Door de eeuwen van pauselijke duisternis en onderdrukking zorgde God voor zijn werk en zijn kinderen. Te midden van tegenstand, conflicten en vervolging was er nog steeds een alwijze voorzienigheid aan het werk om Jezus' koninkrijk uit te breiden. Satan oefende zijn macht uit om Gods werk te belemmeren en zijn medewerkers te vernietigen; maar zodra een van zijn mensen gevangengenomen of gedood werd, nam een ​​ander zijn plaats in. Ondanks tegenstand van de krachten van het kwaad, deden Gods engelen hun werk, en hemelse boodschappers zochten mannen op die standvastig licht werpen te midden van duisternis. Ondanks de wijdverbreide afvalligheid waren er oprechte zielen die acht sloegen op al het licht dat op hen scheen. In hun onwetendheid van Gods Woord hadden ze menselijke leringen en tradities omarmd. Maar toen het Woord hun ter beschikking werd gesteld, bestudeerden ze oprecht de pagina's ervan. Met nederigheid van hart huilden ze en baden dat God hun Zijn wil zou tonen. Met grote vreugde namen zij het licht van de waarheid aan en probeerden enthousiast het licht door te geven aan hun medemensen.

Door het werk van Wycliffe, Hus en verwante hervormers hadden duizenden edele getuigen van de waarheid getuigd. Maar aan het begin van de 16e eeuw lag de duisternis van onwetendheid en bijgeloof nog als een lijkwade over kerk en wereld. Religie was gedegradeerd tot een proces van riten. Veel van deze kwamen uit het heidendom. Maar ze zijn allemaal uitgevonden door Satan om de geest van mensen af ​​te leiden van God en de waarheid. Aanbidding van beelden en relikwieën werd nog steeds gehandhaafd. De bijbelse ritus van het Heilig Avondmaal werd vervangen door het afgodische offer van de Mis. Pausen en priesters claimden de macht om zonden te vergeven en de poorten van de hemel te openen en te sluiten voor de hele mensheid. Zinloos bijgeloof en strikte eisen hadden de ware aanbidding verdrongen. De levens van pausen en geestelijken waren zo corrupt, hun trotse pretenties zo godslasterlijk, dat goede mensen vreesden voor de moraal van de jonge generatie. Nu goddeloosheid zich op de hoogste niveaus van de kerk had gevestigd, leek het onvermijdelijk dat de wereld spoedig net zo goddeloos zou zijn als de mensen vóór de zondvloed of de inwoners van Sodom.

Het evangelie werd de mensen onthouden. Het bezit of het lezen van de Bijbel werd als een misdaad beschouwd. Zelfs op hogere niveaus was het moeilijk om een ​​glimp op te vangen van de pagina's van Gods Woord. Satan wist heel goed dat als mensen de Bijbel voor zichzelf mochten lezen en interpreteren, zijn bedrog snel aan het licht zou komen. Dus deed hij veel moeite om mensen weg te houden van de Bijbel en om te voorkomen dat hun geest werd verlicht door de leerstellingen van het evangelie. Maar een dag van religieuze kennis en vrijheid zou spoedig over de wereld aanbreken. Alle inspanningen van Satan en zijn legers konden deze dageraad niet voorkomen.

Luthers jeugd en jeugd

Onder degenen die geroepen zijn om de kerk uit de duisternis van het pauselijke systeem te leiden naar het licht van een zuiverder geloof, stond Maarten Luther op de eerste plaats. Hoewel hij, net als anderen in zijn tijd, niet elk punt van geloof zo duidelijk zag als wij vandaag de dag, had hij nog steeds een oprecht verlangen om Gods wil te doen. Hij aanvaardde vreugdevol de waarheid die zich voor zijn geest opende. Vol ijver, vuur en toewijding kende Luther geen angst dan de vrees voor God alleen. Hij aanvaardde de Heilige Schrift als de enige basis voor religie en geloof. Hij was de man voor zijn tijd. Door hem deed God een groot werk voor de verlossing van de kerk en de verlichting van de wereld.

ouders 'huis

Net als de eerste boodschappers van het Goede Nieuws kwam ook Luther uit een arm milieu. Zijn vader verdiende het geld voor zijn opleiding door het dagelijkse werk als mijnwerker. Hij had een carrière als advocaat voor zijn zoon uitgestippeld. Maar God wilde dat hij de bouwer zou zijn van de grote tempel die al eeuwen aan het groeien was.

Luthers vader was een man met een sterke en actieve geest. Hij had een hoge moraal, was eerlijk, vastberaden, recht door zee en uiterst betrouwbaar. Als hij iets als zijn taak beschouwde, was hij niet bang voor de gevolgen. Niets kon hem ervan weerhouden. Dankzij zijn goede kennis van de menselijke natuur keek hij met wantrouwen naar het kloosterleven. Hij was erg van streek toen Luther later zonder zijn toestemming een klooster binnenging. Twee jaar later verzoende hij zich met zijn zoon. Volgens hem veranderde er echter niets.

Luthers ouders waren zeer gewetensvol, serieus en toegewijd aan de opvoeding en opvoeding van hun kinderen. Ze probeerden hen alles te leren over God en praktische, christelijke deugden. Met hun assertiviteit en hun sterke karakter waren ze soms te streng; zij heersten over wet en orde. Vooral de moeder toonde te weinig liefde bij het opvoeden van haar gevoelige zoon. Terwijl ze hem trouw instrueerde in de christelijke plichten zoals ze die begreep, gaven de ernst en soms de hardheid van haar opvoeding hem een ​​verkeerd beeld van het leven van het geloof. Het was de invloed van deze vroege indrukken die hem jaren later deed kiezen voor het leven van een monnik. Want hij voelde dat dit een leven van zelfverloochening, vernedering en zuiverheid was, en daarom God welgevallig.

Vanaf zijn vroegste jaren werd Luthers leven gekenmerkt door ontbering, zwoegen en strenge discipline. Het effect van deze opvoeding was zijn hele leven zichtbaar in zijn religiositeit. Hoewel Luther zelf wist dat zijn ouders in sommige opzichten fouten hadden gemaakt, vond hij hun opvoeding meer goed dan slecht.

De meest voorkomende fout in het onderwijs van tegenwoordig is toegeeflijkheid jegens kinderen. Jonge mensen zijn zwak en inefficiënt, met weinig fysiek uithoudingsvermogen en morele kracht, omdat hun ouders hen van kinds af aan niet uit gewoonte opvoeden om gewetensvol en ijverig te zijn. De basis van karakter wordt thuis gelegd: geen enkele latere invloed van welke bron dan ook kan de gevolgen van de opvoeding van de ouders volledig compenseren. Wanneer vastberadenheid en vastberadenheid worden gecombineerd met liefde en vriendelijkheid bij het opvoeden van kinderen, zouden we jonge mensen zien opgroeien die naam maken voor zichzelf, zoals Luther, die de wereld zegent.

school en universiteit

Op school, die hij van jongs af aan moest bijwonen, werd Luther harder behandeld dan thuis, zelfs gewelddadig. De armoede van zijn ouders was zo groot dat hij op weg naar huis vanuit de naburige stad waar de school stond, soms zelfs bij de voordeur moest zingen om zijn eten te verdienen. De maag bleef vaak leeg. De duistere, bijgelovige trekken van het geloof van die tijd maakten hem bang. 's Avonds ging hij met een bezwaard hart naar bed. De donkere toekomst deed hem beven. Hij leefde in constante angst voor een God die hij voor ogen had als een harde, onverzoenlijke rechter, een wrede tiran, in plaats van een vriendelijke hemelse Vader. De meeste jonge mensen van tegenwoordig zouden het hebben opgegeven onder zoveel en grote ontmoedigingen; maar Luther vocht resoluut voor het hoge morele doel en de intellectuele prestatie die hij vastbesloten was te bereiken.

Hij was erg nieuwsgierig. Zijn serieuze en praktische geest verlangde meer naar het solide en bruikbare dan naar het spectaculaire en oppervlakkige. Toen hij op zijn achttiende naar de universiteit van Erfurt ging, was zijn situatie beter en zijn vooruitzichten beter dan in zijn vroegere jaren. Zijn ouders hadden door soberheid en werk zoveel vaardigheden verworven dat ze hem konden helpen waar dat nodig was. De invloed van nuchtere vrienden had de sombere impact van zijn vorige training enigszins verminderd. Nu wijdde hij zich aan de studie van de beste auteurs, ijverig hun belangrijkste gedachten verzamelend en de wijsheid van de wijzen in zich opnemen. Een uitstekend geheugen, een levendige verbeeldingskracht, groot inzicht en enthousiaste studieijver maakten hem al snel tot de besten van zijn jaar.

zijn geheim

"De vreze des Heren is het begin van wijsheid." (Spreuken 9,10:XNUMX) Deze angst vervulde Luthers hart. Hierdoor kon hij standvastig blijven en zich steeds meer aan God wijden. Hij was zich er voortdurend van bewust dat hij afhankelijk was van goddelijke hulp. Daarom begon hij nooit een dag zonder gebed. Toch bad hij ook de hele dag in stilte om leiding en steun. 'IJverig gebed', zei hij vaak, 'is meer dan halverwege.'

Luthers weg naar Rome

Op een dag ontdekte Luther tijdens het bestuderen van de boeken in de universiteitsbibliotheek een Latijnse Bijbel. Hij moet delen van de evangeliën en de brieven hebben gehoord, want ze werden voorgelezen in openbare diensten. Maar hij dacht dat dat de hele Bijbel was. Nu had hij voor de eerste keer het hele Woord van God in zijn handen. Met een mengeling van ontzag en verwondering bladerde hij door de heilige pagina's. Zijn hartslag versnelde, zijn hart bonsde toen hij voor het eerst de Words of Life zelf las. Hij bleef maar uitroepen: "Als God me maar zo'n boek zou geven! Ik zou mezelf gelukkig prijzen zo'n boek te kunnen bezitten.” Hemelse engelen stonden aan zijn zijde, en lichtstralen van Gods troon verlichtten de heilige pagina's en ontsloten de schatten van de waarheid voor zijn begrip. Hij had altijd in angst geleefd om tegen God te zondigen. Maar nu, als nooit tevoren, realiseerde hij zich wat een zondaar hij was.

Toegang tot het klooster

Het oprechte verlangen om vrij van zonde te zijn en vrede met God te vinden, leidde hem uiteindelijk naar het klooster, waar hij zich wijdde aan het monastieke leven. Hier moest hij het ondergeschikte werk doen als uitsmijter en schoonmaker en als bedelaar van huis tot huis gaan. Hij was op een leeftijd waarop men hunkert naar respect en erkenning. Hij vond dit werk dan ook buitengewoon beschamend. Maar hij verdroeg deze vernedering geduldig, in de overtuiging dat het nodig was vanwege zijn zonden. Deze opvoeding bereidde hem voor om een ​​machtige werker in Gods gebouw te zijn.

Ascese als middel tot heiliging?

Hij wijdde elk moment dat hij kon missen van zijn dagelijkse taken aan zijn studie. Hij gunde zichzelf nauwelijks slaap of tijd om zijn karige maaltijden op te eten. Bovenal genoot hij van het bestuderen van Gods Woord. Hij had een bijbel gevonden die aan de kloostermuur was vastgeketend. Hij trok zich daar vaak terug. Naarmate hij zich meer bewust werd van zijn zonde door bijbelstudie, zocht hij genade en vrede door zijn eigen werken. Door een extreem streng leven van vasten, waken en geseling, probeerde hij zijn goddeloze vlees te kruisigen. Hij spaarde geen offer om heilig te worden en de hemel te bereiken. Het resultaat van deze zichzelf opgelegde pijnlijke discipline was een uitgemergeld lichaam en flauwvallen. Hij is nooit helemaal hersteld van de nasleep. Maar alle inspanningen brachten geen verlichting voor zijn gekwelde ziel. Uiteindelijk dreef het hem tot de rand van de wanhoop.

Een nieuw perspectief

Toen alles voor Luther verloren scheen, verwekte God een vriend en helper voor hem. De vrome Staupitz hielp Luther om Gods Woord te begrijpen en vroeg hem om weg te kijken van zichzelf, van de eeuwige straf van zijn overtreding van Gods wet, naar Jezus, zijn zonde vergevende Verlosser. »Kwel jezelf niet langer met je catalogus van zonden, maar werp jezelf in de armen van de Verlosser! Vertrouw hem, zijn rechtschapen leven, de verzoening door zijn dood! … Luister naar de Zoon van God! Hij werd mens om u van Gods goede wil te verzekeren. Houd van degene die jou het eerst heeft liefgehad!” Aldus sprak de Boodschapper van Barmhartigheid. Luther was diep onder de indruk van zijn woorden. Na vele worstelingen met lang gekoesterde fouten, was hij nu in staat de waarheid te begrijpen. Toen kwam er vrede in zijn bedroefde hart.

Toen en nu

Had men vandaag maar zo'n diepe zelfhaat gezien als bij Maarten Luther - zo'n grote vernedering voor God en zo'n oprecht geloof zodra kennis wordt gegeven! Ware erkenning van zonde is tegenwoordig zeldzaam; oppervlakkige bekeringen worden in overvloed gezien. Het geloofsleven is geatrofieerd en geestloos. Waarom? Omdat ouders hun kinderen verkeerd en ongezond opvoeden, en de geestelijken ook hun gemeenten opvoeden. Alles wordt gedaan om de liefde voor plezier van de jeugd te bevredigen, en niets weerhoudt hen ervan een zondige koers te volgen. Daardoor verliezen ze hun gezinsverantwoordelijkheden uit het oog en leren ze het gezag van hun ouders te vertrappen. Geen wonder dat ze ook bereid zijn Gods gezag te negeren. Zelfs de kerken worden niet gewaarschuwd wanneer ze zich verbinden met de wereld en haar zonden en vreugden. Ze verliezen hun verantwoordelijkheid jegens God en Zijn plan voor hen uit het oog. Toch zijn ze verzekerd van Gods barmhartigheid. Laat ze goddelijke gerechtigheid vergeten. Ze konden gered worden door Jezus' offer zonder Gods wet te gehoorzamen. Ze zijn zich niet echt bewust van hun zonden. Daarom kunnen ze geen echte bekering ervaren.

De weg naar het leven

Luther doorzocht de Bijbel met niet aflatende belangstelling en ijver. Eindelijk vond hij daarin het levenspad duidelijk geopenbaard. Hij leerde dat mensen geen vergeving en rechtvaardiging van de paus moeten verwachten, maar van Jezus. "Er is onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven waardoor wij behouden zullen worden!" (Handelingen 4,12:10,9) Jezus is de enige verzoening voor de zonde; hij is het volledige en voldoende offer voor de zonden van de hele wereld. Hij verkrijgt vergeving voor allen die in hem geloven als door God verordineerd. Jezus zelf verklaart: „Ik ben de deur. Als iemand door mij binnenkomt, zal hij behouden worden.” (Johannes XNUMX:XNUMX) Luther ziet dat Jezus Christus in de wereld kwam, niet om zijn volk te redden in hun zonden, maar van hun zonden. De enige manier waarop de zondaar gered kan worden wanneer hij zijn wet heeft overtreden, is door zich tot God te bekeren. Door erop te vertrouwen dat de Heer Jezus Christus hem zijn zonden zal vergeven en hem de genade zal geven om een ​​leven van gehoorzaamheid te leiden.

Door de hel naar de hemel?

De bedrieglijke pauselijke leer had hem doen geloven dat redding kan worden gevonden door straf en boete, en dat mensen door de hel naar de hemel gaan. Nu leerde hij uit de kostbare Bijbel: Zij die niet door Jezus' verzoenend bloed van zonden zijn gereinigd, zullen ook niet in het hellevuur worden gereinigd. De leer van het vagevuur is slechts een list bedacht door de vader van de leugen. Het huidige leven is de enige proeftijd waarin de mens zich kan voorbereiden op een zuivere en heilige samenleving.

Tekenen des tijds31 mei 1883