Studie van profetie in Hanau met gevolgen die reiken tot in Afrika. Door Paul Kowol

Huis- en Bijbelgroepen zijn als de aderen van een organisme. Het bloed van de missie stroomt in hen en het leven pulseert.

Een huisgroep en twee Bijbelgroepen waren van invloed op het geloofsleven en de geestelijke ontwikkeling van mijn vrouw Edith en mij, en tot op de dag van vandaag bestaat er nog steeds een Daniel-studiegroep.

Wat is een thuisgroep?

Een thuisgroep is een regelmatige bijeenkomst van mensen die geïnteresseerd zijn in bijbelse vragen en in het uitwisselen van informatie over levenssituaties. Het kan open zijn voor beginners of voor een gesloten vriendenkring. Een Bijbelgroep behandelt individuele geloofsonderwerpen die voor de een of de ander belangrijk zijn of die vragen oproepen. Hij kan ook op een constructieve manier de leerpunten van het christelijk geloof bespreken, zoals een dooples. Een bijzondere vorm is een cirkel die specifiek profetische teksten bestudeert, meestal de boeken Daniël of Openbaring.

In ieder geval zal een regelmatige, duurzame bijeenkomst ook tijd bieden voor het uitwisselen van persoonlijke ervaringen, het proberen op te lossen van problemen in moeilijke levensfasen en voor gebed.

Om je te motiveren om na te denken over de mogelijkheid om een ​​huis- of Bijbelgroep te starten of je aan te sluiten bij een bestaande bijeenkomst, wil ik graag enkele van onze ervaringen delen.

1. De thuisgroep en de geloofsvraag

Kort na onze doop verhuisden verschillende broeders en zusters van onze leeftijd in de buurt. We waren allemaal op zoek naar gemeenschap. Zo ontstonden vriendschappen.

Iemand klaagde dat er in de dienst nooit genoeg tijd was om de interessante sabbatschooloverwegingen gedetailleerder te bespreken. Dat was de aanleiding voor een thuisgroep. We ontmoetten elkaar vrijdagavond in de krappe woonkamer, waar ook het bedje van kleine Matthias stond: drie jonge getrouwde stellen en een alleenstaande.

Ik kan me geen enkele keer herinneren dat we zelfs maar aan de discussie over het onderwerp van het Sabbatschoolboekje toekwamen. Er waren altijd zorgen die dringender leken. Er waren altijd nieuwe bijbelse inzichten en bevindingen die absoluut besproken moesten worden. Er waren altijd lastige vragen over profetie en actuele gebeurtenissen.

De tijd was elke avond te kort. Eens, het was in de zomer, waren de vrouwen geleidelijk in slaap gevallen op kussens en dekens, en wij mannen bespraken dingen tot het ochtendgloren. Eén Bijbelpassage die we op een avond bespraken was dat Jezus de twaalf apostelen uitzond in Matteüs 10:

‘Neem geen goud, zilver of koper mee in uw riemen, noch een reistas, noch twee overhemden, noch schoenen, noch een staf; want de arbeider is zijn voedsel waard.”

Dit gesprek blijft tot op de dag van vandaag in mijn geheugen hangen omdat ik mezelf moest antwoorden dat ik het vertrouwen in God ontbeerde om een ​​dergelijke opdracht van Jezus op te volgen zonder enige voorzorgsmaatregelen en veiligheid van mezelf. Het kostte God ongeveer 25 jaar van vele ervaringen met zijn liefdevolle leiding totdat mijn vertrouwen groeide, zodat hij mij de opdracht kon geven. »Vlieg naar Ethiopië. Start een kinderdorp voor honderd weeskinderen met een school en een boerderij."

Dit is vooral opmerkelijk omdat het communistische Ethiopië destijds het enige land ter wereld was waar onze kleine familievereniging niet wilde beginnen met 60 mark per maand aan donaties omdat de kinderen in het geloof moesten worden opgevoed. Er was alle reden om de stem die in mij tegen mij sprak onmiddellijk af te doen als de schuld van een gestoord brein en het onmiddellijk weer te vergeten. Alles ontbrak om ja te kunnen zeggen.

Mijn Engelse vaardigheden waren ongeveer hetzelfde als die van een arme leerling na een jaar basisschool. Er zat niet eens het geld voor de vlucht in de kassa of in de zakken van de zeven leden van de familie. “Waarmee wil je naar Ethiopië vliegen?”, vroeg Edith, die de kassa had, terecht. Ik wist het niet, dus vroeg ik het aan God. 'Verkoop tien schapen en je hebt het geld', was het verrassende antwoord.

Op 47-jarige leeftijd zat ik voor het eerst in een vliegtuig. Toen ik in Addis Abeba aankwam, verwachtte niemand mij omdat er geen contacten waren. Ik kreeg mijn inreisstempel niet bij de paspoortcontrole omdat mijn reisgeld niet eens genoeg was om mijn hotelverblijf tot de volgende terugvlucht te dekken. Ik had geen plek om te verblijven. Maar behoort de hele wereld niet toe aan Almachtige God?

Tegenwoordig geeft L'ESPERANCE Kinderdorp Akaki in Ethiopië les aan bijna 1600 leerlingen, van kleuterschool tot universiteitsexamens. 110 weeskinderen hebben een nieuw thuis gevonden. De boerderij houdt melkkoeien en produceert groenten, aardappelen en granen.

Het feit dat de hulporganisatie werd opgericht, die nu kinderdorpen, scholen en missiescholen met boerderijen in zes landen in Afrika en Zuid-Amerika onderhoudt, waardoor jaarlijks enkele honderden mensen worden gedoopt en nieuwe adventistische gemeenschappen ontstaan, is te danken aan de leiding en genade van God en het is het indirecte resultaat van de eerste huiscirkel, verbonden met de volgende gebeurtenis.

2. De thuisgroep en de Jesus People-beweging

Onze avonden gingen altijd over actuele gebeurtenissen en hoe deze passen in profetisch voorspelde eindtijden. Er kwamen destijds berichten uit de VS over de flower power-beweging, van jonge mensen die vrolijk hun dagen leken door te brengen in het warme Californië, gehuld in bloemen maar weinig of niets dragend, wiet rokend en aan het fixen.

Wat ons deed opkijken en opletten was het nieuws dat sommige van deze jonge mensen, die voorheen verslaafd waren aan drugs, geloof in Jezus Christus hadden gevonden en vrij waren geworden. Ze noemden zichzelf Jesus People, openden koffiehuizen en vertelden over hun ervaringen met God.

Het werd spannend toen we erachter kwamen dat de beweging ook Duitsland had bereikt. Hier en daar werden theesalons geopend. Het leek ons ​​onwaarschijnlijk dat dit jongeren zou aanspreken.
Wij wilden daar eens naar kijken. Dus bezochten we de theesalon van een pinksterkerk in Frankfurt. Er waren veel jonge mensen bij elkaar, die vrolijke liedjes op de gitaar zongen, thee dronken en over een goede God spraken.

Iets soortgelijks gebeurde in een klein stadje. Een priester had een garage verbouwd en mensen uitgenodigd. Er zaten een paar jonge mensen met gekruiste benen op kussens op de grond, vrolijk zingend, thee drinkend, discussiërend en biddend. Onder hen bevonden zich zwervers die we in deze omgeving niet hadden verwacht.

Wat wij niet voor mogelijk hielden, bleek te werken: jongeren leken zich aangetrokken te voelen tot theesalons. Waarom gebeurde dit in geen enkele adventistische kerk? Konden we er als thuisgroep een starten?

Nee. Niemand van ons had enige ervaring in het jeugdwerk. Niemand had een theologisch seminarie bezocht. Niemand kon gitaar spelen en we hadden ook geen kamer. Maar hadden we niet gelezen dat je met God over de muur kunt springen?

Wat was mogelijk? Onze single was verhuisd naar een nieuw appartement. Als we vrijdagavond jongeren in de stad zouden benaderen en uitnodigen voor thee en een gesprek, zou er dan iemand met ons meegaan?

Makkelijker gezegd dan gedaan. Twee van ons zouden gaan, de anderen wilden voor ons bidden. We liepen door de kleine rosse buurt van Hanau, Klaus aan de ene kant van de straat, ik aan de andere kant. Hoe benader je vreemden op straat om een ​​geloofsgesprek te beginnen?

Het kostte veel moeite. Sommigen waren te oud, anderen zagen er te onvriendelijk uit, paren leken te verliefd, anderen hadden duidelijk te veel haast om tegengehouden te worden. Maar mensen baden voor ons in het appartement.

Verrassend genoeg waren er, toen de hindernis eenmaal was overwonnen, alleen maar positieve reacties en enkele goede gesprekken. Maar degenen die we bij onze vriend hadden meegenomen, zagen er vervallen uit en hadden misschien onder de brug geslapen. De vriend heeft ons onlangs op de hoogte gebracht omdat zijn witte zitplaats eronder had geleden.

Ook de tweede poging tot een theesalon in de feestzaal in de kelder van bevriende broers en zussen eindigde roemloos. We nodigden een groep jonge criminelen uit en vroegen hen om vanuit de kelder de tuin in te gaan om te roken. Maar het was winter. Toen de broers en zussen sigarettenrook uit de keldertrap naar hun woonkamer hoorden tijdens de dienst voor het begin van de sabbat, raakten we ook ons ​​tweede huis kwijt.

Ook de derde poging was lastig. Ondanks de zorgen dat de reputatie van de kerk geschaad zou worden als er allerlei mensen zouden komen, mochten we gebruik maken van de ruimte in de kelder van de Adventkerk. Het was ongemakkelijk met kale muren, tafels en stoelen en vierkante plafondlampen.

We gaven de naam 'Catacomb Way Out' aan de plek die elke vrijdagavond verscheen en na drie uur weer verdween. Op straat werd een zelfgemaakte posterstandaard met de nieuwe naam geplaatst.

We bedekten de plafondlampen met rood en groen crêpepapier, tot schrik van een oude religieuze zuster die vermoedde dat er iets ergs aan de hand was. Tafels en stoelen werden vervangen door kussens gesneden uit schrootschuim. We plakten posters op de muur: een soldaat die achterover viel toen hij werd geraakt. Er stond op: 'Waarom?' Op de tweede poster stond een lijk afgebeeld met de tekst: 'Van roken word je slank!'

Er valt nog veel te melden: over de Jezusmars door de binnenstad, onder politie-escorte, over de betoging op het marktplein, over middagen onder drugsgebruikers in het stadspark, over kerkdiensten in de gevangenis, de verloting van motorvoertuigen voertuigen voor een kinderdorp, avonden in de Amerikaanse kazerne en meer.

Uiteindelijk kregen we gratis een hele woningverdieping van het stadsbestuur. De theesalon heette nu 'Shalom' met een theebar, een gebedsruimte en woonruimte voor een medewerker. Acht jonge mensen lieten zich dopen en werden volgelingen van Jezus.

De ervaringen uit deze tijd zijn gebundeld in een ervaringenboek: Life First Hand (verkrijgbaar via info@lesperance.de). Om het te schrijven gaf God mij een bijzondere tijd door mij wekenlang alleen te laten in de woestijn in Jemen.

3. 'Is de paus van God?' - Hoe de Bijbelcirkel de Danielcirkel werd

Als ere-uitvoerend voorzitter van de kinderorganisatie L'ESPERANCE, die door Gods genade voortdurend groeit, heb ik te lang achter de computer gezeten. Dat heeft mij geen goed gedaan. Sporten dus. In de sportschool? Maar dat kost geld en kan ook.

Buitensporten en missie brengen beide zegeningen met zich mee. Maar hoe kun je deze dingen combineren? Dus bestelde ik aantrekkelijke flyers over profetie en wereldgeschiedenis, stapte op de fiets en verspreidde 14 jaar lang elke weekdag 200 exemplaren, ongeacht weer en wind, sneeuwstormen en zomerse hitte, met weinig onderbrekingen.

Ik liet ons adres op de flyer afdrukken en had de mogelijkheid om het aan te vinken en terug te sturen en gratis een Bijbel of iets dergelijks te krijgen grote ruzie (vandaag Van schaduw naar licht), verkrijgen. Ik bood ook aan om deel te nemen aan een Bijbelstudiegroep die toen nog niet bestond.
Door de jaren heen hebben zich 39 geïnteresseerden aangemeld. Op twee na waren er geen adventisten. We ontmoetten elkaar voor het eerst in appartementen in Hanau. Toen kwamen de deelnemers dichter bij ons huis en vanaf dat moment kwam de Bijbelgroep bij ons thuis bijeen.

Er vormde zich een interessante, kleurrijke groep: een protestantse parochiesecretaris, een gepensioneerde atheïstische ingenieur, een echtpaar dat een tijdje naar Jehovah's Getuigen ging, twee Braziliaanse vrouwen, een taxichauffeur uit Roemenië, een Duitse en een Russische leraar, een arbeider uit Ghana , een specialist, een katholieke vrouw uit Polen, om er maar een paar te noemen die lange tijd aan de bijbelstudiegroep heeft deelgenomen.

De man uit Ghana verhuisde naar Engeland, de taxichauffeur ging terug naar Roemenië. Op een zomermiddag stond er een jong stel aan onze deur: de neef van meneer Gaitanaru en zijn vrouw. U moet zeker contact met ons opnemen vanwege uw geloof.

Kevin, een jaar of tien oud, vergezelde zijn Braziliaanse moeder en schilderde vooral kleurrijke schilderijen. Zonder enig verband met de onderwerpen die we bespraken, vroeg hij op een avond plotseling: "Is de paus van God of is hij van de duivel?"

De katholieke vrouw reageerde onmiddellijk en verontwaardigd: “Mag je zoiets vragen?” Nu zat ik in een moeilijke situatie. Iedereen wachtte vol spanning op het antwoord. Wat kon ik zeggen zonder Christine uit Polen te verliezen? De Heilige Geest was die avond ook in de groep. “Om deze interessante vraag te beantwoorden, gaan we vanaf volgende week het boek van de profeet Daniël bestuderen.” De Bijbelgroep werd dus de komende drie jaar een Daniëlstudiegroep.

Ik heb hier zelf de grootste zegen van gehad. Met wel twaalf Bijbelvertalingen en verschillende commentaren heb ik intensief onderzoek gedaan naar de tijd van Daniël en de historische vervulling van profetieën op internet. Tot op de dag van vandaag blijft de exacte vervulling ervan mij verbazen.

Na drie jaar van twee uur per week eindigden we met hoofdstuk 9. Dit bijzondere boek bevat zoveel en de historische bevindingen zijn zo uitgebreid dat bewijzen dat de Bijbel, geïnspireerd door de Heilige Geest, de waarheid en het woord van God is.

Voor elk vers heb ik een commentaar gemaakt, dat elke deelnemer uitgeprint heeft ontvangen. Jaren later zou deze collectie een bijzondere betekenis krijgen. Wegens ziekte werd de Bijbelstudiegroep beëindigd. Er waren drie dierbare mensen gedoopt.

4. 'De Profeet Daniël: God openbaart de toekomst' - De tweede Daniël-studiegroep

De vraag die Edith aan drie mannen stelde op het zomerfestival van de Hanau Adventkerk kwam als een complete verrassing voor mij. “Ben je geïnteresseerd in een Bijbelstudiegroep over het boek Daniël?” We hadden nog nooit over een nieuwe groep gesproken. De dagen waren sowieso te kort met al ons werk. Edith was verbaasd over haar spontane vraag en schrijft deze toe aan het werk van de Heilige Geest. Het was een geloofsgenoot, ongeveer een jaar geleden gedoopt, een asielzoeker uit Iran en een immigrant uit Polen die zonder aarzeling ja zeiden en met wie we meteen de datum voor onze wekelijkse bijeenkomsten afspraken.

Toen we op een avond een paar keer bij de Poolse familie bijeenkwamen vanwege hun kinderen, was daar een protestantse buurman die op het punt stond te vertrekken. Ik legde haar uit dat we Bijbelprofetieën en de historische vervulling ervan zouden bespreken en nodigde haar uit om zich bij ons aan te sluiten. Vanaf dat moment was Claudia er regelmatig. Ze is nu gedoopt.

Dat was in september 2021. Tegen het einde van het jaar waren we met z’n zevenen, drie adventisten en vier vrienden. In 2022 breidde de Bijbelgroep zich uit. Twaalf adventisten en acht niet-adventisten kwamen het hele jaar door bijeen. Vorig jaar waren we met dertien broers en zussen en elf vrienden. Bij de jaarlijkse barbecue van de Bijbelgroep waren we met 25 personen: negen adventisten, elf niet-adventisten en vijf kinderen.

Ondertussen bestuderen we, na meer dan 30 maanden van twee uur per week, Daniël hoofdstuk 11, woord voor woord, vers voor vers. Het is fascinerend hoe precies elke uitspraak van de profetie die aan Daniël werd gegeven, is vervuld.

Er is een schat aan historisch bewijsmateriaal dat aantoont dat de Bijbel de Heilige Schrift van God is, geïnspireerd door de Heilige Geest. De willekeurige vervulling van al deze geprofeteerde details over een periode van meer dan 2600 jaar is onmogelijk.

Net als bij de eerste Daniëlbijbelstudiegroep ontvangt iedere deelnemer het manuscript van de besproken verzen. Eigenlijk kan iedereen dit materiaal gebruiken om een ​​cirkel te starten, te leiden, gezegend te worden en zegeningen door te geven.

Omdat het zonde zou zijn om deze schat met slechts een kleine groep te delen, heb ik na ongeveer zes jaar studie alles samengebracht in een boek. Vanwege de vele actuele historische gegevens is het met 750 pagina's waarschijnlijk het meest uitgebreide Daniel-commentaar dat in de Duitstalige wereld bestaat.

Als theoloog en auteur nam Siegfried Wittwer de redactie van De profeet Daniël: God openbaart de toekomst en schreef er het voorwoord bij. Het komt overeen met ons adventistische begrip van de Schrift en richt zich, net als de voorspellingen aan Daniël, op de eindtijd. Informatie hierover paul.kowoll@gmail.com. U kunt het bestellen op dit adres of in de boekhandel.

Onze ervaring is dat huisgroepen, Bijbelgroepen, en vooral groepen met een focus op Daniël en Openbaring, prachtige kansen zijn om te groeien in je eigen geloof, het evangelie te delen en vrienden te maken. Zij moeten worden aangemoedigd en gepromoot. Het is verbazingwekkend wat onze Heer ermee kan doen. Laat je ook verrassen!