«Чындыгында адам түбөлүккө кайгырат. Сүйүктүү адамынан айрылуу 'жеңилбейт'; Аны менен жашаганды үйрөнөсүң. Адам жабыр тарткан жоготуулардын тегерегинде айыктырат жана жаңы жашоосун курат. Бири кайрадан бүтүн, бирок эч качан мурункудай болбойт. Сиз мындан ары мурункудай болбошуңуз керек жана болгуңуз келбейт. " - Элизабет Кюблер-Росс

Ошол эртең менен Пеннинин көзүнө тигилгеним али эсимде. Кырсык канча убакыт өткөнү эсимде жок, бирок мен ишенем, көп айлар, балким бир жылдан ашык убакыт өттү. Эртең мененки дасторконго отуруп, жалгыздыкка көнүп калдык. Пенни кайра тамак жасап жатты. Менимче, кыям менен даамдуу тост жедик. Мен нанды оозума салып жатып, жаңы күндү түзмө-түз бир нерсе болду. Анын биринчи көркү горизонтту гана түртүп жатты. Бул Пенни айткандай, бизди караңгылыктан жарыкка алып чыккан сөздөр болду:

– Ошол күнү эки гана адам каза болду.

Биз бири-бирибизди карадык. Бул чын болчу. Так сан эмес. Бул айдан ачык эле. Жок, мааниси терең.

Кырсыктын күчү төртөөбүздүн тең өлүмүбүзгө жетмек. 1994-жылы коопсуздук жаздыкчалары жок колдонулган унаабыз 100 км/саат ылдамдык менен оодарылып кеткенде, бул баарыбыздын акырыбызды билдирмек. Ошентсе да мен эч нерсеге зыян келтирген жокмун, ал эми Пенни өлүмдөн жана мүмкүн болгон мээге зыян келтирүүдөн кутулуп, күрөшүп, жашай бериш үчүн аман калды.

Эмне үчүн кабыл алуу

Неге? Бул кичинекей сөз бизди айлап кыйнады. Бирок азыр ал бизди: Эмне үчүн биз дагы эле тирүүбүз? Эмне же ким кийлигишти? Биздин мындан ары да жашообуздун максаты болушу мүмкүнбү? Бири-бирибизди тиктеп, сөздөрдүн салмагы азайган сайын, биз «Кабыл алуу» деген атка ээ болгон реалдуу эмес жерди көздөй этияттык менен жылып жөнөдүк.

Кийинки күндөрү ойлонуп, жооп издедик. Биз акыркы бир нече ай бою караңгылык, оору жана эс тутумдун жоголушу жөнүндө ой жүгүрттүк. Пеннинин жаңы эле айткан сөздөрүнүн чын-төгүнүн түшүнө электе, биз көп учурда күлгөнүбүздө өзүбүздү күнөөлүү сезчүбүз - узак мөөнөттүү пландарды түзүүнү токтоттук. Биздин түшүбүздө дагы эле балдарыбыздын өлүмү күнү-түнү үстөмдүк кылып жатты. Биз чындыгында кайра жашай баштаган жокпуз, бирок эски инсандыгыбыз кичирейген бош бир кабык катары жашап калдык.

Бирок Пеннинин сөздөрү бизди алдыга түрттү.

Биз өлө элек болчубуз. Демек, биз дагы эле тирүү экенибиз жакшы болушу керек болчу. Эмнегедир тирүү калганбыз. Ошондуктан бизге кайрадан жашоого уруксат берилди. Күтүү, кыялдануу, үмүт кылуу, күнөөлүү сезилбестен же чыккынчыдай сезилбестен, жакшы экенине капысынан түшүндүк. Акырындык менен ойгонуп, уйкулуу көзүбүздү ушалап, аман калышыбыздын терең мааниси бар экенин түшүнгөндөй болдук.

Бизди келечек күтүп турган!

Кокустук эмес, сүйүү

Мурунку караңгы айлар жөнүндө ой жүгүртүп жатып, досторубуз көрсөткөн сүйүү чекиттерин бириктирдик. Бактылуулуктун түшүнүксүз учурлары күтүлбөгөн жерден сонун үлгүгө алып келди, аны биз четке кагууга болбойт. Башкалар кокустук деп атаган нерселер, биз алардын такыр кокустук эмес, кандайдыр бир жол менен эң майда-чүйдөсүнө чейин координацияланганын түшүнгөнгө чейин, барган сайын тез-тез болуп жатты. Эскерүүлөр ойгонду. Бир маалда маңдайыбызга эң сонун жасалган кол өнөрчүлүк турду. Бир нерсе же бирөө кокустук болушу мүмкүн эмес. Акырындык менен, бирок сөзсүз түрдө башаламандыктын үстүндө иштеген Кудайдын ачылышы күлдөн көтөрүлдү. Көп өтпөй ал өзүнүн бардык даңкы менен асманда жаркырайт.

Мээримдүү Кудай мынчалык азап-кайгыга кантип жол бере алат?

Кудай бизге белгисиз болгон эмес. Аны менен жеке мамилебиз да бар болчу. Бирок мен үйгө кайтып келе жатып, ишеним жөнүндө насаат айтып, коргоо сурагандан кийин эле балдарыбыз каза болуп калганда, биздин Кудай жөнүндөгү түшүнүгүбүз түп-тамырынан бери бузулду! Биздин каарыбыздын бороонунда Кудай да бул коркунучтуу алааматтын курмандыгы болду. Биздин Кудайдын бейнеси бөлүктөргө бөлүнгөн. Кандай кудай мынчалык коркунучтуу нерсеге жол бере алат?

Мен дагы эле жүрөгүмдүн түпкүрүндө Кудайга кайрылуумдун жаңырыктарын угуп турдум. Жүрөгүмдү тешип өткөн суроо: Жакшы Кудай мындайга кантип жол берет? Мен буга оңой жооп бере алган жокмун. Жеңил жооп да жок. Антсе да ичимден кайра түбүнө жетүүнү суранган өжөр үн угулду. Бардык суроолорумдун ортосунда мен чоңураак контекст болушу керек экенин түшүнө баштадым.

Ар бир адамдын Кудайдын бейнеси бар. Чоңойгонуңа жараша бир кудайга, көп кудайга же такыр ишенесиң (монотеизм, политеизм, атеизм). Башкача айтканда, көп кудайлуу диндер эмне үчүн жамандык менен азап-кайгы бар экенин түшүндүрүү оңой. Атеисттер түшүндүрмөдөн баш тарта алышат. Бирок негизги монотеисттик, Авраамдык диндер, Иудаизм, Христиандык жана Ислам, ошондой эле бир нече майда конфессиялар жөн эле башка кудайды "жамандык" деп күнөөлөй алышпайт же мунун баарын кокустуктарга байланыштыра алышпайт. Бул монотеисттик диндер караңгылыкка ырааттуу жооп берүү үчүн күрөшүүгө аргасыз.

Жеке баарыбызда Кудайдын белгилүү бир элеси бар жана биз ошол образга ылайык жашайбыз же ага каршы чыгабыз. Жашоомдо мен Кудайдын образына олуттуу ката кетирдим. Эмнегедир бир нерсени туура эмес түшүндүм. Кырсык болбогондо, балким, байкамак эмесмин, анткени мен жакшыраак билчү эмесмин. Чынчылдыгыма карабай, Кудайды кабылдоом бузулуп, балдарым өлгөндө гана билинди.

Арканыбыздын акырына келгенде

Мен Кудай менен болгон мамилем Ага болгон сезимдеримдин негизинде деп жаңылыштым иш. Мен Ыйык Китепти изилдеп, аны жаттап алдым; мен сыйындым жана сыйындым; насаат айттым жана күбө болдум; Бардык туура иштерди жасап, туура эмес нерселерден алыс болдум. Мунун баары эмне жөнүндө болду? Көп жагынан менин ишенимиме негизделген иш. Башкаларга караганда мен көп иштерди жасагандан кийин, мен жакшы маанайда болчумун жана сүйүүнү сездим. Башкаларды соттоп, өзүмдү аларга салыштыруу менин эки ишенимим болчу. Менин Кудай алдында (жана адамдардын алдында) өзүмдү баалоо менин жетишкендигиме негизделген. Кырсыкка чейин мен чындап эле жакшы иштеп жатам деп ойлочумун.

Анан балдарым көз алдымда өлдү.

Кырсыктан кийинки алгачкы бир нече ай бою кайгы бороонуна кабылганымда, эч нерсем иштебей калды. Ачуум менен кээде Кудайга жалындым, эч кандай ибадат кыла албайм. Депрессиянын ортосунда мен эч нерсе окугум келген жок, бактылуу тексттерди да, башка тексттерди да! Мен жөн гана өлгүм келди.

Бир жолу мен чын жүрөктөн ишенимимди калыбына келтирүүгө аракет кылып, досум Дуайт Нельсондун жакшы китебин окугам. Тиленүүнүн жаңы жолу. Анда ал окурмандарга Ыйык Китептеги сөздөрдү тиленүүдө кантип колдонууну үйрөтөт жана ушундай жол менен Кудайдын Сөзү менен аларга таасир этүүгө мүмкүнчүлүк берет. Мыкты ой жана көптөгөн адамдар үчүн бата болот! Бирок аракет кылганымда, Ыйык Китептин тили мен каалаганымдын тескерисин келтире берди. Мен сейрек колдонулуучу "коркунучтуу" деген сөздү туура эмес түшүндүм. Мен Ыйык Китепте Кудайдын «үрөй учурган» иштери ("улуу" жана "күчтүү" деген мааниде "улуу") жөнүндө айтып жатканын окуганда, мен ачууланып кеттим. Мен Кудайга кыйкырдым: «Ооба, Кудай! Сен да мага абдан коркунучтуу иштерди кылдың! Балдарымдын көз алдымда өлүшүнө жол бербедиң, аялым азыр майып, мен болсо тирүү качып кутулам! Ооба, ооба! Коркунучтуу иштер! Так! Аллахыма чексиз шүгүр!!! Кыйратуучу каарыңарды башкага бургула!” Кээ бирөөлөр үчүн каргашалуу сөздөр менен каргашалуу сөздөрдүн дүйнөсүндө бул жардыруу сыяктуу угулбайт. Бирок мен эч качан каргыш айткан эмесмин. Атаандашымдын денесин тешип өткөн тиштеген сарказм менин тандаган куралым болчу. Ооба, ачууланып кеттим. Мен Ыйык Китепти ыргытып жибердим жана бир нече ай бою Кудай менен же Кудай жөнүндө эч кандай мааниге ээ болгон эмес.

Мен кабар айтууну токтотуп, жакшы кабарды башкаларга жеткирүүгө аракет кылдым. Ошол учурда менин жашоомдун кандайдыр бир тармагында мындан артык эч нерсе болгон жок. Мен аялы менен бири-бирин кайра-кайра жаралап, ачууланып, депрессияга кабылган адамдан башка эч нерсе эмесмин.

Пенни экөөбүз көп урушканбыз. Ажырашууга каршы согуш жарыялагандыктан, биз аң-сезимдүү түрдө никебизге инвестиция салууга аракет кылганыбыз менен, көп учурда сыртыбызга караганда ортобузда көп нерсе бардай сезилчү. Мен анын кайгыруу үчүн менин жардамым керек экенин сездим. Мага анын дагы кереги бар болчу. Бирок экөөбүздүн тең кайгыбыз башкача болуп, бири-бирине керек деп ойлогон нерсесин берүүгө аракет кылуу көбүнчө талаш-тартыштарга алып келди. Бири-бирибизге ыргытып жиберген сөздөрүбүзгө таптакыр тынчыбай, ачууланып, үмүтсүздүктөн көп учурда үйдүн карама-каршы бурчуна чегинчүбүз. Сабырсыз жана ачууланган сөздөрдүн азабына, сизди эң ​​жакшы билген жана сүйгөн адам тарабынан жабыркоо же капалануу парадоксалдуу жалгыздыктын азабы кошулду.

Ишеним бузулганда

Анан мен дагы бир жолу ыймандуу адам болууга аракет кылып, оорунун маанисин табууга аракет кылдым. Ошон үчүн намаз окугум келди. Анткени мага жардам керек болчу. Бирок көзүмдү жумуп, тиленип жатканымда, эсиме көп түшчү. Оору, коркуу, ийгиликсиздик мага кол салды, мен өзүмдү кармай албай солкулдап бурчта отуруп калдым. Ошондо намаз окубай калдым. Мен билем, эгер башкаларда ушундай эс-тутум болсо, алар да намаз окууну токтотушмак. Ошентип, мен ишенимден кеттим окшойт, деп чечтим.

Бир аз убакыт өткөндөн кийин мен министрибизге айттым, мен ишенбей калсам керек. Мен жөн эле айттым: "Фрэнк, мен эми ишенбей калдым окшойт, анткени... мен мурда кылган эч нерсемди кыла албайм." Ал угуп, түшүндүрүп беришимди суранды. Мен мындан ары Кудай менен эч нерсе кыла албайм жана ал үчүн эч нерсе кыла албайм дедим. Буга чейин кылган иштеримдин баары алсыз. Ошондой эле, тагдырым үчүн Кудайга ачуум келет. Кудайым менин сүйүктүү балдарымдын ушинтип өлүшүнө кантип жол берди? Анан мен эч качан унутпай турган сөздөрдү айтты.

Кудай сени сүйсүн

Ал менин көзүмө тике карап, токтоп, менин жашоомо бул сөздөрдү айтты: “Брайан, сенин мамилеңди Кудай үчүн кылганың эмес; бирок Кудай сен үчүн эмне кылат! Сиз азыр жабыркап, эч нерсе кыла албайсыз. Кудай сени кучак жайып, жүрөгүңдө сүйсүн!« Андан ары ал биздин улуу Кудайыбыз, бардык катмардагы адамдардын Жаратуучусу, бизди бүт жүрөгү менен багындырарын түшүндүрдү. Биз аны тандабайбыз. Ал бизди мурунтан эле тандап алган!

таң калыштуу. Ар кандай дин жамаатына таандык болгон адам бул сөздөрдү көп жолу уккан. Бирок биз анын бир бөлүгүн алып, Кудай жөнүндөгү жалган элесибизге ылайыкташтырып алган окшойбуз – мага окшоп. Мен дагы эле өзүмдүн баркымды Кудайдын ким экенинен эмес, ким экениме карап алдым. Абдан чоң айырма!

Балким, менин окуямдын бул бөлүгүн «Фарисейдин мойнуна алуусу» деп атаса болот, анткени муну көрүү үчүн Кудай мени экиге бөлүшү керек болчу. Ошол күнү түштөн кийин Фрэнк менин абсолюттук майыптыгымдын ортосунда Кудайдын укмуштуудай сүйүүсүн көрүүгө жардам берди. Бул мени өзгөрттү. Жарык нурлары менин караңгылыгыма түштү.

Мен күтүлбөгөн жерден Ыбрайымдын Кудайын терең, өжөр жана толук сүйгөн, мени соттогон жана мени боштондукка чыгарган окуяларды уюштурган Кудай катары көрдүм. Өзгөчө бир аят мен үчүн жаңы мааниге ээ болду. Жеремия 31,3:XNUMXтө, соттун жана талкалануунун коркунучтуу мезгилинен кийин, Кудай элге мындай дейт: «Мен силерди түбөлүктүү сүйүү менен сүйдүм; Ошондуктан мен сени Өзүмдүн ырайымым менен тарттым».

Акылга сыйбас! Кудай аларды сүйүп, сактап калгыча, менде Кудайды башкаларга алып барышым керек же теологиялык ишеним менен беттештим деп ойлогом. Бирок жок! Ошол күнү мен биринчи жолу Кудай биринчи кадамды жасай турганын, ал биринчи аракет кылаарын түшүндүм. Биз аны тандабайбыз. Ал бизди мурунтан эле тандап алган! Star Trekтен трактордун нуру сыяктуу, ааламдын кудайы түз мааниде бизди өзүнө тартып жатат. Укмуш ой!

Фрэнк менен сүйлөшкөндөн кийин мен Пенниге жаңы ачылган ачылышымды айтып бердим. Бул эмнени билдирерин кызыктырдык. Кудайга жаңы көз караш пайда болду. Бул чын эле болушу мүмкүнбү?

Эки ата жөнүндөгү мисал

Мен биздин түп-тамырынан бери жаңы ишке ашыруубузду атасына чуркап бараткан кичинекей балага салыштыргым келет, анын баласы кайда экенин толук билип, кунт коюп карап турат. Бала күтүлбөгөн жерден асфальтка кулап, тизесин, колун жана башын тырмап алат. Кансырап, терең жарааттары бар, катуу ооруйт, күркүрөйт. Атасы ага тез чуркап келип, аны кылдаттык менен көтөрүп, бекем кармап, жарааттарын дарылайт, ооба, андан да маанилүүсү, баласы. Ал сооротуучу жана бекемдээрлик сүйлөйт, бирок айыптоочу сөздөрдү эмес. Сүйүүсү азап чеккен баланы курчап турганда убакыт токтоп тургансыйт.

Бул көрүнүштү көбүбүз элестете алабыз, анткени ата-энелер дээрлик дайыма балдарынын саламаттыгы үчүн чындап кам көрөрүн билебиз. Бирок менде Кудайдын образы бузулган. Мен андай көз карашты ала алган жокмун. Эмнегедир менде Кудайдын башка элеси бар болчу.

Атаны алыстан карап, кичинекей баланын оюнуна баа берип, анын мактоосуна татышуу үчүн күрөшүп, ылдамдыгын жогорулатып жатканын элестетиңиз. Тажрыйбасыз буттар дөңсөөгө чалынып, кичинекей күлүк жерге жыгылып калат. Бала кыйналганынан кыйкырып жиберет, бирок атасы ордунда туруп, уулуна кыйкырып: Тур, чуркай бер! Кайра жыгылып калбоо үчүн сак болуңуз жана тезирээк чуркаңыз - тезирээк!

Кандай контраст. Франк бизди Кудайды экинчи эмес, биринчи ата катары көрүүгө чакырды! Бирок менин ал жөнүндөгү элесим экинчи атага көбүрөөк окшош болчу. Эми терең эмоциялык жараларыбыз менен Пенни экөөбүз чуркай албай калдык. Биз бере турган эч нерсебиз жок жана далилдей турган эч нерсебиз жок болчу. Биз бүттүк. Кудай биздин оорубузду кармап, айыгууга убакыт бере алабы? Сөздөр жаңырып турду: "Кудай сени сүйсүн!" Албетте, акыры дагы бир жолу чуркай турган убак болушу мүмкүн, бирок бул көпкө созулмак. Жарыштын себеби да башкача болмок. Бул укмуштуудай сүйүүдөн улам биз эч кимге баалуу экенибизди далилдешибиз керек эмес.

Айыктыруу башталды

Кудайдын ырайымы менен сүйүүсүнүн бул жаңы элементи биздин жараланган жүрөгүбүзгө агып кирди жана бара-бара айыктырды. Бул өзүнөн-өзү айыгып кеткен эмес. Ал ай бою жетилген. Бирок биз Кудай бизди сүйүүгө кантип жол берүүнү үйрөндүк. Биз аны кабыл алуу үчүн бир нерсе кылышыбыз керек деп ойлогон эмеспиз. Биз жөн гана өзүбүздү ким болгонубуз үчүн сүйүүгө уруксат бердик, ал тургай сынганыбызда. Баары эле ооруп, бизди сүйүп кучактап алды. Биз бул сөздөргө ишенгендиктен, биз ошол татыксыз сүйүү жана кабыл алуу тууралуу көбүрөөк кабарларга көз салдык.

Биз дагы бир жолу Ыйык Китептеги бекемдээрлик сөздөргө жараланган жүрөгүбүздү ачтык. Ишеним жана кереметтер жөнүндө отчеттор бизге барган сайын көбүрөөк үмүт берди. Тарыхта Кудай адамды жолуктурган кечиримдүүлүк жана сабырдуулук бизге ырайым жана ырайымдуулуктун бизге биз ойлогондон да көпкө чейин таасир этээрин түшүнүүгө жардам берди. Кудайдын жаңы элеси пайда болгон.

Жылуу, мээримдүү кучактарда сезгенген, ооруган жаралар кабык пайда болуп, куурап калган. Кудайдын сүйүүсү жүрөгүбүзгө төгүлгөн сайын, биз бири-бирибизге сабырдуулук менен мамиле кыла баштадык. Жардыргыч каары эрип кетти. Депрессиянын туманы көтөрүлө баштаганда, биз бир нече ай мурункуга караганда алдыбызды көрө баштадык. Ошентип, биз Кудайдын бизди сүйүшүнө жол бергендиктен, биз ошол күнү эртең мененки дасторкондо бири-бирибизди тиктеп отуруп, ошол күнү кырсыктан эки гана адам каза болгонун эстедик. Бул билдирүү биздин дүйнөдө парадигмалардын өзгөрүшүнө түрткү болду. Бул эмнени билдирген?

Мээримдүү Кудай дагы эле биз менен бир планды ишке ашыргысы келгени үчүн бизди аяган болушу мүмкүнбү? Мүмкүн, Ал биздин Анын сүйүүсүн биз керек экенин билбегендей сезишибизди каалагандыр? Балким, Калеп менен Абигейил ооруну жана ооруну жок кылышкандыр? Өлгөндөр тирилгенден кийин (Ыбрайымдын диндеринин китептеринде айтылгандай) алар күнөөнүн үстүнөн сүйүү өкүм сүргөн жерде чоңоюшу мүмкүнбү? Эгерде ушунун баары чын болсо, бул укмуштуудай кудай Пенни экөөбүзгө эмнени камдап койгон?

Ушул суроолорду ойлонгонубузда, акыркы бир нече айдагы бардык көз жаштын суусун ачкалык менен ичип, жараланган жүрөгүбүздүн бороздоруна үмүттүн үрөнүндөй кичинекей идеялар өнүп чыга баштады. Эми алар үмүттүн түшүмү болуп өсө алышат. Кыш бүттү, жаз келди.

Күн чындап эле канатынын астынан шыпаа менен чыгып, бизди жашообуздагы келерки күндөрдүн укмуштуу окуяларына чакырды.

уландысы             Сериянын 1-бөлүгү             Англисче

Кимден: Bryan C. Gallant, Тана алгыс, Оору аркылуу эпикалык саякат, 2015, 94-103-беттер

---