На шляху гісторыі збаўлення. Аўтар Сільвен Рамэн
Час чытання: 4½ хвіліны
Адной з галоўных прычын, чаму многія хрысціяне адмаўляюцца ад мусульман як суразмоўцаў, з'яўляецца тое, што ў Каране няма канцэпцыі выратавання:
«Паколькі (...) ідэя рэпрэзентацыі не ззяла ў вопыце Бога Мухамедам, яго пасланне пра Божы акт збаўлення ў Езусе Хрысце засталося закрытым. На гэтым параўнанне абвяшчэння Карана з біблейскім сведчаннем заканчваецца.» (S. Riedel, Грэх і прымірэнне ў Каране і Бібліі, стар. 78)
Але будзьце ўважлівыя: калі мы чагосьці не можам знайсці, гэта не абавязкова азначае, што гэтага няма! Тое, што я не бачыў сланоў у аэрапорце Каіра ці Найробі, не азначае, што ў Афрыцы сланоў няма!
Фактычна, слова fidā فدى (выкуп) сустракаецца ў некалькіх месцах Карана і ў розных кантэкстах:
• за вызваленне палонных (Аль-Бакара 2:85b, Мухамад 47:4b)
• у якасці замены рэлігійных абавязкаў (Аль-Бакара 2:184,196b)
• у выпадку разводу (Аль-Бакара 2:229)
• і асабліва ў судзе апошніх часоў (у дзень уваскрасення):
• У Судны дзень людзі, якія паступілі дрэнна, з радасцю ўзялі б усё, што яны маюць («тое, што ёсць на зямлі»), як выкуп хочаце даць (Юнус 10:54, Ар-Раад 13:18).
• Яны жадалі, каб гэта магло выратаваць іх (Аль-Ма'арыдж 70:11-14).
• Тым не менш «выкуп не прымаецца» ад іх (Аль-Хадзід 57:15).
• Аднак нешта прыйдзе да іх ад Алаха, чаго яны не чакалі (Аз-Зумар 39:47).
У арабскай мове выкарыстоўваецца слова fidja فدية (выратаванне) для адкуплення ад фінансавых даўгоў, злых сіл або ганебнай сітуацыі. Фіджа таксама мае на ўвазе атрыманне неабходнай сумы для абароны ў судзе або ўнясенне закладу з мэтай выхаду на волю. У той час як гэтая практыка адрозніваецца ад культуры да культуры, патрэба ў вызваленні, відавочна, універсальная.
Пераходны дзеяслоў fadā فدى («выкупіць») выражае гатоўнасць загладзіць страту. Добрая справа або аплата, якую яна прадугледжвае, - гэта больш, чым здзелка з пункту гледжання абмену. Яны праяўляюць дух самаахвярнасці з любові або спагады. Часта fadā асацыюецца з гатоўнасцю добраахвотна ахвяраваць уласным жыццём дзеля чалавека або добрай справы.
Дарэчы, гэтае слова супадае з габрэйскім pādāh פדה, якое мы знаходзім у габрэйскай Бібліі 70 разоў для «выратавання».
І затым дзеяслоў fadā فدى з'яўляецца ў Каране ў сувязі з найвялікшым святам ісламу (Ід-уль-Адха, або проста Ід). Гэта таксама цэнтральны пункт паломніцтва ў Меку, якое пачынаецца з гэтага свята; бо калі б Бог не ўмяшаўся, сын Абрагама быў бы прынесены ў ахвяру. У канцы апавядання (Șāfāt 37:101-107), якое вельмі падобна на Біблію (Зыход 2), мы чытаем:
«І Мы выкупілі яго гіганцкай ахвярай».
Даследаванне кантэксту Карана дае наступныя адкрыцці:
1. Ахвяра павінна была мець гіганцкую каштоўнасць, гэта значыць даражэй звычайнай жывёлы. Гэта было больш высокай якасці, чым усё, што свет бачыў раней.
2. Ахвяра была чыстай і дасканалай - больш, чым, напрыклад, карова, якую прынёс у ахвяру Майсей (Аль-Бакара 2:67-71).
3. Ахвяра прыйшла ад Бога, бо сказана: «Мы (Бог) выкупілі яго».
4. Ахвяра з'явілася цудоўным чынам, бо з'явілася на вяршыні гары і далёка ад статку.
6. Ахвяра памерла, таму што Абрагам зарэзаў яе.
7. Кроў ахвяры пралівалася такім жа чынам, як падчас свята ахвярапрынашэння.
8. Ахвяра была прынесена на гары Марва (Морыя), пазнейшай часткай Ерусаліма.
9. Адкупленне праз ахвяру было кульмінацыяй акту збаўлення.
10. Дзякуючы смерці ахвяры, жыццё сына Абрагама было захавана.
Каран выразна перасцерагае ад спробаў адкупіцца. У той жа час мы чытаем (Аз-Зумар 39:47):
«Ад Алаха прыйдзе нешта, чаго яны не чакалі».
Што гэта можа быць? Ці паказвае найвялікшае свята ісламу шлях да выратавання? Каран не дае прамога адказу, што (ці каго) прадстаўляе гэтая ахвяра. Але ён кажа, што адзіны выхад з праклёну - гэта «міласэрнасць Божая» (яго прабачэнне):
«Тады Мы выратавалі яго і тых, хто быў з ім, з міласці ад Нас» (Аль-А'раф 7:72).
«Міласэрнасць наша» прадстаўлена ў іншым тэксце (Мар'ям 19:21): Гэта Месія Ісус, сын Марыі. Фактычна, Ісус адзіны, хто адпавядае ўсім крытэрыям, якія сімвалізуе ахвярапрынашэнне на гары Морыя:
- Яго «паважаюць у гэтым свеце і ў тым» (Аль-і-Імран 3:45).
- Ён адзіны, хто «чысты» (Мар'ям 19:19).
- Ён прыйшоў ад Бога як Слова, Дух і Міласэрнасць «ад Яго» (Аль-і-'Імран 3:45, Ан-Ніс' 4:171, Мар'ям 19:21).
- Ён з'явіўся праз удыханне Духа Божага на Марыю, гэта значыць цудоўным чынам (Аль-Анбія' 21:9).
- Ён памёр (хоць адзін тэкст у Каране, здаецца, адмаўляе гэта, ёсць яшчэ тры тэксты, якія кажуць пра яго смерць).
- Яго кроў пралілася.
- Ён быў прынесены ў ахвяру ў Ерусаліме.
- Адкупленне праз ахвяру было кульмінацыяй Божага акту збаўлення.
- Праз яго смерць мы пазбаўляемся вечнай смерці і трапляем у рай.
Такім чынам, Ісус Хрыстос з'яўляецца канкрэтызацыяй Добрай Навіны (Аль-і-Імран 3:45), якая можа быць тэмай размовы асабліва ў гэтыя дні найвялікшага ісламскага свята. Гэта пасланне дае супакой, надзею і радасць.
Гэта паведамленне ўяўляе сабой кароткі канспект з кнігі Сулеймана Ромэна «Свята ахвярапрынашэння».
Свята ахвярапрынашэння
Найвялікшае свята ісламу Ід аль-Кебір, з'яўляецца ўшанаваннем ахвяры сына Ібрагіма. Што азначае гэты фестываль? І чаму гэта самая вялікая падзея мусульманскага календара?
З больш чым 600 цытатамі з высокага Карана аўтар паказвае больш глыбокі сэнс, чым проста прыемнае сямейнае свята.
Гэтая кніга была перакладзена на наступныя мовы: арабская, азербайджанская, бенгальская, англійская, французская, хаўса, інданезійская, казахская, кіргізская, руская і ўзбекская.
Выданне на нямецкай мове (253 старонкі).
Для замовы:
https://www.adventistbookcenter.de/das-opferfest-die-entdeckung.html
пакінуць каментар