"Godvrezende mensen zijn altijd actieve missionarissen geweest, zij hebben al hun middelen besteed aan de verheerlijking van zijn naam en hebben wijselijk hun bekwaamheden in zijn dienst gebruikt." (Handelingen van de Apostelen, 109; vgl. Ministerie van de Apostelen 113)

De voorbereidingen zijn al vroeg begonnen

Twee jaar geleden reserveerde ik een tweepersoonskamer in het Adventhaus in Wittenberg. We wisten: het aantal nachtbedden zou in het jubileumjaar 2017 extreem krap worden. Over het algemeen zou het heel moeilijk kunnen zijn om een ​​betaalbare kamer te krijgen.

Het vinden van een partner voor zendingswerk was niet zo eenvoudig. Ten slotte dacht ik aan Gisela Karl van de Neurenberger Marienberg-gemeente, die ik al vele jaren ken, en die nam ze enthousiast aan. We konden Gods leiding ook ervaren door een vroege, goedkope boeking van München naar Wittenberg op de ICE voor slechts 29,00 euro.

Omdat een boekentafel niet werd goedgekeurd, hebben we geprobeerd in contact te komen met Abel Struksnæs uit Noorwegen, de auteur van de brochure 2017 – 500 jaar na Luther! ... waar staan ​​we vandaag? Hij zou met zijn vrouw en Jay Krüger uit Zweden naar Wittenberg komen.

Ik pakte een doos »Belofteboekjes« (26 kg) in en stuurde ze van tevoren naar mijn adres in Wittenberg. Ik heb ook een kleine koffer met boeken ingepakt.

God leidt de storm op de aankomstdag

Toen de reisdag naderde, meldde het nieuws een storm die veel treinreizen onmogelijk zou maken. Dus op mijn reisschema op internet boden ze aan om de reis te annuleren. Maar ik vertrouwde op de Heer aan wie ik de reis had aanbevolen en begon op zondag 29 oktober 2017 aan de reis.

Nadat ik op de ICE was gestapt, zei de conducteur dat we naar Neurenberg zouden gaan, maar verder konden ze niets zeggen omdat de storm naar het zuiden trok. Het is anderhalf uur naar Neurenberg, maar zes uur naar Wittenberg. Ik zou in Neurenberg kunnen uitstappen als ik dat wil en morgen verder gaan, zei de conducteur. Ik dacht even na over deze gedachte en verwierp hem weer omdat ik op God wilde vertrouwen, die ik had gevraagd om de hand te houden over onze reis en de dagen in Wittenberg. Gisela ging aan boord in Neurenberg. Keer op keer hebben we onze reis toevertrouwd aan God, die had beloofd: »En roep mij aan in de dag van nood, en ik zal je redden, en je zult mij eren!«

Tijdens de reis zijn we begonnen met het uitdelen van brochures in de trein. Na een paar uur rijden kregen we te horen dat we allemaal in Leipzig moesten uitstappen omdat de sporen niet meer begaanbaar zouden zijn. We bleven in stilte bidden. Kort voor Leipzig kwam de mededeling dat er een spoor was vrijgemaakt en dat wij de eerste trein waren die erop mocht rijden. Iedereen in de trein juichte.

Kom onder de regenboog

Reinhard Heller, die er voor ons was met zijn vrouw Christa en een ander pastoorpaar van de Adventkerk van Bayreuth, haalde ons op bij het treinstation.

Op dat moment werd ons een prachtige regenboog gepresenteerd. Grote vreugde verspreidde zich in onze harten. We waren vol verwachting over welke reizen en ontmoetingen onze hemelse Vader de komende dagen zou geven, nadat we zijn bescherming en hulp al zo veel op de reis hadden gevoeld.

Veel gesprekken en oprechte interesse

Maandag vertrokken Gisela en ik na het ontbijt (Gisela met een rugzak en ik met mijn kleine rolkoffer en een grote schoudertas) en hadden 3 dagen geweldige ervaringen. Ik zou hier iets van willen schrijven tot eer van onze Heer en Heiland en tot bemoediging en kracht van de lezers.

Eerst ontmoetten we een echtpaar van de Evangelische Vrije Kerk die actief zijn in hun gemeenschap. Naast de Lutherbrochure gaf ik ze ook het belofteboekje voor hun pastorale werk, waarover ze berichtten.

Toen ontmoetten we een man die uitlegde dat zo'n brochure al een tijdje in de brievenbus lag; echter, gooide hij ze weg. We spraken met hem en na een tijdje zei hij, geef me alsjeblieft nog een brochure. Hij vertrouwde ons en vertelde ons over zijn depressie en dat hij naar rockmuziek zou luisteren. Ik vertelde hem dat rockmuziek achterlijke boodschappen van Satan kan bevatten die uiteindelijk tot depressie leiden. Hij zou niet naar dit soort muziek moeten luisteren. Ook is het gunstig om elke dag een eetlepel goede kwaliteit lijnzaadolie te nemen vanwege de omega-3 vetzuren. Hij ging naar de nabijgelegen natuurvoedingswinkel, kocht meteen een fles en liet me zien of het de juiste was. Is dat niet geweldig? Mensen vertrouwen ons als we ze een manier laten zien die hen een betere gezondheid kan geven.

Aangekomen bij het Lutherhaus ontmoetten we eindelijk de Noren en ook Jay Krüger uit Zweden, die vroeger les gaf op de Lia Mission School. Ze brachten een heleboel pamfletten en boeken mee en zouden die van maandag tot dinsdagavond in Wittenberg verspreiden. Dus we hadden genoeg voorraad. Ze brachten de hierboven genoemde brochure in het Engels en in het Duits, de grote ruzie of Van schaduw naar licht ook in beide talen. Wat waren we dankbaar voor zo'n actieve en creatieve zendingsgeest!

Op maandag ontmoetten we ook de broeders en zusters van de Midden-Duitse missiegroep "Adventhope" voor de kasteelkerk, die dienst hadden met hun mobiele boekenstandaard. Ze konden die dag 150 boeken Van schaduw naar licht en geef andere boeken door en voer nuttige gesprekken.

Op maandag en dinsdag waren er verschillende middeleeuwse marktkramen met een grote verscheidenheid aan goederen. Twee dames uit Baden-Württemberg hadden een stand met ouderwetse kleding en hoogwaardige wollen kleding. Gisela wilde een rok kopen maar had geen geld bij zich. Hoewel de rok niet bepaald goedkoop was, mocht Gisela de rok meteen aanlaten, in de hoop dat we hem de volgende dag zouden betalen. Wie heeft zo'n vertrouwen in iemand die ze voor het eerst zien? God heeft wonderbaarlijk gewerkt. Naast het pamflet gaven we ze ook het belofteboekje mee.

De volgende dag betaalden we de rok. Wederom hadden we een heel goed gesprek en Gisela verdiepte de gedachte over Luther, dat hij het pausdom als antichrist had erkend, op basis van de Schrift, net als andere hervormers voor hem en na hem. Een van de vrouwen stond te popelen om het belofteboekje aan haar moeder te geven. Dus hebben we haar er nog een gegeven. Nadat we hadden gesproken over de verkeerde manier waarop de protestantse kerk terugging naar Rome, gaven we ze het boek Van schaduw naar licht. Het afscheid was hartelijk.

Een man maakte indruk op mij voor een stand en we benaderden hem. Hij was de eigenaar van deze wijnkraam. Tijdens het gesprek bleek dat hij de Bijbel had gelezen om iets te kunnen zeggen, want hier in Wittenberg draait het allemaal om Luther en zijn werk. Hij dacht eerst alles te weten, maar uit ons gesprek kon hij veel nieuwe dingen leren.

Gisela hield ervan om mensen te betrekken in lange gesprekken over Luthers reformatie en de Antichrist, en ze genoot ook van haar eigen leven, hoe ze haar leven 7 jaar geleden aan de Heiland gaf en geweldige ervaringen met hem had ondanks haar bijna blindheidskracht. Toen er een belangrijk telefoontje binnenkwam, zei hij dat we zeker terug moesten komen.

Ik vond het altijd leuk om naar de gezichten van mensen te kijken om te weten aan wie ik het boekje moest geven. Maar soms gaf ik het pamflet aan mensen van wie ik dacht dat ze het niet zouden aannemen, en elke keer had ik gelijk. Dus vertrouwde ik op de leiding van de Geest van God en zijn indruk.

Ooit was ik onder de indruk om met Gisela naar een zoutkraam te gaan. Toen ik met deze vrouw sprak, kreeg ik de indruk dat ik haar het nieuwe boek met beloften gaf. "Oh, dat is van Ellen White," vroeg ze? 'Ja,' zei ik, en 'ik heb het in elkaar gezet,' zei ik tegen haar. Ze vertelde ons dat ze veel boeken en dvd's van Amazing Discoveries heeft gekocht en veel heeft geleerd over gezondheid. 'Iedereen zou moeten leven zoals de adventisten,' zei ze. Toen ging ze verder met te zeggen: "Ik zit in de nationale kerk vanwege mijn familie, maar ik erken de volwassendoop, dus onlangs ben ik door een baptist in een meer gedoopt." Wat een ongelooflijke dingen kunnen we ervaren als we leiderschap vertrouwen geven aan de Geest van God!

»Gebeden, tranen en vragen wellen op van mensen die verlangen naar licht, genade en de Heilige Geest. Velen staan ​​op de drempel van het koninkrijk van God, wachtend om binnengebracht te worden." {werk van de apostelen, 112; zien. Handelingen van de Apostelen, 109)

De volgende dag brachten we haar het boek Van schaduw naar licht.

De Reformatiedag

De volgende dag was het echte hoogtepunt, namelijk Reformatiedag, die op 31 oktober 2017 500 jaar oud was.

Toen Gisela en ik die ochtend wakker werden, hadden we hoofdpijn alsof iemand ons midden in de nacht met een hamer had geslagen. Maar we gaven die pijn en de leiding van de dag in Zijn genadige handen terwijl we samen aanbidden, zoals we altijd hebben gedaan.

Door de leiding van God kwam er uiteindelijk een ongeplande missie van Reinhard Heller tot stand. Hij ging 's morgens met hen mee en legde korte tijd zijn bijna 6 meter lange folie met de afbeeldingen, symbolen en bijbelteksten over het standbeeld van Nebukadnezar (Boek van Daniël) tot aan de Openbaring op de vloer in de gang naar het Lutherhaus .

Een echtpaar uit Argentinië keek met grote belangstelling naar de verschillende hoofdstukken op de dia, dus Reinhard vroeg me om kort in het Engels de verschillende onderwerpen van Daniël tot Openbaring uit te leggen. Ze waren zo enthousiast dat ze absoluut een foto van ons namen als souvenir. Ik heb ze de Engelse gegeven grote ruzie met de uitleg dat hier alles nog eens uitgebreid wordt beschreven over Luther en de Reformatie en de gevolgen tot op heden.

Andere mensen stopten ook voor de glijbaan en Reinhard was enthousiast en vol enthousiasme om de vragende mensen het belang van profetie en de vervulling ervan te vertellen. Hij wees herhaaldelijk op het geloof en vertrouwen in de Heilige Schrift en verspreidde verdere literatuur voor na de studie.

Reinhard vertelde me later dat hij door de straten van Wittenberg ging met de opgerolde rol van 2.600 jaar kerk- en wereldgeschiedenis en de goddelijke profetie hier en daar aan geïnteresseerden liet zien. Zelfs de politie stopte met hun auto, was geïnteresseerd in wat er op de grond lag en was zichtbaar blij met zulke deelnemers op Reformatiedag.

Ondertussen had Gisela weer waardevolle gesprekken voor het Lutherhaus. De stad was die dag vol bezoekers en het was een genoegen om hen de brochures te geven. Na een tijdje gingen we de bekende weg naar de kasteelkerk en verdeelden we zoals gewoonlijk.

De kasteelkerk was uitgebreid afgezet omdat hooggeplaatste gasten uit kerk en politiek om 15.00 uur waren uitgenodigd voor een plechtige dienst. De Noren stonden bij de slagboom met voorraden dozen en waren bezig deze uit te delen. We voegden ons bij hen. Ik heb een geïmproviseerde boekenstandaard gemaakt. Op het karretje stonden enkele volle dozen met de Luther-brochures. Ik heb de Engelse en Duitse "Luther Brochure" op de dozen geplakt grote ruzie in het Engels en Duits evenals het belofteboekje. Toen ervoer ik iets geweldigs:

Ik heb nog nooit zo'n haast gezien waar mensen naar deze boeken reikten. Ik hoefde niet veel uit te leggen over de boeken. Ik zei net: In dit boek (Van schaduw naar licht) lees je het hele verhaal van Luther en ook van de andere hervormers. Sommigen kwamen terug en wilden meer van de belofteboekjes en het Luther-pamflet en de... grote ruzie voor hun familie en vrienden. Het was geweldig! Ik kon het uitpakken en bijvullen van de folders bijna niet bijhouden. Een vrouw zei dat ze The Great Controversy had verslonden en er nog een nodig had voor haar zus.

Toen raakte ik in gesprek met een stel uit Canada en gaf ze de grote ruzie in Engels. Ze herkenden me meteen als adventist. Ze waren zo enthousiast over deze ontmoeting dat ze ervoor zorgden om een ​​foto met mij en de Engelse Great Battle te maken om hun thuisland te herdenken.

Licht en schaduw voor de bondspresident en de kanselier

Tegelijkertijd rende Wolfram Schmorl naar me toe (met wie ik 10 jaar geleden al had uitgedeeld in Altötting ter gelegenheid van het bezoek van paus Benedictus) en riep: »Annemarie, Annemarie, ik moet je iets vertellen.« »Ja , zei ik, vertel! « »Stel je voor, nadat de dienst voorbij was en ik helemaal bij de slagboom was, zag ik de bondspresident en de bondskanselier in mijn richting lopen om elkaar de hand te schudden. Dit was mijn kans, ik baande me een weg naar het cordon en riep naar president Frank-Walter Steinmeier dat ik een boek voor hem heb dat laat zien waarom Amerika verandert zoals het nu is." "Wat?" antwoordde de president. " Dat staat erin?" "Ja, te beginnen met hoofdstuk 35," antwoordde Wolfram, "En toen overhandigde ik de Duitse bondskanselier Angela Merkel ook dit boek over de afscherming en zei: ik heb een cadeautje voor je", vervolgde hij. "Dat is geweldig, dat is geweldig!" zei ik. Mijn gebed is vervuld!

Een medegelovige vertelde me later dat hij had gebeden om een ​​kans voor mij om... grote ruzie zou geven. En God leidde het zodat Wolfram het kon uitvoeren. Wat geweldig! (Hij en andere broers en zussen waren het er ook over eens dat de Luther-brochures en andere boeken de afgelopen 7 maanden bijna elke zondag in de kasteelkerk werden verspreid.)

Wat een dag! Er werkten hier veel Duitse broeders en zusters. Mijn indruk was dat er met de vele mensen nog meer had kunnen zijn. Er kwamen zelfs broers en zussen uit Noorwegen en Zweden en hoewel ze geen Duits spraken, verdeelden ze ijverig. Zelfs een jonge Braziliaanse vrouw verspreidde het boek Van schaduw naar licht. We hadden nog meer handen en blije harten nodig gehad!

Ondertussen was Gisela druk bezig om mensen uit te leggen over Luther, zijn werk en de manier waarop de protestanten de verkeerde kant op gingen. Ze had amper tijd om haar rol af te maken. Eentje bedankte haar hartelijk voor dit stof tot nadenken. Andere mensen mengden zich in het gesprek en hadden ook vragen voor hen. Hoe wonderbaarlijk gebruikt God een man die bijna blind is.

Toen we 's avonds terugkwamen in onze kamer, waren we uitgeput en deden onze ruggen pijn, maar we waren dolgelukkig. We kunnen God alleen maar prijzen en danken voor al deze bijzondere ervaringen die hij ons heeft gegeven. Hoewel er slechts een paar meter rechts van ons en een paar meter voor ons politieagenten bij de slagboom stonden, genoten we allemaal van de vrijheid om Gods Woord door te geven.

Te weinig materiaal de dag erna

Nu kwam de 3e dag, 1 november. De stad was verlaten, de marktkramen waren afgebroken, de menigte was verdwenen, de barrières waren opgeheven.

In de ochtend bezochten we met de broeders van Bayreuth in Wittenberg het Panorama LUTHER 1517. In een speciaal gebouwde rotonde is het ronde scherm van 15 x 75 meter gehuisvest, waarop door 900 mensen levenssituaties uit 1517 zijn afgebeeld. Begeleidende muziek van Eric Babak, gekoppeld aan gesproken commentaar, rondden de reis door de tijd af, een geweldige ervaring die je zeker gezien moet hebben als je in Wittenberg bent. Deze is ontwikkeld door de bekende kunstenaar Yadegar Asisi.

Nadat de gids dat heel indrukwekkend had uitgelegd en de katholieke kerk daar niet goed mee overweg kon, hebben we hem aan het einde benaderd, met hem gepraat, hem literatuur gegeven en nadat hij wel pleitte voor oecumene, zei ik dat Luther niet wilde dat.

Toen we de foyer verlieten, gaf ik de Engelse brochure aan een Aziatische vrouw, en toen ik haar de... grote ruzie in het Engels wilde geven, kwam haar man langs en herkende mij als adventist via dit boek. Hij zei dat ze uit Korea kwamen en dat hij predikant was in Rusland. Haar 3 kinderen waren erbij. We gingen met de Bayreuthers naar buiten, omhelsden elkaar in een kring en hij bad met ons mee. Wat een opbeurende mooie ervaring en zegen voor iedereen!

's Middags waren we op weg naar de kasteelkerk, die we van binnen wilden zien. Onderweg kwamen we twee vrouwen tegen aan wie we de dag ervoor het Luther-pamflet hadden gegeven. We raakten in lange gesprekken verwikkeld over Luther en de valse terugkeer van de Protestantse Kerk naar de Katholieke Kerk. We hebben heel hartelijk afscheid genomen met een boekje vol beloften en een geweldig gevecht. Een vrouw beloofde me foto's te sturen van de twee kerken van binnen en van buiten, wat ze deed.

We wilden de kasteelkerk heel graag van binnen zien. Maar ze zat op slot. Twee Amerikanen stonden voor de deur en legden uit dat niemand naar binnen mocht. Maar toen ik vroeg waarom het gesloten was, vertelden ze me dat 600 van de grootste leiders van de protestantse kerk zich daar hadden verzameld. Ik dacht alleen maar weemoedig: ik heb niet genoeg materiaal!

Ik kwam er ook achter: ze hadden deze bijeenkomst 2 jaar geleden al geboekt. Een van de Amerikanen legde me uit dat ze er allemaal naar streven om mensen in een diepere relatie te brengen. "Wie door de Geest van God wordt bewogen, is Gods kinderen", zei hij. Ik was geïnteresseerd in dit netwerk en vroeg om hun website; dit luidt: https://billion.tv

Een man gaven we het pamflet en toen hij wegliep had ik het gevoel dat ik hem volgde en ik gaf hem het belofteboekje en aangezien hij zich voordeed als theoloog vertelde ik hem over de samenkomst die in de kerk gaande was. Dus hij kwam bij ons terug en Gisela had een gesprek met hem. Zo kon ik zorgen voor de Engelssprekende bezoekers die ook de Kasteelkerk wilden bezoeken.

We hebben best lang gewacht voordat de grote deur met de stellingen openging en deze 600 leiders naar buiten kwamen. Wat een kans om hun Engelse literatuur te geven! Maar helaas had ik maar een stuk of 25 van de Engelse brochures bij me en ik dacht: "Wat is dat voor zoveel?" Eentje vroeg me of het waar was dat Angela Merkel protestant was en dat haar vader predikant was. Daar ben ik het mee eens.

Ik heb benadrukt dat ik verbaasd ben dat de protestantse kerk toegeeft en zich verzoent met de katholieke kerk. Maar al deze leiders verdwenen snel in de wachtende bussen die hen naar Berlijn moesten brengen. Jammer dat de Noren er niet meer waren, hoe goed hadden we de overige Engelstalige folders kunnen verspreiden. Maar mijn gebed was dat ze op de rit naar huis iets met elkaar zouden delen of nabestellen.

terugreis

De volgende dag gingen we van Wittenberg terug naar huis en God gaf de gelegenheid voor goede gesprekken met reizigers in onze coupé, die erg blij waren met onze boeken en zelfs met elkaar van gedachten wilden wisselen.

Zo kwam er een einde aan een veelbewogen tijd, en ons gebed was en is dat de boeken en brochures die werden uitgedeeld een zegen voor de mensen zouden zijn. We herinnerden ons de woorden van Lukas 17,10:XNUMX: "Dus ook u, wanneer u alles hebt gedaan wat u is opgedragen, zegt: 'Wij zijn nutteloze dienaren; we hebben gedaan wat onze plicht was om te doen'."

Addendum: alleen al in Wittenberg werden op deze dagen 30.000 brochures en boeken verspreid! Inmiddels heb ik ook vernomen dat Nicola Taubert (wiens contactgegevens in de brochure staan) de afgelopen weken een paar uur per dag bezig was met het beantwoorden van e-mails en telefoontjes en het uitsturen van Big Battles.

'Een engel leidde Filippus naar de man die op zoek was naar licht en klaar was om het evangelie te ontvangen. Dus ook vandaag zullen engelen de stappen leiden van alle werkers die toestaan ​​dat hun tong wordt geheiligd door de Heilige Geest en hun harten worden gezuiverd en veredeld door Hem. De engel die naar Filippus was gestuurd, had de Ethiopiër zelf kunnen dienen; maar God werkt anders. Hij wil dat mensen voor hun naaste werken.« (Handelingen van de Apostelen, 109; zien. werk van de apostelen, 112-113)

---