Бурханы бүрэн гайхшралтай хөндлөнгийн оролцооны сэтгэл хөдөлгөм түүх. Леонард С.Ли

Унших хугацаа: 10 минут

Би 19 настай байхдаа хөршдөө гэр, агуулах, цехээ Канадын өмнөд Альберта руу зөөхөд нь тусалсан. Бүх зүйлийг дуусгахын тулд хэдэн долоо хоног ажилласан. Дараа нь би хойд зүг рүү Аляск руу чиглэв. 1-р сарын XNUMX гэхэд би бараг мянган миль зам туулж, Лиард голын худалдааны цэг рүү явж байлаа. Би цасан гутал дээр улих цасан шуурганы дундуур тэмцэж, гол руу хөтлөх ёстой гэж бодсон голын тохойг даган шаргуу дагав. Би Энхтайваны голын суурингаас гарахдаа их хэмжээний хоол авчирсан байсан. Гэвч хүчтэй цасан шуурга намайг хэдэн өдрийн турш гацаанд оруулав. Хоол маань дуусчихсан болохоор хөлдөж үхэхийг хүсээгүй бол цаашаа алхлаа.

Би амжилтанд хүрэх найдвараа бараг орхиж, хэн нэгэн намайг санах болов уу гэж бодож байтал гэнэт "Одоо зүүн тийш эргэ!" гэх дуу сонсогдов. Би хойд зүг рүү явсан боловч дуу нь буцаж ирэв - илүү хурцаар: "Зүүн тийш!"

мэдээж өөрчлөх

Би яагаад зүүн тийш эргэж, голын ёроолоос холдохоо мэдэхгүй байв. Зүүн талд нь дов толгодын гинж байх бөгөөд хазуулсан салхи тэр талаас ирж байв. Тиймээс би хойд зүг рүү улам гүйв. Гэтэл нэг хачин мэдрэмж намайг бүрхэв. Би Бурханаас зугтсан уу? Тэвчихийн аргагүй болсон тул би луужин руу харан толгод руу чиглэв.

Би цасан шуурганд хагас харалган, миль дараалан өгсөж гүйлээ. Алхах нь маш их ядардаг байсан. Би яг тэр заагийг гатлан ​​өөр гольдролд бууж байтал туйлын бүрэнхий аажмаар бууж байлаа. Би баруун тийшээ бариад одоо энэ урсгалыг дагаж гол руу явахыг хүссэн. Гэхдээ дахиад л намайг зүүн тийшээ явахыг шаардах хоолой сонсогдов.

Ганцаардсан овоохой

Урсгалын дээгүүр хэд хэдэн саваа цасанд дарагдсан овоохойг харав. Энэ нь орон байр, магадгүй хоол хүнс гэсэн үг юм. Цасан гутлаа хүрз болгон ашиглаад хаалга руу ухаж орлоо. Тас харанхуй байсан ч харанхуйгаас гинших чимээ гарав. Би шүдэнз асаалаа.

Нэг хөгшин намхан орон дээр унтлагын уутанд хийж хэвтэв. Түүний сахал хөмсөг амьсгал нь хөлдөж, нүд нь хонхойж, халуурчээ. Бүрэнхий болоогүй байхад би овоохойноос яаран гарч ойр хавьд бийр цуглуулав. Удалгүй гал дүрэлзэв.

Би овоохой руу хоол хайсан боловч юу ч олдсонгүй. Өрөө дулаарахад тэр хүн бага зэрэг ярьж амжив. Түүнийг Хенри Брюс гэдэг бөгөөд худалдааны цэг рүү явж байгаад унаж, хөлөө хугалжээ. Тэгээд тэр хаягдсан овоохой руу мөлхөж, хэн нэгэн түүнийг тэндээс олно гэж найдаж байв. Тэр энд ирээд долоо хонож байна.

Залбирал нь Бурханы гарыг хөдөлгөдөг

Тэр итгэл найдвараа алдсаныхаа дараа Бурханд хандан залбирч, тусламж илгээхийг гуйв. Энэ нарийн цаг хугацаа миний залуу насны итгэлийг эвдсэн. Учир нь хөгшин хүний ​​залбиралд хариулахаар тэнгэрээс нэгэн гар орж ирснийг би ойлгосон. Хэн нэгэн намайг санах болов уу гэж санаа зовж байтал бурхан сахиусан тэнгэрээ илгээж намайг тэр ганцаардсан байшин руу хөтлөв.

Хоол хүнс, эмнэлгийн тусламжийг хурдан авах ёстой гэдгийг би мэдэж байсан. Тэгээд би галыг хэдэн цагаар дулаацуулах хэмжээний мод нэмж, цас хайлуулж, өвгөнд уух юмтай болсон.

"Би хаанаас юм худалдаж авах вэ?" гэж би асуув. "Баруун зүгт 20 миль орчим" гэж тэр хэлэв.

Дахиад л нэг хачин айдас төрлөө. Би буруу зүг рүү явж, эзгүй цөл рүү явж байсан; тусламж гуйхдаа хэтэрхий бардам; залбирахад хэтэрхий тайван байдаг. Гэвч Бурханд хэрэгтэй, тусламж гуйсан нэгэн өвгөний залбирал Бурханд намайг зөв зам руу чиглүүлэх шалтаг өгсөн юм.

Өвгөн намайг буудал руу товчхон зааж өгөөд дараа нь бараг л хүндэтгэлтэйгээр "Чамайг явахаасаа өмнө залбирцгаая!"

Би түүний орны дэргэд нэг удаа ээжийнхээ өвдөг дээр өвдөг сөгдөн, тэр гараа миний толгой дээр тавиад, Бурханаас намайг асран халамжлахыг намуухан дуугаар гуйв.

Намайг бүхээгээс гарахад салхи намдаж, одод гялалзаж байлаа. Термометр нам гүм шөнөдөө дөч орчим градус хүйтэн болтлоо буурсан байх. Миний гэдэс өвдөж, яс өвдөж байна. Гэхдээ би хэн нэгэнд хэрэгтэй байсан болохоор ядарч туйлдсанаа мартсан.

Гал унтарч, хойд туйлын хүйтэнд залбирал нь Бурханы чихэнд хүрсэн хүний ​​амийг боомилохоос өмнө тусламж хүсэх гэж бараг л хэдэн миль гүйсэн. Хэдийгээр нойргүй, амарч, хоол ундгүй алхсаар шөнө, өдөржин явахдаа өөрийн хүч хурдан шавхагдаж байсан ч цасны гутлыг нэг нэгээр нь тавьсан үл үзэгдэх хүч дагалдаж зүүдэнд байгаа юм шиг алхаж байх шиг санагдав. Одод бүдгэрч байхад би худалдааны цэг дээр ирлээ. Өвгөнд хоол авчирч, хамгийн ойрын эмнэлэгт хүргэж өгөхөөр хоёр хүчтэн, хурдан нохой чарга илгээв.

Абрахамын Бурхан өнөөг хүртэл хэвээрээ байна

Өглөөний цайгаа сайн уугаад дулаахан өрөөнд унтуулсан. Гэвч тэр бодлууд намайг явуулахгүй байсан: Бурхан Абрахам, Исаак, Иаковыг хэдэн мянган жилийн өмнө дуудсан ч өчигдөр намайг дуудсан. Ниневегийн хүмүүсийг аврахын тулд Ионаг илгээсэн тэр л Бурхан намайг Генри Брюсийг аврахаар илгээсэн. Галт зууханд гурван хүнтэй хамт дээш доош гүйж байсан хайрт Аврагч намайг цасан шуурга, хахир хүйтэнд гүйхэд хүргэв. Нэг өвгөний залбирал, итгэл Бурханы гарыг хөдөлгөж, намайг цасанд зогсоож, миний зам, амьдралыг өөрчилсөн юм.

Залбирал миний хувьд гэнэт шинэ утгатай болсон

Хуучин урхичин эдгэрч, Эдмонтон дахь төрөл төрөгсөддөө буцаж ирэв. Тэр надад залбирал орчин үеийн, шинэчлэгдсэн гэдгийг харуулсан. Тэр асууж, итгэж, хүлээж авсан.

Тэр өдрөөс хойш залбирал миний хувьд шинэ утгатай болсон. Тэр болтол залбирал бол миний хувьд мөргөлийн үйлдэл байсан. Би үүнийг нүглийг уучлах хэрэгсэл болгон ашигласан. Миний хувьд залбирал үхлийн дараах амьдралтай холбоотой байсан. Энэ амьдралд өөрийгөө авч явах нь миний ажил гэж бодсон. Зөвхөн тэр үед л Бурхан надад юу тохиолдохыг шийдэх болно. Харин одоо би бодлоо өөрчилсөн. Ганцаардсан бүхээгт тахир дутуу зангачинд Аврагчийн эелдэг халамжийг би өөрийн нүдээр харж, мэдэрч, сонссон. Өвгөний залбирал бүх тэнгэр хүмүүний сайн сайхны төлөө сонирхолтой гэдгийг надад ойлгуулсан. Би хүн бүрд өгсөн Бурханы үгийн гайхамшигт амлалтыг дахин уншсан: “Би чамд зааварчилж, чиний явах замыг зааж өгнө; Би чамд зөвлөгөө өгч, нүдээ чам дээр тавих болно." (Дуулал 32,8:30,21) "Чиний чих ард чинь "Энэ бол зам" гэсэн үгийг сонсох болно. Хэрэв та баруун тийшээ эсвэл зүүн тийшээ эргэхийг хүсвэл түүн рүү яв!" (Исаиа XNUMX:XNUMX).

Одоо эдгээр нь миний хувьд зүгээр нэг Библийн ишлэл байхаа больсон, харин миний зүрх сэтгэлд зориулсан Бурханы хувийн захиасууд байсан. Тэд үнэн гэдгийг би мэдэрсэн. Учир нь би "Одоо зүүн тийш!" гэсэн үгийг сонссон.

Өөр нэг шүлэг миний хувьд үнэ цэнэтэй болсон: “Бүү ай, учир нь би чамтай хамт байна; бүү ай, учир нь би бол чиний Бурхан; Би чамайг хүчирхэгжүүлнэ, би чамд туслана; тийм ээ, би чамайг зөвт байдлын баруун мутараар дэмжих болно." (Исаиа 41,10:XNUMX)

Бурхан намайг дуудаж байна, надад хэрэгтэй, би түүний төлөвлөгөөний нэг хэсэг гэдэгт би улам бүр итгэлтэй болсон. Дараагийн хэдэн өдөр, долоо хоногт би маш их залбирч, тунгаан бодож, уншсан. Би арван хоёр настай байхдаа Бурханд амьдралаа амлаж байснаа санав. Одоо би түүнээс яг л Иона шиг зугтаж байлаа. Бурхан амлалтаа мартчих вий гэж бодоод би хойд талын аглаг буйд руу шумбахыг оролдсон. Гэхдээ бурхан мартдаггүй. Тэр хүн бүрийн төлөө тэмцдэг: "Хүү минь, зүрхээ надад өгөөч!" (Сургаалт үгс 23,26:XNUMX).

Тэнгэрлэг Эцэгийн минь хайр халамж надад дэндүү агуу байсан. Бурхан намайг хайрладаг, Түүний удирдан чиглүүлдэг халамжинд амьдралаа даатгаж чадна гэдэгт би итгэдэг байсан. Есүс явахдаа шавь нартаа өгсөн: “Харагтун, би эриний эцсийг хүртэл үргэлж та нартай хамт байна!” гэсэн амлалт миний хувьд маш үнэ цэнэтэй болсон юм (Матай 28,20:XNUMX).

Энэ туршлага надад нөлөөллөө хэзээ ч алдаагүй. Миний хувьд залбирал нь албан ёсны мөргөл байхаа больсон, харин найзынхаа хайрын дуу хоолойг сонсох явдал байв. Хайрт Аврагч миний хүслийг биелүүлж, намайг сурталчлахын тулд биш, харин Түүний хүслийг биелүүлж, Түүнийг алдаршуулахын тулд үргэлж миний талд байдаг гэдгийг би одоо мэдсэн.

Хамгийн гол нь залбирлын хүч намайг тайвшруулж, айдаст автуулсан. Өвчтэй хүмүүс эдгэрч, нүгэлтнүүд болон гэмт хэрэгтнүүд хайраар дүүрэн гэгээнтнүүд болон хувирч, сүм хийдүүд байгуулагдаж, бүхэл бүтэн хотууд өөрчлөгдөн өөрчлөгдөхийг чин сэтгэлээсээ залбирлаар харсан.

Адмирал Бирд Өмнөд туйлын ойролцоох Бяцхан Америкт ганцаараа өвөлжихдөө түүнд мессеж илгээх, хүлээн авах радио байсан. Энэ бол түүний гадаад ертөнцтэй цорын ганц холбоо байсан юм. Хэрэв түүнд яаралтай тусламж хэрэгтэй байсан бол хэдхэн минутын дотор гадаад ертөнцтэй холбогдож болох байсан ч тусламж ирэх хүртэл хэдэн сар шаардагдах байсан. Гэхдээ тусламж хэрэгтэй үед тусламж хүсэх үед тэр даруй бэлэн байдаг. Залбирал нь биднийг хүч чадлын эх сурвалжтай холбож, тэнгэрийн бүх баялгийг олж авах боломжийг олгодог. Жинхэнэ залбирал бол бидний зүрх сэтгэлийг Бурхантай холбодог амьд холбоо юм.

»Залбирал миний төлөө юу хийсэн бэ?"д: Цаг үеийн шинж тэмдэг, 14 оны 1956-р сарын XNUMX-ний өдөр

http://docs.adventistarchives.org/docs/STAUS/STAUS19560514-V71-20__C.pdf