خوش به حال شما فقیران، پادشاهی خدا از آن شماست. خوشا به حال شما که گرسنه هستید. شما باید سیر شوید خوشا به حال شما که گریه می کنید. خواهی خندید

چرا خوشحال؟ فقیر، گرسنه و گریان می دانند که چیزی را از دست داده اند. آنها مشتاق غذا و آسایش هستند. آنها به آنچه خدا می خواهد به آنها بدهد باز هستند، می خواهند یاد بگیرند، مشتاق ذات او هستند. بیابان تشنه آب است، شب در آرزوی صبح است.

خوشا به حال وقتی که مورد نفرت، طرد شدن، تمسخر و لعن و نفرین شدن توسط مردان قرار می گیرید زیرا به مسیح تعلق دارید. وقتی این اتفاق افتاد، شاد باشید، از خوشحالی بپرید، در بهشت ​​پاداش زیادی خواهید گرفت. اجداد این افراد دقیقاً همین کار را با پیامبران مبعوث شده از جانب خداوند انجام دادند.

کسانی که با عیسی رنج می برند، او را بهتر درک می کنند، اشتراکات بیشتری با او دارند، او را بیشتر دوست دارند. آن که متواضعانه رنج می‌کشد و با خوشحالی دور باطل خشونت را می‌شکند، غافلگیر می‌کند، مانند نیلوفر آبی در برکه‌ای متعفن مجذوب می‌شود.

اما وای بر شما ثروتمند - شما قبلاً تسلی خود را داشته اید. وای بر شما که سیر هستید. شما از گرسنگی خواهید مرد وای بر تو که می خندی. گریه و زاری خواهی کرد

چرا وای ثروتمند، سیراب، خنده از خود راضی، بسته نیز هست. دیگه هیچی وارد نمیشه تو را خدا نمی تواند تغییر دهد. مثل شهری شلوغ، مرده در بدبختی و رنج خیابان هایش.

وای بر تو وقتی همه مردم برایت کف بزنند، زیرا اجدادشان با پیامبران دروغین چنین کردند.

هر کس مورد ستایش همه قرار گیرد، مانند یک بزرگراه مدرن چند خطه، مغرور و سخت می شود. تحسین برانگیز، تغییر ناپذیر، دشمن گیاهان و حیوانات است و حتی باعث مرگ بسیاری از مردم می شود.

اما به شما که می شنوید می گویم:

گوش دادن بهتر از حرف زدن است، گشاده رویی بهتر از بسته بودن است، اشتیاق بهتر از رضایت است. اگر گوش داری گوش کن!

دشمنان خود را دوست بدارید، به کسانی که از شما متنفرند نیکی کنید. درود بر کسانی که شما را نفرین می کنند! برای کسانی که از شما سوء استفاده می کنند دعا کنید! گونه دیگر را به کسی که به تو سیلی می زند، عرضه کن. و هر کس کاپشن تو را گرفت، پیراهن تو را نیز رد مکن. به هر کس که می خواهد ببخش و آنچه از تو گرفته شده پس نگیر. با دیگران طوری رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند.

این فطرت خداست و تنها از این طریق است که مردم از مرگ نجات می یابند. مارپیچ رو به پایین معکوس است. آب حیات به وفور در بیابان جاری می شود و بر خاک خشکیده دل می ریزد.

اگر کسانی را که دوستتان دارند دوست دارید، در عوض چه تشکری را انتظار دارید؟ زیرا حتی گناهکاران هم کسانی را دوست دارند که آنها را دوست دارند. و اگر به نیکوکاران خود نیکی کنید، چه سپاسی دارید؟ گناهکاران هم همینطور. و اگر به کسانی که امیدوارید آن را پس بگیرید وام دهید، در ازای آن چه تشکری را انتظار دارید؟ حتی گناهکاران هم به گناهکاران قرض می دهند تا همان را پس بگیرند.

مردم حول خود می چرخند عشق فقط در حلقه هایی بین آنها و دوستان و همفکرانشان جریان دارد. اما این قانون مرگ است.

نه، دشمنان خود را دوست بدارید، نیکی کنید و قرض بگیرید بدون اینکه انتظاری در عوض داشته باشید! آنگاه پاداش شما بسیار خواهد بود و پسران حضرت اعلی خواهید بود. زیرا او نسبت به ناسپاسان و بدکاران مهربان است.

جهت جریان باید تغییر کند، تنها در این صورت زندگی ابدی پدید خواهد آمد. فقط در جایی که عشق خدا می تواند در ظروف و مجاری باز جاری شود و در آنها جریان یابد، تنها جایی که آب در یک جهت فداکارانه جریان دارد، خداوند آشکار می شود، به او اعتماد می کند و مردم به خود اجازه می دهند که نجات یابند.

همانطور که پدر شما مهربان است مهربان باشید. قضاوت نکنید و قضاوت نخواهید شد. قضاوت نکنید و قضاوت نخواهید شد. رها کن و آزاد خواهی شد! ببخش و بخشیده خواهی شد.

قضاوت کردن و قضاوت کردن، دنیا را جای بهتری نمی کند. آن را باز نمی کند و برنده کسی است. آب حیات نمی تواند جاری شود. فقط کسانی که خود هسته اصلی زندگی را درک کرده و درونی می کنند، که با رحمت رها می شوند و می بخشند، زندگی واقعی را تجربه می کنند و منبع زندگی دیگران می شوند.

بدهید و داده می شود - پیمانه ای واقعاً خوب، مانند گندمی که تکان داده و له شود و حتی از ظرف سرریز شود، خوب در دامان شما ریخته می شود.

پستی و بخل کافی نیست. آب کمی در بیابان تبخیر می شود، حتی مقدار زیادی آب از آن خارج می شود. جوانه زدن دانه ها و رشد و میوه دادن درختان به مقادیر زیادی نیاز دارد. اما اگر ببخشی، دوباره جا خواهد بود تا خداوند بتواند از ذخایر تمام نشدنی خود دوباره پر کند.

آیا یک نابینا می تواند یک نابینا را رهبری کند؟ آیا هر دو به یک گودال نمی افتند؟

نابینا از نابینا، ثروتمند از ثروتمند، چاهی که از چاه تغذیه می شود، خنده از خنده، عاشق خودخواه از عاشق خودخواه، بخشنده از بخشنده، چه می آموزد؟

یک شاگرد بهتر از استادش نیست. تنها زمانی که همه چیز را از او آموخته باشد، تا آنجا که هست خواهد بود.

ما نمی توانیم دیگران را فراتر از خودمان بیاوریم. تا زمانی که خودخواه هستیم، فقط خودخواه تربیت خواهیم کرد.

چرا هر ذره کوچکی را در چشم همنوع خود می بینید، اما متوجه پرتو چشم خود نمی شوید؟ چطور به او می گویی: دوست من، بیا اینجا! من می خواهم ترکش را از چشمت بیرون بکشم!، و تو متوجه نمی شوی که در چشم خودت کنده داری! ای ریاکار! ابتدا کنده را از چشم خود بیرون بیاورید، سپس به وضوح ببینید، تا بتوانید لکه را نیز از چشم برادرتان جدا کنید.

شما با تصحیح دیگران، واضح دیدن را یاد نمی گیرید. اما اگر کسی به وضوح نبیند، فقط می تواند در نگرانی خود برای دیگری آسیب برساند. پس بهتر است فقیر باشید، گرسنه باشید و گریه کنید، ببخشید و ببخشید، آزاد شوید و رها کنید، بشنوید و مهربان باشید، عشق بورزید و رنج بکشید. زیرا این تنها راه تغییر دائمی بین دوست و دشمن است، تنها راه به سوی یک صحرای شکوفا.

درخت خوب هیچ میوه بدی نمی‌دهد و درخت بد هیچ خوبی ندارد. درخت را از میوه اش می توان تشخیص داد. انجیر روی بوته های خار نمی روید و انگور روی پرچین نمی روید. یک انسان خوب، خوب تولید می کند، زیرا قلبش پر از خیر است. از طرف دیگر، انسان شرور، بدی ایجاد می کند، زیرا قلبش پر از شر است. زیرا همانطور که انسان در دل خود می اندیشد، سخن می گوید.

چه بی خود و چه خودخواه، هر دو راه خود را از طریق افکار، احساسات و انگیزه های ما به تصمیمات، گفتار و اعمال ما وارد می کنند. جریانی که زندگی یا مرگ می آورد.

مرا چه می خوانی پروردگارا! و کاری را که من می گویم انجام نمی دهد؟ هر که نزد من بیاید و سخنان مرا بشنود و آنها را انجام دهد، به شما نشان خواهم داد که او چگونه است: او مانند مردی است که خانه ای ساخت و عمیق کند و اساس را بر سنگ نهاد. اما وقتی سیل آمد، رودخانه خانه را درید و نتوانست آن را تکان دهد. چون خوب ساخته شده بود اما کسی که می شنود و عمل نمی کند مانند کسی است که خانه ای بر روی زمین بنا کرد بدون اینکه پایه و اساس بگذارد. و نهر آن را درید و به یکباره فرو ریخت و فروریختن آن خانه سخت بود.