प्रभु येशूले पापी मानिसको रूप धारण गर्नुभयो र आफ्नो ईश्वरत्वलाई मानवताको लुगा लगाउनुभयो। तर उहाँ पवित्र हुनुहुन्थ्यो, परमेश्वर जस्तै पवित्र। यदि उहाँ पापमय दाग र दागरहित नभएको भए, उहाँ मानवजातिको मुक्तिदाता हुन सक्नुहुन्थ्यो। उहाँ एक पाप बोक्ने हुनुहुन्थ्यो र कुनै प्रायश्चितको आवश्यकता थिएन। पवित्रता र चरित्रको पवित्रतामा ईश्वरसँग एक भएर, उहाँले सारा संसारका पापहरूको प्रायश्चित गर्न सक्नुहुन्थ्यो।

येशू संसारको ज्योति हुनुहुन्छ। उहाँद्वारा नैतिक अन्धकारको बीचमा ज्योति चम्कन्छ। यदि ऊ उज्यालो नभएको भए, अन्धकारलाई याद हुने थिएन। किनभने उज्यालोले अन्धकारलाई उजागर गर्छ। उज्यालो जति उज्यालो हुन्छ, उज्यालो र अँध्यारोबीचको अन्तर त्यति नै स्पष्ट हुन्छ। उज्यालो हटायौ भने अन्धकार मात्रै छ ।

येशूले हाम्रो स्थितिको व्याख्या गर्नुभयो: "मलाई पछ्याउने कोही पनि अन्धकारमा हिँड्नेछैन, तर जीवनको ज्योति पाउनेछ।" (यूहन्ना ८:१२) येशू आफैं बिहानको उज्यालो तारा हुनुहुन्छ। उहाँ धार्मिकताको सूर्य हुनुहुन्छ, उहाँको पिताको महिमाको उत्सर्जन। उहाँ "यस संसारमा आउने सबै मानिसहरूलाई उज्यालो पार्ने साँचो ज्योति हुनुहुन्छ" (यूहन्ना १:९, लुथर ८४)। एक चिकित्सक र निको पार्ने व्यक्तिको रूपमा, उहाँ पापद्वारा हराएको ईश्वरको नैतिक छविलाई पुनर्स्थापित गर्न आउनुभयो।

जब येशू विश्वासद्वारा हृदयमा वास गर्नुहुन्छ, उहाँले उहाँलाई प्रेम गर्नेहरूलाई प्रभुमा ज्योतिले भरिदिनुहुन्छ। धेरैले सत्यमा विश्वास गरेको बताउँछन्। तर यो केवल ओठ सेवा हो। तिनीहरू वचनको पालनकर्ता होइनन्। विश्वास गरेको दाबी गर्नुहुन्छ । तर उनको स्वीकारोक्तिले उनलाई परिवर्तन गर्दैन।

जब येशू हृदयमा बस्नुहुन्छ, उहाँको उपस्थिति महसुस गर्न सकिन्छ। असल र रमाइलो वचन र कामहरूले येशूको आत्मालाई प्रकट गर्दछ। नम्रता देखाउँछ। त्यहाँ कुनै क्रोध, जिद्द, वा शंका छैन। मनमा घृणा हुदैन किनकी आफ्नै विचार र तरिकालाई अरुले स्वीकार वा प्रशंसा गर्दैनन् ।

जब सत्यले जीवनलाई शासन गर्छ, त्यहाँ शुद्धता र पापबाट स्वतन्त्रता हुन्छ। वैभव, पूर्णता, सुसमाचार योजनाको पूर्णता जीवनमा पूरा हुन्छ। सत्यको ज्योतिले हृदयको मन्दिरलाई उज्यालो बनाउँछ। कारणले येशूलाई अँगालेको छ।

पाण्डुलिपि 164, डिसेम्बर 14, 1898, "तिमीहरू सिद्ध हुनुहोस्, जसरी स्वर्गमा हुनुहुने तपाईंको पिता सिद्ध हुनुहुन्छ" मा उद्धृत गरिएको छ: यो दिन भगवान संग, 357