Een prachtig verhaal dat kinderen over de aard van God kan leren. Door Alberto en Patricia Rosenthal

Leestijd: 3 minuten

Onlangs hadden we een geweldige ervaring op een vrijdag. We begonnen toen heel blij aan de sabbat. Wat is er gebeurd? Door de balkondeur zag ik een vlinder vreemd op de grond fladderen. Ik ging naar buiten en boog me voorover om te zien dat hij worstelde met plakkerige spinnenwebben. Ze dreigden een van zijn vleugels te vernietigen. Ook een deel van de fijne antennes werd aangetast. Het kleine diertje kon zichzelf onmogelijk bevrijden en zou zeker sterven.

Ik wilde helpen, maar de vlinder fladderde weg op de grond en liet mij er niet bij komen. Toen belde iemand mij en ik moest de plaats even verlaten. Toen ik terugkwam, keek ik angstig uit naar het kleine wezentje. Daar was hij! Iets meer uitgeput. Maar hij leefde!

Ik knielde voor hem neer en bad tot God: ‘Alstublieft, HEER, geef mij een zeer vaste hand en laat de vlinder zich rustig gedragen! Help me de spinnenwebben uit hem te verwijderen!” Toen ging ik voorzichtig aan de slag. Ik pakte de webben en begon voorzichtig de draden van de aangetaste vleugel te verwijderen. En zie, na een aanvankelijke opwinding was het kleine dier volkomen kalm! De vlinder leek plotseling te beseffen dat er een uitweg voor hem was.

Het was buitengewoon! Als een patiënt die zijn arts vertrouwt, wachtte hij nu vredig op wat zou volgen. Ik was verbaasd en diep geraakt. Geheel onverwachts kon ik Gods aanwezigheid in dit prachtige insect herkennen. Hierdoor werd ik zelf erg stil. Ik ging voorzichtig verder, met grote zorg en voorzichtigheid.

Toen kwam mijn vrouw Patricia op het toneel. Ze was verrast omdat ze mij eerst alleen van achteren zag. Samen beleefden wij nu de langzame bevrijding van de kleine gevangene. Beetje bij beetje werd de dodelijke substantie geëlimineerd. Hoe ongelooflijk kwetsbaar is een vlinder!

Eindelijk was de vleugel vrij. Nu het hoofd! Opnieuw bad ik dat God mij zou helpen de gevoelige voelsprieten niet te beschadigen. De vlinder voelde dat het nu een kwestie was van het loslaten van zijn voeler. En ziedaar, alsof hij wilde helpen – wat ook daadwerkelijk het geval was! – hij duwde zichzelf in de tegenovergestelde richting terwijl ik voorzichtig probeerde de draad eraf te trekken. Het leek alsof twee mensen aan tegenovergestelde uiteinden van een touw trokken. Alleen was het een kleine voeler die zich voor onze ogen uitstrekte als nooit tevoren in zijn leven.

Toen kwam het laatste plakdraadje los! De vlinder was vrij! Maar was hij ongedeerd gebleven? We waren erg enthousiast. Hij bleef even roerloos voor ons staan, steeg toen de lucht in en fladderde vrolijk weg. We waren zo blij! Het was moeilijk te beschrijven.

»Vlieg goed, lieve vlinder! God heeft jou wonderbaarlijk geschapen! Hij heeft je bevrijd! Moge hij je altijd behouden!’

“De HEER zal voor u strijden en u zult stil zijn” (Exodus 2:14,14).