მახსოვს, რომ ჩემი და სარას, რომელსაც უკვე საფლავში სძინავს და პირველ მოგზაურობაში თან მახლდა, ​​ხშირად დეპრესიაში იყო. ერთხელ მან თქვა: "წუხელ უცნაური სიზმარი ვნახე. ვიღაცამ კარი გამიღო და შემეშინდა. მე მას შევხედე. ის უფრო და უფრო დიდი ხდებოდა, სანამ იატაკიდან ჭერამდე არ მიაღწია. ჩემში პანიკა გაიზარდა. მაგრამ შემდეგ გამახსენდა, რომ იესო მყავდა და ვუთხარი: "მე მყავს იესო, შენი არ მეშინია." მაშინვე მან დაიწყო დაპატარავება და დაპატარავება, სანამ ძლივს დავინახე. მერე კარიდან გავიდა“.

მან ბევრი რამ ისწავლა ამისგან. მან თქვა: ”ელენ, ჩვენ იმაზე მეტს ვსაუბრობთ ეშმაკის ძალაზე, ვიდრე უნდა. ეს სიამოვნებს და პატივს სცემს მის სატანურ დიდებულებას. ის იმარჯვებს. ჩვენ პატივს ვცემთ მას ამით, მაგრამ, - თქვა მან, - ამიერიდან ვაპირებ ვისაუბრო იესოზე, მის სიყვარულზე და მის ძალაზე. ამ გზით მან თავისი სული სიბნელიდან გამოიყვანა სინათლეში და გახდა ღმერთისა და ზეცის ცოცხალი მტკიცებულება.

Ellen G. White 1888 მასალები, გვერდი 78