Agape, de goddelijke, onzelfzuchtige liefde. vijandige liefde. Het resultaat van een beslissing, principe, niet emotie. Je hoort het keer op keer in preken, leest het in artikelen.

Griekse woorden uit het Nieuwe Testament moesten worden gebruikt voor hele leringen in de geschiedenis van de theologie.

Dit gaf me vaak een muf gevoel. Omdat het zo steriel lijkt als wiskunde en filosofie, alleen dat deze vaak boeiender zijn. Wordt agape-theologie gevormd door het Griekse denken? Blijft het niet zelden theorie, wordt het ideologie en staat het helaas maar al te vaak in contrast met het dagelijks leven?

Toen ik jong was, wilde ik theologie studeren. Na mijn gemeenschapsdienst besloot ik op korte termijn om talen te studeren omdat iemand me dringend adviseerde om geen theologie te studeren na een specifiek gebed over de kwestie. Het was destijds een verrassend keerpunt voor mij.

In plaats van Grieks richtte ik me nu op Hebreeuws. Dat heeft mijn benadering van de Bijbel enorm veranderd. Daar ben ik vandaag dankbaar voor. Het is mij namelijk duidelijk geworden dat de nieuwtestamentische schrijvers alleen het Grieks als wereldtaal gebruikten om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Maar hun denken bleef Hebreeuws.

En in het Hebreeuws is het belangrijkste woord voor liefde chesed. Dit woord omvat ook de begrippen barmhartigheid, genade, gunst, genade, trouw, goedheid en is altijd verbonden met de praktijk van het leven of wordt daarin alleen uitgedrukt. Dit woord zit dus vol emotie en passie. Dus misschien hadden de apostelen het niet over deze liefde toen ze de term agape gebruikten?

Deze liefde is duidelijk zichtbaar in het leven van Naomi's schoondochters, Ruth en Orpa. Wat een toewijding sprak van haar leven dat Naomi te zeggen had: "De HEER doet Chesed aan u, zoals u deed aan de doden en aan mij." (Ruth 1,8:XNUMX)

De Bijbel beschrijft deze liefde op veel plaatsen: »Dank de HEER; want hij is vriendelijk, en zijn chesed duurt voor altijd.« (Psalm 118,1:31,3) »Ik heb altijd van je gehouden, daarom heb ik je uit pure chesed naar me toe getrokken.« (Jeremia 6,6:XNUMX) »Want ik heb een verlangen in Chesed en niet in het offer" (Hosea XNUMX:XNUMX).

Iemand die Chesed verinnerlijkt heeft, is een chassid, een liefhebbende, vrome, godvrezende, barmhartige, heilige: »Heb de HEER lief, al zijn chassidim!« (Psalm 31,23:97,10) »Jij die de HEER liefhebt, haat het kwaad! Hij bewaart de zielen van zijn chassidim.« (Psalm XNUMX:XNUMX)

Het andere Hebreeuwse woord voor liefde, ahava, mist ook de vergeestelijkte, onstoffelijke connotatie die het Griekse concept van agape soms kan produceren.

“Steek mij als een zegel op je hart, als een zegel op je arm. Want Ahava is sterk als de dood en hartstocht onweerstaanbaar als het dodenrijk. Hun sintels zijn vurig en een machtige vlam. Veel wateren kunnen de Ahava niet uitblussen, noch rivieren verdrinken ze." (Hooglied 8,6.7:XNUMX)

Wie door dit vuur wordt gegrepen, zijn geloof blijft geen geestelijke oefening, geen houding, geen lippendienst, geen feelgood evangelie dat op een checklist past. Dit vuur verbindt zich met de Almachtige en met de medemens. Dit vuur verwarmt de wereld!

Misschien klinkt het volgende gedeelte ons nu helemaal nieuw in de oren:

'Gij begaafd met chesed, laten we chesed aan elkaar tonen; want Chesed is van God, en wie Chesed beoefent, is uit God geboren en kent God. Wie geen chesed beoefent, kent God niet; want God is Chesed... En we hebben de Chesed gekend en geloofd die God voor ons heeft: God is Chesed; en hij die in Chesed blijft, blijft in God, en God in hem... Angst zit niet in Chesed, maar perfect Chesed verdrijft angst... Laten we Chesed doorgeven, want Hij schonk ons ​​eerst Chesed. Als iemand zegt: ik heb voor God geschaakt en zijn broer haat, dan is hij een leugenaar. Want wie geen chesed toont aan zijn broeder, die hij ziet, kan geen chesed tonen aan God, die hij niet ziet. En we hebben dit gebod van hem, dat wie God een geschenk van Chesed geeft, ook Chesed aan zijn broer moet geven.« (1 Johannes 4,7.8.16.18.19:21-XNUMX geparafraseerd)