خداوند عیسی به شکل انسان گناهکار درآمد و الوهیت او را با انسانیت پوشانید. اما او مقدس بود، به قدوس خدا. اگر او بدون خال و عیب گناه نبود، نمی توانست منجی بشریت باشد. او حامل گناه بود و نیازی به کفاره نداشت. یکی شدن با خدا در خلوص و قداست شخصیت، می تواند کفاره گناهان تمام جهان را بکند.

عیسی نور جهان است. از طریق او نور در میان تاریکی اخلاقی می درخشد. اگر او نور نبود، تاریکی مورد توجه قرار نمی گرفت. زیرا نور تاریکی را آشکار می کند. هر چه نور روشن تر باشد، تضاد بین نور و تاریکی واضح تر می شود. اگر نور را بردارید، فقط تاریکی وجود دارد.

عیسی موقعیت ما را توضیح داد: «هر که از من پیروی کند در تاریکی راه نخواهد رفت، بلکه نور زندگی خواهد داشت.» (یوحنا 8,12:1,9) خود عیسی ستاره صبح روشن است. او خورشید عدالت است، نشأت گرفته از جلال پدرش. او "نور حقیقی است که همه افرادی را که به این جهان می آیند روشن می کند" (یوحنا 84: XNUMX، لوتر XNUMX). به عنوان یک پزشک و شفا دهنده، او آمد تا تصویر اخلاقی خدا را که در اثر تجاوز از دست داده بود، احیا کند.

هنگامی که عیسی با ایمان در قلب خود ساکن می شود، کسانی را که او را دوست دارند در خداوند پر از نور می کند. بسیاری می گویند که به حقیقت اعتقاد دارند. اما این فقط لبیک است. آنها عمل کننده کلام نیستند. شما ادعا می کنید که باور دارید. اما اعتراف او را تبدیل نمی کند.

هنگامی که عیسی در قلب زندگی می کند، حضور او را می توان احساس کرد. گفتار و کردار نیک و پسندیده روح عیسی را آشکار می کند. لطافت نشان می دهد. هیچ خشم، لجبازی و سوء ظن وجود ندارد. هیچ تنفری در دل وجود ندارد زیرا عقاید و روش های خود فرد مورد قبول یا قدردانی دیگران نیست.

وقتی حقیقت بر زندگی حاکم است، پاکی و رهایی از گناه وجود دارد. شکوه، پری، کامل بودن طرح انجیل در زندگی محقق می شود. نور حقیقت معبد دل را روشن می کند. عقل عیسی را در آغوش می گیرد.

نسخه خطی 164، 14 دسامبر 1898، "پس کامل باشید، همانطور که پدر شما که در آسمان است کامل است" نقل شده در: این روز با خدا، 357