நான் கடையை விட்டு வெளியே வந்தபோது, வாகனம் வந்த திசையிலிருந்து முரண்பாடான சத்தம் என் காதுகளை எட்டியது. நான் சுற்றி பார்க்கிறேன். எங்கிருந்து வந்தார்கள்? நான் திறந்த கதவை நெருங்கியதும் தெளிவாகத் தெரிந்தது: என் குழந்தைகள்தான் காரணம் - நால்வரும்! எனது முதல் தூண்டுதல்: நான் அவர்களுக்கு நல்ல நடத்தை பற்றி ஒரு விரிவுரை வழங்க விரும்பினேன், தோற்றுவிக்கப்பட்டவரைக் கண்டுபிடித்து தண்டிக்க விரும்புகிறேன்.
ஆனால் வார்த்தைகளின் ஆசீர்வாதத்தைப் பற்றி நாம் கற்றுக்கொண்டதை கடவுள் எனக்கு நினைவூட்டினார். கடந்த காலங்களில் இதேபோன்ற சூழ்நிலைகளில் சிறிய வெற்றியைப் பெற்றதால் - யார் வாதத்தைத் தொடங்கினார் என்பது பற்றி ஒரு வாக்குவாதம் இருந்தது - ஆசீர்வாதம் என்ற வார்த்தை ஒழுங்காகத் தோன்றியது. நான் பக்கவாட்டு வாசலில் தலையை வைத்துக்கொண்டு, “கடவுள் உங்கள் அனைவரையும் அமைதியான மனதோடு ஆசீர்வதிப்பாராக, உங்களை சமாதானம் செய்வாராக!” என்றேன், என் குழந்தைகள் என்னைப் பார்த்து, தங்கள் இருக்கைகளில் நேர்த்தியாக அமர்ந்து, கொக்கி போட்டனர். என்ன நினைத்தார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆனால் வீட்டிற்கு ஓட்டுவது அமைதியாக இருந்தது, மாலை ஆசீர்வதிக்கப்பட்டது.
நாம் ஒரு ஆசீர்வாதத்தை உச்சரித்தவுடன், கடவுள் மாற்றும் சக்தியைக் கொடுப்பார். எந்த மருந்துச் சீட்டிலும் அறிகுறிகளை வெளிப்படுத்துவதை விட இது மிகவும் சிறந்தது! நான் சக்கரத்தின் பின்னால் வந்தபோது, நான் உள்ளே மிகவும் அமைதியாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். குழந்தைகள் கூட அமைதியாக இருந்தனர். அந்த வகையில் எனது பழைய எதிர்வினை முறையால் நான் செய்திருக்கும் உணர்ச்சிகரமான சேதத்திலிருந்து நாங்கள் காப்பாற்றப்பட்டோம்.
அத்தகைய ஆசீர்வாதங்களுக்குப் பிறகு, என் குழந்தைகளின் பலவீனங்கள் குணத்தின் பலமாக வளர்வதைக் கண்டேன். மாறாக, மீண்டும் மீண்டும் எதிர்மறையான வார்த்தைகள் குழந்தைகளில் எதிர்மறையான எண்ணங்களைத் தூண்டுகின்றன, இது எதிர்மறையான நடத்தைக்கு வழிவகுக்கிறது. நான் என் மகளுக்கு சோம்பேறி என்று சொல்லிக்கொண்டே இருந்தால், அவள் அதை நம்பி சோம்பேறி பழக்கத்தை வளர்த்துக் கொள்வாள். ஆனால், அவளுக்கு சாதிக்கும் ஆசையையும், திறனையும் தருவாயாக என்று நான் கடவுளிடம் கேட்கும்போது, அதையும் கடவுளால் கொடுக்க முடியும் என்பதை நினைவூட்டும்போது, அந்தப் பண்பை வளர்த்துக்கொள்ள அவள் அருள் பெறுகிறாள்.
முற்றும்: எப்போதும் ஒரு குடும்பம், வசந்தம் 2010, பக்கம் 12
ஒரு கருத்துரையை