မွတ်စ်လင်မ်တွေကို မျက်စိအသစ်နဲ့ မြင်တယ်။ Stephan Kobes မှ

စာဖတ်ချိန် 5 မိနစ်

2017 တွင်၊ မော်ရိုကိုကိုဖြတ်၍ ခရီးတစ်ခုတွင် ကျွန်ုပ်သည် မွတ်ဆလင်များနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ် အနီးကပ်ထိတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ အာရဗီယဉ်ကျေးမှုရှိ လူများ၏တန်ဖိုးနှင့် လှပမှုကို ပြသသည့် အလွန်ထူးခြားသော အတွေ့အကြုံ သုံးခုရှိသည်။

ရောက်ပြီး ပထမနေ့တွင်ပင် Fès ၏ ဦးတည်ချက်ဖြင့် နိုင်ငံတဝှမ်း Marrakech မှ ထွက်ခွာသွားပါသည်။ နံနက်စောစောတွင် ရှုခင်းတစ်ခုလုံး မြူများ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ အေး။ ဒါပေမယ့် လမ်းကြောင်းပေါ်ရှိ ပထမဆုံးမြို့ငယ်လေးရဲ့ နယ်နိမိတ်ကို ရောက်တဲ့အခါ မြူတွေ ရုတ်တရက် တက်လာခဲ့တယ်။ နေမင်းကြီးသည် အပြာရောင် ကောင်းကင်တွင် တောက်ပနေ၏။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဘတ်စ်ကားသည် မရပ်မနား မြို့ကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့သည်။ မြို့ငယ်လေးကနေ ပြန်မောင်းထွက်လာတဲ့အခါ ရှုခင်းတစ်ခုလုံးက မြူခိုးမြူတွေနဲ့ မြူခိုးတွေနောက်မှာ ရုတ်တရက် ပုန်းကွယ်နေခဲ့တယ်။ နောက်မြို့ကို ရောက်တဲ့အခါ မြူတွေ ထူထပ်ပြီး နေရောင်က လှပနေပြန်တယ်။ မြို့ရဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေကို ကျော်ဖြတ်လိုက်တဲ့အခါ အေးစက်တဲ့ မြူခိုးတွေက ရှုခင်းတွေကို ဖြတ်ကျော်လာပြန်တယ်။ ဒီပုံစံက အရမ်းထိတ်လန့်စရာကောင်းလောက်အောင် ဘုရားသခင်ကို လှည့်ပတ်ဆုတောင်းရင်း "ကျန်တဲ့ ရှုခင်းတွေ အေးစက်နေတဲ့ မြူခိုးတွေ ဖုံးလွှမ်းသွားတဲ့အခါ နေရောင်က ဘာကြောင့် ထွန်းလင်းလာရတာလဲ" ပြီးတော့ နားထဲမှာ မူးလဲနေတဲ့ အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရတယ်။ : "နေ့တိုင်း ဆုတောင်းနေတဲ့လူတွေကို ကောင်းကင်က အလင်းမလင်းစေဘူးလို့ မင်းထင်နေတာလား။"

ဒီလိုအတွေးမျိုးအတွက် ကျွန်တော် မပြင်ဆင်ထားပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက ကျွန်တော့်ကို စိတ်ပြောင်းစေတယ်။ တကယ်တော့၊ လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ မိုင်းရဲတွေရဲ့ အချွန်အတက်တွေကို ငါတွေ့ခဲ့တယ်။ Muezin ခေါ်သောအခါတွင် သိသာထင်ရှားသော လူအများအပြား အလုပ်မလုပ်တော့ဘဲ ဆုတောင်းခြင်းသို့ သွားကြသည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ လူတို့သည် နေ့စဉ်ဘ၀တွင် ဘုရားသခင်ထံ ဆုတောင်းရန် အချိန်များစွာယူခဲ့ကြသည်။ ထိုတိတ်ဆိတ်သောအသံကို ကျွန်ုပ်ကြားလိုက်ရသော နံနက်ခင်းတွင် ကျွန်ုပ်၏ မလိုမုန်းထားမှုများ၏ နံရံကို လှုပ်ယမ်းကာ ကျွန်ုပ်နေထိုင်စဉ်အတွင်း မတူညီသောမျက်လုံးများဖြင့် လူများကို ကြည့်ရှုရန် ပြင်ဆင်ပေးခဲ့ပါသည်။

နောက်ရက်တွေကြာလာတော့ အဖွဲ့ငယ်လေးတွေနဲ့ ဆာဟာရကို ခရီးထွက်ခဲ့တယ်။ Bedouins တချို့က ကျွန်တော်တို့ကို ခမ်းနားစွာ ဆက်ဆံပြီးနောက်၊ စခန်းကနေ အနားယူပြီး ဆုတောင်းဖို့ သဲကန္တာရကို သွားခဲ့တယ်။ နောက်ကျသွားပြီ။ ညက ကျသွားတယ်။ သို့သော် လသည် သဲကန္တာရပေါ်တွင် တောက်ပစွာ ထွန်းလင်းနေ၏။ သဘာဝတရား၏ ငြိမ်သက်ခြင်းတွင် ဘုရားသခင်အား စကားပြောရန် ဖိတ်ခေါ်နေသည့် လေထုသည် သဲကန္တာရထဲကို မီတာ ရာဂဏန်းလောက် လမ်းလျှောက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ တခြားတစ်ယောက်ယောက်က ကျွန်တော်နဲ့ အတူတူ စိတ်ကူးရှိတယ်။ မီတာ ၂၀ လောက်အကွာမှာ ဘီဒိုအင်းတစ်ယောက် ဆုတောင်းဖို့ ပြင်ဆင်နေတယ်။ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကြည့်ခဲ့တယ် (ဟုတ်တယ်၊ ဆုတောင်းခြင်းဆိုတာ လူတွေကို ကြည့်ရတာ နှစ်သက်တဲ့ လုပ်ရပ်မဟုတ်တာကြောင့် ရောထွေးပြီး ခံစားချက်တွေ ရောထွေးနေခဲ့တယ်။ သူဆုတောင်းပုံက စွဲမက်စရာကောင်းတယ်။ စကားလုံးတစ်လုံးကို နားမလည်ခဲ့ပါဘူး (သူ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ဆုတောင်းရင်တောင်)။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ဟန်အနေအထားက အရမ်းဖော်ပြနေပါတယ်- သူရဲ့ဆုတောင်းပဌနာကြမ်းပြင်လေးကို မြေပြင်မှာ ဦးညွှတ်ထားတဲ့အခါ သူ့ရဲ့ကိုယ်ဟန်အနေအထားမှာ စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ နှိမ့်ချမှုကိုသာ ဖတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ သို့သော် သူပြန်တည့်မတ်လာသောအခါတွင် သူသည် အလွန်သိက္ခာရှိသော ရပ်တည်ချက်တစ်ခုဟု ယူဆသောကြောင့် ကျွန်ုပ်သည် လူသားတစ်ဦးကို မတွေ့ဖူးပေ။ အဲဒါက ကျွန်တော့်ကို အများကြီး သဘောကျသွားတယ်။ နှိမ့်ချမှုနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာ၊ နှိမ့်ချမှုနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာ၊ နှိမ့်ချမှုနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာတို့၏ လှည့်စားမှုဖြစ်ပြီး၊ နောက်ဆုံးတွင် ဘာသာတရား၏ စစ်မှန်သော အနှစ်သာရကို ရယူနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်- ကျွန်ုပ်တို့ လူသားများအတွက် စစ်မှန်သော နှိမ့်ချမှုသည် အစသာရှိသေးကြောင်း၊ ထိုညက Bedouin လူငယ်၏ဆုတောင်းချက်အတိုင်း စစ်မှန်သောဂုဏ်သိက္ခာကို မြှင့်တင်ပါ။

နောက်တစ်နေ့တွင် Casablanca ရှိ Hassan II ဗလီတွင် ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် တွေ့ရှိခဲ့သည်။ မတ်လတုန်းကပေါ့။ ဗလီအပေါ်မှာ တိမ်တွေ ချိတ်ဆွဲထားတယ်။ ဒီလို ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အဆောက်အဦးကို အနီးကပ်မြင်ပြီးနောက် ဗလီရှေ့က ရင်ပြင်ကို ဖြတ်လျှောက်သွားတယ်။ အားလပ်ရက်တွေမှာ အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်ကို အတူတကွ ကိုးကွယ်တဲ့ မွတ်ဆလင် ထောင်ပေါင်းများစွာက ဒီမှာ အံ့သြစရာပါပဲ။ ကျွန်ုပ်၏မွေးရပ်မြေ (Zwickau တွင်နေထိုင်သူ 100.000 ကျော်ရှိခဲ့ဖူးသည်) အားလုံးသည် ဗလီဝတ်ကျောင်းတော်နှင့် ဘုရားရှေ့ရင်ပြင်တွင် တစ်ချိန်တည်းတွင် ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ရန် ဤနေရာရှိမည်ဖြစ်သည်။ အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်အား ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ရန် ဤဗလီတွင် မွတ်ဆလင် အများအပြား စုဝေးကြသည်ဟု ပွဲတော်နေ့များတွင်လည်း ပြောဖူးသည်။ ထို့နောက် ရုတ်တရက် ကျွန်ုပ်အပေါ် စွဲစွဲမြဲမြဲ စွဲထင်ကျန်ရစ်စေခဲ့သော တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာသည်- ပင်လယ်မှ လေပြင်းတိုက်လာသည်။ တိမ်ဖုံးပြီး နေရောင်က ဖြတ်သွားကာ ဗလီတစ်ခုလုံးကို တောက်ပ နွေးထွေးသော အလင်းရောင်ဖြင့် ရေချိုးပေးသည်။ ထိုသို့ဖြစ်သောအခါတွင်၊ ကျွန်ုပ်၏မျက်လုံးထဲတွင် ဗလီပေါ်မှ ကောင်းကင်တမန် ၃ ပါး ပျံဝဲနေ သည်ကို ယုံကြည်သူများထံ သတင်းစကား ယူဆောင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အဲဒါက ကျွန်တော့်အတွက် အရမ်းစွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ကောင်းကင်တမန်သုံးပါးရဲ့ တရားဒေသနာကို မွတ်စ်လင်မ်တွေကြားမှာ ဟောပြောမယ်လို့ နားလည်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ဒီသတင်းစကားကို ကျေးဇူးတင်စွာလက်ခံပြီး သူတို့ရဲ့ဝတ်ပြုမှုမှာ ချို့တဲ့နေဆဲဖြစ်တဲ့ အလင်းရောင်ကို ခံယူမယ့် မွတ်ဆလင် ထောင်ပေါင်းများစွာလည်း ရှိပါလိမ့်မယ်။

ဟုတ်ပါတယ်၊ ကောင်းကင်တမန်သုံးပါးရဲ့ သတင်းစကားတွေကို သိပြီးသားသူတွေ သိအောင်လုပ်ဖို့ အဲဒီနေရာကို သွားမှပဲ ကြားနိုင်တယ်ဆိုတာလည်း ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်။

နောက်တော့ ကျွန်တော် ဘတ်စ်ကားပေါ်ထိုင်ပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ် ဗလီကိုကြည့်ရင်း၊ မော်ရိုကိုလူငယ်တစ်ယောက် ကျွန်တော်ထိုင်နေတဲ့ ဘတ်စ်ကားရဲ့ဘေးဘက်ကို ဖြတ်လျှောက်သွားတယ်။ သူကျွန်တော့်ကိုမြင်တော့ ချက်ခြင်းရပ်သွားတယ်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး တောက်ပလာသည်။ သူက သူ့မုတ်ဆိတ်မွေးကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ကာ ဝမ်းမြောက်မှု၊ နှိမ့်ချမှု၊ ချစ်ခင်မှုတွေ ရောနှောပြီး ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ ထို့နောက် သူ့လမ်းအတိုင်း ဆက်သွားခဲ့သည်။ ဒီလိုမျိုး တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ ဒါ​ပေမယ့်​ ကျွန်​​တော့်​နှလုံးသားကို ဖမ်းဆုပ်​ခဲ့တယ်​။

ခြုံပြောရရင်၊ မော်ရိုကိုမှာနေနေရတာက ကျွန်တော့်အတွက် မျက်စိဖွင့်စရာပါပဲ။ မွတ်ဆလင်နိုင်ငံတွေမှာ အဖိုးတန်သူတွေ ဘယ်လောက်ရှိလဲ၊ သူတို့ထဲက ဘယ်နှစ်ယောက်က ဘုရားသခင်ထံ ရိုးသားစွာ လျှောက်လှမ်းကြသလဲ၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နွေးထွေးစွာ ဆက်ဆံပုံ၊ သူတို့ရဲ့ ဝတ်ပြုမှုပုံစံက ဘယ်လောက် ကျက်သရေရှိလဲဆိုတာကို ငါမြင်ခဲ့တယ်။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်၏ နှလုံးသားထဲတွင် မျိုးစေ့တစ်စေ့ကို စိုက်ပျိုးခဲ့ပြီး မကြာမီ အညှောက်ထွက်တော့မည့်...

သခင်ယေရှုသည် ကျွန်ုပ်တို့၏နှလုံးသားထဲသို့ သူ၏မေတ္တာကို သွန်းလောင်းပြီး ဤအရာအားဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏တာဝန်ကို ပိုနားလည်လာသောအခါ အလွန်လှပပါသည်။