Etiam in mundo, assidua mutatione ac diversitate culturali propria, principia reverentiae et pudoris exstant sine tempore. Talis apparentiae sicut tegumenti capitis signa mittere possunt et viam Evangelii sternunt. Apud Kai Mester

Legere tempus: 10 minutes

Velum iam aliquoties Aliquam lacus. Praesertim burqa, plena velatio feminarum in locis musulmanis sicut Pakistan et Afghanistan, et eius bannum in quibusdam regionibus Europaeis. Capitalia in scholis et ministeriis ecclesiae in Europa gerens etiam cura pro multis hominibus fuit.

Scriptura quoque de velamine mulieris loquitur: « Omnis autem mulier orans, aut prophetans non velato capite, deturpat caput suum. unius honor est mulieri comam nutrire; Coma enim pro velamine ei data est (1 Corinthians 11,5.10:XNUMX, XNUMX).

Epistola prima ad Corinthios

Prima Epistula ad Corinthios lectori capitis multos dedit. Nonne dicit, melius esse innuptis et viduis una manere (1 Corinthians 7,8:7,50)? Nonne etiam Paulus inter lineas dicit optimum esse servos manere servos quam pro libertate pugnare (21, XNUMX-XNUMX)?

Octavum ergo caput est de sacrificiis idolis immolatis, quod non debet manducari nisi quia infirmos in fide potuit deducere. Nonne hoc decreto Concilii Apostolici (Act 15) contradicit? Paulus subiungit dicens nos uti iudicio in Coena Domini uti, ideoque fortasse infirmos esse, vel aegrotos, vel etiam praematuros mori (1 Cor. 11,27.30, 14, 15,29). Accedit huc caput 14. de linguis, quae charismatici motus centrum facta est, et versus in quo Mormons baptismum pro mortuis insumunt (14,34, 35). Caput XIIII etiam continet versum qui dicit mulieres in ecclesia tacere (XNUMX:XNUMX-XNUMX). Cur tam multa in his litteris quae nobis aliena sunt?

Clavis ad intellegendum: Iesus crucifixus

Pauli epistolae non sunt nova legis revelatio. Neque ullas apud eos novas doctrinas praedicat aut instituit. Paulus ipse singulariter describit munus quod ipse in se videt: sicut apostolus (missus est) de Iesu, qui non statuit praedicare aliud quam Iesum Christum et hunc crucifixum (1 Corinthians 2,2, XNUMX). Hinc concludere oportet omnia quae Paulus scribit enucleationem esse ac practicam, partim situalem applicationem eorum quae Iesus vixit et praedicavit. Iesus, Dominus et Salvator noster, rursus Verbum incarnatum, Torah incarnatum de quinque libris Moysis, quem Veteris Testamenti prophetae explicaverunt et praedicaverunt. Nihil horum ideo intellegere non possumus, quin nosmet ipsos in Evangelio et Vetere Testamento confirmemus, quod principium Paulus singulis in rebus adhibet. Quod principium postulat ut feminae veletur?

Frange cum peccato

In primis capitibus Epistulae ad Corinthios Paulus late de peccato disserit: inter zelum (cap. 3), fornicationem (cap. 5) et litium (cap. 6). Quomodo velum habeat ad peccatum? Contra zelum, fornicationem, et controversias fidelium?

Paulus quoque in extrema epistolae suae parte pro peccato deserendo per crucem loquitur: "Quotidie morior" (15,31, 1,18) Apostoli mors cottidiana est effectus verbi de cruce (2,2. 15,34 et Messias crucifixus (XNUMX, XNUMX) est vitae eius centrum. Hic moriens peccatum frangit. Lectores hortatur ut idem faciant: "Vere sobrii et nolite peccare!"

Velum in Veteri Testamento

Spiritus prophetiae etiam de tegumentis capitis loquitur. Per Ellenem White affirmatissime scribit de velo Rebecca et aliis mulieribus Veteris Testamenti (Gen. 1, 24,65; Canticum Canticorum 4,1.3, 5,7, 1860; XNUMX, XNUMX). Ea circa XNUMX scripsit: “Dei hominibus antiquitus monstratum est. Vestiendi stilum cum hodiernis conferam. Quid antithesis! Quam mutationem! Revertere ergo, feminae non tam audaciter ut hodie vestiunt. Publice facies suas velo velabant. Nuper factus est turpis et indecens... Si populus Dei ab eo non aberrasset, notabile discrimen esset inter eorum vestitum et mundi indumentum. Parva mitra, ubi totum os et caput videre potes, pudoris defectum ostende.Testimonia 1, XXVI; videas. testimonia 1208) Hic Ellen White videtur suasisse majores, magis conservativas huius periodi cucullas, quae tamen velum faciei orientale non habuit. An forte de pudore vel defectu pudoris? De gravitate et pudicitia in altera parte, ex altera liberalitate et impudicitia peccati?

An expressio donandi?

Media Primae Corinthiorum pars agit id quod suiipsius in praxi similis videtur. Itaque bis legitur: "Omnia licet mihi - sed non omnia sunt utile". Omnia mihi licent, sed nolo me dimittere, non omnia ædificare! adiuncta, sed bona aliis non sunt. Id certe innuit contextus, qui de sacrificiis idolis immolatis disserit. Impressio magis est his versibus: Si quis ergo scandalizaverit fratrem meum, non in aeternum manducem, ne fratrem meum scandalizem.
Sed cur Paulus nulli molestum esse vult? Quod singillatim exponit: Nam cum liber ab omnibus sim, omnibus me servum feci, ut plures lucrifaciam. Iudaeis factus sum sicut Iudaeus, ut Iudaeos lucrarer; his, qui sub lege sunt, quasi sub lege essem, ut eos, qui sub lege erant, lucri facerem; his qui sine lege sunt, quasi sine lege essem, cum sine lege non essem apud Deum, sed legi sub Christo, ut eos, qui sine lege sunt, lucri facerem; Factus sum infirmis tamquam infirmus, ut infirmos lucri facerem; Omnibus omnia factus sum, ut aliquos in omni modo salvos faciam.

Quia Paulus cum Iesu mortuus est et Iesus nunc in eo vivit, ille vult Iesu vincere quam plurimos. Hoc enim facit magna sacrificia: "domo corpus meum et domas illud, ut non aliis annuntiem et reprehendar me." dicere pudorem et alios attrahere pro repellendo? Utrum velum sit expressio donandi?

Regnum Dei est sine violentia

Maxime placet hi versus Pauli: « Si quis post circumcisionem vocatus est, non studeat solvere; Si quis praeputium vocatus est, non circumcidatur. Circumcisus nihil est, et praeputium nihil est, sed observatio mandatorum Dei. Omnes maneant in eo statu quo vocati sunt. Si servus vocatus es, ne cures! Si autem et vos liberi fieri potest, eo melius utere. Iudaei, Graeci Graeci, mulieres mulieres, viri etc. Deus etiam magnas res per singulos populos vel viduas consequi potest (1, 7,18).

Paulus patefacit Scripturam non vocat emancipationem (servos, mulieres) neque revolutionem. Contra positivas mutationes non est. Imprimis, id est de hominibus ad Deum perveniendi, quod fit ut luceat lux nostra in loco ubi Deus nos posuit, non apparentes rerum novarum, iurium humanorum activorum vel hortulorum militantium.

Paulus scit evangelium non esse de hoc mundo, alioquin veri Christiani arma capiant, vim adhibeant ad fines suos assequendos, et conversiones et bella incipiant. Iesus dixit: Regnum meum non est de hoc mundo; Si ex hoc mundo esset regnum meum, ministri mei decertarent ut non traderer Judæis. 18,36)

An mulieres Corinthiae periclitantur effundere spiritum mansuetudinis, auferendo velamine, et mittentes verbum Jesu in luce falsa?

Loquere lingua proximi mei

« Omnia honeste et secundum ordinem fiant! » (14,40, 14). Quia quomodo homines pro Iesu vincere possumus? Si linguam culturalem non loquimur, non plus attingemus quam si eorum vulgarem non loquimur. Ita prorsus loquitur Paulus in capite XIV, ubi munus donationis linguarum explicat atque inculcat, proh dolor non magnopere utilia si intelligatur (14,9, 13-1). Lingua culturalis pudorem et ordinem complectitur, inter vestes, imperdiet, mores et consuetudines, mores politiorum, mores, nec non notas, quae in cultura praecipue gravia habentur, i.e. Hoc prorsus contextus est in quo velum 11 Cor XNUMX consistit.

Observantia culturae proximi mei

De cibo idolorum immolatis Paulus ad locum veli movet his verbis: Nolite scandalizare Iudaeos, Graecos, aut ecclesiam Dei; aliorum autem multorum, ut salvi fiant. Estote imitatores mei, sicut imitator sum Christi!” (10,32-11,1) Damnat deinde noua mulierum consuetudo, quae in ecclesiasticis officiis non induuntur. Neque hoc apud Graecos, neque apud Iudaeos consuetudo fuit, ut in fine notat: Nos talem habitum non habemus, neque ecclesias Dei. inhonestum, sic et Angeli de eo erubescunt (11,16). Quia capitis tegumentum simul erat signum diversarum munerum virorum ac mulierum, atque, ut ita dicamus, in multis vitae condicionibus inserviebat ad sexum vestium differentiandum, quod est principium biblicum (Deut. 11,10, 5).

Differentiae culturales

Hanc humanitatem esse quaestionem demonstrant Pauli scribentis: quisquis orando caput tegit, Deum exhonorat (1 Cor. 11,4, 2). Sed non semper erat. In Vetere Testamento homines etiam capita sua coram Deo texerunt. Hoc a Mose, Davide et Elia nobis relatum est (Exod. iii. 3,6; 2 Sam. xv. 15,30; 1 Reg. xix. 19,13). Paulus etiam hoc in contextu argumentatur: « Vos ipsi iudicate, an decet mulierem non velatam orare Deum! An non jam natura docet te turpe esse homini longos capillos ? E contra, honor est mulieri capillos longissimos gerere. Coma enim pro velamine ei data est» (6,2, 11,13-15) Nam in Veteri Testamento apprime decorum fuit homini ut coma gestaretur. Quia quod eum maxime Deo consecratum esse monstravit (Num. VI, 4).

Quid faceret hodie si velamina, cucullas, vel pileos legentes gerebant? Quomodo haec societas nostra intelligit? Forsitan signum pudoris et gravitatis? Utinam hoc faceret Deum locupletiorem? Pluresne homines ad Iesum vincemus?

Velum in Islam

Exstant adhuc hodie culturae in quibus velum praecipue censetur gravissimum, honestum et timens Deum pro mulieribus, exempli gratia in Islam. Si mulier in tali cultura vivit et/vel velit ad populum illius culturae pervenire, ipsa conformabit spiritui Pauli Apostoli. Etsi in nonnullis regionibus (sicut Turcia) tantum paucitas in hac cultura adhuc velum obducitur, quod multae saeculares mulieres iam illud auferunt ob influxum Occidentalem, plures enim velum remanet proprietas peculiaris religiosae mulieris in Ecclesia. rectissime dicitur, velamen tanti. Velum positivum sensum in Bibliis et in prophetia habet. Commendatur ut pudoris et puritatis signum gerendus. Attamen in cultura occidentali hodie tantum hanc significationem habet in circulis selectis, exempli gratia apud Mennonitas, qui in suis coloniis in America septentrionali et meridionali degunt. Etiam in cultura orientali, eius significatio biblica usque in hodiernum diem mansit.

Hat et mitram in Adventism

Ellen White non cessavit in suo 1860 usu. Circa annum 1901 haec scripsit de servitio Adventist: “Auditores erant aspectus singulares, quod omnes sorores suas pileis auferebant. Bonum erat. Hoc commodum visum impressit. Nemo grues florum ac vittarum colla percurrens mari. Operae pretium esse credo ut hoc exemplum aliae communitates sequantur».Manuscript solvo 20307) Est etiam imago, ubi Ellen White praedicat sine tegmine capitis anno MDCCCCVI. Quadraginta vel quinquaginta annos magnum discrimen facere possunt cum ad exercitia culturalia perveniat.

Vera pietas

Tres praeterea sententiae proponuntur demonstrare non de forma honestatis externa, sed de vera pietate, quae diversis temporibus et variis in culturis haud dubie exprimitur. (Profecto lex Dei moralis ab hac non afficitur. Numquam debemus elementa mala ex cultura vel sermone usurpare! Deus sapientiam nobis dabit ut culturam et linguam tantum sub eius Spiritu ducente.

Lingua tremendum

Quicumque sabbatum aestimat quoquo modo, mundum et nitide et eleganter vestitum venire debet. Quia immunditia et inordinatio Deum laedunt. Nonnulli putaverunt aliud caput velamen praeter solem mitram obiecisse. Hoc est valde exaggeratum. Nihil ad superbiam pertinet pullum, stramen simplex, vel mitram sericum. Fides e vita nobis permittit ut tam simpliciter induamur ac tam multa opera bona agamus quae tamquam speciales exsimus. Sed si ordinem et aestheticam in vestitu degustamus amittimus, iam veritatem deseruimus. Numquam enim turpia veritas est, sed semper nobilitanda. Infideles custodes sabbatum considerant ut indecorum. Si ergo singuli incaute vestiunt, et mores asperos et incultos habent, impressio apud infideles roboratur.Spiritualia dona 4b [1864], 65) ;
introeuntes autem in domum Dei nolite oblivisci quia domus Dei haec est Ostende reverentiam tuam, petasum tuum auferendo! coram Deo et angelis es. Doce filios tuos etiam esse reverendos!Manuscript solvo 3 [1886], 234) ;

« Reverentia exercete, donec fiat pars vestra » (Puer Ductu, 546.) In Orientis cultura, reverentia includit, exempli gratia, calceos tollens (Exodus 2, 3,5; Ios. 5,15, XNUMX). Quae consideratur expressio reverentiae et reverentiae in nostra cultura?

Postrema monitio

«Quanto magis circa quaestiones cnm domo, cibo et potu, quam de rebus aeternis et de animarum salute! Haec omnia cito praeteriti temporis erunt.Sermones et Sermones 2, 19.9.1886 Sept.

Simulac velum ab Evangelio distrahit, simulatque indutum vel non indutum, a reverentia, decentia et salute animarum seiungitur, simulac ad classismum et alienationem perducit, Deus exhonoratur. Eadem ratio est de multis culturae speciebus ac moribus.