மன்னிப்பு, சமரசம் மற்றும் சுய மறுப்பு ஆகியவை பரிசுத்த ஆவியின் கதவுகளைத் திறக்கும். கிளாஸ் ரீன்பிரெக்ட் மூலம்

படிக்கும் நேரம்: 5 நிமிடங்கள்

இந்த ஆண்டு ஜனவரி 9 ஆம் தேதி நான் காட்டில் நடந்தபோது, ​​​​என் கண்களிலிருந்து செதில்கள் விழுந்தன: பின்வரும் பகுதியில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளபடி, காரணங்களுக்கும் நோய்களுக்கும் இடையிலான பெரிய தொடர்பைப் பற்றி நான் நீண்ட காலமாக யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன்:

"ஆகையால், தகுதியில்லாமல் கர்த்தருடைய அப்பத்தைப் புசிக்கிறவன் அல்லது கர்த்தருடைய கிண்ணத்தில் குடிக்கிறவன் கர்த்தருடைய சரீரத்திற்கும் இரத்தத்திற்கும் குற்றமாவான்... ஆகையால் உங்களில் அநேகர் பலவீனர்களாகவும் வியாதிப்பட்டவர்களாகவும் இருக்கிறீர்கள், அநேகர் நித்திரையடைந்திருக்கிறீர்கள்." (1 கொரிந்தியர் 11,27.30) : XNUMX)

முந்தைய சூழலில் இருந்து, ரொட்டி மற்றும் ஒயின் பசியுடன் சாப்பிடுவதற்கு தகுதியற்ற தன்மையை அவசரமாக குறைக்க முடியும். ஆனால் சடங்கில் தகுதியற்ற பங்கேற்பது உண்மையில் என்ன அர்த்தம்?

கர்த்தருடைய இராப்போஜனத்தின் அர்த்தம் ஒருபுறம் இயேசுவின் தியாகத்தை நினைவுகூருவது, மறுபுறம் ஒருவரின் சொந்த இருதயத்தின் முந்தைய தேடல். பங்கேற்பது தகுதியற்றது: அதற்கு உரிமை இல்லை. நாம் பாவங்களை மன்னிக்காவிட்டால் அல்லது மன்னிக்கவில்லை என்றால் மன்னிக்க நமக்கு உரிமை இல்லை. கால்களைக் கழுவுதல், ரொட்டி மற்றும் திராட்சை இரசம் (அதாவது இயேசுவின் பலியாக மரணம் மற்றும் மன்னிப்பு) நாம் கடவுளுடன் சமாதானமாக இருக்கும்போது மட்டுமே அவற்றின் விளைவையும் அவற்றின் நோக்கத்தையும் நிறைவேற்றும் என்பதை நமக்கு நினைவூட்டவும் அறிவுறுத்தவும் விரும்புகிறது.

மன்னிப்பு கேட்பது, பரிகாரம் செய்தல், சமரசம் செய்தல் - இதுவே ஆண்டவரின் இராப்போஜனத்தில் நமது பங்கு. பிறகு - அப்போதுதான் - நமக்கு கடவுளின் உறுதி இருக்கிறது. நாம் நமது பங்கைச் செய்யவில்லையென்றால், நாம் தகுதியில்லாமல் சடங்கில் பங்கு கொள்கிறோம். நம்முடைய கடனாளிகளை நாம் மன்னிப்பது போல மட்டுமே கடவுள் நம்மை மன்னிக்க முடியும் என்பதால், குற்ற உணர்வு நம்மிடமே இருக்கும், மேலும் கடவுளின் மன்னிப்பு வரம், அவர் வாக்களிக்கப்பட்ட ஆசீர்வாதங்கள் நம்மை அடையாது.

நம்மில் பலர் ஏன் பலவீனமாகவும் நோய்வாய்ப்பட்டவர்களாகவும் இருக்கிறோம், அல்லது (வெளிப்படையாக மிக விரைவில்) இறந்துவிட்டோம்? ஏனென்றால், தேவன் தம்முடைய ஆசீர்வாதங்களையும், ஆவியானவர், பலன் மற்றும் ஆவியின் வரங்களையும் நம் இருதயங்களில் ஏராளமாக ஊற்ற முடியாது.

இயேசு தம் சீடர்களை விண்ணேற்றத்திற்கு முன் எந்தச் செயலிலும் ஈடுபடுவதைத் தடை செய்தார். அவர் அவர்களுக்கு எந்த கருத்தும் இல்லை, எந்த அமைப்பும் இல்லை, ஒரு தேவாலயத்தை நடும் பணியை கூட கொடுக்கவில்லை. "பிதாவின் வாக்குத்தத்தம்" நிறைவேறும் வரை எருசலேமில் காத்திருக்க வேண்டும் என்று மட்டுமே அவர்களிடம் கூறினார் (அப்போஸ்தலர் 1,4:XNUMX). நாட்களில்? மாதங்களா? வருடங்களா?

தூய்மையாக வரவும், பெருமை, லட்சியம் மற்றும் சுய-உண்மையை வெல்லவும், ஒருவருக்கொருவர் மன்னிக்கவும் நேரம் சீடர்களிடையே பகிர்ந்து கொள்ளப்பட்டது. பின்னர் இவை அனைத்தும் முடிந்ததும், 10 நாட்களுக்குப் பிறகு, பரிசுத்த ஆவி ஊற்றப்பட்டது. அவர்களின் விருப்பத்தைப் பொறுத்து இந்த நிகழ்வு இரண்டாவது நாளிலோ அல்லது பத்தாண்டுகளுக்குப் பின்னரோ நடந்திருக்கலாம். ஆனால் இப்போது ஆவி ஊற்றப்பட்டது, ஆவியின் வரங்கள் ஏராளமாக இருந்தன: இறந்தவர்கள் உயிர்த்தெழுப்பப்பட்டனர், நோயாளிகள் குணமடைந்தனர், தீய ஆவிகள் வெளியேற்றப்பட்டன. உண்மையான மனமாற்றத்தின் விளைவாக பெந்தெகொஸ்தே, ஒரு நேர்மையான பரஸ்பர குற்ற ஒப்புதல் வாக்குமூலம்.

இன்று நாம் ஆவியின் வரங்களை உணர்ந்து அனுபவிக்கிறோம், ஆனால் ஆவியின் பலனையும், மிக மிக அரிதாகவே உணர்ந்தால், அதற்குக் காரணம், நாம் கர்த்தருடைய இராப்போஜனத்தில் தகுதியில்லாமல் பங்குகொள்கிறோம், அதாவது நம் வீட்டுப்பாடங்களைச் செய்யாமல் இருப்பதே. தனிநபர்கள், குடும்பங்கள், சமூகங்கள், நிறுவனங்கள் என.

நம்மிடையே பல நோயாளிகள் மற்றும் துன்பங்கள் இருப்பதற்கும், ஏராளமானோர் அகால மரணமடைந்ததற்கும் இது மற்றொரு காரணம். நிச்சயமாக, இது நோய் மற்றும் துன்பத்திற்கான ஒரே காரணம் அல்ல, ஆனால் நாம் கருதுவதை விட மிக முக்கியமான ஒன்றாகும்.

நாம் இன்னும் பல தசாப்தங்களாக பிந்திய மழையைக் கேட்கலாம் - அதற்கு நாம் நம்மைத் திறக்காவிட்டால், அது நம் இதயங்களுக்குள் வராது.

அடுத்த இரவு உணவிற்கு ஆயத்தமாக பெந்தெகொஸ்தே கூட்டத்தின் படத்தை நம்முடன் எடுத்துச் செல்லலாம். இயேசுவின் தியாகம், அவருடைய மன்னிப்பு, ஆனால் அவருடைய பரிசு - பரிசுத்த ஆவியானவர், அவருடைய கனிகள், அவருடைய பரிசுகளைப் பெற நாம் தயாராக இருக்கிறோம்.