In de oprechte poging om te helpen of hulp te vinden, zijn velen op het verkeerde spoor beland. Door Colin Standish († 2018)

[Opmerking D. Redacteur: Dit artikel is bedoeld om ons bewustzijn te vergroten, zodat we betere pastors kunnen worden. Het feit dat de nadruk hier op gevaren ligt, mag uiteraard niet verdoezelen hoe uiterst belangrijk en heilzaam interpersoonlijke pastorale zorg is wanneer deze wordt gekenmerkt door respect voor de integriteit van degenen die hulp zoeken. We hebben meer raadgevers nodig om de ontmoedigden tegemoet te komen, zoals Jezus deed.]

De afgelopen twintig jaar zijn counseling en life coaching uitgegroeid tot een gigantische miljardenindustrie. Steeds meer mannen en vrouwen vervullen de rol van levenscoach, therapeut of pastor voor talloze mensen die lijden aan een breed scala aan mentale en andere problemen.

De christelijke kerk reageerde snel toen ze merkte dat steeds meer mensen advies zochten bij psychologen en psychiaters en zich afkeerden van de geestelijkheid, die in het verleden traditioneel de rol van predikant had gespeeld. Al snel zochten veel predikanten verdere training in levenscoaching. Ze hadden een natuurlijk verlangen om effectieve technieken voor pastorale zorg te ontwikkelen.

Lifecoaching is geen nieuwe kunst. In zowel het Oude als het Nieuwe Testament zijn er veel incidenten waarbij de ene persoon advies gaf aan de andere. Tijdens Jezus' jaren van bediening zochten mannen als Nikodemus en de Rijke Jongeman Hem op voor advies over hun eigen persoonlijke leven. Het is ongetwijfeld goed dat mannen en vrouwen elkaar raad geven om elkaar te sterken en elkaar op het pad van gerechtigheid te leiden. Pastorale zorg kan echter ook gevaarlijk zijn, vooral wanneer predikanten dit soort bediening tot het middelpunt van hun werk maken. Het is daarom nuttig om enkele van de gevaren te kennen die aan dit werk verbonden zijn.

Pas op voor bindingsrisico!

De belangrijkste taak van elke door God geroepen predikant is om degenen die advies zoeken, te leiden naar volledige afhankelijkheid van God – en niet van mensen. »Elk lid van de gemeenschap moet erkennen dat God de enige is bij wie zij duidelijkheid moeten zoeken over hun eigen taken. Het is goed dat broers en zussen met elkaar overleggen. Maar zodra iemand je precies wil vertellen wat je moet doen, antwoord hem dan dat je door de HEER geleid wilt worden." (Getuigenissen 9, 280; zien. getuigenissen, 263)

Ellen White wijst op het gevaar van afhankelijkheid van mensen. “Mensen lopen het risico menselijk advies te aanvaarden en daarmee Gods advies te negeren.” (Getuigenissen 8, 146; zien. getuigenissen, 150) Dit is het eerste gevaar in de pastorale zorg. Daarom zou de predikant er goed aan doen ervoor te zorgen dat hij de persoon die advies zoekt er niet per ongeluk toe brengt om op hem te vertrouwen in plaats van op God. Want zelfs de meest goddelijke raadgever kan nooit Gods plaats innemen. Er is nog nooit zo’n grote neiging geweest als vandaag de dag om naar mensen te kijken in plaats van naar God. In veel gevallen kan een dergelijke afhankelijkheid leiden tot een verzwakking van de geestelijke en emotionele stabiliteit van de cliënt. Veel mensen zijn zo afhankelijk geweest van het advies van de predikant dat ze, toen de predikant vertrok, een verlies, een leegte en angst voelden die alleen voortkwamen uit een ongezonde afhankelijkheid van een bepaalde persoon.

De predikant kan dit gevaar echter vermijden als hij degenen die advies zoeken voortdurend eraan herinnert dat hij zelf de opgeworpen problemen niet kan oplossen, maar dat hij hen graag naar de ware predikant en zijn geschreven woord wil leiden. Het hoogste doel van de predikant zou daarom moeten zijn om de blik van hen die advies zoeken, af te wenden van mensen en naar God. Zelfs het kleinste teken dat iemand afhankelijk wordt van de predikant kan snel en liefdevol worden aangepakt, zodat de persoon die advies zoekt God duidelijk herkent als zijn veilige kracht en toevlucht.

Pas op voor trots!

Het tweede gevaar dat de dominee bedreigt, is zijn eigen egoïsme. Naarmate meer en meer mensen naar je toe komen voor advies en begeleiding in hun leven, kun je jezelf te serieus gaan nemen. Dit vertegenwoordigt een ernstige bedreiging voor de geestelijke verlossing van de predikant. Dergelijk egoïsme, dat voortkomt uit een onbekeerd zelf, brengt uiteraard de eigen geestelijke ontwikkeling in gevaar. Het op je nemen van een rol die God je niet heeft toegewezen, kan rampzalige gevolgen hebben. »God wordt enorm onteerd als mensen zichzelf in zijn plaats stellen. Hij alleen kan onfeilbaar advies geven." (Getuigenissen aan ministers, 326)

Egoïsme kan ook bijdragen aan het ontstaan ​​van een band tussen de adviesvrager en de predikant. Hoe meer hij zijn hulp prijst, hoe groter het risico dat hij zich gevleid voelt – met alle gevolgen van dien.

[Jezus gaf ons een voorbeeld van hoe onbaatzuchtige pastorale zorg eruit ziet en dat oprechte dienstbaarheid aan de medemens iemand op geen enkele manier arrogant hoeft te maken.]

Afleiding van de missie

Een ander dilemma waar vooral de predikant mee te maken heeft: hoe meer tijd hij aan dit werk besteedt, hoe minder tijd hij over heeft voor actief zendingswerk. Bovenal krijgen predikers het directe bevel van Jezus: "Ga de hele wereld in... en predik het Evangelie!"

[…] Het is belangrijk om terug te keren naar de kern van de Grote Opdracht. Veel predikers worden echter zo in beslag genomen door administratieve taken en pastorale begeleiding dat ze steeds minder tijd kunnen besteden aan de directe verkondiging van het evangelie en het nastreven van nieuwe horizonten van de waarheid.

Het is belangrijk dat iedereen die tot de bediening wordt geroepen, hun missie begrijpt, namelijk mannen en vrouwen vertellen over Jezus en zijn aanstaande terugkeer. Te vaak wordt alle tijd van de predikant in beslag genomen door pastorale zorg. Dit maakt het voor hem onmogelijk de taak uit te voeren waartoe hij in eerste instantie was gewijd.

Helaas zijn nogal wat predikanten tot de conclusie gekomen dat pastorale zorg hun voornaamste verantwoordelijkheid is. Dat is de reden waarom sommigen zelfs hun predikingsberoep hebben opgegeven om fulltime als levenscoach te gaan werken.

Het punt hier is niet om te oordelen, omdat er ook geldige redenen kunnen zijn voor een dergelijke verandering. Maar het is uiterst belangrijk dat de predikant zijn of haar eigen motieven onderzoekt die tot een dergelijke verandering leiden of hebben geleid.

[Als elke gelovige zijn medemensen op een gelijk niveau dient als pastorale ‘priester’, kunnen pastors zich meer concentreren op het verkondigen van het Woord. Dan kan de pastorale zorg in alle opzichten geweldloos en respectvol blijven.]

Let op, besmettingsgevaar!

Het vierde gevaar voor de predikant heeft te maken met de behoeften van de eigen ziel. Misschien zien we wel eens over het hoofd dat niet alleen de adviesvrager, maar ook de predikant vatbaar is voor geestelijke invloeden. Bij veel pastorale zorgmethoden die tegenwoordig worden gebruikt, gaat de hulpverlener intensief om met de levendig beschreven methoden Details de immoraliteit van de persoon die advies zoekt en zijn zondige en losbandige leven. Maar het is schadelijk voor de geestelijke groei van de predikant om dag in dag uit zulke informatie te horen die een geestelijk ondermijnend effect heeft. Iemands eigen eeuwige bestemming kan in gevaar komen als gevolg van het focussen op zulke dingen. Hoe gemakkelijk is het om de biechtvader van veel mensen te worden. Maar God heeft deze verantwoordelijkheid nooit bij een predikant gelegd. Laten we het daarom vermijden om te blijven stilstaan ​​bij zondige details! Laten we in plaats daarvan degenen die advies zoeken, wijzen op de ware bron van vergeving!

[Het vergt veel gevoeligheid om enerzijds een goede luisteraar te zijn en anderzijds, uit respect voor de privacy van de persoon die hulp zoekt, hem aan te moedigen de details van zijn zonden op onze hemelse Vader af te leggen. Alleen de Heilige Geest kan ons helpen individueel correct te reageren.]

Keer terug naar het duidelijke woord

Het sterke verlangen naar advies over het menselijk leven onder Gods volk is symptomatisch voor de armoede van het geloof in onze tijd. Mannen en vrouwen die gebukt gaan onder de eisen van het leven missen de vrede van Jezus, die alleen tevredenheid kan brengen. Ze kijken naar mensen voor hulp en begeleiding voor hun leven. De Bijbel bevat het beste medicijn tegen ontmoediging, wanhoop en gebrek aan vertrouwen. Helaas speelt dit middel een steeds kleinere rol in de levens van veel christenen. “Zo is het geloof uit het gehoor en de prediking door het woord van Christus.” (Romeinen 10,17:XNUMX)

Predikers worden uitgenodigd hun uiterste best te doen door gemeenten te leiden in voortdurende studie van Gods Woord. Alleen op deze manier kan de basis voor het christelijk leven en de ontwikkeling worden gelegd. Als we iets nodig hebben, is het vertrouwen op God. Het is de beste remedie tegen geestelijke achteruitgang, desillusie en een levensstijl van onafhankelijkheid van Jezus.

[...]

Het echte antwoord

Het echte antwoord op sociale, emotionele en spirituele problemen wordt noch in de persoon zelf, noch in een medemens gevonden, maar in Jezus. Heel vaak proberen levenscoaches de antwoorden in de persoon zelf te vinden. Velen gebruiken een aangepaste vorm van de gesprekstherapie van Carl Rogers. Bij deze vorm van therapie wordt de therapeut een soort echomuur om de persoon in nood te helpen een oplossing te vinden voor het probleem dat hem bij de therapeut heeft gebracht. Deze benadering komt voort uit de heidense Griekse filosofie omdat ze gebaseerd is op de veronderstelling dat er waarheid zit in de geest van ieder individu en dat mensen hun eigen antwoorden op hun behoeften kunnen vinden.

Anderen gebruiken het meer dynamische programma van gedragsverandering. Dit is echter sterk afhankelijk van de waarden van de pastoor. De pastor neemt het op zich om te bepalen welk gedrag wenselijk is. Hij loopt daarom het gevaar zichzelf in de plaats van God te stellen tegenover de persoon die advies zoekt, en hem weg te leiden van de ware bron van hulp die hij zo hard nodig heeft.

De rol van de predikant als predikant moet dringend opnieuw worden beoordeeld; de effectiviteit en de grenzen ervan, zodat Gods werk niet afwijkt van zijn ware en fundamentele doel – namelijk de voltooiing van de Grote Opdracht, de verkondiging van het Woord aan de wereld, en de boodschap dat Jezus spoedig terugkeert.

[Als we ons bewust zijn van de genoemde gevaren, kan counseling een van de krachtigste instrumenten zijn om mensen uit hun ketenen te bevrijden, zodat ze ten volle van het leven kunnen genieten, niet alleen in deze donkere wereld maar ook in de eeuwigheid.]