— האפנטליך קומט דער טאטע באלד אהײם — דאס אינגלס שטימע האט געקלונגען באזארגט.

"דיין פאטער וועט באשטימט זיין בייז," האט געזאגט די מומע פאָעבע, וואָס איז געזעסן אין די לעבעדיק צימער מיט אַ בוך.

ריטשארד האט זיך אויפגעהויבן פון דער סאפע, וואו ער איז געזעסן די לעצטע האלבע שעה און געענטפערט מיט א אנצוהערעניש פון צארן אין זיין קול, "ער וועט זיין טרויעריק, אבער נישט בייז. דער טאטע װערט קײנמאל נישט בײז... אט קומט ער!“ האט געקלונגען דער טיר און ער איז צוגעגאנגען צו דער טיר. ער איז צוריקגעקומען פּאַמעלעך און אַנטוישט: "עס איז נישט ער," האָט ער געזאָגט. ― װוּ בלײַבט ער אַזױ לאַנג? אַי, װאָלט ער נאָר ענדלעך געקומען!

"איר קענט נישט וואַרטן צו באַקומען אין מער קאָנפליקט," האָט באַמערקט זיין מומע, וואָס איז געווען בלויז אַ וואָך אין שטוב און האט נישט ספּעציעל ליב געהאט קינדער.

# — איך מיין , די מומע פיעבע , איהר וואלט געוואלט , אז מיין פאטער זאל מיר געבן א שלאגען , — האט דאס יינגל עטוואס אויפגעברויזט געזאגט , — אבער דו וועסט דאס ניט זעהן , ווייל דער טאטע איז גוט און ער האט מיך ליב .

― איך מוז מודה זײַן, ― האָט געענטפֿערט ​​די מומע, ― אַז אַ ביסל שלאָגן װעט אײַך נישט שאַטן. אויב איר געווען מיין קינד, איר באשטימט וואָלט נישט קענען צו ויסמיידן איר.

דער טיר האט װידער געקלונגען און דער ײנגל איז אויפגעשפרונגען און איז צוגעגאנגען צו דער טיר. ״ס׳איז טאטע!״ האט ער געשריגן.

— אַה, ריטשארד!... הער גארדאן האט פרײנדלעך באגריסט זײן זון און גענומען דעם ײנגלס האנט. ״אבער וואס טוט זיך? דו זעהסט אויס אזוי טרויעריג״.

"קום מיט מיר." ריטשארד האט געצויגן זיין פאטער אין די בוך צימער. הער גארדאן האט זיך אװעקגעזעצט. ער האט נאך געהאלטן ריטשארד'ס האנט.

― ביסטו באַזאָרגט, זון? וואָס איז דעמאָלט געשען?"

טרערן האבן זיך געוואלד אין ריטשארד'ס אויגן ווען ער האט געקוקט אין זיין פאטער'ס פנים אין פנים. ער האט געפרואװט ענטפערן, אבער די ליפן האבן געציטערט. דערנאָך האָט ער געעפֿנט די טיר פֿון אַ וויטרינע און אַרויסגעשלעפּט די שאַרבן פֿון אַ סטאַטוע, וואָס איז ערשט נעכטן אָנגעקומען ווי אַ מתּנה. הער גארדאן האט זיך א פרײמ געטאן װען ריטשארד האט געשטעלט די שארף אויפן טיש.

"ווי איז דאָס געשען?" ער געפרעגט, זיין קול אַנטשיינדזשד.

— כ׳האב נאר אײן מאל ארויפגעװארפן דעם באל אין צימער, װײל איך האב נישט געטראכט דערפון, — דאם ארעמע ײנגלס קול האט געקלונגען דיק און שאקלדיק.

הער גארדאן איז דארט געזעםן א װײל, זיך געמוטשעט זיך צו קאנטראלירן און געפרואװט צוזאמנעמען זײנע צרהיקע מחשבות. דערנאך האט ער ליב געזאגט, "וואָס געטראפן, געטראפן, ריטשארד. נעמען אַוועק די ברעקלעך. איר האָט שוין גענוג אויסגעהאַלטן וועגן דעם, איך זע. איך וועל דיר אויך נישט באַשטראָפן דערפאר. ”

„אָ, טאַטע!“ האָט דאָס ייִנגל אַרומגענומען דעם טאַטן. "איר זענט אַזוי זיס." פינף מינוט שפּעטער ריטשארד געקומען אין די לעבעדיק צימער מיט זיין פאטער. די מומע פאָעבע האָט אַ קוק געטאָן, ערוואַרטנדיק צו זען צוויי קרימענע פנימער. אבער דאס וואס זי האט געזען האט זי פארשטוינט.

"עס איז זייער נעבעך," זי געזאגט נאָך אַ קליין פּויזע. "עס איז געווען אַזאַ אַ מעהודערדיק קונסט ווערק. יעצט איז עס איינמאל פאר אלעמאל צעבראכן. איך טראַכטן דאָס איז שיין שטיפעריש פון ריטשארד. ”

— מי ר האבע ן שוי ן אויסגעשטעלט , מומע , פיעבע , — הא ט מי ר גארד ן געענטפער ט פרײנטלע ך אבע ר פעסט . ״א כלל אין אונזער הויז איז: קום אזוי שנעל ווי מעגליך אריין אין דער זון.״ אין דער זון, אזוי שנעל ווי מעגלעך? יאָ, דאָס איז פאקטיש דער בעסטער.

קלאַסיש אותיות פון: ברירה סטאָריעס פֿאַר קינדער, עד.: Ernest Lloyd, Wheeler, מישיגן: אַנדייטיד, זז 47-48.

ערשטער ארויס אין דייַטש אין אונדזער האַרט יסוד, קסנומקס קסנומקס-.