Dua t'u tregoj fëmijëve të pionierëve Adventistë për këtë lëvizje dhe pse duhet ta vazhdojmë atë. Nga Arthur W. Spalding. Lexuar nga halla Maria
Kapitulli 11
Është mirë kur fëmijët e dinë se çfarë kanë bërë baballarët dhe nënat e tyre. Sepse ndonjëherë ata janë një model i rëndësishëm për fëmijët e tyre. Sidomos kur fëmijët supozohet të përfundojnë punën e nisur nga prindërit e tyre. Për këtë arsye kam shkruar këtë libër. Dua t'u tregoj fëmijëve të pionierëve Adventistë për këtë lëvizje dhe pse duhet ta vazhdojmë atë. Kur filloi mesazhi i Ardhjes, kishte pak shenja se botës po i vinte fundi. Sot dëshmitë për këtë janë shumëfishuar mijëra herë. Premtimi i Jezusit për t'u kthyer ishte gjithmonë një shenjë shprese për ithtarët e tij. Sa më e errët të bëhej bota, aq më e ndritshme ishte drita. Ata që e duan Zotin do të jenë në vëzhgim për shenjat që lajmërojnë ardhjen e tij. Këto shenja po grumbullohen shpejt. Nuk na duhet të presim shumë. Pionierët ecën në një rrugë të vështirë. Ata kanë rënë në gjumë dhe misioni i tyre është bërë i yni. Sot, jo vetëm të rriturit, por edhe fëmijët lejohen të kryejnë këtë punë, për të përfunduar udhëtimin për në qytetin e Zotit. Le të frymëzojnë këto histori të pionierëve në këtë lëvizje madhështore të Ardhjes, shumë fëmijë dhe të rinj që të vazhdojnë aty ku etërit e tyre hapën rrugën, që mbretëria e Jezusit të mund të lindë së shpejti.
Lini një koment