Yadımdadır, artıq məzarda yatmış və ilk səfərlərimdə məni müşayiət edən Sara bacım tez-tez depressiyaya düşürdü. Bir dəfə o dedi: “Dünən gecə qəribə bir yuxu gördüm. Kimsə qapını açdı və mən qorxdum. Mən ona baxdım. Döşəmədən tavana qədər böyüdü və böyüdü. İçimdə çaxnaşma yarandı. Amma sonra yadıma düşdü ki, məndə İsa var və mən dedim: “Mənim İsa var, mən səndən qorxmuram.” Dərhal o, kiçilməyə və onu güclə görənə qədər kiçilməyə başladı. Sonra qapıdan çıxdı”.

O, bundan çox şey öyrəndi. O dedi: “Ellen, biz şeytanın gücü haqqında lazım olduğundan daha çox danışırıq. Onun şeytani əzəmətini sevindirir və izzətləndirir. O, qalib gəlir. Bunu etməklə biz ona hörmət edirik, amma” dedi, “Mən bundan sonra İsa haqqında, onun məhəbbəti və qüdrəti haqqında danışacağam.” Beləliklə, o, ruhunu qaranlıqdan işığa çıxardı və canlı oldu. Allahın və Cənnətin sübutu.

Ellen G. White 1888 Materialları, səhifə 78