Mijn leven was geen sinecure en begon in de varkensstal: onbemind en toch geliefd

Mijn leven was geen sinecure en begon in de varkensstal: onbemind en toch geliefd

De eerste jaren mocht niemand weten dat ik bestond. Als er bezoek kwam, zat ik verstopt in de varkensstal. Later ging ik naar school, maar ik kon nauwelijks praten. Alleen een sergeant van de Bundeswehr zorgde voor mij. God had zijn plan. Door Herbert Kropf

"Ik kende je voordat ik je in de baarmoeder vormde en je apart zette voordat je uit je moeder werd geboren" (Jeremia 1,5:84 Luther XNUMX)

Ik was een ongewenste premature baby

Op 16.09.1950 september XNUMX werd ik in het zuidelijke Zwarte Woud geboren als een ongewenste premature baby en als tweede kind, slechts dertien maanden na mijn zus. Na de geboorte ben ik gedoopt en naar een kindertehuis gebracht. Negen maanden later moest ik van huis worden opgehaald. Ik weet niet waarom mijn ouders me daar niet gewoon hebben achtergelaten.

Niemand mocht weten dat ik besta

Thuis mocht niemand weten dat ik bestond, familie noch andere mensen in het dorp. De enige die naast mijn ouders van mij wist, was mijn grootmoeder. Als er bezoek kwam, zat ik verstopt in de varkensstal. Er waren een of twee varkens. Ze waren mijn enige vrienden.
Toen ik ongeveer vier jaar oud was, nam mijn moeder me mee naar mijn grootmoeder in de naburige stad Steinen. Daar ontmoette ik voor het eerst andere kinderen. Ik ging met ze mee naar een bouwplaats. En zoals het is, ik werd vies. Daarna sloeg mijn moeder me zo hard dat mijn ouders me daar drie tot vier weken op een zolder verstopten, zodat niemand mijn verwondingen zou zien. Pas toen nam mijn moeder me mee naar de schuur. Na 63 jaar heb ik nog steeds nachtmerries van opgesloten en vastgebonden worden.

Ik werd ontdekt toen ik vijf was

Toen ik een jaar of vijf was, vond de zus van mijn grootmoeder me in de varkensstal. Ik zal nooit vergeten hoe het was toen een vreemde vrouw me greep en me uit de varkensstal bevrijdde. Ik was doodsbang omdat ik behalve mijn moeder of mijn grootmoeder nog nooit iemand anders in de schuur had gezien.
Daarna ontstond er een grote ruzie in onze familie. Ik wist dat ik de oorzaak was en werd vreselijk bang. Door mijn verleden kon ik echter niet praten en kon ik er dus ook niets over zeggen of vragen. De zus van mijn oma wilde mij meenemen, maar mijn ouders wilden dat niet omdat iedereen toch wist dat ik bestond.

scholing en training

Ik begon met school toen ik zes jaar oud was. Maar geen ander kind wilde iets met mij te maken hebben omdat ik nauwelijks kon praten. Ik was het zogenaamde slachtofferkind. Acht jaar lang heb ik me meer dan goed door school geworsteld. Ik kon tot het einde niet goed praten.
Na school heb ik stage gelopen als carrosseriebouwer in Steinen en daarna als autospuiter in Rüsselsheim. In beide beroepen ben ik na drie jaar geslaagd voor het gezellenexamen.

De Bundeswehr, mijn geluk

Op 18-jarige leeftijd werd ik opgeroepen voor het Duitse leger. Voor mij was dit het grootste geluk van mijn leven tot nu toe. Ik kwam bij een sergeant die meteen doorhad wat er met me aan de hand was. Hij nam de tijd om me goed te leren spreken en moedigde me aan om alle rijbewijzen en rij-instructeurslicenties in het leger te halen. Ik slaagde zonder problemen voor de examens.

Gaby en de adventisten

Na de Bundeswehr ontmoette ik mijn lieve vrouw Gaby, met wie ik al veertig jaar een heel goed huwelijk heb. Gaby is een adventistisch kind, maar ging lange tijd niet naar de kerk. In 2001 was ik in Afrika met een adventistische predikant, dominee Tonhäuser, en leerde daar de adventisten echt kennen. Gaby was een paar jaar eerder begonnen regelmatig naar de kerk te gaan. In 2007 ben ik gedoopt in het adventistische geloof in Afrika.
Gaby en ik hebben twee kinderen en ondertussen vijf kleinkinderen van wie ik heel veel hou. Er is nu ook een achterkleinzoon onderweg, waar ik erg naar uitkijk.

Dat is Allah!

“Maar wat dwaas is in de wereld, heeft God ervoor gekozen om de wijzen te beschamen; en wat zwak is in de wereld, heeft God uitverkoren om te beschamen wat sterk is; en wat klein is in de wereld en wat veracht is, wat niet is, heeft God uitverkoren om het bestaande teniet te doen, zodat niemand zou roemen voor God." (1 Korintiërs 1,27.28:84, XNUMX, Luther XNUMX)

Afbeelding: privé. HERBERT EN GABY IN AFRIKA

Laat een bericht achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Ik ga akkoord met de opslag en verwerking van mijn gegevens volgens EU-DSGVO en accepteer de voorwaarden voor gegevensbescherming.