எனக்கு பதினைந்து வயதாக இருந்தபோது எதிர்பாராத கடிதம் வந்தது, அது என்னை மிகவும் வருத்தப்படுத்தியது. அதில் என் அப்பாவைப் பார்க்க பேருந்து பயணத்திற்கான அழைப்பிதழ் இருந்தது. பதினைந்து ஆண்டுகளாக கடிதங்கள் இல்லை, அழைப்புகள் இல்லை, எந்த வகையான தொடர்பும் இல்லை. இப்போது இது? அதற்கு நான் எப்படி பதில் சொல்ல வேண்டும்? "இது கேள்விக்கு அப்பாற்பட்டது! நீங்கள் என்னைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள விரும்பினால், நீங்கள் உங்களை ஒன்றாக இழுத்துக்கொண்டு நான் வசிக்கும் இடத்திற்கு வந்து என்னைப் பார்க்கலாம்.

எனக்கு ஒருபோதும் பதில் கிடைக்கவில்லை. வாழ்க்கை தொடர்ந்தது, ஆனால் தந்தை இல்லாத இந்த பையனுக்காக கடவுள் ஒரு திட்டத்தை வைத்திருந்தார். கடித அனுபவத்திற்குப் பிறகு இரண்டு வருடங்கள் கழித்து, கடவுள் என் தோளில் தட்டி என் இதயத்தில் முறையிட்டார்.

பைபிள் ஒரு தந்தையாக இருப்பதற்கு திறவுகோலாகும்

நான் ஒரு இளைஞர் மாநாட்டில் இருந்தேன், பைபிள் வாசிப்பு திட்டத்தை விளம்பரப்படுத்தும் பைபிள்களுடன் ஒரு மேசையைக் கடந்தேன். நிறுத்தி பைபிளைப் பார்த்தேன். அப்போதுதான் என் மனசாட்சியின் குரல் கேட்டது, "நீங்கள் உண்மையான தந்தையாக விரும்பினால், இந்த புத்தகத்தைப் படியுங்கள்!" என்ற எண்ணம் என்னைக் கவர்ந்தது. ஏனென்றால் சிறுவயதில் எனக்குச் செய்யப்பட்டதை என் எதிர்கால குடும்பத்துக்குச் செய்ய நான் விரும்பவில்லை. ஆனால் நான் முடிவு எடுக்கவில்லை.

இருப்பினும், கடவுள் இன்னும் கைவிடவில்லை. ஒவ்வொரு விரிவுரைக்கும் முன்னும் பின்னும் இந்த பைபிள்களை நான் அனுப்ப வேண்டியிருந்தது. ஒவ்வொரு முறையும் கோரிக்கை வலுப்பெற்றது. கடைசி விரிவுரைக்குப் பிறகு, கடவுளின் அழைப்பை என்னால் எதிர்க்க முடியாது என்ற எண்ணம் மிகவும் வலுவாக இருந்தது. அந்த நேரத்தில் நான் அவரிடம் சபதம் செய்தேன், "நான் இந்த புத்தகத்தை ஒருமுறை படிப்பேன், அதன் பிறகு நீங்கள் எனக்கு ஒரு உறுதியான உண்மையாக மாறவில்லை என்றால், நான் மற்ற விஷயங்களுக்கு திரும்புவேன்." அந்த சபதம் என்னவென்று எனக்குத் தெரியவில்லை. செய்.

நான் பைபிளைப் படித்தபோது, ​​ஆச்சரியமான விஷயங்களைக் கண்டுபிடித்தேன். அழகான வாக்குறுதிகள் என்னிடம் பேசின, என்னுள் ஏதோ மாற்றம். அவர் என்னவாக இருந்தார் என்பதை கடவுள் எனக்குக் காட்டினார்: "கடவுள் அனாதைகளுக்குத் தந்தை, விதவைகளுக்குப் பரிந்துபேசுபவர், அவர் தம்முடைய பரிசுத்த ஸ்தலத்தில் வாசமாயிருக்கிறார்." (சங்கீதம் 68,6:XNUMX) நான் இல்லாதபோது அவர் எனக்கு தகப்பனாக இருந்ததைக் கடவுள் எனக்குக் காட்டினார். ஜொலித்தது. என்னே மனதுக்கு இதமான செய்தி! கடவுள் எவ்வளவு நல்லவர் என்பதை அப்போதுதான் உணர்ந்தேன்.

என் சகோதரிகள் மற்றும் சகோதரர்கள் கஷ்டப்படுவதற்கு என் பெற்றோர்கள் எடுத்த முடிவுகளால் நான் மிகவும் கோபமடைந்தேன். தந்தைகள் ஓடும்போது வாழ்க்கை மிகவும் நிலையற்றது, நீங்கள் தொடர்ந்து நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள், நீங்கள் தொண்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் உணவு வவுச்சர்களில் வாழ்கிறீர்கள். வீட்டில், குடிபோதையில் இருந்தபோது, ​​அடிக்கடி சண்டை போடுவது வழக்கம். தன்னையறியாமலேயே ஒரு இளைஞனிடம் கோபம் உருவாகும். நான் மிகவும் குறுகிய கோபம் கொண்டிருந்தேன் மற்றும் தொடக்கப் பள்ளியில் மற்ற சிறுவர்களுடன் நிறைய சண்டையிட்டேன். என் குடும்பத்துடன் இருக்க முடியாமல் போகும் வரை என் கோபமும் வெறுப்பும் அதிகரித்தது. நான் எனது நண்பர்களின் குடும்பத்தினரிடம் தஞ்சம் புகுந்தேன். ஆனால் எனது சொந்த குடும்பத்தில் நன்மைக்கான செல்வாக்கு ஆவதற்கு நான் கடந்த காலத்தை விட்டுவிட வேண்டும் என்று கடவுள் விரும்பினார்.

நான் கடவுளுடைய வார்த்தையில் நேரத்தைச் செலவழித்தபோது, ​​​​என் பரலோகத் தகப்பன் என் குடும்ப சூழ்நிலையில் என் மனக்கசப்பை எடுத்து, அதை அன்பாகவும், குணப்படுத்துதல் மற்றும் மறுசீரமைப்புக்கான ஏக்கமாகவும் மாற்றினார். »ஆனால் நான் அவர்களுக்கு ஒரு ஐக்கியப்பட்ட இருதயத்தைக் கொடுப்பேன், ஆம், நான் உங்களுக்குள் ஒரு புதிய ஆவியை வைப்பேன்; அவர்கள் என் கட்டளைகளின்படி நடக்கவும், என் நியாயங்களைக் கைக்கொள்ளவும், அவைகளின்படி செய்யவும், நான் அவர்களுடைய சரீரத்திலிருந்து கல்லின் இருதயத்தை எடுத்து, அவர்களுக்கு மாம்ச இருதயத்தைக் கொடுப்பேன்; அவர்கள் என் ஜனமாயிருப்பார்கள், நான் அவர்கள் தேவனாயிருப்பேன்.” (எசேக்கியேல் 11,19.20:XNUMX) இவையும் இன்னும் பல வாக்குறுதிகளும் கடவுள் என்னுடைய கடினத்தன்மையை மாற்றி, என் குடும்பத்திற்கு அன்பைக் கொடுக்கும் இருதயத்தை எனக்குத் தர விரும்புகிறார் என்பதை எனக்குக் காட்டியது. .

பிறந்த தந்தையுடன் முதல் சந்திப்பு

அந்த அழைப்பைப் புரிந்துகொண்டு பதிலளிக்கத் தயாராக இருக்க எனக்கு சிறிது நேரம் பிடித்தது. ஆனால் நான் என் கெட்ட நினைவுகள் மற்றும் வலிகள் அனைத்தையும் இயேசுவிடம் ஒப்படைத்தபோது அது எவ்வளவு விடுதலையாக இருந்தது! வெறுப்பும் கோபமும் தாங்காமல், முதன்முறையாக வாழ்க்கையை ஏராளமாக சுவைத்தேன். "அவர்கள் ஜீவனைப் பெறவும், அதை மிகுதியாகப் பெறவும் நான் வந்தேன்." (யோவான் 10,10:5,8) இப்போது நான் என் குடும்பத்தாருக்கு இயேசு யார் என்பதைக் காட்டி, அந்த வாழ்க்கைக்கு அவர்களை ஏராளமாக வழிநடத்த முடியும்; ஏனென்றால், இயேசு எனக்குச் செய்த காரியம் அதுதான். "ஆனால், நாம் பாவிகளாக இருக்கும்போதே கிறிஸ்து நமக்காக மரித்தார் என்பதில் கடவுள் நம்மீது வைத்திருக்கும் அன்பை நிரூபிக்கிறார்." (ரோமர் XNUMX:XNUMX) என் குடும்பம் பாவிகளாக இருக்கும்போதே நம் இரட்சகரின் மகத்தான அன்பைப் பற்றி அறிந்துகொள்ள முடியும்.

28 வயதில் என் தந்தையைப் பார்க்க எனக்கு அனுமதி கிடைத்தது. நான் தெரிந்துகொண்ட அற்புதமான பரலோகத் தந்தையைப் பற்றி அவரிடம் சொல்ல விரும்பினேன். என் தந்தைக்கு நான் கொடுத்த முதல் பரிசு ஒரு கட்டிப்பிடி, இரண்டாவது பைபிள். இந்த முழு அந்நியன் அருகில் ஒரு மகன் அமர்ந்திருப்பது ஒரு விசித்திரமான உணர்வு. அந்த முதல் இரவில் நாங்கள் நீண்ட நேரம் பேசினோம், அவர் கடந்த காலத்திற்கு மன்னிப்பு கேட்டார். அன்றிலிருந்து வருடத்திற்கு ஒருமுறை ஒருவரையொருவர் சந்திப்போம், எப்போதாவது போனில் பேசிக்கொண்டோம்.

கடவுள் மனதில் வேறு என்ன இருக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் எதிர்காலத்தைப் பற்றி நான் நம்பிக்கையுடன் இருக்கிறேன். ஏனென்றால், அவர் வாக்குத்தத்தம் செய்தார்: “அவர் எலியாவின் ஆவியிலும் வல்லமையிலும் அவருக்கு முன்பாகப் போவார், பிதாக்களின் இருதயங்களை பிள்ளைகளிடமும், கீழ்ப்படியாதவர்களுடைய மனதை நீதிமான்களிடமும் திருப்பி, கர்த்தருக்கு ஆயத்தமான ஜனத்தை ஆயத்தப்படுத்துவார். " (லூக்கா 1,17) எங்கள் பரலோகத் தந்தையின் குடும்பத்துடன் என் அப்பா நித்தியத்தை கழிக்க வேண்டும் என்று நான் ஏங்குகிறேன்.

முற்றும்: எப்போதும் ஒரு குடும்பம், ஸ்பிரிங் 2010, பக்கங்கள் 8-9

முதலில் ஜெர்மன் மொழியில் வெளியிடப்பட்டது சுதந்திர வாழ்க்கைக்கான அடித்தளம், 7-2010

---