De verkondiging van het evangelie aan het einde van dit tijdperk is gericht tot "alle" naties, families, talen en volkeren (Openbaring 14,7:18,1; 4:XNUMX-XNUMX). Geen enkel land of volk mag vergeten worden.

“Door de Kerk van God zal in deze laatste dagen het vertraagde werk van de zestiende-eeuwse Reformatie worden voltooid, waarbij het ware apostolische geloof en gehoorzaamheid wordt hersteld. En een van de drie onderscheidende kenmerken van deze laatste kerk is de aanwezigheid in het midden van de beloofde gaven." (Arthur Daniells, De blijvende gave van profetie, blz. 9) Een van de geestelijke gaven waarvoor we oprecht willen bidden, is de gave van profetie. » Streef naar liefde! Wees ijverig in geestelijke gaven, maar vooral om te profeteren.« (1 Korintiërs 14,1:XNUMX)

“Alleen door zulke personen, die God naar zijn grote wil heeft gekozen, heeft hij zijn doel geopenbaard en de toekomst geopenbaard. Het geven van de profetische gave aan een persoon maakte van die persoon een profeet... Deze door God gegeven profetische gave zou in de kerk zijn vanaf de tijd van Adam tot de wederkomst van onze Heer en Heiland Jezus Christus, wanneer Hij verschijnt, Zijn verloste volk , in het paradijs om te leiden.« (Arthur Daniells, De blijvende gave van profetie, blz. 5.6)

God roept profeten

Nadat twee mannen, William Foy en Hazen Foss, hadden gefaald, riep God een jonge vrouw, Ellen Harmon, voor een periode van zeventig jaar (1844-1915; vgl. John Loughborough, Oorsprong en voortgang van Zevende-dags Adventisten, blz. 67-70; vroege geschriften, XVII)

Ze merkte op: “In het begin, toen ik dit werk kreeg, vroeg ik de Heer om iemand anders de leiding te geven. De taak was zo groot, veelomvattend en urgent dat ik vreesde dat ik het niet zou kunnen. Maar door zijn Heilige Geest heeft de HEER mij in staat gesteld het werk te doen dat hij mij had opgedragen.« (Geselecteerde berichten I, 31)

Ellen White, geboren Harmon, heeft de gemeenschap op vele manieren gediend. Als zwak instrument, vaak neergebogen door ziekte en angst, voerde ze een werk uit dat niet mogelijk zou zijn geweest zonder de speciale hulp van God. De HEER van de kerk had zijn kinderen graag eerder naar hun eeuwige thuis willen brengen, maar hij voorzag de vertraging. Een van de redenen is de onvoltooide zendingstaak. Met een wijze vooruitziende blik schreef hij veel adviezen op en riep hij op tot wereldmissies. Zal onze generatie uiteindelijk gehoor geven aan deze instructies?

Stappen naar wereldmissie

De vroege adventisten leefden in verwachting. Ze concentreerden zich op de voorbereiding op de transformatie bij Jezus' wederkomst. Evenzo geloofde Ellen White ook dat de verzegeling spoedig voorbij zou zijn. In een visioen in 1849 zag ze Jezus en meldde dat Hij genadig keek naar het "overblijfsel dat nog niet verzegeld was".vroege geschriften, 29)

Met dit feit moet rekening worden gehouden bij het lezen van haar eerste boek, Early Writings (voor het eerst gepubliceerd in 1851). Dat Werk van God onder de boodschap van de derde engel moet snel worden uitgevoerd in Amerika. Ze spraken over de ophaaltijd en de Heilige Geest waarschuwde via Ellen White bepaalde mensen om niet naar het oude Jeruzalem te reizen (ibid., 67) om daar onder de Joden te werken.

Pas rond 1870 werden 'bredere plannen' gemaakt. De hemelse boodschapper gaf de volgende instructie: “Uw kijk op het werk is te beperkt voor deze tijd. Je probeert het werk zo te plannen dat je het in je armen kunt sluiten. Je moet je blik verruimen.« (Leben en Werken, 239, oude uitgave)

Vanaf dat moment werden er scholen gesticht en werden missionarissen opgeleid voor wereldmissies. Vanaf 1888 volgde het ene boek na het andere voor het zendingswerk van boekevangelisten. Deze boeken werden vertaald in alle belangrijke talen en wereldwijd verspreid. Volgens het toenemende licht zijn er waarheden geschreven die alleen in onze tijd relevant zijn. Dit geldt vooral voor boeken Het grote gevecht, Het werk van de apostelen en profeten en koningen.

Een kort historisch overzicht onthult duidelijk onze menselijke tekortkomingen enerzijds en Gods grote barmhartigheid anderzijds. »Want God heeft elkander in ongeloof opgesloten, opdat Hij zich over allen zou ontfermen.« (Romeinen 11,32:XNUMX)

Joden die Jezus verwierpen en die hem accepteerden

'Hij kwam tot zijn recht; en de zijnen ontvingen hem niet. Maar zovelen als er hem ontvingen, gaf hij aan degenen die hij de macht gaf om kinderen van God te worden die in zijn naam zouden geloven.« (12 Johannes 1,11:12-XNUMX) Terwijl de leiders van Israël Jezus en zijn leringen verwierpen, volgde een kleine groep gewillig hem (Het leven van Jezus, 189).

De oprichting van de christelijke gemeenschap begon met de roeping van zijn discipelen. Laten we echter niet vergeten dat het Joden waren, net als de duizenden die ten tijde van de vroege regen aan de kerk werden toegevoegd. (Handelingen 2,41.47:11 XNUMX)

Paulus, de apostel tot de heidenen, predikte herhaaldelijk het evangelie van Jezus "eerst aan de Joden" met een liefde en toewijding die God in zijn hart legde (Romeinen 1,16:9,1; 5:XNUMX-XNUMX).

Antisemitismus

Helaas verloren de heidense christenen deze 'eerste liefde' al snel. In plaats daarvan verspreidde de onverdraagzaamheid jegens de joden zich in de loop van de afval. Ze werden herhaaldelijk bestempeld als "deiciden" die voor altijd zouden worden verdoemd. Dit donkere hoofdstuk is zeer beschamend voor ons, heidense christenen, die acht hadden moeten slaan op de waarschuwing van Paulus in Romeinen 11,17:20-XNUMX!

God troost de Joden

“Eeuwenlang moesten [de Joden] als vijanden lijden, gehaat en vervolgd worden. Toch... God troostte hun harten in hun beproevingen en keek met genade naar hun benarde toestand. Hij hoorde de droevige smeekbeden van degenen die hem met heel hun hart zochten om tot een juist begrip van zijn woord te komen.« (Het werk van de apostelen, 376)

Geven we om de Joden?

“Als het evangelie in zijn volheid aan de Joden zou worden gebracht, zouden velen van hen Christus als de Messias aanvaarden. Maar weinig christelijke predikanten voelen zich geroepen om onder het Joodse volk te werken. Maar ook zij, die zo vaak voorbijgingen, moesten net als alle andere volkeren de boodschap van genade en hoop in Christus worden gebracht.« (ibid., 377) Al in 1903 schreef de boodschapper van de HEER: »Het was vreemd voor mij dat er zo weinigen waren die een last voelden om voor het Joodse volk te werken..." (evangelisatie, 526)

Joden in de late regen

Vier jaar voor haar dood deed Ellen White enkele verbazingwekkende profetieën: "Als de evangelieprediking aan het einde der tijden zal worden beëindigd, verwacht God dat het werk van degenen die tot nu toe zijn verwaarloosd, in de eerste plaats zal worden gedaan , en dat zijn boodschappers dan vooral voor de joden op alle continenten zorgen. Als ze wordt getoond hoe de Schriften van het Oude en Nieuwe Testament samen een prachtig geheel vormen en Gods eeuwige plan bevatten, zal het zijn als de dageraad van een nieuwe scheppingsdag, als de opstanding van de ziel... Er zijn nog enkele Joden onder de Joden van vandaag die, net als Saulus van Tarsus, goed thuis zijn in de Schrift. Zij zullen dan, met wonderbaarlijke kracht [onder de late regen], de onveranderlijkheid van de wet van God verkondigen. De God van Israël zal dit in onze tijd bewerkstelligen.« (Het werk van de apostelen, 377)

Holocaust- en verzoeningsdiensten

De voorbereidingen voor dit “besluit van de verkondiging van het evangelie” zijn al lang aan de gang. Na de verschrikkelijke tijd van nationaal-socialistische tirannie met de Holocaust, gaf God sommige niet-Joodse christenen ruimte voor berouw. Ook en vooral jonge Duitsers verrichtten verzoeningsdiensten in en voor Israël. We kennen ook een grotere groep (voornamelijk Duitsers) die volgens Jesaja 62,6:7-XNUMX al jaren voor de Joden bidden en werken.

philo-semitisme

Natuurlijk probeert Satan altijd betrokken te raken wanneer God een werk voor Zijn volk doet. Hij verleidt sommigen met antisemitisme, anderen met filosemitisme of fanatisme. We hebben daarom geestelijk onderscheidingsvermogen nodig door de Heilige Geest. God heeft zijn uitverkoren werktuigen, ook in Israël. We kunnen dit erkennen en getuigen met nederigheid en bescheidenheid, maar ook vol vreugde en dankbaarheid.

De HEER van de oogst zal jou en mij laten zien hoe en waar we kunnen helpen bij het laatste werk als we hem oprecht vragen.

Verscheen voor het eerst in Onze solide basis, 6-2000.