Mundus magis eget votis dedicatis sicut Diamondola. Miltrada Olson

Diamondola (recte picta) praedicare coepit nuntium Adventum anno MCMVII, aetatis suae XIII, in quo tunc erat Imperium Ottomanicum, et Adventista Ecclesia serviebat tanquam interpres ingeniosus, quia Graeca et Turcica domi loquebatur et postea Armenum didicit. Gallicus, Anglicus, Germanus et Persicus. Eius opus a Constantinopoli/Istanbul ad Tehran, Cyprum et Berytum eam assumpsit. Mortua est anno MCMXC.

Eius vita excitantis narratio duobus voluminibus edita est a Mildred Thompson Olson. Diamondola expertus est Dei interventum et gubernationem per singulos gradus. Deus etiam necessarium invenit eam a mortuis suscitare per Fratrem Diran Charakian (secundum a parte sinistra) cum typhum anno 1919 obiisset. Mater eius post aliquot horas post mortem suam vestimenta sepulturae ad pedem lecti iam posuerat. Sed Diran Tscharakian firmiter persuasum habuit opus in Turcia sine ea manere non posse. Deum esse eundem hodie credidit, qui Tabea in vitam revocatus fuit.

Excerptum ex volumine I hic edidimus: Hiems est 1/1915, in medio Belli Orbis Terrarum sumus. Diamondola iter in mediterraneum Anatoliam cum Emil Frauchiger (secundum a dextra) contionator conscenderat. Quia multi Adventistae Armeniorum descensus ab auctoritatibus simul cum suis popularibus capiuntur et in Syriam desertum deportantur. Itinera morte coguntur per montana rigentia. Maxime numquam earum unde. Diamondola varia castra in hac via visitat. Proh dolor, nusquam expulsi liberationem afferunt. At fovent, tepidis stragula portant siblingsque orant. Nonnulli postea testati sunt hanc solam causam superstitem mortis iter esse.

Mors Martii

Altera statione Diamondolae et fratris Frauchiger erat Akşehir. Hic quoque castra deportanda sunt. Inter adposita castra aliquos Adventistas ex variis occidentalibus urbibus invenerunt. Exules in magna miseria vixerunt. Omnes erant frigidi et esurientes, multi aegroti et morientes. Dux frater uxorem in via amiserat. Cum videret Diamondalam nudam sub tegmine loqui ei, dolore et tristitia superatus est. Et emissa, ultro citroque gestata dixit, 'Uxorem perdidi. Brachia — arma. Cum praegnans esset, coactus est cum aliis currere. Mansi cum ea, quia festinanter exire non poterat. Ita fessa erat. Milites nos verberant, totum manipulum prohiberemus. Impulit eam, cecidit in nive. Infirmus eram fame et non potui portare. Filius noster in via praemature natus est et mortuus est. Uxor mea, cura medicorum utique caruit. Ambulare nequitur, lassa in latere viae corruit. Mansi cum ea usque dum - clausit oculos suos. Mortua est quia - probabiliter tantum mori voluit. Tanta passa erat, tantum victa erat, et tam frigida erat. eam reliqui cum filio nostro in nive. Hic in montibus gravissimis paucis minutis tantum superfuerat. Ubi est Deus noster? Cur liberos non curat?” Aegri corpus singultibus agitavit.

consolatio et venia in medio dolore

Frater Frauchiger sub tegmine ad desperatum fratrem irrepsit. "Mi frater", benigne rogavit. “An uxor tua fideliter Deo serviebat?” “O vero, fidelissime. Angelus erat et Deum valde diligebat, homo per singultus respondit, sed certo.

quaesivit praedicator.

'Satis certo scio. Ultima verba eius precatio fuerunt pro milite qui eam in nive impulit et praematuri nati mortemque prolis auctor fuit», frater addidit.

Frater Frauchiger ei admonuit: » Versum in Bibliis cognoscitis: 'Omnes qui pie volunt vivere in Christo Jesu, persecutionem patientur.' (2 Timothy 3,12:XNUMX) Uxor tua passa est usque ad mortem. Sed si parata est, iam tuta est, et nihil potest eam cadere in peccatum. Credo Deum vitam rapuisse paratam. Non aliter cum filio innocenti. Noli timere fratrem meum, iterum videbis illam si manseris fidelis et ignoscens. Hi milites peccaverunt, et non cognoverunt Evangelium. Defatigatus es ab exequendis mandatis. Ignavi sunt ad dolorem, mortem et miseriam, vitae sanctitatem contempta. Vitam capiunt et dolorem inferunt, quia Deum non timent. Haerent quos vere dolere debemus. Corda eorum Deo Spiritui impervia sunt, eorumque vita misera et excors parum laetitiae affert. Nosti quid in curia manet unus dies. Visne cum illis loca negotiari, mi frater?

Interea vir, recuperata abstinentia, fratrem Frauchigerum attente audiebat.

Qui respondit : Non. "Malim esse exul et pro culpa mea respondere."

An pauperculae tuae uxori vixisse ac passa esses? Quod ob omnes iniurias, quae sibi fiebant, amaras finiret?

"Nemo ..."

'Tunc,' inquit Frater Frauchiger, manum ossei brachii immittens, 'Deo gratias agamus quod eius factum est voluntas'. Non enim aliam eligimus viam, nisi unus Deus nos ducit, si possemus viam videre ab initio et gloriam quam paravit nobis ».

Adnuit ille tacite fatumque suum excepit. Amaritudo eius in Deum et hominem abivit et lux veniae ex macilentae faciei refulsit. " Oremus," inquit Frater Frauchiger. Tria capita orando inclinaverunt. Nunc surgamus et habebimus phialam pulmenti calidi. Diamondola et olera quaedam emi et in omnibus pulmenti caldarium feci.

Frater Frauchiger et Diamondola proximos duos dies membra consolantes, victum et calidum indumentum portantes.

From: © Mildred Thompson Olson (1966); Diamondola'A Diamond Pectus«, Brushton, New York: © Teach Services (2003), pp.

Lectura specimen est available online in books.google.de.

Primum in lingua germanica editum fundamentum vitae liberae; 2-2008