"Эгер сиз тозоктон өтүп жатсаңыз, токтобоңуз!" - Уинстон Черчилль

Кээ бирөөлөр өзүнө суроо беришет: Мындай тешиктен кантип чыгасың? Бул оор кайгы менен кантип күрөшөсүз? Кантип ушундай китеп жаза аласың? Бул суроого жооп берүү оңой эмес деп ойлойм. Ар бир адам кайгылуу мезгилди башынан өткөргөндүктөн, көптөгөн изилдөөчүлөр бул суроолордун түбүнө жетүүгө аракет кылышкан. Кандай болгон күндө да, бир нерсе ачык көрүнүп турат: кайгы биздин колубуздан келбейт!

Бизге капталдагы бардык жеке ингредиенттер менен кайгы менен күрөшүү үчүн рецепт берилет деп элестете албайм. Жаңы столду чогултуу боюнча инструкциялар сыяктуу кайгыруу процессин баяндоо адаттан тыш көрүнүш. Анткени ар тарапты кылдаттык менен карап, бардык бөлүктөр туура жерде туура тартипте чогултулганына ынануу жетишсиз:

Адегенде ачуулануу мезгилин башынан өткөрөсүң; анда эмне болгонун репрессиялайсың; көп өтпөй жашооңузду кайра-кайра бириктирүүгө аракет кылган узак депрессияга чөгүп кеткенден кийин; сен акырына чейин - voilà! – бардыгына макул болду! Жок, бардыгы алда канча татаал, жекече, тагыраак айтканда, кээ бир универсалдуу мүнөздөмөлөрү бар манжа изи сыяктуу: абдан башкача, бирок абдан окшош. Айрыкча аза этаптары бир автордо экинчи автордун изилдөөсүндөгүдөй так бөлүнгөн эмес. Ага татаал жагдайларды, эмоционалдык даярдуулукту, инсандык инсандыкты жана физикалык күчтү кошсоңуз, сизде биздин акылыбыз менен толук түшүнө албай турган тор бар.

Биз да ошондой кылдык. Кырсыктан кийинки айлар жашообузду толугу менен өзгөрттү. Караңгылык буга чейин башынан өткөргөндөрдүн баарынан ашып түштү жана аны кайра карап чыгууда гана талдап, таанууга болот. Бороон-чапкындын ортосунда жарык аз, аман калуу үмүтү да аз.

Бирок бороон экөөбүздү тең басып алса да, экөөбүз тең башкача кайгырдык. Пенни менден башкача мамиле кылды. Эне жана жубайы катары ал баарын мен түшүнбөгөн жолдор менен сезди. Экөөбүз ооруну бирге өткөрдүк, бирок ал да бизди ажыратты. Аны жалгыз да, чогуу да өздөштүрүүдөн башка аргабыз жок болчу. Ал ар бир бурчта аңдып жүрдү, биздин сезимдер бизди оорунун бир толкунунан экинчисине ыргытып турду. Аны сүрөттөш үчүн мен кайсы мисалды колдоно алмакмын?

Бир мисалдан көрүнүп тургандай, биз өзүбүздүн чечкиндүүлүк жана жеке тандоолорубуз аркылуу кайгыны чечүүгө үмүттөнгөнбүз; бирок, дагы бир салыштыруу сыртыбыздагы бир нерсеге ишарат кылгандай сезилет, бир нерсе же кимдир бирөө бизди көтөрүп, үстүбүздө жана өзүбүздө иштеп жаткандай. Буга чейин өздөрүн жоктоп жүргөндөр, албетте, эки мисалдан да өзүн тааныйт. Демек, кризистен аман чыккан адам аны менен сыймыктана албайт. Балким ушундан улам кайгы менен күрөшүү боюнча практикалык курстар аз, анткени адам кайгыны жеңгени менен сейрек мактанат. Өлүм кичи пейилдик менен кошо баратат окшойт. Ал баарыбызды адам катары бирдей кылат! Ошондуктан, өзүмдүн ой жүгүртүүм менен сезимдеримди жөн гана түшүндүрүүгө аракет кылам.

Узак согушта жоокер

Биринчи мисал - жоокерлер айлар, жылдар бою жеңиштер, жоготуулар, жарадарлар, кесилгендер жана кол салуулар менен күрөшкөн узак согуш. Кыска тыныгуулар, андан кийин айласыздыктын толкундары жана бир гана тирүү калуу максатын көздөгөн кудуреттүү иш-аракеттер бар. Күн сайын эртең менен туруу үчүн күрөш – бул үзгүлтүксүз жеңиш: өлүм алдында жашоо. Айланабыздагы кан төгүлүп жатканда кыйкырып, жөн гана ыйлагысы келген күчтүү каалоо кээде бизди жинди болуп калуудан сактайт. Бирок биз тирүү калуу үчүн катуу күрөшкөн болсок, анда чечим үмүтсүз курчоо абалына карабастан дагы бир күн аракет кылуу, дагы бир согуш жеңди. Андан кийин биз аман калаарыбызга бекем ишенип, тайманбастык менен алдыга умтулабыз, бирок муну кайра жасоо үчүн гана.

Акыр-аягы, согуштун багыты туруштук берүү жана белгисиз тарапка илгерилөө чечими кабыл алынган учурда чечилет. Ошентсе да, салгылашуулар бизди ким кылганыбыздын баарын тынымсыз талкалап, акыры биз өзгөрдүк. Ар бир жоготуу менен өлүм жашайт. өмүр өлөт Жашоо үчүн күрөш аяктаганда, биз жашообуз жок экенин түшүнөбүз: биз башка нерсе болуп калдык. Калганынын баары бир кездегибиздин кабыгы гана болушу мүмкүн. Ошентсе да бул кабык көз ирмемге токтобостон иштөөгө жана чындыгында бар болууга үйрөндү. Жашоо эрки өлүмдөн жашоону алып келди.

Үйрөнгөн ийкемдүүлүк, ампутациялуу адам балдак же протездин жардамы менен күндүзү ооруканадан чыгып бараткандай, алдыга умтулуп, кийинки нерсеге этият жана азаптуу кадамдарды жасоо үчүн кайраттуулукту топтойт. Ошентип, биздин иштер дагы эле тирүү болчу!

Деңиз түбүндөгү кеме кыйроо

Же, балким, биз согуштук кемелер жана эсминецтер сыяктуу болуп, жоголгон салгылашуулардын далили катары деңиз түбүндө эс алып, эң сонун кораллдарга капталган, суу астындагы жандыктарга толгон. Сынгандан бир нерсе чыкты. Биздин эски инсандыгыбыздын кабыгы акыры жаңы нерсе менен толтурулушу мүмкүн. согуш талкаланган. Согуш да жаратат. Жаңы "биз" нерселерди башкача көрүп, жашоону мурда бейтааныш болгон жолдор менен сезет.

Бизде кандай реакция кылууну тандоо мүмкүнчүлүгү бар. Биринчи мисал кайра иштетүүнүн, бардык жардамдын жана талыкпаган эмгектин баалуулугун көрсөтөт, ошондо биз кайгылуу этапта тыгылып калбашыбыз жана чындап кайра жашай албайбыз. Бул мисалда Пенни экөөбүзгө Фрэнк жана бул согуштан өтүүгө жардам берген көптөгөн достор абдан батасын алышты. Согушта «жеңишке» туура чечим чыгарууга жана жаңы жашообузду кабыл алууга ар кандай китептер да чоң жардам берди.

Чуңкурдан качуу

Бирок кийинки мисал бир топ айырмаланат. Жапайы жаныбарга окшоп, чуңкурдун дубалдарына чыга албагандан өйдө чыгууга аракет кылат. Алардын капканга түшүп, аман калууга мүмкүнчүлүктөрү аз болгону алардын күнөөсү эмес. Ар бир секирик жана ар бир созулган сайын, ал күч-кубатын кечиримсиз дубалдарга коротуп жаткансыйт. Жүрөк согот, өпкө кычырайт, булчуңдар чыңалып, жыйрылат. Жаныбар канчалык аракет кылса, ошончолук ийгиликсиз болуп калат. Кээде бир четин табат, бирок салмагын көтөрө тургандай туруктуу эмес. ром! Ар дайым оору жана ийгиликсиздик. Жердин жана таштын кара булуту жакыр, бактысыз жандыктын үстүнө түшүп, аны топурак катмары менен каптап, анын жүрөгүн ээлеп алган ачык-айкын айласыздык.

Качуу аракети алгач ысып, андан кийин күчүн жоготот. Акыры, чындыктын алдында багынгандай. Ал чуңкурдан эч качан качпайт. Үмүтсүздүк тирүү жандыкка көлөкө түшүрөт. Айласыздык жайылып баратат.

Бирок андан кийин бир нерсе болот. Күтүлбөгөн жер титирөө сыяктуу жаныбар кайра көтөрүлө баштайт. Ал кайра-кайра согушуп, дубалга секирет. Өлбөй турган мифтик жырткыч сыяктуу, ал күн өткөн сайын тирүү калуу үчүн күрөшөт жана ал аман калат! Бир нерсе болуп жатат.

Ар бир секирген сайын дубалдан кулаган таштар, топурактар ​​жерге үйүлүп, акырында (бул бизге түбөлүктүүдөй сезилиши мүмкүн) чуңкурдун четине чейинки аралык азаят. Чуңкурдун түбүндө жаңыдан көтөрүлгөн бийиктиктен цикл кайталанат: үмүтсүздүк, үмүтсүздүк, көңүл чөгөттүк. Жаныбар дээрлик үмүтүн үзөт. ЖАКЫНДА. Чоң чечкиндүүлүк, топурак жана таштар, акыры үмүт чуңкурга көз чаптырып, арык жаныбар ага жабышып, аман калуунун дагы бир күнү үчүн күрөшүүгө даяр.

Кырсыктан кийинки айларда экөө тең мага тиешелүү. Жашоо үчүн күрөшкөн, кээде ойлонбой кезектеги аттанган жоокерлерди мен тааный алам. Эмоциянын жана өзгөрүүнүн ар бир душмандык мылтыктары менен, үмүтсүздүк жана үмүтсүздүк, мен өлүп калам деп коркконго чейин менин жашоомду түзмө-түз алып салды. Мен ошондой эле караңгылыкты жарып өткөн үмүттүн кыска мүнөттөрүн баштан кечирдим, бирок коркунучтуу эскерүүлөр менен талкаланган кыялдардын жаңы толкуну менен жерге ыргытылды. Оору, баш аламандык жана көз жашым менин жашоомду сызга отургузуп жатканда, мен багынып өлгүм келди. Бирок, үмүт үзүлгөндө, бир бурчта сырдуу бир нерсе козголуп, мен түшүндүрө да, башкара да албай калдым. Мен сезгенден чоңураак бир нерсе күтүлбөгөн жерден мени алдыга тартып, акыркы жолу турууга үндөдү.

Пенни экөөбүздү капа кылган жаңы дүйнөбүзгө ыргытылганда, биз аман калуу үчүн күрөшүп жатканбыз. Кээде салгылашуулар ачык-айкын жана бизден тышкары болгон. Дагы бир жолу экөөбүздүн ортобузда урушуп кетишти. Башка күндөрү таң атпай туруп эле революция болуп кетчү.

эс тутумга таасири

Мен мүнөзүмдө, эс тутумумда өзгөрүүлөрдү байкадым. Кырсык болгонго чейин мен сергек, бактылуу адам болчумун. Ошондон кийин күлкүм келип, өзүмдү күнөөлүү сездим. Балдарыбыздын өмүрүн танып, биз аларды жоготуп койгондой сезилди. Мен дагы эле ары-бери басып жүрсөм да, ошол күнү менин бир бөлүгүм өлүп калгандай сезилди. Менин бейкапар, сангвиник, экстраверт мүнөзүм өзгөрдү.

Дагы бир жолу эс-тутумум бузулду. Биздин саякат учурунда, мисалы, мага кимдир бирөөгө кыска убакытка баруу идеясы келди. Мен Пенниге айттым, биз эшикке чыктык. Бир нече мүнөттөн кийин мен аялдама белгисинде турганымда капысынан кайда баратканыбызды эстей албай калдым! жинди болду Экөөбүз тең кыска мөөнөттүү эскерүүлөрүбүздү жоготуп жаткандай болдук. Кийинки жылдарда биз узак мөөнөттүү эс тутумубуз да жоготууларды кабыл алууга аргасыз болгонун байкадык. Жашообуздун бүт бөлүмдөрү жок болуп кетти. Мээге кайгынын таасири күчтүү.

эс уурдоочу

Кээде жакшы эле иштеп, жараатымды жалап, андан арылам деп ойлочумун. Анан көзүмдүн кыры менен өтүп баратсам, тааныш ресторан оңдолуп жаткан экен. Ичинде мен Калеп менен Абигейил менен ойночум, атам аларды карап турганда. Мындай учурларда мен ресторанга барып, Висконсинде сыртта суук болгондо жылуу бойдон калуу үчүн OJ заказ кылмакмын. Калептин окко учканына күлгөнүн эстегенде этият жылмайып койдум. Эч кандай жаман нерсе болбошу үчүн көздөрүмө карап, шарларга артка кайткан Абигейлдин кубанычы менин жылмаюумду кеңейтип, мени ошол бактылуу учурга жана ошол бактылуу жерге алып кетти. Бирок азыр мен жумушчулардын ресторандын үстөлдөрү үчүн орун бошотуш үчүн ошол бурчка жаңы шыбыкты куюп жатканын көрдүм. Жаңы аталыш жана жаңы башкаруу менен Кугелбаддын кереги жок болуп калды. Жумушчулар жөн гана өз милдеттерин аткарып жатышкан жана алардын иши мени бул ыйык жерди тоноп жатканын түшүнүшкөн эмес. Жашоомдон дагы бир сүйүктүү эстелик үзүлүп кетип, эскертпестен бир жумалык депрессияга түштүм.

Кээде бере турган эч нерсебиз жок болчу eandander эч нерсе жана башкалар railhead Эч нерсе. Биз жашоо менен сүйлөшүп, Машаяк тезирээк кайтып келип, балдарыбызды кайра көрүшүбүз үчүн тилендик. Биз өзүбүздү ээлегенге аракет кылдык, бирок канчалык тез чуркабайлы, кайгы тезирээк чыкты. Биз андан качып кутула алган жокпуз.

Бийчилер залда

Биз үмүтсүздүктүн залында камалып калгандай болдук. Толуп жаткан өлүм шарына. Аргасыздан репрессия менен бийлечүбүз. Жоголгонубуздун катаал фактыларынан бурулуп, четтеп, оркестр ойноп жаткан ырды танууга аракет кылдык. Кайырма кайталанган сайын биз ого бетер чарчап, ачууланып турдук. Кийинки ыр качан башталат? Акыры биз качкан жокпуз, үмүтсүздүктүн бүтпөс ырындагы кыска тыныгууларды чыдамсыздык менен күттүк. Ноталар мотив катары караңгылык менен залда жаңырганда, депрессия акырын колун чөнтөгүбүзгө салып, эң кымбат баалуу нерселерибизди – эскерүүлөрүбүздү уурдап кетти. Убакыттын өтүшү менен казынабыздагы байлык азайып кетти. Күн өткөн сайын биз Калеп менен Абигейилдин жүзүн мурунку күндөгүдөй эле эстей албай калгандай болдук. Анын күлкүсү, жылмаюусу үмүтсүздүктүн тынымсыз добулбас кагышына батып кетти. Анан ачуусу келип жооп бергиси келди. Айласы жок ал жакын тургандардын баарына кол салып, үмүттүү жерге жана убакытка кайтып келүүгө аракет кылды. Бирок эч нерсе иштеген жок. Музыка ого бетер күчөдү жана чындыктын толкуну биз жөн гана кыска жана азаптуу сапар менен соодалашып, кийинчерээк кайра аракет кылганга чейин бизди артка түрттү. Анан бий кайра башынан башталчу. Айлана чексиз болуп көрүндү. Үмүт көптөн бери залдан чыгып кеткен.

Ошентип биз бурулдук. Кайра-кайра. Ачуу. Депрессия. соодалашуу. Түртүңүз. Убакыттын туманы көтөрүлүп, жумалар айга айланганда, биз өзүбүздү кайра баштоого түрттүк. Күрөштүк, чечим чыгардык, үмүтүбүздү үздүк, кайра жыгылыш үчүн гана өзүбүздү көтөрүп: "Оо, Кудайым, эгер Сен бар болсоң, экөөбүздү бир убакта кыйратпа, антпесе эч качан батпайбыз!"

Кудай бизди укту.

уландысы                Сериянын 1-бөлүгү                 Англисче

Кимден: Bryan C. Gallant, Тана алгыс, Оору аркылуу эпикалык саякат, 2015, 76-83-беттер

---