යුදෙව් ආගමේ සහ ඉස්ලාමයේ ආදාහනය තවමත් දැඩි ලෙස තහනම් කර ඇත. ක්රිස්තියානි ධර්මයේ එය බොහෝ විට විය.

ආදාහනය බොහෝ කලක සිට තහනම් කර ඇත

මේ සඳහා හේතු කිහිපයක් දක්වා ඇත:

1. බයිබලයේ මිහිදන් කිරීම් පමණක් ගෞරවනීය ලෙස සලකනු ලැබේ (බොහෝ පාඨ "භූමදාන", "සොහොන්" සහිත).
2. භූමදානය දෘශ්‍යමාන ලෙස ප්‍රකාශ කරන්නේ මළවුන් නිදාගෙන සිටින බවත්, "සොහොන් විවෘත කරන විට" විනිශ්චය දිනයේදී නැඟිටින බවත්ය (එසකියෙල් 37,12.13:5,28.29; යොහන් XNUMX:XNUMX).
3. විශේෂයෙන් නරක අපරාධකරුවන් පණපිටින් පුළුස්සා දමන ලදී (ලෙවී කථාව 3:20,14; 21,9:7,25; ජෝෂුවා XNUMX:XNUMX). එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, මනුෂ්‍යයෙකුගේ ආදාහනය සාමාන්‍යයෙන් වටහාගනු ලැබුවේ, නැතිවූ-සදාකාලයටම වෙන්වූ, ඉතා සෘණාත්මක දෙයක් ලෙසය.
4. නිදසුනක් වශයෙන්, ආදාහනය සිදු වූයේ පිළිම වන්දනා කරන පූජකයන් ඝාතනය කිරීමෙන් පසුවය (1 රාජාවලිය 13,2:2; 23,20 රාජාවලිය 2:34,5; XNUMX ලේකම් XNUMX:XNUMX).
5. ගින්න සංකේතවත් කරන්නේ ගිනි විලේ අවසාන විනාශය (එළිදරව් 19,20:20,10.14.15; XNUMX:XNUMX-XNUMX-XNUMX).
6. පාප් පදවිය මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයන් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා විමර්ශනයේදී මෙම අවබෝධය භාවිතා කළේය.
7. ආදාහනය ඈත පෙරදිග ආගම්වල (නව යුගයේ) තෝරාගත් භූමදානය ලෙස සලකනු ලබන අතර එය ශරීරයෙන් ආත්මය නිදහස් කිරීමට අදහස් කරයි. පුරාණ කාලයේ ග්‍රීකයන් සහ රෝමවරුන් අතර ආදාහනය ද බහුලව සිදු විය.

සාවුල් රජුගේ සහ ඔහුගේ පුතුන්ගේ ආදාහනය?

බයිබලයේ එක් වරක් පමණක් ආදාහනය "ධනාත්මක" සන්දර්භයක දක්නට ලැබේ, එය සාවුල් රජු සහ ඔහුගේ පුත්‍රයන් සමඟ වේ (1 සාමුවෙල් 31,11:13-2). කෙසේ වෙතත්, සිරුරු ඇටකටු දක්වා පුළුස්සා දමා පසුව මිහිදන් කරන ලදී. සිරුරු පුළුස්සා දමන්නට ඇත්තේ ඒවා දැනටමත් දිරාපත් වීමට විවෘතව තිබූ බැවිනි (21,10.11 සාමුවෙල් 2:21,12). සාවුල්ගේ භූමදානය ගැන කථා කරන සමාන්තර පාඨ දෙකෙහි දැවීම ගැන සඳහන් නොවේ (14 සාමුවෙල් 2:10,11-12; XNUMX ලේකම් XNUMX:XNUMX-XNUMX).

ඇඩ්වෙන්ටිස්ට් බයිබල් පර්යේෂණ ආයතනයේ ඇඩ්වෙන්ටිස්ට් දේවධර්මාචාර්ය ජෝර්ජ් රීඩ් ආදාහනය බයිබලානුකුලව නීත්‍යානුකූල විකල්ප ක්‍රමයක් ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමේදී මෙම සිදුවීම ගැන සඳහන් කරයි.
https://www.adventistbiblicalresearch.org/materials/practical-christian-living/cremation

තවත් කතුවරයා පෙන්වා දෙන්නේ එලන් වයිට් මෙම සිදුවීම පිළිබඳ විස්තරයේ ආදාහනය ගැන සෘණාත්මක වචනයක් නොකියන නමුත් "ගෞරවනීය භූමදානයක්" ගැන කතා කරන බවයි.කුලදෙටුවන් සහ අනාගතවක්තෘවරුන්, 682).

ආරොන්ගේ අවමංගල්‍යය: සරල සහ ආදර්ශමත්

»ඉශ්‍රායෙල්හි උත්තම පූජකයාගේ දේහය භූමදානය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ශුද්ධ ලියවිල්ල සරල වාර්තාවක් සපයයි: 'ආරොන් මිය ගියේය, එහි තැන්පත් කරනු ලැබුවේය.' (ද්විතීය කථාව 5:10,6) නූතන චාරිත්‍ර වාරිත්‍රවලට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්ව මෙම භූමදානය, එනම් දෙවියන්වහන්සේගේ දේ විය. අධිවේගී නියෝගයක් සමඟ සිදු කරන ලදී. වර්තමානයේ, උසස් තනතුරු දරන පිරිමින් බොහෝ විට භූමදාන කරනු ලැබේ. නමුත් මෙතෙක් ජීවත් වූ වඩාත්ම ප්‍රසිද්ධ මිනිසුන්ගෙන් කෙනෙකු වූ ආරොන් මිය ගිය විට, ඔහුගේ මරණයට සහ අවමංගල්‍යයට සහභාගී වූයේ ඔහුගේ සමීපතම මිතුරන් දෙදෙනෙකු පමණි. හෝර් කන්දේ පිහිටි මෙම පාළු සොහොන් ගෙය ඊශ්‍රායෙල්වරුන්ගේ ඇස්වලින් සදහටම සැඟවී තිබුණි. මළවුන්ට බොහෝ විට පිරිනමනු ලබන මහා ක්‍රියාවලින් සහ අනර්ඝ ආභරණවලින් හෝ ඔවුන්ගේ මෘත දේහ නැවත දූවිල්ලට දැමීමේ අධික වියදම්වලින් දෙවියන් වහන්සේ ගෞරවයට පත් නොවේ.' (කුලදෙටුවන් සහ අනාගතවක්තෘවරුන්, 427)

එබැවින් මහජනතාවට හෝ පවුලේ බොහෝ දෙනෙකුට භූමදානය වසා දැමීම එතරම් බයිබලයට පටහැනි නොවේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, මෝසෙස්ට කිසිම මනුෂ්‍ය සාක්ෂිකරුවන් සිටියේ නැත (ද්විතීය කථාව 5:34,6). කෙසේ වෙතත්, එවැනි අවස්ථාවලදී, දින 30 ක ශෝක කාලයක් තිබුණි (ගණන් කථාව 4:12,29; ද්විතීය කථාව 5:34,8). එබැවින් අද වන විට සුසාන භූමිවලින් බොහෝ දුරින් සහ මරණය සිදු වූ දින සිට සති කිහිපයකට පසුව නිතර නිතර සැමරෙන අතර, එම සැමරුම බලාපොරොත්තුවේ පණිවිඩය සමඟ සම්බන්ධ කළ හැකිය.

මළ සිරුරු, ඇටකටු හෝ අළු මතු කරනවාද?

මයිකල් දේවදූතයා මෝසෙස්ගේ ශරීරය මත සාතන් සමඟ සටන් කළේය (ජූඩ් 9). එමනිසා බයිබලය තවමත් මළ සිරුරකට අර්ථයක් දෙන බව පෙනේ. දර්ශනයේ, එසකියෙල් දුටුවේ යුධ පිටියේ වැතිර සිටින මළ ඇටවලින් නැගිටින මිනිසුන්ය (37 පරිච්ඡේදය). ඉතින් දෙවියන් වහන්සේට මළකඳන් පමණක් නොව, ඇටකටු පමණක් ඉතිරි වුවද, මුළු මිනිසාම නැගිටුවිය හැකිය. ඔහු ඉළ ඇටයකින් ඒව සෑදුවේය (උත්පත්ති 1:2,22).

නමුත් අන්තිම දවසේ නැවත නැඟිටීමේදී, දෙවියන් වහන්සේ වචනානුසාරයෙන් මළවුන්ව මවන්නේ කිසිවකින් නොවේ. සමහර යුදෙව් රබ්බිවරුන් පවසන පරිදි ඔහු අවම වශයෙන් එක් අස්ථි කැබැල්ලකින් හෝ යැපෙන්නේ නැත. නවතම පර්යේෂණ වලට අනුව, මිනිස් සිරුරේ සියලුම අස්ථි සෛල සෑම වසර දහයකට වරක් සම්පූර්ණයෙන්ම ප්රතිස්ථාපනය වේ.

මිනිසාගේ ඇටකටු ඉතිරි නොවී නැවත නැඟිටුවීමට දෙවියන් වහන්සේට නොහැකි නම්, ආදාහනය කරන ලද ප්‍රාණ පරිත්‍යාගිකයින් නැවත ලබා ගත නොහැකි ලෙස අහිමි වනු ඇත, ඔවුන්ගේ අළුවලින් සමහරක් ගඟකට විසි කරනු ලැබේ. නමුත් හරියටම ප්‍රාණ පරිත්‍යාගිකයින් තමයි "ඔවුන්ගේ සෙසු සේවකයන් සහ සහෝදරයන් සම්පූර්ණයෙන් පැමිණෙන තුරු ඔවුන්ට තව ටිකක් විවේක ගත යුතු බව" (එළිදරව් 6,11:20,4). ධර්මිෂ්ඨයන්ගේ නැවත නැඟිටීමේදී, මරණයට පත් වූවන්ට විශේෂ ප්‍රමුඛත්වයක් දෙනු ලැබේ (එළිදරව් XNUMX:XNUMX).

ආබ්‍රහම් සහ යෝබ් පවා තමන්ව හැඳින්වූයේ දූවිලි හා අළු (උත්පත්ති 1:18,27; යෝබ් 30,19:1). එමනිසා, අළු දෙවියන් වහන්සේට ජීවිතය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීමට බාධාවක් විය නොහැක. ඔහු ආදම්ව සෑදුවේ පොළොවේ දූවිල්ලෙන් (උත්පත්ති 2,7:33,6.9). සැකයක් ඇත්නම්, දෙවියන් වහන්සේට දූවිලි පවා අවශ්ය නොවේ. මන්ද, “ස්වාමීන්වහන්සේගේ වචනයෙන් අහසත්, ඔවුන්ගේ මුළු සේනාව උන්වහන්සේගේ මුඛයේ හුස්මෙන්ද සාදන ලදී. ඔහු අණ කළ විට එය පැවතුනි.” (ගීතාවලිය XNUMX:XNUMX)

භූමදානය සඳහා නිර්ණායක හතරක්

මම දැන් සඳහන් කර ඇති සියලුම අංග සලකා බැලුවහොත්, භූමදානය සඳහා මාර්ගෝපදේශයක් ලෙස භාවිතා කළ හැකි අගයන් හතරක් මම දකිමි:

1. උඩඟුකම වෙනුවට සරල බව
2. මුදල් නාස්ති කරනවා වෙනුවට අරපිරිමැස්ම
3. පණිවුඩය:
   . ආත්මයන් කෙරෙහි විශ්වාසය වෙනුවට මළවුන්ගේ නින්ද
   . තේරුමක් නැතිකම වෙනුවට නැවත නැඟිටීමේ බලාපොරොත්තුව
   . ශරීරයට සතුරුකම වෙනුවට ශරීරය තහවුරු කිරීම
4. අවංකකම (පසු පරම්පරාවට, ඥාතීන්ට, විශේෂයෙන්ම දරුවන්ට බලපෑම)

එසේ නම් සාරධර්ම හතරටම සාධාරණය ඉටු කරන්නේ කෙසේද? එය සමහර විට අද රවුම වර්ග කිරීමට අනුරූප වේ ද?

අද සහ රෝමවරුන් සහ ග්‍රීකයන් අතර භූමදානය

අද, ආදාහනය සඳහා හේතුව සාමාන්‍යයෙන්, තරමක් ප්‍රායෝගිකව, මූල්‍යමය එකකි, සමහර රටවල එය සොහොන් සඳහා ඉඩකඩ නොමැතිකම යැයි කියනු ලැබේ. නමුත් ඇත්ත වශයෙන්ම අදේවවාදීන් ආදාහනය කිරීමට කැමති වනු ඇත, මන්ද ආරම්භයේ දී ඇති හේතු අට ඔවුන්ට කෙසේ හෝ අදාළ නොවේ. අවාසනාවකට මෙන්, අපේ සංස්කෘතිය තුළ, සොහොන් ගල්, ගල් පුවරු හෝ සංකීර්ණ සොහොන් රැකවරණය සහ දිගු කාලීන සොහොන් කුලිය සඳහා අධික පිරිවැයකින් තොරව සරල භූමදානයක් කළ නොහැකි බව පෙනේ.

රෝම යුගයේ එය අනෙක් පැත්ත විය: ආදාහනය වඩාත් සංකීර්ණ හා මිල අධික භූමදානය වූ අතර එය පහළ සමාජ පන්තිවලට පවා දැරිය නොහැකි විය. පුරාණ ග්‍රීසියේ ද ආදාහනය කළේ ධනවතුන් විසිනි.

ඊජිප්තු භූමදානය

මිය ගිය අයගේ එම්බාම් කිරීම ඊජිප්තු දේව සංස්කෘතියේ චාරිත්‍රයකි. ඇය පරලොව ගමන සඳහා පාරාවෝ සූදානම් කළ යුතුය. එසේ වුවද, යාකොබ් සහ ජෝසප් ඊශ්‍රායලයට නැව්ගත කිරීම සඳහා දින ගණනාවක් එම්බාම් කරන ලදී (උත්පත්ති 1). එය ප්‍රායෝගික විය හැකි නමුත් එය ඊජිප්තු සන්දර්භය තුළ විශාල ගෞරවයක් ද වේ. බයිබලය මෙය විනිශ්චය කරන්නේ නැත. ඔහුව ඊශ්‍රායලයේ තැන්පත් කරන ලෙස ජාකොබ් කළ ඉල්ලීම ගැන එලන් වයිට් මෙසේ ලියයි: "මේ ආකාරයෙන් ඔහුගේ ජීවිතයේ අවසාන ක්‍රියාව වූයේ දෙවියන් වහන්සේගේ පොරොන්දුව කෙරෙහි ඔහුගේ ඇදහිල්ල පෙන්වීමයි." (කුලදෙටුවන් සහ අනාගතවක්තෘවරුන්.

මරණය වෙනුවට ජීවිතය කෙරෙහි අවධානය යොමු කරන්න!

යේසුස් මෙම විෂය සම්බන්ධයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම නව ඉදිරිදර්ශනයක් ගෙන ආවේය. ඔහු මෙසේ කීවේය: "මා අනුගමනය කරන්න, මළවුන්ට ඔවුන්ගේ මළවුන් භූමදාන කිරීමට ඉඩ දෙන්න!" (මතෙව් 8,22:23,29) නැතහොත් වෙනත් අවස්ථාවක: "විනයධරයන් සහ පරිසිවරුනි, කුහකයිනි, ඔබ අනාගතවක්තෘවරුන්ගේ සොහොන් ගොඩනඟා ස්මාරක අලංකාර කිරීම ගැන ඔබට දුක් වේ. ධර්මිෂ්ඨයන්ට.” (මතෙව් XNUMX:XNUMX) සමහරුන් එයට ආරෝපණය කරන ප්‍රධාන වැදගත්කම ඔහු මෙයින් ඉවත් කරයි.

හෘදය සාක්ෂිය පිළිබඳ ඉතා පෞද්ගලික ප්‍රශ්නයක්

මම හිතන්නේ අවසානයේදී සෑම කෙනෙකුම භූමදානය කරන ආකාරය ගැන තීරණය කළ යුතු තත්වයකට පැමිණි විට භූමදානය කරන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව තම දෙවියන් සමඟ පෞද්ගලිකව කටයුතු කළ යුතුය:

“මක්නිසාද අපගෙන් කිසිවෙක් තමාටම ජීවත් නොවෙමු, කිසිවෙක් තමාටම මැරෙන්නේ නැත. අපි ජීවත් වුණත් මැරුණත් අපි අයිති යෙහෝවා දෙවිටයි. මක්නිසාද ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ මිය ගොස් නැවත නැඟිට නැවත නැඟිටුවනු ලැබුවේ, ඔහු මළවුන්ට සහ ජීවතුන් අතර ස්වාමීන් වන පිණිසය. නමුත් ඔබ, ඔබේ සහෝදරයා විනිශ්චය කරන්නේ කුමක් ද? නැත්නම් ඔබ, ඇයි ඔබ ඔබේ සහෝදරයා හෙළා දකින්නේ? අපි සියල්ලෝම ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ විනිශ්චයාසනය ඉදිරියෙහි පෙනී සිටිමු. මන්ද, 'මාගේ ජීවමාන ලෙස, සෑම දණහිසක්ම මට නැමෙන්නේය, සෑම දිවක්ම දෙවියන් වහන්සේට පාපොච්චාරණය කරන්නේය' කියා සමිඳාණන් වහන්සේ වදාරන සේක. එබැවින් අපි තව දුරටත් එකිනෙකා විනිශ්චය නොකර, සහෝදරයෙකුගේ මාර්ගයට බාධාවක් හෝ බාධාවක් නොවීමට ඔබේ මනස සකස් කර ගනිමු. ” (රෝම 14,7: 13-XNUMX)

සාමය ඇති කරන්නන් වශයෙන්, එවැනි අවස්ථාවකදී අදහස් දැක්විය හැකි වෙනත් අය සමඟ අනවශ්‍ය තර්ක ආරම්භ නොකිරීමටද අපට අවශ්‍ය වේ.

“සාමය ඇති කරන්නෝ භාග්‍යවන්තයෝය. මක්නිසාද ඔවුන් දෙවියන් වහන්සේගේ දරුවන් ලෙස හඳුන්වනු ලැබේ. ” (මතෙව් 5,9: XNUMX)