Augustinus verankert de leer van de onsterfelijke ziel stevig in het christendom: kerkleraren met fatale gevolgen

Augustinus verankert de leer van de onsterfelijke ziel stevig in het christendom: kerkleraren met fatale gevolgen
Adobe Stock - LIGHTFIELD STUDIOS

Ascese, celibaat, heiligenverering, relikwieën en het vagevuur. Door Daniel Knauft en Kai Mester

Augustinus (354-430 AD) verzegelde het postulaat van de onsterfelijke ziel en eeuwige kwelling binnen het christendom. Lang voordat hij christen werd, studeerde hij Griekse filosofie en schreef hij onder meer een boek met zestien redenen voor de onsterfelijkheid van de ziel. Na zijn bekering werd hij kerkleraar en bisschop van Hippo in Noord-Afrika. Voortbouwend op het werk van Tertullianus, verbond hij de christelijke leer met de filosofie van Plato.

Augustinus publiceerde ook de verhandeling Over de theocratie (De civitate Dei). Daarmee legde hij de filosofische basis voor de suprematie van de kerk in de middeleeuwen. Een onfeilbaar leerstellig systeem zou door kerkelijk gezag bepalen wat orthodoxie en ketterij is, wat orthodoxie en ketterij is.

Op deze manier prevaleerde de leer van de onsterfelijke ziel over alle andere stemmen.

»De aanvaarding van de platonische stelling van de onsterfelijke ziel bracht al snel negatieve gevolgen met zich mee. Het lichaam begon te worden veracht... dus ascese en een eenzaam leven van eenzaamheid verspreidden zich. Er ontstonden kloosters en abdijen, steeds meer mensen leefden als kluizenaars en kluizenaars. Het celibaat komt voort uit dezelfde wortel. De verering van heiligen en relikwieën was gebaseerd op het geloof dat de heiligen na de dood actiever en krachtiger waren dan ervoor. Omdat ze nu vrije toegang tot God zouden hebben. Het vagevuur werd ingesteld om de gruwel van de eeuwige kwelling van de Tertullianus-doctrine te verzachten..." (LeRoy E. Froom, Conditionalistisch geloof van onze vaders, Washington DC (1965), deel 1, blz. 975, 976)

De kleine Augustinus had zich de impact kunnen voorstellen die zijn geschriften zouden hebben. De volgende twee eeuwen brachten de Roomse Kerk suprematie in het Westen. Meer dan een millennium lang was het pauselijke systeem de bewaker van de augustijnse orthodoxie in hun rijk, inclusief het neoplatonische dualisme met zijn onsterfelijke ziel en eeuwige kwelling.

Over de vermenging van humanisme en christendom zei dr. D. James Kennedy, predikant van de Corral Ridge Presbyterian Church in Ft. Lauderdale, Florida: “De vermenging van heidendom en christendom is niets nieuws. Het theologische woord ervoor is syncretisme.« (Waarheden die transformeren, uitgezonden 8 augustus 2003)

Lees verder!

De hele speciale editie als PDF!
Of bestel de gedrukte editie: www.mha-mission.org

Laat een bericht achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Ik ga akkoord met de opslag en verwerking van mijn gegevens volgens EU-DSGVO en accepteer de voorwaarden voor gegevensbescherming.