ទាញឯកសារចាស់ចេញពីថតឯកសារ។ អាគុយម៉ង់ព្រះគម្ពីររបស់ក្មេងអាយុ 18 ឆ្នាំសម្រាប់ទស្សនៈដែលមិនពេញនិយម។ ដោយ Kai Mester
ខ្ញុំធំឡើងជាកូនរបស់ឪពុកម្តាយ Adventist ។ ការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់ខ្ញុំគឺជាហេតុផលចម្បងមួយសម្រាប់ការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី 07.07.1984 ខែកក្កដា ឆ្នាំ XNUMX ហើយត្រូវបានទទួលយកចូលទៅក្នុងសហគមន៍នៃពួកអ្នកកាន់វេនទីប្រាំពីរ។ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះបានបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំនៅពេលនោះថាខ្ញុំបានធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ។
វាច្បាស់ណាស់សម្រាប់ខ្ញុំអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយដែលខ្ញុំនឹងបដិសេធការបម្រើយោធា។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ខ្ញុំមិនបានពិចារណាឱ្យបានហ្មត់ចត់ចំពោះបញ្ហានៃការប្រើប្រាស់អាវុធ និងការហាមឃាត់លើការសម្លាប់ និងបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងការជំទាស់ដោយមនសិការនោះទេ។ ខណៈពេលដែលការសម្រេចចិត្តមនសិការរបស់ខ្ញុំក្នុងអំឡុងពេលនេះត្រូវបានបង្ហាញជាចម្បងដោយគំនិតអរូបីនៃ "ត្រូវ" និង "ខុស" វាបានផ្លាស់ប្តូរជាលទ្ធផលនៃទំនាក់ទំនងបន្តរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។
ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសារៈសំខាន់ដែលព្រះយេស៊ូវមានសម្រាប់ខ្ញុំ។ សម្រាប់ខ្ញុំ គាត់មិនត្រឹមតែជាអ្នកសង្គ្រោះ/អ្នកប្រោសលោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំពីសេចក្តីស្លាប់ និងអំពើបាបប៉ុណ្ណោះទេ ដែលជាអ្នកតស៊ូមតិរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងតុលាការរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែគាត់បានក្លាយជាមិត្តពិតប្រាកដសម្រាប់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំទទួលយកជាព្រះអម្ចាស់នៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានប្រោសលោះខ្ញុំ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយនឹងលែងធ្វើអ្វីដែលផ្ទុយ ឬធ្វើឲ្យខូចចរិតរបស់គាត់ទៀតហើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំមិនអាចធ្វើបែបនោះដោយមិនបង្កការខូចខាតផ្លូវចិត្តដល់ខ្លួនខ្ញុំទេ។ អាកប្បកិរិយានេះក៏នាំឱ្យខ្ញុំសម្រេចចិត្តបដិសេធមិនចូលបម្រើយោធា។
ដូច្នេះ ខ្ញុំបដិសេធការបម្រើយោធាដោយមានហេតុផលដូចខាងក្រោម៖
ដោយសារខ្ញុំជាគ្រិស្តសាសនិក ហើយចាត់ទុកព្រះយេស៊ូជាគំរូរបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបានបើកសម្ដែងដល់ខ្ញុំតាមរយៈព្រះបន្ទូលដ៏វិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ព្រះគម្ពីរដូចជាទ្រង់ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់រូបកាយដល់មនុស្សបានឡើយ។ ដូចគាត់ដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់សកម្មក្នុងការជួយ និងព្យាបាល ហើយមិនរងរបួស ឬសូម្បីតែសម្លាប់។ លក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងធម្មទាននៅលើភ្នំ (ម៉ាថាយ ជំពូក 5-7) គឺច្បាស់ជាពិសេសនៅក្នុងឧទាហរណ៍ខាងក្រោម។ ពេលលោកយេស៊ូត្រូវបានចាប់ខ្លួនមិនយូរប៉ុន្មានមុនពេលលោកសោយទិវង្គត ហេតុការណ៍ដូចខាងក្រោមបានកើតឡើង៖
«ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានដកដាវទៅវាយអ្នកបម្រើរបស់សម្ដេចសង្ឃមួយរំពេច បណ្ដាលឲ្យដាច់ត្រចៀកស្ដាំ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ថា ‹ឈប់សិន!› ទ្រង់បានពាល់ត្រចៀកបុរសនោះ ហើយបានប្រោសគាត់ឲ្យជា» (លូកា ២២:៥០-៥១)។
ខ្ញុំជឿជាក់ថាជីវិតមនុស្សគឺខ្ពស់ជាងតម្លៃសីលធម៌ផ្សេងទៀត។ ព្រះប្រទានជីវិតទាំងអស់៖ «អ្នករាល់គ្នាជាប្រភព ជីវិតទាំងអស់កើតចេញពីអ្នក» (ទំនុកដំកើង ៣៦:១០)
ហើយមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិយកជីវិតឡើងវិញ៖ «អ្នកនិយាយទៅកាន់មនុស្សថា ‹ចូរទៅជាធូលីដីម្ដងទៀត› ដូច្នេះ ចូរអ្នកនាំគាត់ត្រឡប់ទៅឯកន្លែងដែលគាត់បានមកវិញ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យសម្លាប់ដោយខ្លួនឯងដូចជាពេលមានសង្គ្រាមនោះទេ។ ខ្ញុំដឹងថា នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៃសង្រ្គាម តម្លៃសីលធម៌ខ្ពស់ ដូចជាសមភាព និងសេរីភាពរបស់មនុស្ស គួរតែត្រូវបានការពារ ក៏ដូចជាជីវិតរបស់ខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំក៏សុខចិត្តការពារតម្លៃទាំងនេះដែរ ប៉ុន្តែទាល់តែខ្ញុំមិនបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ឬក៏សម្លាប់ជីវិតអ្នកដទៃដែរ។ ដោយសារតែនោះនឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានមនសិការ ព្រោះខ្ញុំនឹងមិនគោរពតម្លៃសីលធម៌ខ្ពស់បំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយនឹងមិនបានធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីការអហិង្សាទេ។
ព្រះយេស៊ូសុំយើងឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់ថែមទាំងសុំយើងឲ្យស្រឡាញ់សត្រូវរបស់យើងផងដែរ (ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ ហេតុអ្វី? ដោយសារគាត់ស្រឡាញ់នាងដែរ៖» ប៉ុន្តែព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើង កាលដែលយើងនៅជាសត្រូវនឹងព្រះ។ ព្រះបានបង្ហាញយើងថាទ្រង់ស្រឡាញ់យើងប៉ុណ្ណា» (រ៉ូម ៥:៨ ដំណឹងល្អ ១៩៦៨)។
ដោយហេតុផលនេះ ខ្ញុំយល់ឃើញថា វាជាទំនួលខុសត្រូវមួយរបស់ខ្ញុំក្នុងការនាំមនុស្សមករកព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចបានសង្រ្គោះតាមរយៈទ្រង់ ហើយទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ក្នុងការធ្វើដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ធ្វើតាមសំណើរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមានបន្ទូលថា៖ «ដូច្នេះ ចូរទៅឯមនុស្សទាំងអស់ក្នុងលោកនេះ ហើយតាំងមនុស្សឲ្យក្លាយជាសិស្ស! សូមធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកពួកគេក្នុងព្រះនាមនៃព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបង្រៀនពួកគេឲ្យគោរពតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលយើងបានបង្គាប់ដល់អ្នក…» ( ម៉ាថាយ ២៨:១៩-២០ ដំណឹងល្អ ឆ្នាំ ១៩៦៨ )។
ប្រសិនបើខ្ញុំចង់គោរពតាមសំណើនេះ ខ្ញុំមិនអាចស្ថិតក្រោមកាលៈទេសៈណាដែលសម្លាប់មនុស្សនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៃសង្រ្គាមនោះទេ (ទោះបីជាវាស្ថិតនៅក្នុងការការពារខ្លួនក៏ដោយ) ពីព្រោះការធ្វើដូច្នេះខ្ញុំកំពុងដកហូតឱកាសដើម្បីស្គាល់ព្រះ និងដើម្បី ត្រូវបានរក្សាទុកសម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។
ដោយផ្អែកលើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងលើ ខ្ញុំបដិសេធរាល់ការប្រើប្រាស់អាវុធក្នុងសង្គ្រាម។ មនសិការរបស់ខ្ញុំហាមខ្ញុំមិនឲ្យចូលរួមក្នុងជម្លោះយោធាបែបនេះ។
ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យមិនអើពើនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដោយការសម្លាប់មនុស្ស នោះវានឹងធ្វើឱ្យខ្ញុំថ្លឹងថ្លែងយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់ខ្ញុំស្លាប់ខាងផ្លូវចិត្ត។ ភាពតានតឹងផ្លូវចិត្តលើមនសិការរបស់ខ្ញុំនឹងលងខ្ញុំឥតឈប់ឈរ ហើយនឹងប្លន់ខ្ញុំទាំងស្រុងនូវអត្ថន័យ និងសេចក្តីអំណរនៃជីវិត។ ប្រសិនបើខ្ញុំបំពានលើមនសិការរបស់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ និងខ្លាំង នោះគឺប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីមួយដែលផ្ទុយពីចរិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលពិតជាបង្កើតជីវិតរបស់ខ្ញុំ បាទ សូម្បីតែជីវិតរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ ការខូចខាតផ្លូវចិត្តត្រូវតែកំណត់ដែលងាយស្រួលទាយ។
ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាមានជម្លោះដ៏សោកសៅ ដែលការមិនធ្វើសកម្មភាពក៏អាចមានន័យថាស្លាប់មនុស្សផ្សេងទៀត។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង មិនឱ្យធ្វើបាបរាងកាយធ្ងន់ធ្ងរ ឬសម្លាប់អ្នកដទៃឡើយ។
ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក ខ្ញុំយល់ឃើញថា វាជាកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្ញុំក្នុងការគោរពតាមរដ្ឋ ដោយដឹងយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូនិងសាវ័កនិយាយអំពីវា។ ជាឧទាហរណ៍ ប៉ុល៖ «មនុស្សគ្រប់រូបគួរតែចុះចូលនឹងអាជ្ញាធរអនុវត្តច្បាប់នៃរដ្ឋ … អ្នកណាដែលបះបោរប្រឆាំងនឹងអំណាចនៃរដ្ឋ នោះនឹងប្រឆាំងនឹងក្រឹត្យរបស់ព្រះ។» (រ៉ូម ១៣:១.២ ដំណឹងល្អឆ្នាំ ១៩៦៨)។
ប៉ុន្តែជាកន្លែងដែលបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ និងរដ្ឋមិនចុះសម្រុងគ្នា នោះមានការអនុវត្តដូចតទៅនេះ ៖ « ត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ជាជាងមនុស្ស» ( កិច្ចការ ៥:២៩ ) ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំអនុវត្តសិទ្ធិមូលដ្ឋានរបស់ខ្ញុំក្នុងការបដិសេធការបម្រើយោធាដោយអាវុធ ទាំងការបំពេញការទាមទាររបស់ព្រះ និងអនុវត្តកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាពលរដ្ឋ។
ជាការពិតណាស់ អាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះ មនុស្ស និងជីវិតក៏បង្ហាញខ្លួនឯងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំដែរ។ តាមរយៈរបៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ធ្វើជាសាក្សីចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់ឱ្យគាត់ផ្លាស់ប្តូរខ្ញុំតាមរបៀបដែលខ្ញុំឆ្លុះបញ្ចាំងពីចរិតរបស់គាត់។
អាស្រ័យហេតុនេះ ខ្ញុំព្យាយាមញ៉ាំអាហារដែលមានសុខភាពល្អតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដោយមិនពិសារគ្រឿងស្រវឹង ជក់បារី ឬប្រើប្រាស់ថ្នាំដទៃទៀត។ ខ្ញុំក៏ញ៉ាំបួសដែរ។ ខ្ញុំធ្វើការក្នុងក្រុមគម្ពីរបី។ សិក្ខាសាលាវិវរណៈដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅឆ្នាំនេះបានបញ្ចប់ក្នុងខែនេះ។ កាលពីឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងជំរុំបេសកកម្មមួយ។ លើសពីនេះទៅទៀត ជាការពិត ខ្ញុំបានចូលរួមជាទៀងទាត់នៅក្នុងសេវាកម្មថ្ងៃសប្ប័ទនៅក្នុងសហគមន៍របស់យើង ហើយក៏ចូលរួមព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងទៀតនៅក្នុងសហគមន៍របស់យើងផងដែរ ដូចជាការបង្រៀន ឬការលះបង់ជាដើម។
ខ្ញុំត្រូវបានគេសន្យាថានឹងមានមុខតំណែងជាមន្ត្រីរាជការនៅ Bergheim Mühlenrahmede ដែលជាកន្លែងកម្សាន្ត និងអប់រំដែលដំណើរការដោយអង្គការសុខុមាលភាព Advent, Kalkofenweg 35 ក្នុង 58762 Altena ប្រសិនបើពាក្យសុំរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ការជំទាស់ដោយមនសិការចំពោះការបម្រើយោធាត្រូវបានទទួលយក។
ខ្ញុំសុំទទួលស្គាល់ថាជាអ្នកប្រឆាំងដោយមនសិការ។
សូមអរគុណសម្រាប់ដំណើរការកម្មវិធី។
Gross-Bieberau ថ្ងៃទី 19.12.1988 ខែធ្នូ ឆ្នាំ XNUMX
Kai Mester
ពាក្យស្នើសុំត្រូវបានអនុញ្ញាតនៅថ្ងៃទី 27.01.1989 ខែមករា ឆ្នាំ 01.06.1989 ហើយសេវាសហគមន៍នៅក្នុងកន្លែងដែលបានរៀបរាប់បានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី 30.09.1990 ខែមិថុនា ឆ្នាំ XNUMX ហើយបានបញ្ចប់នៅថ្ងៃទី XNUMX ខែកញ្ញា ឆ្នាំ XNUMX។ វាជាពេលវេលាដ៏មានពរ និងមានផ្លែផ្កាខ្លាំងណាស់។
ទុកឱ្យសេចក្តីអធិប្បាយ